Παρόλο που είχα αναλάβει το djλίκι για μετά το live εκείνη την ημέρα στο Bat City (μαζί με την καλή μου φίλη Αναστασία), φυσικά η προσέλευσή μου στον χώρο ήταν από νωρίς, καθώς δεν ήμουν σίγουρος αν είχα ξαναδεί τους Gauntlet που άνοιγαν τη βραδιά, σαν νέα μπάντα στο χώρο (1-2 χρόνια ζωής), καθώς μου άρεσαν αρκετά από το υλικό που είχα ακούσει μέχρι στιγμής (το demo CD τους Break The Chains - 2013). Και παρότι νέοι στο χώρο τα παιδιά όπως είπα, ηλικιακά δεν είναι και πιτσιρίκια. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Ας περάσουμε στην ουσία όμως καθώς, αν και ξεκίνησαν για μισό τραγούδι με χάλια ήχο (κάτι συνέβαινε στην κονσόλα, δεν κατάλαβα) αλλά γρήγορα το αντιλήφθηκαν οι ηχολήπτες και έστρωσε η κατάσταση, η συνέχεια ήταν σαφώς καλύτερη και νομίζω ότι και με τον καιρό και την εμπειρία επί σκηνής θα τα πάνε ακόμα καλύτερα, τουλάχιστον όσον αφορά στις live εμφανίσεις, αφού συνθετικά τα κομμάτια είναι αρκετά καλά, κλασσικό 80’s heavy power, και μάλιστα ξεχώρισα 1-2 που με πώρωσαν άσχημα, αν δεν κάνω λάθος τα Taste of Death και Time For Vengeance, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το δεύτερο. Σίγουρα θα ασχοληθούμε ξανά και θετικά με την μπάντα.
Στη συνέχεια ακόμα μια νέα μπάντα, αυτοί νέοι και στην ηλικία! Χαχα! Οι Ruthless Steel, που ετοιμάζονται για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, μετά την κυκλοφορία του καταπληκτικού CD-EP τους Die in the Night. Με γυναικεία φωνητικά και την Αλικάρα μπροστάρισα, μάλλον τους ματιάσαμε όλο αυτόν τον καιρό, που μας είχαν συνηθίσει σε πολύ καλές εμφανίσεις στα τελευταία live τους. Το Σάββατο λοιπόν χάλασε λίγο η μαγιά (η μαγκιά τους όμως ποτέ γιατί έχουν αρκετή και θα ανακάμψουν γρήγορα) και με διάφορα προβληματάκια (ειδικά στις διασκευές που επιχείρησαν (Holy Diver και All Guns Blazing) το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο, ειδικά για το όνομα που έχουν -έστω και έως τώρα- χτίσει, ή αν θέλετε χτίζουν με συνέπεια και ζήλο. Καλό όμως θεωρώ είναι (όχι μόνο για τους RS) να προκύπτουν (τώρα που είναι αρχή) τέτοια προβληματάκια, ώστε να εστιάζουν στις αδυναμίες τους οι νέες μπάντες και να προσπαθούν να τις διορθώσουν με τον καλύτερο δυνατό και ενδεδειγμένο τρόπο.
Η ώρα περνάει και ο κόσμος, που αν και για νωρίς (στην αρχή του live) ήταν αρκετός και έδειχνε μια καλή δυναμική (σχετικά με τον αριθμό προσέλευσης) κάπου τα πράγματα κόλλησαν και σχεδόν όσοι ήρθαν από νωρίς αυτοί έμειναν και μέχρι τέλος. Λίγα σχετικά τα εισιτήρια για μια ξένη και 3 ελληνικές μπάντες, ακούστηκαν και τα παράπονα για τα 14 ευρώ του εισιτηρίου, ειδικά λέει όταν πρόκειται όχι για έναν καθαρά συναυλιακό χώρο με τις ανάλογες υποδομές, αλλά αυτό το αντιπαρέρχομαι ή αντικρούω αν θέλετε, γιατί ο ήχος την περισσότερη ώρα ήταν αρκετά καλός, ειδικά όταν ανέλαβαν άτομα που ξέρουν να τον κοντρολάρουν σωστά. Και αναφέρομαι στις 2 τελευταίες μπάντες (και τους ηχολήπτες τους), αλλά ας ξεκινήσουμε με τους Strikelight… Την γνώμη μου για την μπάντα, για όποιον δεν την ξέρει, θα μπορούσε να την καταλάβει -σε έναν βαθμό- αν έβλεπε στη συλλογή μου με τα playlist από live και τα 15+ των Strikelight που την κοσμούν! Έχοντας ζήσει τα παιδιά και ως μπάντα αλλά όχι μόνο, από τα πρώτα σχεδόν βήματά τους, έχω τις καλύτερες εντυπώσεις και μου έχουν προσφέρει άπειρες ώρες χεβυμεταλικής ηδονής, είτε με τις demo/mini/επίσημες ή οποιεσδήποτε άλλες κυκλοφορίες τους (διασκευές κλπ), είτε με τις live εμφανίσεις τους ανά τα χρόνια. Με εναλλαγές στην σύνθεσή τους, αφού τους έχουμε δει με αρκετά και διαφορετικά σχήματα, με πιο σταθερό αυτό με Νίκο (κιθάρα), Θοδωρή (μπάσο) αλλά και Γιώργο (με μικρές χρονικές εξαιρέσεις) στα φωνητικά. Η μπάντα ήταν στην καλύτερη φόρμα για τον τελευταίο καιρό και έδωσε ρέστα πραγματοποιώντας μια σούπερ εμφάνιση! Με πολύ καλό ήχο, δεμένοι μεταξύ τους και καλή ανταπόκριση από τους die hard οπαδούς τους -αν και λίγοι αυτή την φορά- πιστοί στις μουσικές αρχές και επιρροές τους δικαίωσαν το όνομα τους, ως μια από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες στο είδος. Επί σκηνής μας χάρισαν τόσο παλιότερους δυναμίτες (Forever Young, Angel in Exile, Taste my Attack κ.α.), τα πιο πρόσφατα τραγούδια τους (που γαμάνε!! Hourglass of our Time, Ghostly Figures, Night’s Gone, Heavy Load, Revolution) όπως και (λόγω της ημέρας) αλλά κυρίως λόγω συγκροτήματος φυσικά δεν έλλειψε η διασκευή I’m Alive των Σουηδών Heavy Load για να γίνει και το πέρασμα στους επίσης Σουηδούς headliners.
Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε αρκετά μετά και τους Strikelight και όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούμε τους Air Raid, με τον κρητικό μας Μιχάλη (ex-Event Horizon Χ) στα φωνητικά ως headliners και ατραξιόν της βραδιάς. Και δεν μείναμε μόνο στους τύπους! Όντως οι Air Raid απέδειξαν γιατί κάποιοι (διοργανωτής Βλαστός και Iron on Iron Rec.) επέλεξαν να τους φέρουν για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα. Τρομερές κομματάρες και άψογες εκτελέσεις σε ένα δαιμονισμένο τέμπο και τον Μιχάλη στα φωνητικά να δίνει ρεσιτάλ. Όπως και την προηγούμενη φορά στο «Κύτταρο», έτσι και τώρα, καταιγιστικοί και αληθινοί, παίζοντας ατόφιο, ανόθευτο ΗΜ παλαιάς κοπής, έκαναν ευτυχισμένα τα 100 περίπου άτομα που είχαν την τύχη να βρίσκονται στο Bat City.
Τσεκάρετε playlist στις fotos για τίτλους τραγουδιών, αφού ενημερωτικά αναφέρουμε ότι έκαναν και 2 διασκευές, μια ….πειρατική στο Tortuga Bay και μια all-time-κλασσική στο You’ve Got Another thing Coming! Τέλος καλό όλα καλά και με 30-50 ακόμα άτομα τα πράγματα (ατμόσφαιρα, mood και παίξιμο όλων των παιδιών στην σκηνή κλπ) θα ήταν ακόμα καλύτερα, αλλά ποιος είπε ότι η ζωή είναι ένα κρεβάτι στρωμένο με τριαντάφυλλα? Εμείς πάντως ήμασταν εκεί…! και θα είμαστε πάντα όπου υπάρχει αγνό και ανιδιοτελές heavy metal… και χωρίς τριαντάφυλλα! αυτά και τα γαρύφαλλα είναι για άλλες …πίστες! Εμείς βολευόμαστε με ζώνες και περικάρπια με καρφιά!!
Για το RockOverdose.gr: Μιχάλης "HMRM" Νόχος
Φωτογραφίες: Στέλιος "Metalheart" Παλαμιδάς
Comments
