«Από πότε οι AC/DC είναι metal;»
«Επί τη ευκαιρία, οι Whitesnake με όλες εκείνες τις μπαλάντες είναι metal;»
«Έτσι όπως φαίνεται, και οι Scorpions είναι heavy metal!»
Σχόλια που θα συναντήσει κάποιος συχνά από σκληροπυρηνικούς οπαδούς της metal είτε στην πραγματική ζωή, είτε σε κάποια ανάρτηση στο διαδίκτυο. Ωστόσο, η απάντηση είναι προφανής και ας επιλέγουμε, χάριν χιούμορ, μερικές φορές να την αγνοούμε: Είναι metal, ήταν και θα είναι!
Και επειδή πολλοί θα βιαστούν να κουνήσουν το δάκτυλο, η συμβουλή είναι να διαβάσουν πρώτα όσα θα ακολουθήσουν, δύο απλά επιχειρήματα για όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω.
Πρώτον, η metal δεν είναι απλά ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Αποτελεί και έναν τρόπο ζωής, με συγκεκριμένη άποψη αναφορικά με το τι είναι ‘φυσιολογικό’. Είναι ενάντια στο κατεστημένο και είναι μια επιλογή ζωής, ούσα η κουλτούρα όσων έχουν περιθωριοποιηθεί ή βιώνουν απόρριψη. Επιπλέον, είναι η κουλτούρα εκείνων που αρνούνται να συμμετάσχουν σε όλα όσα θεωρούνται mainstream, κοινά, δημοφιλή. Ο ‘δύσκολος’ δρόμος, χωρίς συντομεύσεις.
Angus Young, Robert Plant, David Coverdale, Axl Rose, και η λίστα συνεχίζεται… Οι βιογραφίες πολλών αστέρων δείχνουν πώς σε μια εποχή, όπου οι κιθάρες, τα μακριά μαλλιά και οι εμφανίσεις τους επί σκηνής θεωρούνταν τουλάχιστον κατακριτέα, οι άνθρωποι αυτοί συνέβαλαν στο να διαμορφωθεί αυτό που σήμερα είναι η metal σκηνή.
Υπό την έννοια αυτή, ο ακριβής ήχος του συγκροτήματος δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Με την ίδια λογική ‘καθαρότητας’ του ήχου, θα μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να αποκλείσουμε οποιαδήποτε υποκατηγορία της metal (για παράδειγμα, hard rock, thrash, hair, death, melodic, nu, speed, power) και να ισχυριστούμε ότι τα αντίστοιχα συγκροτήματα δεν είναι μέρος της metal κοινότητας. Μερικά μόνο παραδείγματα είναι οι Metallica, Stratovarius, Dream Theater, Slayer και Megadeth. Παράλληλα, θα έμεναν ελάχιστα συγκροτήματα (μεταξύ των οποίων οι Iron Maiden, Manowar, Saxon και Judas Priest) για να εκπροσωπήσουν την ‘καθαρή’ heavy metal.
Αν σκεφτούμε, δε, όλο το φάσμα της metal σκηνής υπό τους όρους της ‘παραδοσιακής’ heavy metal, είναι ξεκάθαρο πως κάποια συγκροτήματα ακούγονται περισσότερο metal από κάποια άλλα. Ωστόσο, το κατά πόσο απέχουν από τα κριτήρια εκείνα δεν τους στερεί τη metal ιδιότητα τους.
Όσον αφορά στο δεύτερο επιχείρημα, αυτό σχετίζεται με τη χρονική συγκυρία. Τα πάντα έχουν το νόημα τους, δεδομένης της συγκυρίας τους.
Πώς ακουγόταν η κιθάρα του Angus στα ‘70s; Ποια ήταν η αντίδραση των ανθρώπων και των κριτικών στον ήχο εκείνο, έναν από τους πιο heavy εκείνης της εποχής; Τι σκέφτονταν για τα drums του John Bonham και τις ψηλές του Geddy Lee, τα μαλλιά των Bon Jovi και τη σκηνική παρουσία του Ian Gillan; Ας αφήσουμε μια κριτική για το πρώτο Rock In Rio, το 1985, να μιλήσει.
«HEAVY ROCK – οι Whitesnake, Ozzy Osbourne, Scorpions και AC/DC ήταν οι αστέρες της heavy metal βραδιάς στην πρώτη διοργάνωση του Rock In Rio»
Δεν επρόκειτο, λοιπόν, για μια βραδιά Rock N’ Roll, ούτε για μια βραδιά Hard Rock. Heavy metal! Και απολύτως κανένας δε το αμφισβήτησε, καθώς – εκείνη την περίοδο – αυτοί οι καλλιτέχνες ήταν όντως μερικοί από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της heavy metal.
Κλείνοντας με λίγη τροφή για σκέψη, από τη στιγμή που μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει πολύ τον ήχο τους, δεν είναι λίγο αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι δεν αποτελούν metal;
Πηγή: wikimetal.com.br
Comments
