Είχα την τύχη να είμαι από τους πρώτους που έμαθα για τον ερχομό του Paul DiAnno στη χώρα μας. Χάρηκα πολύ, όπως πιστέυω πολλοί και από εσάς, γιατί δε περιμέναμε μετά από τη τόση δύσκολη περιπέτεια με την υγεία του να τον δούμε λάιβ άμεσα και ειδικά στην Ελλάδα. Φυσικά αρκετοί ήταν και αυτοί που είπανε που τον θυμήθηκαν τώρα, θα τραγουδάει στο καροτσάκι και δε θα μπορεί να βγάλει φωνή, θα είναι αρπαχτή και χίλια δυο... Το γεγονός είναι όμως ότι η αγάπη και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τέτοια που τελικά χρειάστηκε να μπει και δεύτερη ημερομηνία στην Αθήνα και τελικά να γίνουν τρεις sold out συναυλίες!
Ο άνθρωπος που το πιστώνετε όλο αυτό, δεν είναι άλλος από τον Ηλία Αραβίδη, ο οποίος όχι μόνο το πίστεψε αλλά και το πραγματοποίησε με τεράστια επιτυχία. Επιτυχία που οφείλεται και στην επιλογή των μουσικών που πλαισίωσαν τον Paul. Ο Gus G ανταποκρίθηκε άμεσα στην πρόσκληση. Στη δεύτερη κιθάρα ήρθε να προστεθεί η χαρισματική βολιώτισσα κιθαρίστρια Έλενα Κοτίνα την οποία διόλου τυχαία επέλεξαν σαν μέλος τους για τη περιοδεία τους οι Βραζιλιάνες thrashers Nervosa (και από ότι μας είπε ετοιμάζεται και νέα ανακοίνωση συνεργασίας έκπληξη). Στο μπάσο είχαμε τον Κώστα Ταλταμπάνη παλιό γνώριμο του Paul, μιας και ο θρυλικος τραγουδιστής συμμετείχε με αρκετά κομμάτια στον αγγλόφωνο δίσκο των PRASSEIN ALOGA (ιστορικό ελληνικό ροκ συγκρότημα).
Τέλος τα ντραμς ανέλαβε ο Μηνάς Χατζημηνάς (ex-Kafrillion/ Silvernite).
Είναι άξιο πολλών συγχαρητηρίων το γεγονός ότι σε ένα μικρό χρονικό διάστημα και με λίγες σχετικά πρόβες η μπάντα βγήκε δεμένη, λες και παίζανε χρόνια μαζί.
Πάμε λοιπόν στα της συναυλίας στη Θεσσαλονίκη. Το λάιβ έγινε στο Principal και είναι απο τα τελευταία που γίνανε στο συγκεκριμένο χώρο μιας και πλέον μετακομίζει στο Μύλο, εκεί όπου ήταν και παλαιότερα. Ένα Principal το οποίο γέμισε ασφυκτικά και κάτω αλλά και στον εξώστη. Εγώ έφτασα στο χώρο γύρω στις επτάμισι. Να πω σε αυτό το σημείο ότι πήγα μαζί με τη μικρή μου κόρη και ένα φίλο με τον ανιψιό του. Πολύ σημαντικό γεγονός το ότι είχε και νέο κόσμο στο live. Μπήκαμε μέσα απο τους πρώτους και πήγαμε καρφί στο "κάγκελο" με σκοπό να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται και να το ζήσουμε όλο αυτό το ιστορικό γεγονός όσο πιο "εκ των έσω" γίνεται!
Σαν Άγγλος που ειναι ο Paul η συναυλία ξεκίνησε ακριβώς στις 22:15, όπως είχε ανακοινωθεί. Υπό τους ήχους του The Ides Of March εμφανίστηκαν τα μέλη της μπάντας με τελευταίο τον Gus G υπό τις επευφημίες του κοινού και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε στη σκηνή ο Paul καθήμενος φυσικά στη καρέκλα του. Επειδή ήμουν πολύ μπροστά μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο Paul ΕΛΑΜΠΕ από χαρά και ικανοποίηση. Μη ξεχνάμε ότι ήρθε μετά από 2 sold out shows στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη και εμφανίστηκε σε ένα ασφυκτικά κατάμεστο venue. Πρώτο κομμάτι λοιπόν το Wrathchild και από κάτω έγινε ο κακός χαμός. Από το ξεκίνημα κιόλας μας πήρε τα σκαλπ. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος (και πως να μην είναι άλλωστε με τέτοιους επαγγελματίες ηχητικούς - τεχνικούς όπως ο Strutter Strutter και ο Jimmy Tott).
Ο κόσμος ενθουσιασμένος! Διάβολε γυρίσαμε χρόνια πίσω! Απολαμβάναμε τη πρώτη επίσημη φωνή των MAIDEN σε κομμάτια που δε θα είχαμε ίσως και ποτέ την ευκαιρία να τα ακούσουμε live!
Και ναι η πρώτη επίσημη φωνή των MAIDEN ακουγόταν σχεδόν όπως τα παλιά χρόνια. Σίγουρα με κάποια προβλήματα, όμως έβγαινε μια χαρά προς τα έξω, με τη δόση αλητείας της, με την πανκ χροιά της, με όλα όσα πρέπει να βγάζει προς το κόσμο ένας καλός - πορωτικός metal τραγουδιστής.
Νομίζω κανείς δε το περίμενε αυτό που ζήσαμε το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη...
Πάντως επειδή είδα βιντεάκια και απο Αθήνα, είχα την εντύπωση ότι στη Θεσσαλονίκη βγήκε σαν να είχε φτερά, σαν να έλεγε σήμερα ή ποτέ. Το ότι ήταν η καλύτερη εμφάνισή του από αυτό το τριήμερο ήρθε να μου το επιβεβαιώσει ένας Γάλλος που συναντήσαμε αμέσως μετά το live και μας είπε πως ήταν και στις τρεις συναυλίες και ειλικρινά στη Θεσσαλονίκη έκανε το καλύτερο live. (Για όσους ήταν στο live, ναι βρήκαμε τον Γάλλο στον οποίο αναφέρθηκε ο Paul DiAnno όταν ρώτησε εν όψει του μεγάλου τελικού του μουντιάλ αν υπάρχει Αργεντινός ή Γάλλος στο μαγαζί και ανέφερε το όνομά του).
Αμέσως λοιπόν μετά το Wrathchild o Paul καλωσόρισε το κοινό της Θεσσαλονίκης και έδωσε υπόσχεση ότι θα επιστρέψει και του χρόνου. Και αφού ευχαρίστησε το κόσμο που ήρθε και που όλο αυτό θα του κάνει καλό στην ανάρρωσή του, το live συνεχίστηκε με το Sanctuary με τον κόσμο να συμμετέχει πολύ ενεργά και να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του, με τον Paul να λέει είμαστε φίλοι δεν είμαι κανένας γαμημένος ροκ σταρ, απλά παίζω μουσική!
Επόμενο κομμάτι το Purgatory με το πρωτο crowd surfing να γίνεται στις μπροστινές σειρές!
Ακολούθησε ο ύμνος Drifter και ο κακός χαμός έγινε στο Murders in the Rue Morgue!
Το επόμενο τραγουδι το αφιέρωσε σε έναν από τους καλύτερους του φίλους, όπως είπε, τον αδικοχαμένο Clive Burr...Πρόκειται για το Remember Tomorow το οποίο ήταν μια απο τις καλύτερες εκτελέσεις που ακούσαμε ποτέ, χωρίς υπερβολές!
Αμέσως μετά αποχώρησε απο τη σκηνή, για να απολαύσουμε τη μπάντα που δημιουργήθηκε για το συγκεκριμένο project. Ακούσαμε λοιπόν το Genghis Khan, για να έρθει και πάλι στη σκηνή για το Killers!
Και αφού διαμαρτυρήθηκε για το ποτό που του φέρανε και έκανε χειρονομία προς τον Θεό , το live συνεχίστηκε με το Strange World.
Charlotte the Harlot για τη συνέχεια για να αποχωρήσει από τη σκηνή ο Paul και να αναλάβει πάλι η μπάντα να μας ξεσηκώσει με το Transylvania!
Στη συνέχεια επικράτησε πανικός στις νότες του Phantom of the Opera! Να πως σε αυτό το σημείο ότι σε αντίθεση με την Αθήνα εδώ ο Paul έκατσε μέχρι το τέλος του τραγουδιού. Είπαμε είχε έναν άλλο αέρα στη Θεσσαλονίκη, βγήκε ένας Paul πολύ πιο ζωηρός χαρούμενος και δυναμικός! Όλο το Principal ήταν στον αέρα, όλοι ξεσηκωμένοι, όλοι πορωμένοι, όλοι τσιμπούσαν τον εαυτό τους για να δουν ότι δε ζουν σε όνειρο και δεν υπερβάλλω!
Το μεγάλο πάρτυ έγινε με το Running Free!
Προτελευταίο κομμάτι το Prowler και το καλύτερο κλείσιμο με το Iron Maiden!
Και μετά από 1 ώρα και 25 λεπτά, το λαιβ τελείωσε αφήνοντας μας με τα καλύτερα συναισθήματα και τις καλύτερες εντυπώσεις.
Και επειδή ξανα λέω, πολλά ακούσαμε και διαβάσαμε, ας βγει ΕΝΑΣ που να ήταν παρών το συγκεκριμένο live και να πει ότι δε του άρεσε, ότι δεν μπόρεσε να τραγουδήσει ο DiAnno, ότι η μπάντα δεν ήταν δεμένη. Είμαι σίγουρος ότι δε θα υπάρξει. Όλοι φύγαμε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, φύγαμε γεμάτοι απο αυτό που είδαμε, ευχαριστημένοι, ευλογημένοι μα και συγκινημένοι απο το μεγαλείο ψυχής και τη θέληση για ζωή και τη θέληση να επανέλθει στη κανονικότητα του ο Paul Dianno. Σίγουρα έκανε πολλά και σοβαρά λάθη στη ζωή του, σίγουρα όμως έκανε τον απολογισμό του και πιο σίγουρα του αξίζει το λιγότερο ο σεβασμός μας.
Θα ευχαριστήσω και πάλι τον Ηλία Αραβίδη, μιας και χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο έγινε ότι έγινε. Δε πήρε μια έτοιμη μπάντα να τη φέρει Ελλάδα να κάνει 3 sold out shows. Έχτισε μια μπάντα από το μηδέν, πίστεψε στον Paul DiAnno, τον έφερε Ελλάδα και μέρες πριν προετοίμασε το έδαφος για κάτι μοναδικό στα παγκόσμια δρώμενα! Την συνύπαρξη επί σκηνής τους καταξιωμένου κιθαρίστα GUS G με τον θρυλικό DiAnno αλλά και με άλλους τρεις ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥΣ μουσικούς.
Όλο αυτό το project αξίζει τον σεβασμό όλων μας και ένα ευχαριστούμε είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, για όλο αυτο που ζήσαμε!
Να είναι γερός ο Paul,να αναρρώσει πλήρως και να τον απολαύσουμε όπως πρέπει όρθιο και δυνατό ξανά επί σκηνής!
UP THE IRONS!
Για το Rock Overdose,
Ζήσης Πετκανάς
Comments
