Τρία χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα του διοργανωτή Κώστα Μυλωνά, η 2η αλλά και… 3η έκδοση του φεστιβάλ συγχωνευμένη, έρχονται ξανά να μας προσφέρουν 2 βραδιές που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα θυμόμαστε για χρόνια, όπως ήδη θυμόμαστε την αντίστοιχη πρώτη βραδιά του 2019.
Μια βραδιά που μας επεφύλασσε ανατριχίλες με τον Eric Clayton και το προσωπικό του σχήμα να μας παρουσιάζουν για δυο ώρες ιστορικές κομματάρες των Saviour Machine, 21 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην χώρα μας.
Ήταν κάτι που πάρα πολλοί ήθελαν να βιώσουν, ειδικά όσοι δεν πρόλαβαν το συγκρότημα όταν μεγαλουργούσε και ο ιθύνων νους τους δεν χάλασε το χατίρι στον κόσμο, ενώ αξέχαστη έχει μείνει η στιγμή που στο τέλος κατέβηκε από την σκηνή και χαιρέτησε όλο το κοινό έναν προς έναν.
Στο πλάι του είχαμε τους φοβερούς Δανούς μάστορες του doom/death Saturnus, οι οποίοι έδειξαν για άλλη μια φορά τι θα πει βαρύτητα στο πέρασμα τους, τους φοβερούς Sorcerer οι οποίοι έχουν πολλούς πιστούς οπαδούς στην χώρα μας και μας δίδαξαν επικό doom και η χώρα μας εκπροσωπήθηκε ακολούθως από τους βετεράνους On Thorns I Lay, τους Doomocracy και τους Meden Agan, όπου όλες οι μπάντες μας έδειξαν επαγγελματισμό και συνέπεια στο συναυλιακό σανίδι.
Η πανδημία είχε διαφορετική γνώμη για την διεξαγωγή της 2ης έκδοσης του φεστιβάλ, έτσι για να μη χαθεί ο χαρακτήρας του θεσμού, η διοργάνωση αποφάσισε να το συμπτύξει με την 3η του έκδοση και να το μεταφέρει για το 2021, ωστόσο και πάλι αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω νέων δεδομένων με τον covid-19.
Έτσι εν έτει 2022, είμαστε σε θέση πλέον να απολαύσουμε το φεστιβάλ και μάλιστα σε… ενισχυμένη δόση. Η σύνθεση του έχει αλλάξει λίγο μέσα στα 3 χρόνια καθώς όπως είναι λογικό, τα σκαμπανεβάσματα με την υπόθεση της πανδημίας έφεραν ανακατατάξεις και στο τελικό Line-up, ωστόσο ο κύριος πυρήνας παρέμεινε ίδιος και έχουμε να κάνουμε με συγκροτήματα που μας έχουν επισκεφτεί ξανά κι έχουν αγαπηθεί από το Ελληνικό κοινό, αλλά και με συγκροτήματα που για πρώτη φορά θα πάρουν γεύση από το θρυλικό Ελληνικό κοινό, ενώ η διοργάνωση δεν άφησε αμέτοχες και τις Ελληνικές μπάντες, έτσι 2 μπάντες ανά ημέρα θα εκπροσωπήσουν και την χώρα μας.
Το φεστιβάλ έχει όλη την καλή διάθεση να παραμείνει ως ετήσιος θεσμός και δεδομένου ότι η διοργάνωση ψάχνει συνεχώς για νέες μελλοντικές προσθήκες που θα κάνουν τη διαφορά, μην απορήσετε αν έχουμε εκπλήξεις για του χρόνου.
https://www.facebook.com/demonsgatefestival
Ημέρα 1η:
ACID MAMMOTH
Οι συμπατριώτες μας ανοίγουν το φεστιβάλ την 1η μέρα και έχουν κάνει ήδη ένα πολύ ισχυρό γκελ τα τελευταία χρόνια με την ολοένα και αυξανόμενη δραστηριότητα τους. Το ύφος τους τέμνει τις doom και stoner επιρροές και είναι βέβαιο ότι είναι το ιδανικό σχήμα να προετοιμάσει το κοινό για ότι ακολουθεί. Φημίζονται για τις live εμφανίσεις τους και μένει μόνο να το αποδείξουν για άλλη μια φορά.
Must check: “Under Acid Hoof” (2020), “Caravan” (2021).
MOANING SILENCE
Μεγάλο όνομα στους underground κύκλους οι επίσης συμπατριώτες μας Moaning Silence. Το ντεμπούτο τους το 2015 ονόματι “A World Afraid Of Light” είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση με το πιο gothic ύφος στο doom τους, κι ενώ είχαν χαθεί για λίγο καιρό, επέστρεψαν το 2020 με το επίσης ποιοτικότατο “A Waltz Into Darkness”. Περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εμφάνιση τους και πως θα αποτυπωθεί το υλικό τους επί σκηνής.
Must check: “A World Afraid Of Light” (2015), “A Waltz Into Madness” (2020)
FVNERAL FVKK
Ή αλλιώς πιο ευδιάκριτα, Funeral Fukk! To Γερμανικό κουαρτέτο από το Αμβούργο έδειξε από νωρίς δείγματα ποιότητας με το αρχικό τους ΕΡ “Lecherous Liturgies” το 2017, αλλά ο πάταγος που προκλήθηκε με το ντεμπούτο τους “Carnal Confessions” δυο χρόνια μετά, ελάχιστες φορές συναντήθηκε στους doom κύκλους τα τελευταία χρόνια. Ένα κορυφαίο άλμπουμ, μέσα στα καλύτερα όλης της προηγούμενης δεκαετίας και με αδημονία για νέο δεύτερο δίσκο. Μας επισκέπτονται για πρώτη φορά και είμαστε βέβαιοι ότι θα την κάνουν να μείνει αξέχαστη.
Must check: “Lecherous Liturgies” (2017), “Carnal Confessions” (2019)
EREB ALTOR
Περιττές οι συστάσεις για μια από τις πιο συνεπείς και σκληρά εργαζόμενες μπάντες των τελευταίων 15 ετών. Οι Ereb Altor ξεκίνησαν στα δυο πρώτα τους άλμπουμ ως το απόλυτο Bathory worship συγκρότημα που τιμούσε την μνήμη του συγχωρεμένου Quorthon. Μετά και την απόφαση να συνεχίσουν μετά το “The End” λόγω της ανταπόκρισης που είχαν, άλλαξαν αισθητά ύφος σε πιο Viking/black φόρμες και φέτος μας έδωσαν το 8ο αισίως (9ο αν μετρήσουμε και το δίσκο διασκευών στους Bathory, “Blot –Ilt -Taut”) άλμπουμ τους ονόματι “Vargtimman”. Ένα ακόμα πολύ όμορφο άλμπουμ από τους «μικρούς Primordial» όπως χαρακτηρίζονται λόγω ποιότητας και ψυχισμού, οι οποίοι μας επισκέπτονται για τρίτη φορά (2009 και 2016 οι προηγούμενες) και φιλοδοξούμε όλοι να είναι όντως η καλύτερη βάσει της αιώνιας σχετικής ρήσης.
Must check: “By Honour” (2008), “The End” (2010)
AHAB
Οι έταιροι Γερμανοί της πρώτης βραδιάς από το Heidelberg, πήραν το όνομα τους από τον καπετάνιο του φαλαινοθηρικού Pequod που κυνηγάει την λευκή φάλαινα Moby-Dick στο ομότιτλο βιβλίο του Herman Melville. Η ψύχωση τους με την ωκεανική θεματολογία γενικότερα, οδήγησε στο ιστορικό αυτοκόλλητο “Nautik Funeral Doom” στο φοβερό τους ντεμπούτο “The Call Of The Wretched Sea”.
Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια και στα τέσσερα άλμπουμ τους,οι Ahab διδάσκουν τι θα πει funeral doom με το λαρύγγι του Daniel Droste ειδικά να είναι από τα πιο ξερά και τρομακτικά όλων των εποχών σε ότι αφορά ακραία φωνητικά. Περιμένουμε δίσκο τους 7 χρόνια από το εξαιρετικό “The Boats Of The Glen Carrig” του 2015 και ελπίζουμε να έρθει σύντομα. Είναι βέβαιο πάντως ότι την ώρα που θα παίζουν, ο άξονας της γης θα γείρει σημαντικά προς το μέρος τους.
Must check: “The Call Of The Wretched Sea” (2006), “The Divinity Of Oceans” (2009)
DRACONIAN
Οι headliners της πρώτης ημέρας ισοφαρίζουν τις Γερμανικές μπάντες κι έτσι έχουμε ένα άτυπο Σουηδία – Γερμανία 2-2. Μπάντα που ιδρύθηκε το 1994 αλλά είχε την υπομονή να βγάλει το ντεμπούτο της σχεδόν μια δεκαετία μετά (“Where Lovers Mourn”, 2003), δεν δισκογραφούν πολύ συχνά, αλλά όταν το κάνουν, η ποιότητα είναι δεδομένη. Τους πετυχαίνουμε πάνω σε μια μεγάλη αλλαγή, καθώς επέστρεψε η τραγουδίστρια Lisa Johansson μετά το 2011, παίρνοντας την θέση της επίσης αγαπητής Νοτιαφρικανής Heike Langhans που είχε πάρει την θέση της επίσης τα τελευταία 11 χρόνια. Επίσης μας έρχονται για τρίτη φορά (2010 και 2016 οι προηγούμενες) και υπόσχονται ένα σετ γεμάτο ιστορικές κομματάρες γοτθικού doom/death που θα ικανοποιήσει παλιότερους και νεότερους οπαδούς τους.
Must check: “The Burning Halo” (2006), “Turning Season Within” (2008)
Ημέρα 2η:
I ABYSSICK
Ένα από τα ποιοτικότερα νέα σχήματα της χώρας μας είναι σίγουρα οι I Abyssick. Το βαρύ τους heavy metal συναντάει τις goth επιρροές και παρά την μεγάλη τους διάρκεια, τα κομμάτια ανταμείβουν τον ακροατή στο φοβερό τους ντεμπούτο “Ashes Enthoned” το οποίο προσφέρει μια ώρα μοντέρνου και καλοδομημένου συνόλου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ στο οποίο έχει κάνει φωνητικά ο πολυπράγμων ιθύνων νους της μπάντας, Κωνσταντίνος Μαρης και θεωρώ ότι αν κινηθούν σε ανάλογο ποιοτικό επίπεδο, τα καλύτερα έρχονται.
Must check: “Ashes Enthroned” (2021)
SORROWS PATH
Μια από τις ιστορικότερες μπάντες της χώρας μας, η οποία του χρόνου κλείνει 30 χρόνια ζωής. Οι Sorrows Path άργησαν κι αυτοί να βγάλουν το ντεμπούτο τους, αλλά το “The Rough Path Of Nihilism” το 2010 αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία ντεμπούτα στην ιστορία της χώρας. Πιστοί λάτρεις του doom με πολλές power επιρροές, κάθε τους εμφάνιση αποτελεί πρότυπο επαγγελματισμού και έχουν τον τρόπο να μας παρουσιάζουν το υλικό τους ακόμα βαρύτερο απ’ότι στα άλμπουμ τους και το ίδιο περιμένουμε να πράξουν και στο φεστιβάλ.
Must check: “The Rough Path Of Nihilism” (2010), “Touching Infinity” (2017)
OPHIS
Επίσης από το Αμβούργο της Γερμανίας μας έρχονται για πρώτη φορά στην χώρα μας οι τρομεροί Ophis. Ορισμός του death/doom και της ξερής έκφρασης του ήχου, το κουαρτέτο επέστρεψε πέρυσι με το “Spew Forth Odium” κάνοντας αυτό που ξέρει όσο ελάχιστοι, να προσφέρει βαρύτατο κι αργόσυρτο κάφρικο doom σε όσους αρέσκονται σε τέτοιες ηχητικές τάσεις. Ενδέχεται να αποδειχθούν αποκάλυψη του φεστιβάλ καθώς τα κομμάτια τους προσφέρονται για συναυλιακή κατάσταση και δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από απόλυτο επαγγελματισμό που συνοδεύει κάθε Γερμανική μπάντα ανεξαρτήτως είδους.
Must check: “Withered Shades” (2010), “Abhorrence In Opulence” (2014)
ISOLE
Το alter ego των Ereb Altor, όντας η μπάντα που αποτελούσε την κύρια προτεραιότητα των μελών πριν την ραγδαία άνοδο των νυν Viking/black metallers. Isole και επικό doom έγιναν συνώνυμο και σίγουρα τα τελευταία 17 χρόνια, καμία άλλη μπάντα δεν ανέδειξε την επιρροή και το συναίσθημα των Candlemass τόσο όσο οι αγαπητοί Σουηδοί. Το “Dystopia” του 2019 τους έφερε ξανά στο προσκήνιο μετά από απουσία 5 ετών, ενώ το 2023 θα μας προσφέρουν το επερχόμενο και άτιτλο ακόμα 8ο άλμπουμ τους. Τρίτη φορά και για τους Isole που πάντα έρχονται μαζί και σαν Ereb Altor και όποιος τους έχει δει ζωντανά το θυμάται με χαρά κι ας πρόκειται για ορισμό του τι θα πει doom γενικότερα.
Must check: “Forevermore (2005), “Throne Of Void” (2006)
MEMORY GARDEN
Τρομερά αγαπημένη μπάντα στο Ελληνικό κοινό από τις εποχές του θρυλικού τους αρχικού ΕΡ “Forever” το 1995. Πώς να μην αγαπάς άλλωστε ένα συγκρότημα που πήρε το όνομα του από το ομότιτλο κομμάτι των Trouble; Οι Σουηδοί power doomsters με τα μεγάλα διαλείμματα στη δισκογραφία τους (2000-2008 και 2013-2021), επέστρεψαν πέρυσι με το “1349” το οποίο έλαβε θετικότατα σχόλια από τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου (στην οποία να τονίσω ότι δεν ανήκω) και επιστρέφουν στη χώρα μας για Τρίτη φορά μετά από 13 ολόκληρα χρόνια (2008 και 2009 οι δυο κολλητές τους εμφανίσεις). Μεγάλη η αγωνία για την εμφάνιση τους από μεγάλη μερίδα του κοινού και δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από ορισμό του πως παίζεται το είδος με έξτρα βαρύτητα που όλοι λατρεύουμε.
Must check: “Tides” (1996), “Mirage” (2000)
TIAMAT
Headliners της 2ης ημέρας αλλά και το μεγάλο όνομα του φεστιβάλ γενικότερα, οι Tiamat αναδύθηκαν από τις στάχτες των Treblinka που ήταν δυνατό όνομα στη Σουηδική εκκολαπτόμενη death/black σκηνή στα τέλη των ‘80s. Tiamat ήταν το όνομα μιας θεάς στη Μεσοποτάμια μυθολογία που εκπροσωπούσε την ομορφιά και τη δημιουργία. Πολύ πριν οι Tiamat καταλήξουν σε πιο goth φόρμες, μεσουράνησαν ως doom/death κατάσταση, με το ντεμπούτο τους “Sumerian Cry” μάλιστα να είναι το πρώτο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στο ναό Sunlight Studios.
Ο χαρακτήρας της εμφάνισης τους στο φεστιβάλ είναι εορταστικός, καθώς παρουσιάζουν τα δυο καλύτερα άλμπουμ της καριέρας τους, “Clouds” και “Wildhoney” εξ’ολοκλήρου, άρα είναι μια χρυσή ευκαιρία το φεστιβάλ να κλείσει με κομμάτια που γράψανε την δική τους ιστορία και με τα αντικειμενικά πιο λαοπρόβλητα άλμπουμ μιας μεγάλης και ιστορικής μπάντας. 10 χρόνια μετά το τελευταίο τους άλμπουμ “The Scarred People”, 2012) το δισκογραφικό τους μέλλον είναι στο κενό, ωστόσο αυτό δεν πτοεί κανέναν από το να παραβρεθεί και να τους τιμήσει με την παρουσία του.
Σε προσωπικό επίπεδο, το “Clouds” είναι στα 50 καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει σίγουρα, άρα καταλαβαίνετε την χαρά μου.
Must check: “Clouds” (1992), “Wildhoney” (1994)
Ευχόμαστε ολόψυχα το φεστιβάλ να κυλήσει κατ’ευχήν και ο κόσμος να το στηρίξει με την παρουσία του, να καθιερωθεί ως ετήσιος θεσμός και να δούμε ακόμα περισσότερα συγκροτήματα, γνωστά και μη στη χώρα μας που θα μας δίνουν κίνητρο για νέες παραστάσεις σε συναυλιακό επίπεδο!
Για το Rock Overdose
Κείμενο: Άγγελος Κατσούρας
Comments
