Συναυλία 3 ελληνικών συγκροτημάτων την βραδιά του τελικού του Champions League
Την βραδιά του τελικού του Champions League 3 αξιόλογα ελληνικά συγκροτήματα του εναλλακτικού Metal έπαιξαν στο Temple Athens. Υπήρξε ένας προβληματισμός αν θα πάω στην συναυλία ή να δω το τελικό. Όμως ποδοσφαιρικά παιχνίδια και αντίστοιχους τελικούς έχω δει πολλούς και δεδομένου ότι περίπου τέτοια εποχή πέρυσι (14/5) οι Absinthe Green είχαν παίξει στο ίδιο club μαζί με τους Wild Machine και Middle Earth και δεν τους είχα παρακολουθήσει τότε, οπότε η πλάστιγγα έγειρε υπέρ της συναυλίας. Την φετινή συναυλία, εκτός των άλλων, την είχα πληροφορηθεί και από ένα σατυρικό διαφημιστικό σποτάκι στα social media (πολύ πετυχημένο κατά τη γνώμη μου) με τα 3 συγκροτήματα σαν να ήταν στην ψηφοφορία της Eurovision και να λάμβαναν 12αρι.
Η συναυλία ξεκίνησε ακριβώς στις 8:30 με τους νεαρούς και ταλαντούχους Alchemists, τους οποίους είχα παρακολουθήσει πριν 3 μήνες στο ίδιο club στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού φεστιβάλ “For David”, οπότε ήμουν υποψιασμένος τι περίμενα να ακούσω. Και πράγματι το ελπιδοφόρο νεανικό συγκρότημα δεν με απογοήτευσε και η απόδοση τους ήταν το ίδιο καλή όπως τότε. Το συγκρότημα δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει πλήρες album. Στο internet βρήκα μόλις 5 τραγούδια τους (χωρίς τις διασκευές). Δύο όμως ήταν τα πιο προβεβλημένα: “Queen of Hearts” και “Nightmare”. Λογικό ήταν να μην ήταν γνωστοί στο ευρύ κοινό. Παρόλη την βραχύβια ζωή της μπάντας έχουν παίξει κάποια lives π.χ. στο ΑΝ (9/2023), στο Rocking Loud Vol.4 Fest, ενώ συμμετείχαν και στην mini περιοδεία των Fortress Under Siege (11/2023), οπότε έχουν μερικά «συναυλιακά χιλιόμετρα στο κοντέρ τους», κάτι το οποίο ήταν εμφανές. Τον Μάιο του 2023 άλλαξαν τραγουδίστρια (Μαρία Κανελλάκη), η οποία ήταν η frontwoman και διαχειριζόταν την επικοινωνία με το κοινό. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο (τουλάχιστον κατ’ εμέ) είναι ότι ενώ τραγουδούσε κανονικά (με την ζεστή φωνή της), έκανε μερικά death metal ξεσπάσματα (γρυλίσματα, growls), τα οποία έδιναν έναν πιο ενδιαφέρον τόνο στην σκηνική τους παρουσία συν τους θεατρικούς μορφασμούς της. Στο περίπου 30’ σετ τους έπαιξαν 5 τραγούδια. Αν και το είδος που παίζουν δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, παρόλα αυτά τους βρήκα ενδιαφέρον συγκρότημα, με δομημένες συνθέσεις και πολύ καλούς μουσικούς: Θοδωρή Γρηγορούδη (μπάσο), Χρήστο Καλέντζο (κιθάρα) και Γεράσιμο Αυγέρη (drums).
Alchemists setlist
Sharks
Equinox
Feelings to Dust
Isobel
Nightmare
Ακολούθησε ολιγόλεπτο διάλειμμα και σε χρόνο ρεκόρ η σκηνή ετοιμάστηκε για το επόμενο συγκρότημα, τους Misty Route, οι οποίοι υπάρχουν από το 2019 και έχουν μία ολοκληρωμένη κυκλοφορία στο ενεργητικό τους: “Without A Trace” (12-2021). Η μουσική τους είναι εμπνευσμένη από ένα μείγμα διαφορετικών μουσικών ειδών, όπως: Εναλλακτικό Metal, Ψυχεδελικό, Progressive, Groove, Stone Rock κ.ά. Οι πινελιές του ψυχεδελικού ροκ ενώνονται αρμονικά με τα μεταλλικά ξεσπάσματα. Κοντολογίς τα πρώτα συγκροτήματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό ως κύριες επιρροές τους είναι: Tool, λίγο Pearl Jam, λίγο Opeth και πολύ Metallica (όχι μόνο στην μουσική, αλλά και στα φωνητικά). Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Λευτέρη Σαατσάκη (κιθάρα, φωνητικά), Γιώργο Αρμάντο Κονόμη (μπάσο) και Κωνσταντίνο Καλούδη (drums). Εφόσον δεν υπάρχει ρυθμικός κιθαρίστας όλο το βάρος πέφτει στον Λευτέρη Σαατσάκη συν το γεγονός ότι τραγουδάει (σχεδόν κολλητά σε ένα ρετρό μικρόφωνο τύπου Shure 55). Όταν είχα ακούσει το album τους το είχα βρει συμπαθητικό, όμως όταν τους άκουσα ζωντανά θα έλεγα ότι η μουσική τους είναι πιο ενδιαφέρουσα.
Δεν έπαιξαν τραγούδια μόνο από το “Without A Trace”, αλλά και από το επερχόμενο καινούριο για πρώτη φορά ζωντανά. Κάπου προς την μέση οι Σαατσάκης και Καλούδης ευχήθηκαν μουσικά για τα γενέθλια (Happy birthday to you) του Γιώργου Αρμάντο Κονόμη. Συνολικά σε περίπου 1 ώρα έπαιξαν 10 τραγούδια, αφήνοντας πολύ θετικές εντυπώσεις στο κοινό, το οποίο ήταν αριθμητικά περισσότερο απ’ ότι στους Alchemists (λογικό, εφόσον έπαιζαν αργότερα), αλλά έχω την αίσθηση ότι ήρθαν και κάποιοι (φίλοι τους?) ειδικά για τους Misty Route. Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι είδα τουλάχιστον 3 με T-shirt των “Sebia” (συμπεριλαμβανομένου και του drummer Κ. Καλούδη). Φαίνεται ότι τα δύο συγκροτήματα έχουν τουλάχιστον κοινές συμπάθειες.
Misty Route setlist
Intro
Faceless
Blind God
The Stage
To the Last Breath
Freedom
Hail
Sweet Revenge
Το πρόγραμμα της συναυλίας τηρήθηκε σχεδόν απαρέγκλιτα και κατά τις 10:20 έκαναν την εμφάνιση τους στην σκηνή οι Absinthe Green. Αδιαμφισβήτητη frontwoman και ιθύνων νους της μπάντας είναι η πολυπράγμων και πολυοργανοπαίκτρια Ειρήνη Παπαδοπούλου στα φωνητικά, γνωστή μεταξύ των πολλών συνεργασιών της και από την συμμετοχή της ως μπασίστρια στους Έλληνες “RandomWalk” (2008-11), στους Γερμανούς “Enemy of the Sun” (2010-2), την περίοδο που ζούσε στην Γερμανία καθώς και σε άλλα συγκροτήματα όπως: Art of Negation, Deranged, Mora κ.ά. Όμως και οι υπόλοιποι μουσικοί δεν είναι αμελητέας αξίας και συγκεκριμένα: ο πολύ αξιόλογος κιθαρίστας με τις χαρακτηριστικές γκριμάτσες «δίνω πόνο» Πάνος Οικονομάκης (ο οποίος είναι και καθηγητής μουσικής), ο πολυπράγμων Villy Pirris στο μπάσο (και νυν μπασίστας των Deified) και ο Harry Mason στα drums, με τον οποίο η Ειρήνη είχε συνεργαστεί παλαιότερα στους RandomWalk. Το είδος της μουσικής που παίζουν δεν μπορεί να περιγραφεί με 2-3 λέξεις ή να μπει σε «κουτάκια», καθώς έχουν πλήθος επιρροών. Κοντολογίς θα το χαρακτήριζα ως «τσαμπουκαλεμένο rock».
Το σετ ξεκίνησε με το “Cat Song” και εν συνεχεία έπαιξαν το beat-άτο και ξεσηκωτικό hit “June 27” και στο καπάκι το επίσης πολύ δυναμικό “Dead Before My Eyes”. Και ενώ το συγκρότημα «τα έδινε όλα», η ποιότητα του ήχου (τουλάχιστον στην αρχή) δεν ήταν η αρμόζουσα. Ο ήχος ήταν δυνατός και κάπως παραμορφωμένος, ενώ τα 2 προηγούμενα συγκροτήματα συγκριτικά είχαν καλύτερο ήχο. Ευτυχώς στην συνέχεια αυτό βελτιώθηκε. Αν και μέχρι την μέρα της συναυλίας δεν έχουν κυκλοφορήσει ολοκληρωμένο album (αναμένεται το “Of Love and Pain”), παρά μόνο 7 σκόρπια τραγούδια σε bandcamp και spotify σε μορφή singles, το κοινό έδειξε να γνωρίζει τα τραγούδια (τουλάχιστον τα πιο γνωστά) και να τραγουδάει το ρεφρέν μαζί με την Ειρήνη. Κάπου προς την μέση του σετ και ενώ παιζόταν το “Spineless Creatures” η Ειρήνη έβγαλε ένα money gun και εκτόξευσε χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων των «Ηνωμένων Absinth-ινών Πολιτειών». Και αντίστοιχα το κοινό τα έκανε χαρτοπόλεμο. Το κέφι αυξάνονταν προϊόντος του χρόνου και αισίως προς το τέλος φτάνουμε στην επιτυχία “Give The Devil His Due” όπου η Ειρήνη κατεβαίνει από την σκηνή και τραγουδάει με το κοινό, ενώ προς το τέλος του τραγουδιού ανεβαίνει στην σκηνή ένας φίλος της μπάντας: Ανδρέας Ψυχαλής (Worlds Ignited, One Last Dawn) και τραγουδάνε μαζί. Το setlist ήταν ικανοποιητικό (14 τραγούδια) και περιείχε και 2 διασκευές: το πασίγνωστο “Everything's Coming up Roses” των Black και το “Viva Forever” των Spice Girls σε πιο σε πιο ροκ εκτελέσεις. Ενώ στο τέλος υπήρξε μία μικρή έκπληξη καθώς ξανάπαιξαν το “Dead Before My Eyes” με την Ειρήνη να ξανακατεβαίνει από την σκηνή και όχι μόνο να τραγουδά αλλά να αγκαλιάζεται και να χορεύει μαζί με το κοινό. Καθ’ ομολογία οι Absinthe Green είχαν μία πολύ δυναμική σκηνική παρουσία και ήταν ένα πραγματικό rock’n roll live με τα όλα του, με κοινό και συγκροτήματα να το ευχαριστιούνται 100%.
Όλα ανεξαιρέτως τα συγκροτήματα ευχαρίστησαν τα υπόλοιπα καθώς και την διοργανώτρια εταιρία και το club για την φιλοξενία. Η διοργάνωση της συναυλίας ήταν άψογη και όπως ανέφερα προηγουμένως το πρόγραμμα της τηρήθηκε σχεδόν κατά γράμμα. Ένα συχνό φαινόμενο που συμβαίνει σε μικρά clubs είναι ότι το κοινό μετά το πέρας της συναυλίας ή στα διαλείμματα έχει την δυνατότητα να συνομιλεί με μέλη των συγκροτημάτων. Αυτό συνέβη και στην παρούσα συναυλία, όπου συνομίλησα με μέλη των Alchemists και των Misty Route. Δεν έτυχε να βρω μέλη των Absinthe Green αν και θα το ήθελα.
Το κοινό ήταν μεν ένθερμο, αλλά όχι αριθμητικά επαρκές (δεν ήταν sold-out). Μία πιθανή αιτία ενδεχομένως να ήταν ότι η συναυλία διεξήχθη ταυτόχρονα με τελικό μεγάλης αθλητικής διοργάνωσης. Όμως από πληροφόρηση που έχω και από άλλες πρόσφατες συναυλίες είναι ότι και εκεί το κοινό ήταν σχετικά λίγο. Να υποθέσω ότι ως κύρια πιθανή αιτία το γεγονός ότι πρόσφατα έγιναν ή θα γίνουν μεγάλα φεστιβάλ, όπως επίσης και αρκετές συναυλίες σε μικρότερους χώρους και επειδή ο μέσος μεταλάς έχει περιορισμένους πόρους πρέπει να επιλέξει σε ποιες συναυλίες θα πάει. Τέλος, επειδή τα προαναφερθέντα 3 συγκροτήματα είναι σχετικά πρόσφατα και δεν έχουν μεγάλη ιστορία, μέρος της μεταλλικής κοινότητας ενδεχομένως να αγνοεί την ύπαρξη τους ή την μουσική αξία τους. Ευελπιστώ στην επόμενη συναυλία που η φήμη των συγκροτημάτων θα έχει διαδοθεί περισσότερο (γιατί το αξίζουν στο έπακρο) το club να είναι γεμάτο!
Absinthe Green setlist
Cat Song
June 27
Dead Before My Eyes
Fiery Serpent
Dysphoric Recall
Everything's Coming up Roses
Bittersweet
Spineless Creatures
Bloody Mary
Same Old Fire
Give The Devil His Due
Viva Forever
War Inside My Head
Dead Before My Eyes (2nd time)
Για το RockOverdose,
Κείμενο/Φωτογραφίες : Παναγιώτης Παπανδρεόπουλος
Comments
