Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Το “To The Depths We Descend...” έβαλε οριστικό τέλος στους θρυλικούς Necromantia με τον καλύτερο τρόπο. Ένας γεμάτος black metal δίσκος που τίμησε τα χρόνια και την πορεία των ίδιων των Necromantia, αλλά και του Γιώργου Ζαχαρόπουλου. Και τώρα, ως Τhe Magus πλέον, ο Γιώργος θα συνεχίσει το ταξίδι του στη σκοτεινή πλευρά και πρώτη του στάση είναι το “Βυσσοδομώντας”. Το εν λόγω άλμπουμ αποτελεί το πρώτο προσωπικό δημιούργημα του Γιώργου (αναλαμβάνει μπάσο και φωνητικά), ενώ δίπλα του συναντάμε τον Βασίλη Ζόμπολα ή αλλιώς Εl, γνωστό κιθαρίστα των Soulskinner, Thou Art Lord και Principality Of Hell μεταξύ άλλων και τον ντράμερ Maelstrom ή Γιάννη Βότση.
Η κεντρική ιδέα του δίσκου βασίζεται στην απογοήτευση και την οργή του Εωσφόρου για την ανθρωπότητα. Εκείνος παρουσιάζεται εξαγριωμένος, καθώς έδωσε την ευκαιρία και δυνατότητα στους ανθρώπους να φτιάξουν κάτι κι εκείνοι την άφησαν ανεκμετάλλευτη. Αυτό τον ωθεί να διαλύσει κάθε τι και να φτιάξει κάτι καινούργιο φέρνοντας το ... Φως. Πρόκειται για το πιο οργανικό άλμπουμ που έκανε ποτέ ο The Magus, οδηγώντας όλες τις black metal επιρροές του σε ένα πραγματικά φρικτό κι εφιαλτικό μονοπάτι, με τις σκοτεινές μελωδίες να ενώνονται με πυρετώδεις κόσμους για να γεννήσουν συναισθήματα μεγαλειώδους κι αριστοκρατικής φρίκης. Το "Βυσσοδομώντας", αποτελείται από 9 συνθέσεις (8 αν βγάλουμε την εισαγωγή) με διάρκεια 55 λεπτών, οι οποίες δεν κουράζουν, παρότι είναι απαιτητικές, πολύπλοκες, αρκετά προοδευτικές θα λέγαμε, κινηματογραφικές και δημιουργούν αδιαμφισβήτητα εικόνες (κάτι που με χαρά υποστήριξε κι ο Γιώργος), ενώ απαιτούν την απόλυτη προσοχή του ακροατή και σίγουρα πολλές ακροάσεις. Τη σύνθεση έχουν αναλάβει από κοινού ο Γιώργος με τον Βασίλη Ζόμπολα, ενώ γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι σκοτεινές και εφιαλτικές ιδέες του The Magus μπόρεσαν και αποτυπώθηκαν σε κάθε νότα, κάθε riff και ρεφρέν, ενώ κάθε στοιχείο της ενορχήστρωσης δεν είναι τυχαία εκεί που τοποθετήθηκε. Επιπροσθέτως, είναι η πρώτη φορά στο μουσικό ταξίδι του καλλιτέχνη, όπου χρησιμοποίησε ζωντανή χορωδία σε διασκευή Χρήστου Αντωνίου (Septicflesh).
To “This Is My Church”, που ξεκινά το δίσκο, είναι ουσιαστικά ένας μονόλογος του Εωσφόρου προς την ανθρωπότητα, ένα παθιασμένο μανιφέστο που εισάγει τον ακροατή στο πνεύμα του άλμπουμ μέσω της οργής που βγάζει ο The Magus με τον πύρινο λόγο του. Άρα, το “The Fall Of Man” είναι η πρώτη κανονική σύνθεση, μιλώντας για την αληθινή πτώση της ανθρωπότητας. Και μουσικά να το δει κανείς, είναι ένα θυμωμένο/οργισμένο, αυθεντικό black metal κομμάτι, ιδανικό για να είναι το εναρκτήριο του δίσκου. Ακολουθεί το “Lux Tenebrarum”, το μαύρο φως του Εωσφόρου, το αληθινό φως, η φωτιά που σιγοκαίει. Μελωδικό και αρκετά mid tempo, με χαρακτηριστικά κιθαριστικά θέματα που δεν τα ξεχνάς. Επόμενο κομμάτι, το ομώνυμο, “ΒΥΣΣΟΔΟΜΩΝΤΑΣ”, οι κρυφές και υποχθόνιες σκέψεις του Εωσφόρου είναι έτοιμες να γίνουν πράξη. “Idolatrous Discord” ή αλλιώς ο ερχομός του αντι-Mεσσία, όπου εδώ, όπως και στο προηγούμενο, οι ταχύτητες έχουν πέσει και ξεφεύγουμε από τα τυπικά μαυρομεταλλικά μοτίβα. Στο επικό “Ama Lilith” έχουμε την έκτακτη συμμετοχή της Ηel Pyre (Nervosa, W.E.B.) στα φωνητικά και κάποιες ανατολίτικες μελωδίες να κάνουν την εμφάνισή τους. Η άβυσσος, όλα έρχονται από εκεί κι εκεί πάντα επιστρέφουν. Έβδομο κομμάτι το “Negative Renaissance”, η αναγέννηση μέσω του μηδενισμού και της εγκατάλειψης. Στο “The Peacock King” ξεχωρίζει αρκετά η χορωδία στο ρεφρέν, αλλά η μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται στο τελευταίο κομμάτι, ”Give The Devil His Due: The story”.
Πρόκειται για το κορυφαίο του δίσκου, αλλά και εκ των κορυφαίων της σταδιοδρομίας του Γιώργου. Όσοι ακούτε Necromantia, προφανώς γνωρίζετε το ”Give The Devil His Due” από το “To The Depths We Descend…”. Το ”Give The Devil His Due: The Story” λοιπόν είναι ο λόγος, το γιατί αν προτιμάτε, που γράφτηκε αυτό το κομμάτι. Στα δεύτερα φωνητικά συναντάμε τους Manos Six (Manos Six and the Muddy Devil) και King Dude. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σύνθεση αυτή είναι ένα black metal blues ή κάπως έτσι. Μεταφερόμαστε σε ένα μπαρ στην Αμερική, οι ομιλίες, τα ποτήρια, ο αναπτήρας και ό,τι άλλο ακούμε στην αρχή είναι αληθινά ηχογραφημένα. Το ίδιο και η μπάντα που είναι έτοιμη να ξεκινήσει να παίζει. Άκρως πειραματική και προοδευτική, σαν σύλληψη, σύνθεση που κλείνει το δίσκο. Κάτι που δεν έχει ξανακουστεί, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, αρκετά τολμηρό για black metal δίσκο.
Αυτό είναι λοιπόν το “Βυσσοδομώντας”. Ένα άλμπουμ που απαιτεί συγκέντρωση στο 100% για να το μάθεις στην ολότητά του. Ιδανικά ακούγεται με τους στίχους παρέα, με καλό ηχοσύστημα και από την αρχή ως το τέλος. Ο ίδιος ο The Magus το είπε εξάλλου. Ποτέ δεν έκανε και ούτε τώρα κάνει εύκολη μουσική. Η ανάγκη και το ένστικτό του, τον οδήγησαν στην αναζήτηση κι εξερεύνηση των ακραίων, σκοτεινών ορίων του και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
