Classic Rock συνοδεία της Κρατικής ορχήστρας στο Ηρώδειο, ένα φιλόδοξο project που έγινε θεσμός και ήδη μετρά 7η χρονιά που λαμβάνει χώρα κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Παρόντες κι εμείς φέτος, την τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη, για να ξορκίσουμε έναν πολύ δύσκολο μήνα που ξεκίνησε με Πανσέληνο και τελειώσε με Πανσέληνο, αφού στο ενδιάμεσο μας είχε «σεληνιάσει» για τα καλά… και να πάρουμε μια μικρή ψυχική ανάταση για το υπόλοιπο του φθινοπώρου ώστε να «κυλήσει» γλυκά και όμορφα.
Λίγο μετά τις 21:00 και μετά από ένα σύντομο instrumental intro από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, που «ζέστανε» τις … μηχανές της, στη σκηνή ανέβηκε η σεμνή Κυρία Maggie Reilly, η οποία αφού εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της που είχε την τιμή να εμφανίζεται σε ένα τόσο ιερό χώρο, ξεκίνησε με το κομμάτι “To France”. Το διαχρονικό αυτό τραγούδι, μετρά 40 χρόνια ζωής και ακόμη καταφέρνει να ξυπνήσει αναμνήσεις στους παλαιότερους παραμένοντας ανεξίτηλο. Ακούγοντάς το μάλιστα συνοδεία της συμφωνικής ορχήστρας μπορεί να μοιάζει κάπως αγνώριστο, ωστόσο ήταν «κουρδισμένο» σε πιο χαμηλές συχνότητες μιας και η Κυρία Reilly – δήλωσε κρυωμένη. Παρόλα αυτά, η απόδοσή της ήταν αξιοπρεπέστατη και άκρως επαγγελματική, δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η συμπαθέστατη Σκωτσέζα ερμηνεύτρια έχει διάρκεια στο χρόνο, όπως και τα υπόλοιπα τραγούδια που επέλεξε να μας παρουσιάσει, το δικό της “Wait”, αλλά και τα all time classic “Every Time We Touch” και “Moonlight Shadow” που έκλεισε το set της, ακριβώς την στιγμή που το ολόγιομο φεγγάρι έκανε την εμφάνισή του ψηλότερα στον αττικό ουρανό, ρίχνοντας το φώς του πάνω στα αρχαία τειχίσματα του Ωδείου.
Αυτό που μου έμεινε από την εμφάνιση της κ.Reilly είναι η ταπεινότητα με την οποία στάθηκε απέναντί μας αλλά και η σεμνότητα απέναντι στο χώρο που εμφανίστηκε, ένας ιερός χώρος που αν μη τι άλλο εμπνέει και σε κάνει να νιώθεις θεός, ωστόσο η ίδια φάνηκε πως δεν είχε καμμιά διάθεση να κλέψει απ’ τη λάμψη του, εξού και εμφανίστηκε λιτή και απέριτη, με μοναδικό «όπλο» τη γλυκιά φωνή της και τα τραγούδια της. Εις το επανιδείν!
Συνέχεια με τον μοναδικό Justin Hayward, ο οποίος πήρε τη θέση του στο κέντρο της σκηνής και με τη συνοδεία της εξαιρετικής ορχήστρας έπαιξαν μερικές από τις πιο γνωστές μελωδίες – μπαλάντες όλων των εποχών, που σιγουρα συγκίνησαν κάθε ρομαντική ψυχή στο χώρο. Οι expert του είδους Moody Blues, έχουν συνοδεύσει τα μελαγχολικά μας βράδυα, τις γεμάτες αισθήματα αφιερώσεις σε ραδιόφωνα και όχι μόνο… ενώ η αισθαντική φωνή του - αειθαλή κ. Hayward, έγινε σήμα κατατεθέν μιας πιο αθώας ίσως εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ακούστηκαν τα "The Day Begins", "Dawn-Dawn Is A Feeling" για αρχή, ενώ η συγκίνηση κορυφώθηκε με τα “Tuesday afternoon” για να φτάσει στο απόγειό της με το “Late Lament into Nights in white satin”…
Ο κ. Hayward μας αποχαιρέτισε σεμνά με το “Question”, το οποίο μας έχει αφήσει αναπάντητα ερωτήματα εδώ και 50+ χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε.... Ωστόσο ο κ.Hayward, δεν άφησε αμφιβολίες για το ό,τι όσα χρόνια κι αν περάσουν τόσο ο ίδιος όσο και η μουσική και οι στίχοι του έχουν ψυχή.
Μικρό διάλειμμα πριν περάσουμε στο δεύτερο μέρος της ποιοτικής αυτής βραδιάς, η οποία είχε οργανωθεί άρτια από πολλές απόψεις. Στο διάστημα αυτό, μπορούσες να διακρίνεις ανάμεσα στον κόσμο ως επί το πλείστον άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που μεγάλωσαν παράλληλα με αυτά τα τραγούδια, αλλά και αρκετό νεαρό κόσμο που ήρθε να αποτίσει φόρο τιμής σε μουσικούς που έθεσαν τα θεμέλια μιας εποχής και αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο στη μουσική ιστορία, επιπλέον υπήρχαν και αρκετοί τουρίστες – ξένοι επισκέπτες της χώρας μας, που επέλεξαν να περάσουν όμορφα το παρασκευόβραδό τους σε ένα τόσο ιδανικό χώρο για εκδηλώσεις.
Στην αρχή του δεύτερου μέρους της βραδιάς, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών έπαιξε ένα φοβερό instrumental medley από διαχρονικές επιτυχίες των Queen – “Love Of My Life”, “We Will Rock You”, “Show Must Go On”, “Who Wants To Live Forever” κ.ά. που ξεσήκωσαν όπως ήταν αναμενόμενο τα πλήθη, βάζοντάς μας στο κλίμα για το πιο … σκληρό ήχο που θα ακολουθούσε!
Λίγο πριν τις 23:00 έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή του Ηρωδείου, ο Dave Evans! Ο τραγουδιστής που υπήρξε μέλος των πρώιμων AC/DC, δείχνει να μην έχει ξεχάσει τις ρίζες του και σε κάθε ευκαιρία μας τόνιζε πως γιορτάζουμε τα 50 χρόνια του θρυλικού γκρουπ φέτος, και έτσι μετέτρεψε τη βραδιά σε ένα πραγματικό ροκ πάρτι, με τραγούδια που οι AC/DC έπαιξαν όταν πρωτο-ξεκίνησαν, άγνωστοι ακόμη – αλλά και διαλεχτές επιτυχίες που τους έκαναν γνωστούς παγκοσμίως.
Ξεκινώντας με το κομμάτι “Can I Sit Next To You Girl?”, ο Dave Evans κέρδισε απευθείας το κοινό με τη διαδραστική επικοινωνία μαζί μας, το λαμπερό του χαμόγελο και εξωστρεφές του attitude, αποδεικνύοντας πως ήταν ο αδιαμφισβήτητος star της βραδιάς. Ακολούθησε το κομμάτι “Sunset Strip” και η διασκευή στο “Tutti Frutti”, όλα τους τραγούδια που όπως μας είπε οι AC/DC έπαιζαν στα πρώτα τους live πριν γίνουν τα μεγαθήρια που είναι σήμερα.
Για το κλείσιμο, ο Dave Evans προλογίζοντας το “It’s a Long Way to the top”, μας είπε πως είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις στην κορυφή και να γίνεις rock star, κάτι ξέρει περισσότερο από εμάς σίγουρα, ενώ το “TNT” που ακολούθησε έκανε αρκετούς να σηκωθούν όρθιοι και να κουνήσουν σβέρκους στο ρυθμό του!
Δύο τελευταία κομμάτια πριν το τέλος, “Whola Lotta Rossie” και “Highway To Hell”, δύο all time classic τραγούδια των Αυστραλών θρύλων που δε λείπουν ποτέ από ένα επιτυχημένο rock party, όπως αυτό!
Κάπου εκεί πριν το κλείσιμο ο μαέστρος της ορχήστρας κ. Νίκος Χαλιάσας μας παρουσίασε τους εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς της ηλεκτρικής μπάντας που συνόδεψαν τους καλλιτέχνες, εισπράτοντας το θερμότατο χειροκρότημα του κοινού!
Με τη σειρά του ο κ. Dave Evans δήλωσε και έδειξε ενθουσιασμένος που του δόθηκε η ευκαιρία και τιμή, όπως είπε να δώσει παράσταση στον αρχαίο χώρο του Ηρωδείου, "τον αρχαιότερο χώρο διασκέδασης παγκοσμίως" .... εκεί που χιλιάδες χρόνια πριν - στις ίδιες ακριβώς θέσεις, οι πρόγονοί μας παρακολουθούσαν τα θεάματα της εποχής...!
Αυλαία με τους τρεις καλεσμένους καλλιτέχνες του φετινού Classic Rock να ανεβαίνουν για υπόκλιση όλοι μαζί με την ορχήστρα, καταχειροκροτούμενοι και με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε σύντομα.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της άψογης αυτής διοργάνωσης, που με σεβασμό στον πολιτισμό, παράγει σύγχρονες ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, προσιτές για όλους ανεξαρτήτως καλλιτεχνικού υποβάθρου και γνώσεων. Άλλωστε το μόνο που χρειάζεται για να περάσει κάποιος καλά είναι η καλή παρέα, η διάθεση και φυσικά η όμορφη ατμόσφαιρα....
Για το RockOvedose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Comments
