Aφιέρωμα Skyclad: Modern Pagan Ritual

Σε έναν δίκαιο κόσμο, οι Skyclad θα μεσουρανούσαν για πάντα. Είναι ξεχωριστή περίπτωση, ήδη από το 1990 όταν ο τεράστιος Martin Walkyier (που μόλις είχε φύγει από τους Sabbat) μαζί με τον Steve Ramsey έβαλαν μπρος για τη δημιουργία της απόλυτης pagan metal μπάντας. Θεωρούνται η κορυφή και oι ιδρυτές του folk metal. Στην πορεία, ο Walkyier αποχώρησε το 2001 και άφησε την θέση του τραγουδιστή στον Kevin Ridley, τον παντοτινό παραγωγό τους και ρυθμικό κιθαρίστα της μπάντας από το 1997 μέχρι σήμερα.

Δύο χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία στην Αθήνα, οι Skyclad επιστρέφουν, ανακοινώνοντας ότι θα παίξουν ένα best-of setlist. Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε μαζί το απόλυτο setlist μέσα από κάθε δίσκο της αγαπημένης μας μπάντας:

“Our Dying Island”, “Moongleam And Meadowsweet” (“The Wayward Sons Of Mother Earth” 1991)

Το ντεμπούτο των Βρετανών, ουσιαστικά αποτελεί μια μίξη πρώιμου folk rock με thrash στοιχεία, όχι όμως εντελώς όμοια με εκείνα των Sabbat. Θεωρείται από τα πρώτα folk metal άλμπουμ, με το “The Widdershins Jig” να πιστοποιεί τον όρο στο ιδίωμα αυτό.

“A Broken Promised Land”, “Spinning Jenny”, “Men Of Straw”, “R'Vannith”, “Alone In Death's Shadow” (“A Burnt Offering For The Bone Idol” 1992)

Oι Skyclad δεν χάνουν καιρό κι ένα χρόνο μετά το “The Wayward…” επιστρέφουν με το ακόμα καλύτερο “A Burnt Offering…”. Folk metal 100% χαρακτηρίζεται πλέον η μουσική τους, διότι απουσιάζει το αρχικό thrash riffing, με την παραγωγή να είναι εμφανώς καλύτερη συγκριτικά με το παρθενικό τους άλμπουμ και τον κιθαρίστα Dave Pugh να αναλαμβάνει δράση.

“Thinking Allowed” (“Jonah's Ark” 1993)

Θα μπορούσε να βάλει κάποιος και το “Earth Mother, The Sun And The Furious Host”. Στο παρόν αφιέρωμα, απλά ο γράφων ξεχωρίζει τα αγαπημένα του κομμάτια. Άλλο ένα διαμάντι heavy/ folk και με ολίγη από thrash, το “Jonah's Ark” είναι το πρώτο άλμπουμ που παίζει βιολί η Georgina Biddle, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα.

“Civil Wardance”, “The One Piece Puzzle” (“Prince Of The Poverty Line” 1994)

Τέταρτος δίσκος σε τρία χρόνια. Το “Prince…” συνεχίζει σε folk/ thrash μονοπάτια και πρόκειται για ένα χαλαρό concept άλμπουμ σχετικά με την αστική αποσύνθεση στην μετα-Thatcher-ική Βρετανία. Σύμφωνα με τον Kevin Ridley, πρόκειται για τον πιο μοσχοπουλημένο δίσκο της μπάντας και για πολλούς οπαδούς θεωρείται το καλύτερό τους.

“Still Spinning Shrapnel”, “Just What Nobody Wanted”, “Art-Nazi”, “Jeopardy”, “Brimstone Ballet”, “Another Fine Mess” (“The Silent Whales Of Lunar Sea” 1995)

Τρομάζω και μόνο που αναφέρομαι σε αυτό το αριστούργημα. Και τι δεν έχει: rock, folk, world & country στοιχεία, ακουστικές κιθάρες, banjo, κλασσική κιθάρα, πλήκτρα, μαντολίνο. Συγκλονιστικό.

“Inequality Street”, “Snake Charming”, “Penny Dreadful”, “I Dubious”, “Science Never Sleeps”, “History Lessens”, “Quantity Time” (“Irrational Anthems” 1996)

Ο ορισμός του folk/ hard rock. Έπος, τεράστιο, αειθαλές. Ίσως το καλύτερο τους, δίσκος-ογκόλιθος των ‘90s. Τι κι αν λείπει ο ντράμερ και ιδρυτικό μέλος Keith Baxter και ο Dave Pugh; Εδώ οι Skyclad απομακρύνονται αρκετά πλέον από το thrash και γίνονται πιο folkier στον ήχο τους από ποτέ. Δεν είναι άλμπουμ, είναι προσκύνημα, είναι έργο τέχνης, είναι κάτι παραπάνω από μουσική και ποίηση μαζί.

“If I Die Laughing, It'll Be An Act Of God”, “Great Blow For A Day Job”, “Bombjour!”, “A Badtime Story” (“Oui Avant-garde Á Chance” 1996)

Δεύτερος δίσκος το 1996. O Steve Ramsey αναλαμβάνει όλες τις κιθάρες, ενώ ο Les Smith το ακορντεόν σε τρία κομμάτια. Ατόφιο folk rock ξανά, με τον τίτλο να είναι λογοπαίγνιο της φράσης “We haven't got a chance” όταν ακούγεται από Εγγλέζους.

“A Clown Of Thorns”, “Building A Ruin”, “Worn Out Sole To Heel”, “Troublesometimes” (“The Answer Machine?” 1997)

Η μπάντα φτάνει στο peak του folky ήχου της, εστιάζοντας σε πιο παραδοσιακά όργανα και λιγότερο στις ηλεκτρικές κιθάρες, αν και υπάρχουν κάποιες σκόρπιες thrash ιδέες. Φλάουτο από τον Pete Coleman, Yasmin Krull σε γυναικεία φωνητικά και ο πολυοργανίστας John Leonard σε πίπιζα, ακορντεόν, banjo και δεύτερα φωνητικά.

“Vintage Whine”, “A Well Beside The River”, “Cancer Of The Heart”, “Something To Cling To” (“Vintage Whine” 1999)

Πιο metal από τον προκάτοχό του, πιο βαρύ. Ένατο στούντιο άλμπουμ για τους Skyclad, σε μια δεκαετία που τα σάρωσαν όλα. Ένα χρόνο νωρίτερα, στις 3/5/1998 πραγματοποιούν κι ένα συγκλονιστικό live στο Ρόδον.

“The Great Brain Robbery”, “You Lost My Memory” (“Folkémon” 2000)

Τέλος εποχής για τους Βρετανούς όπως τους μάθαμε, ο Martin Walkyier μετά από αυτό αποτέλεσε παρελθόν. Οι στίχοι του αφορούν ξανά την πολιτική, το περιβάλλον και προσωπικά ζητήματα. Όσο για τον τίτλο του δίσκου, προήλθε από τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διάβασε ένα μέλος της μπάντας σε μια εφημερίδα. Αυτά μαρτυρούσαν ότι τα περισσότερα παιδιά γνώριζαν καλύτερα το Pokémon Pikachu παρά τον πρωθυπουργό της χώρας.

“Anotherdrinkingsong”, “The Song Of No-Involvement” (“A Semblance Of Normality” 2004)

Πρώτο με τον Kevin Ridley στα φωνητικά. Είναι heavy και πειραματικό, με τις κλασσικές hard rock επιρροές τους να είναι εμφανείς και με συμμετοχή της Royal Philharmonic Orchestra σε κάποια κομμάτια. Μοιάζει περισσότερο με τους δίσκους των Skyclad στα mid-1990s.

“Words Upon The Street” (“In The... All Together” 2009)

Όπως μαρτυρά κι ο τίτλος, σε τούτο το δίσκο οι Skyclad μαζεύτηκαν και ηχογράφησαν στο στούντιο all together. Αυτό έγινε για να υπάρχει η δυνατότητα να παίξουν ζωντανά τα κομμάτια όσο καλύτερα γίνεται και για να διατηρηθεί ακμαία η φρεσκάδα και η ζωντάνια των heavy/ folk ηχογραφήσεων στο δίσκο. Το παραπάνω κομμάτι ήταν και το μοναδικό που έπαιξαν οι Βρετανοί στις 16/2/2014 στο Κύτταρο.

“A Storyteller´s Moon (Intro)”, “State Of The Union Now”, “Change Is Coming”, “Starstruck”, “The Queen Of The Moors” (“Forward Into The Past” 2017)

Το πρώτο τους άλμπουμ μετά την επιστροφή του Dave Pugh σαν μόνιμο μέλος ήδη από το 2014. Rock και folk metal μέσα σε 13 κομμάτια, με τα παραπάνω 5 να παρουσιάζονται ζωντανά στις 22/4/2017 πάλι στο Κύτταρο.

Έτσι έχει λοιπόν η ιστορία των Skyclad, ενός συγκροτήματος που κυριάρχησε στα ‘90s, «γεννώντας» ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα κι επηρεάζοντας κόσμο και κοσμάκη. Τον Απρίλη θα πραγματοποιήσουν ελληνική περιοδεία σε διάφορες πόλεις και στις 14 του μήνα θα τους δούμε στο Τemple μαζί με τους Λαρισαίους Dreamrites, μια μπάντα που κινείται στο χώρο του κλασικού ‘80s heavy metal.

Για το Rockoverdose,

Mιχάλης Τσολάκος

Comments