Όσοι το σκέφτηκαν και αποφάσισαν να μην τραβηχτούν κυριακάτικα στο μικρό και χωρίς υπερυψωμένη σκηνή Rodeo έκαναν μεγάλο λάθος. Όχι μόνο γιατί ο ήχος ήταν μια χαρά και ήμαστε λίγοι και άνετοι (μια βόλτα στα πλάγια και μπορούσες να δεις τα πάντα), αλλά γιατί ακούσαμε πολλή και ωραία μουσική συνολικά, και από τους Acid King καθώς και από τα support που ήταν δυο υπέροχες μπάντες.
Πρώτοι βγήκαν οι Nechayevschina και ακούσαμε καλές ψυχεδέλειες. Θυμάμαι τα equalizer και yeniceri και πόσο ωραία τα έπαιξαν τα παιδιά. Ήταν ένα καλό ξεκίνημα για τη βραδιά.
Στη συνέχεια οι Routes έσβησαν τα φώτα και δημιούργησαν μια smoky ατμόσφαιρα. Άνετους θα τους χαρακτήριζα όλους γενικότερα σαν να τζαμάρουν στο γκαράζ στη γειτονιά τους. Μέσα στα τραγούδια τους μπαινόβγαιναν διαστημικοί ήχοι ενώ τα riffs τους όλα αξιοπρόσεχτα μας έβαλαν φωτιά. Πιστεύω πως τους αξίζει μία θέση ανάμεσα στις top μπάντες του underground ελληνικού stoner και πως η νέα τους κυκλοφορία θα έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Τους Acid King τους είχα δει τελικά πριν βγουν να παίξουν. Η Lori είχε περάσει κάνα 2 φορές από μπροστά μου καθώς και ο Joey και ούτε που τους αναγνώρισα, απλώς σκέφτηκα ότι θα ναι κάποιοι παλιοί, ψαγμένοι stonerάδες που ήρθαν για τους King. Πράγματι, όταν τους είδα και στη σκηνή δεν είχαν καμία διαφορά από μας, ήταν πολύ cool.
Η εμπειρία όμως που κουβαλάνε φάνηκε στο παίξιμό τους, τρεις μόνο και θαυματουργοί. Η Lori, πολύ συμπαθητική με τις κοτσιδούλες της και το τζινάκι, τέλεια στην κιθάρα της και στα φωνητικά, τόσο φυσική σαν να τραγουδούσε για τους παλιόφιλούς της. Μια φορά ζήτησε το χειροκρότημά μας γιατί -λέει- ήρθαν από πολύ μακριά, San Francisco. Ο Joey με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, επειδή έπαιξε με απίστευτη μαεστρία -τέτοια τύμπανα δεν τα ακούς συχνά- και γιατί το κάθε κομμάτι το απέδιδε διαφορετικά και πιο περίπλοκα απ’ ότι στο album.
Ο μπασίστας άψογος. Γενικώς τα τραγούδια τα εκτέλεσαν με τρόπο κατά πολύ ανώτερο τεχνικά από ότι τα ξέρουμε απ’ τα cd. Μόνο ο ήχος της κιθάρας χρειαζόταν να είναι σε διάφορα σημεία λίγο πιο μπροστά για να φτάσουν την τελειότητα. Ακούσαμε καλοπαιγμένο και ιδιαίτερο stoner metal, και εξαιρετικά trippy.
Έπαιξαν μιάμιση ώρα τουλάχιστον και παραπάνω, ευχαριστήθηκε η ψυχή μας. Μπορώ να πω ότι κάλυψαν και το κενό που μου δημιούργησαν οι Wizard του Σαββάτου με τη μία ώρα τους (70 mins).
Κάποια τραγούδια από τη set list τους και όχι με σειρά είναι τα εξής: Free, Two Wheel Nation, Bad Vision, On to the Everafter, Busse Woods, Electric Machine, Sunshine and Sorrow, Into the Ground, Silent Circle. Έπαιξαν σίγουρα άλλα δύο ή τρία κομμάτια τα οποία μας είπε η Lori πως ήταν καινούρια, μου άρεσαν πολύ και θα περιμένω να κυκλοφορήσουν. Βγήκαν και για ένα encore. Γενικώς όλα ήταν όπως θα έπρεπε ακριβώς να είναι και κατιτίς πιο πάνω.
We rode away εκεί στα μέρη τους στην California
και ήπιαμε πολλές μπύρες για πάρτη τους.
Με το live αυτό έγινα fan τους, και αν γινόταν θα τους ακολουθούσα και σε όλα τα επόμενα.
Για το Rockoverdose.gr,
Ευτυχία Βαγενά
Comments
