Το Gagarin 205 σείστηκε από τα θεμέλια του το δεύτερο Σάββατο του Φλεβάρη, καθώς οι Ιρλανδοί Alternative rockers Therapy? έλαβαν χώρα σε μια εκρηκτική εμφάνιση που θα μας μείνει αξέχαστη. Αξίζει όμως να σταθούμε και στην αξιοσημείωτη παρουσία των Half Gramme of Soma, που άνοιξαν την βραδιά με εντυπωσιακό τρόπο.
Από νωρίς, η ατμόσφαιρα στο club ήταν ηλεκτρισμένη. Το κοινό, ανυπόμονο, περίμενε να δει και να ακούσει τους Half Gramme of Soma, και η μπάντα δεν τους απογοήτευσε. Από την αρχή δημιούργησαν αμέσως ένα αίσθημα ενέργειας και groove που κράτησε μέχρι το τέλος της εμφάνισής τους. Η μουσική τους, ένα μείγμα ψυχεδελικού rock, stoner και heavy metal, γέμισε τον χώρο με πλούσιες κιθάρες, βαρύ μπάσο και δυναμικά τύμπανα. Ο τραγουδιστής ήταν σε μεγάλα κέφια και λειτούργησε ως αγωγός για τα συναισθήματα και τις ιστορίες που αφηγούνταν τα τραγούδια, ενώ οι υπόλοιποι μουσικοί απέδειξαν την δεξιοτεχνία και την ομοιογένειά τους. Αξίζει να τονίσουμε την άψογη επικοινωνία που είχε η μπάντα με το κοινό, δημιουργώντας μια ζεστή ατμόσφαιρα.
Συνολικά, η εμφάνιση των Half Gramme of Soma άφησε άριστες εντυπώσεις. Η ενέργεια, η μουσική αρτιότητα και η αυθεντικότητά τους κέρδισαν το κοινό, και σίγουρα δημιούργησαν νέους fans. Πέρα από την υποστήριξη στους Therapy?, οι HGOS απέδειξαν ότι αξίζουν μια θέση στην κορυφή της ελληνικής rock σκηνής.
Αρχικά ας μου επιτραπεί από την πλευρά μου να δώσω θερμά συγχαρητήρια στους Half Gramme Of Soma για άλλη μία φορά, καθώς όχι απλά μιλάμε για μια από τις καλύτερες μπάντες της χώρας μας συνολικά, αλλά και συναυλιακή απόλαυση σε κάθε δοθείσα ευκαιρία, απορώ πραγματικά πως γίνεται να αρέσουν άλλες μπάντες παρεμφερή ήχου περισσότερο και το κλείνω εδώ μη γράψω ονόματα και φάω κατάρες. 10η επίσκεψη των Therapy? λοιπόν στη χώρα μας, ακριβώς 30 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική πρώτη για την περιοδεία του “Troublegum”. Ένα εκ των πλέον κορυφαίων και ιστορικών άλμπουμ στην ευρύτερη ιστορία του ροκ, το οποίο έχοντας την επέτειο του φέτος, είχε και την μεγάλη τιμητική του στο σετ, άρα όπως καταλαβαίνετε ο κόσμος που τίμησε με την παρουσία του το συγκρότημα γούσταρε τη ζωή του. Ξεκίνημα με “Nausea” και καπάκι την διασκευή στο “Isolation” των Joy Division, δε μπορεί παρά να είναι υπέροχο. O Andy Cairns έξω καρδιά και σε απίστευτο κέφι όπως πάντα, δίπλα του ο συνοδοιπόρος του εδώ και 35 χρόνια Mike McKeegan στο μπάσο να χορεύει και να κάνει το κοινό να κουνιέται πάνω κάτω και πίσω τους ο εκπληκτικός Neil Cooper που είχε μάλιστα και γενέθλια να τραντάζει το Gagarin.
Πέρα από σεμινάριο ήχου γενικά, έχω να ακούσω τέτοιο πεντακάθαρο και δυνατό ήχο τυμπάνων σε συναυλία πάρα πολύ καιρό, είναι που είναι και οι Therapy? εγγύηση συναυλιακά ανέκαθεν, είχε και την ιδιαίτερη μεταχείριση του το “Troublegume”, το οποίο ο Cairns αποκάλεσε «ένα μικρό αλμπουμάκι που κυκλοφορήσαμε πριν 30 χρόνια και μας έφερε πρώτη φορά στην υπέροχη χώρα σας», το κοινό τέθηκε σε διαδικασία ανάφλεξης από νωρίς. Στα γεμάτα 90’ της εμφάνισης τους, το τρίο απέδειξε γιατί έχει τόσα χρόνια την αποδοχή όλων, ανέμελες μουσικάρες και φάτσες γνωστές αλλά και πλήρως άγνωστες, μέταλλα, πάνκηδες, χαρντοκοράδες, φασαίοι και μη μέσα στο χώρο να τραγουδάνε όλοι μαζί δυνατά και να κάνουν τον Cairns να χαμογελάει όλο και πιο πολύ όσο περνούσε η ώρα. Κάπου χάθηκε η μπάλα με το πόσο ασάλιωτα πήγαιναν από το ένα κομμάτι στο άλλο, πρέπει να μέτρησα συνολικά 23 κομμάτια, αν κάνω λάθος μη βαράτε. Ξεχωρίζω στιγμές σίγουρα όπως τις δυο διασκευάρες στο “Diane” των Hüsker Dü και το “Breaking The Law” των Judas Priest, ενώ δεν παρέλειψαν να πετάξουν και την αρχή του “Iron Man” στο encore, το οποίο μάλιστα όπως είπαν, «δεν έχουμε άλλο ένα αλλά ακόμα έξι κομμάτια για σας» σκορπώντας χαρά και ουρλιαχτά στο χώρο.
Όσες φορές κι αν δει κάποιος τους Therapy? ειλικρινά δεν είναι αρκετές και δε μπορεί να περιγραφεί και πλήρως αυτό που κάνουν. Βγαλμένοι από άλλη εποχή, που οι μπάντες μιλάνε με έργα κι όχι με λόγια, ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή κι απλά κάνουν τα πάντα πιο όμορφα και ανέμελα όσο παίζουν. Για πότε πέρασε μιάμιση ώρα κι εμείς νομίζαμε ότι είχαν παιχτεί μόλις καμιά δεκαριά κομμάτια, δεν το κατάλαβε κανείς. Πολύ ωραίο και το τελευταίο τους άλμπουμ “Hard Cold Fire”, αλλά οκ, τι να λέμε τώρα, αυτό που έγινε στο τέλος όταν ακούστηκαν τα “Knives”, “Screamager” και “Nowhere” που έκλεισαν μεγαλειωδώς τη συναυλία, έπρεπε να το δείτε για να το πιστέψετε. Θριαμβευτικά χαιρέτησαν το κοινό, έχοντας και οι ίδιοι νιώσει την αγάπη που άξιζαν, έδειξαν ότι ακόμα παραμένουν επίκαιροι και εύστοχα εμπνευσμένοι, ενώ ο τρόπος με τον οποίο μπιζάρουν το κοινό τόσο απλά δείχνει εμπειρία δεκαετιών που γεννιέσαι μ’αυτήν και δεν την αποκτάς στην πορεία. Εύστοχο χιούμορ κι από τον Cairns που είπε ότι τα Ελληνικά του είναι απαίσια, αλλά ως Ιρλανδός, το ίδιο απαίσια είναι και τα Αγγλικά του, ευχαρίστησαν πολλάκις το κοινό δείχνοντας την καρδιά τους και κάτι μου λέει ότι θα τους ξαναδούμε πολύ σύντομα. Μακάρι δηλαδή.
Κείμενο Therapy?: Άγγελος Κατσούρας
Κείμενο Half Gramme Of Soma: Νικόλας Καλογήρου
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
