Μπορεί οι Pavlov’s Dog να έρχονται συχνά στην Ελλάδα, αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να τους δω. Αυτή τη φορά όμως οι συγκυρίες ήταν βολικές, συν το ότι ο χρόνος όπως και να το κάνουμε είναι αμείλικτος και δεν ξέρεις ποτέ αν θα έχεις άλλη ευκαιρία. Οπότε για ακόμα μία φορά έγινε το δρομολόγιο Καβάλα – Θεσσαλονίκη και πίσω αμέσως μετά το live για να δούμε μία ιστορική μπάντα.
Με το που έφτασα στο χώρο, μου έκανε εντύπωση η χαμηλή προσέλευση του κόσμου. Σταντάκια και καναπέδες γεμάτα και ο χώρος μπροστά από το stage εντελώς άδειος οπότε εύκολα “πιάσαμε κάγκελο”. Ευτυχώς το σκηνικό άλλαξε με το που η μπάντα από το Missouri των Η.Π.Α. έκανε την εμφάνιση της.
Ο αρχικός ενθουσιασμός του να βλέπεις μία τέτοια μπάντα, γρήγορα έδωσε τη θέση του σε ανησυχία για τον ήχο. Όσο και αν προσπαθούσαμε να ακούσουμε τα backing vocals ήταν αδύνατο. Αρχικά σκέφτηκα ότι ίσως μετά το πρώτο κομμάτι θα διορθωθεί αλλά δυστυχώς για αρκετή ώρα αυτό δεν άλλαξε. Άλλαξα και σημείο μήπως έφταιγε το μέρος που καθόμουν αλλά τίποτα. Έτσι από κάποιο σημείο και έπειτα απλά σταμάτησα να δίνω σημασία μέχρι που κάποια στιγμή – πρέπει να είχε περάσει τουλάχιστον μία ώρα – διορθώθηκε. Μέχρι εκείνο το σημείο όμως δυστυχώς σίγουρα χάσαμε ένα μέρος του συνολικού show που θα έκανε μία πολύ καλή συναυλία, ακόμα καλύτερη. Ένα ακόμα αρνητικό ήταν η απουσία – ελέω covid – του ιδρυτικού μέλους και πληκτρά της μπάντας David Hamilton ο οποίος επέστρεψε για αυτή και μόνο την περιοδεία. Η Abbie Steiling (βιολί) κάλυψε αρκετά από τα μέρη των πλήκτρων αλλά σίγουρα κάτι χάσαμε και από αυτό.
Ευτυχώς όμως τα αρνητικά τελειώνουν εδώ και να πω την αλήθεια ίσως δε κόστισαν και τόσο πολύ γιατί τόσο η εμφάνιση και η απόδοση όλης της μπάντας και κυρίως του David Surkamp ήταν τρομερή όσο και η επιλογή των τραγουδιών μας αποζημίωσαν και με το παραπάνω. Ειδικά η εμφάνιση του τελευταίου ήταν τρομερή. Πολύ ενέργεια, φωνητικά πολύ καλός, κεφάτος, να εκφράζει την αγάπη του για την Θεσσαλονίκη – σε βαθμό να αστειεύεται ότι αν εκλεγεί ο Trump στις επερχόμενες εκλογές στην Αμερική θα μετακομίσει στη συμπρωτεύουσα.
Όπως ήταν φυσιολογικό το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ήταν αφιερωμένο στο ντεμπούτο της μπάντας “Pampered Menial” που το 2025 συμπληρώνει 50 χρόνια κυκλοφορίας ενώ ακούσαμε κομμάτια σχεδόν από όλη τη δισκογραφία της μπάντας όπως και ένα νέο με τίτλο “Another Blood Moon” από τον επερχόμενο δίσκο που θα κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά.
Η συναυλία – μετά από 2 ώρες παρακαλώ – όπως ήταν αναμενόμενο έκλεισε με το “Julia”, με τη βοήθεια του Γιάννη (αν το διαβάσεις φίλε μου συγνώμη δε συγκράτησα το επίθετο σου, αν και τα είπαμε μετά το live), πληκτρά των 33 Lovers από την Αθήνα.
Αν και ποτέ δεν ήμουν οπαδός της μπάντας, γνωρίζω καλά το υλικό τους και μπορώ να πω με ευκολία ότι ζωντανά τα κομμάτια αποδόθηκαν ακόμα καλύτερα από τη studio εκτέλεση και οι Pavlov’s Dog μας χάρισαν μία πολύ όμορφη βραδιά.
Για το Rockoverdose.gr
Απόστολος Πανταζόγλου
Φωτογραφίες: Δημήτρης “Photoshooter” Καραγεωργίου
Comments
