Βραδιά πανδαισίας για όλο το black metal στο Temple, όπου κάτι παραπάνω από 200 άτομα δώσανε το παρόν στην παρθενική εμφάνιση των Αμερικάνων Akhlys, μια από τις κορυφαίες μπάντες του είδους ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια. Η προσέλευση θα μπορούσε να κριθεί ικανοποιητικότατη αν μιλούσαμε για κάποια άλλη μπάντα, αλλά ειδικά μετά τον πάταγο του τρίτου και τελευταίου τους μέχρι στιγμής υπερ-δίσκου ονόματι “Melinoë”, περίμενα ακόμα περισσότερους black metallers, οι οποίοι σαν κοινό δείχνουν να τιμούν ανάλογα events με μεγαλύτερη συνέπεια, αν ας πούμε παίζανε οι αντίστοιχοι Akhlys του death metal –βάλτε όποια μπάντα θέλετε στη θέση τους αναλογικά-, θα είχαμε με το ζόρι τριψήφιο αριθμό παρόντων. Ακόμα κι έτσι όμως, η βραδιά συνολικά ήταν φανταστική και σε αυτό προφανέστατα βοήθησαν και οι εμφανίσεις τον δικό μας συγκροτημάτων, όπου αμφότεροι οι Svartulven και οι Exilium Noctis απέδειξαν ότι άξιζαν να μοιραστούν τη σκηνή πλάϊ σε μια μεγάλη και σημαντική μπάντα και έδειξαν ο καθένας με τον τρόπο του ότι όταν η Ελληνική σκηνή βάζει κώλο κάτω και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις και πισωμαχαιρώματα όπως συνέβαινε σε άλλες πιο «ρομαντικές» όπως τις λένε μερικοί εποχές, μπορεί να σταθεί ως ίση απέναντι σε μπάντες του εξωτερικού, αν όχι πολύ ανώτερη σε αρκετές περιπτώσεις.
Οι Svartulven στην πρώτη τους συναυλία σαν συγκρότημα βγαίνουν με αέρα τεράστιας μπάντας. Το μοναδικό ως τώρα προπέρσινο άλμπουμ “Ruins Of Desolation, Transcendence For The Other Side”, το θεωρώ από την αρχή που το άκουσα στα κορυφαία άλμπουμ της ιστορίας της Ελληνικής σκηνής. Είναι τέτοιες οι επιρροές τους και τέτοια η παραδοσιακά μοντέρνα προσέγγιση τους στο είδος που τους βγάζεις το καπέλο. Μέχρι πρότινος δεν ξέραμε καν ποια είναι τα μέλη και οι 3 από τους 5 έπαιξαν χωρίς να φαίνονται τα πρόσωπα τους, ωστόσο το καλά κρυμμένο μυστικό του υπερ-ντράμερ φανερώθηκε και μια και γνώριζα ότι τη θέση κατείχε ο φονιάς Γιάννης Βότσης –ευρέως γνωστός και ως Maelstrom-, πολλοί που τον είδαν να κάθεται πριν ξεκινήσουν ήξεραν τι θα δουν. Αν στο δίσκο τους οι Svartulven έχουν κλάση μεγάλης μπάντας, η συναυλία αυτή –αρχική και πάντα με άγχος για κάποια μπάντα παρά την σιγουριά στο παίξιμο- αποδεικνύει ότι όχι απλά μπορούν να έχουν συνέπεια και να μεγαλουργήσουν, αλλά να πάνε για πολύ μεγαλύτερα πράγματα κι απ’ότι οι ίδιοι να έχουν σκεφτεί ενδεχομένως. Ήχος για σεμινάριο, απόδοση βγαλμένη από χρυσές μέρες, δεμένοι σαν ναυτικός κόμπος που δε λύνεται ούτε με βαριοπούλες και μόνο η αρχή απ’όσα σπουδαία θα ακολουθήσουν. Εύγε!
Επόμενοι στη σειρά οι Βολιώτες Exilium Noctis, στους οποίους πέρα από συγχαρητήρια για την εμφάνιση, θα ήθελα να εκφράσω δημόσια τη συμπαράσταση μου σε όσα περνάει ο τόπος τους και όλη η Θεσσαλία γενικότερα. Ακόμα πιο πρόσφατο το δικό τους ποιοτικό ντεμπούτο “Fragments Of Apocalypse” που κυκλοφόρησε πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, κατόρθωσαν να το αποδώσουν κατάλληλα ώστε να γεμίσουν ιδανικά το κενό πριν από τους Akhlys. Πωρωτικοί και οπαδικοί, προέτρεψαν το κοινό να κοπανηθεί λέγοντας «δεν είμαστε σε εκκλησία εδώ μέσα», ενώ σε αντίθεση με τους Svartulven που δεν ψέλλισαν λέξη και ήταν αφοσιωμένοι στο παίξιμο τους, ήταν πιο εκφραστικοί με το κοινό, το οποίο μπιζάρανε συνεχώς για να τα δώσει όλα μέχρι το τέλος. Αμφότερες οι μπάντες μας παίξανε λίγο παραπάνω από 35’ και μάλιστα οι Exilium Noctis λίγο πριν το τέλος έβγαλαν χαρτί μεγάλης έκπληξης, με μια πραγματικά καλοπαιγμένη εκτέλεση του “Ov Fire And The Void” των Behemoth, το οποίο έγινε δεκτό με ιδιαίτερη θέρμη, είναι που είναι κομματάρα, το παίξανε και σούπερ με όλα τα grooves και δώσανε μεγάλη χαρά στον κόσμο. Μια πλήρης εμφάνιση που ήρθε να προστεθεί σε όσα θετικά είχαν ακουστεί γι’αυτούς στο πρόσφατο Golden R. Festival στο Βόλο. Με ανάλογη σοβαρότητα έχουν μέλλον!
Περνάει ή ώρα μέχρι να βγουν οι Akhlys σχεδόν βασανιστικά και όταν τελικά αυτό γίνεται, το κοινό παγώνει στη θωρά τους πριν καν αρχίσουν να παίζουν, Οι επιβλητικές δερμάτινες μάσκες που φοράνε τους καθιστούν εφιαλτικά τρομακτικούς και με το που σκάει το χτύπημα στα τύμπανα, για την επόμενη μια ώρα –πιστέψτε με, αν έπαιζαν παραπάνω δε θα βγαίναμε από’κει μέσα- οι Akhlys μεταφέρουν άμεσα την Κόλαση επί γης και μπορώ με πάρα πολύ μεγάλη βεβαιότητα και μετά από 42 συναπτά έτη ζωής, να κάνω λόγο για την κορυφαία ορθόδοξη Black metal εμφάνιση όλων των εποχών στη χώρα μας, ανεξαρτήτως προσέγγισης στο είδος. Με το που ανοίγει το στόμα του ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Naas Alcameth, το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι, μια φρενήρης επίδειξη δύναμης αλλά και δυσαρμονίας κατακλύζουν το Temple και με τον ντράμερ Evan Knight να σιγοντάρει με εξωγήινο παίξιμο –μιλάμε για πόδια-δυναμίτες και χέρια που δεν τα πιάνει καν το μάτι έτσι όπως εναλλάσσει ρυθμούς-, το κουαρτέτο από το Colorado πιάνει το κοινό από το λαιμό με το “Pnigalion” και χωρίς σταματημό εφορμάει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα μέσα στην ψυχή του καθενός. Άλλο να σας το λέω, άλλο να το βλέπετε, ένα κρεσέντο κατάμαυρης ατμόσφαιρας όσο ελάχιστες φορές ξανά.
Όλα τα λεφτά τα δυο νέα έξτρα μέλη που έχουν οι δυο ηγέτες του συγκροτήματος στο πλάι τους, ο φοβερός καραφλός κιθαρίστας που έπαιζε όλα τα leads και τα τζαζεμένα σιδηροδρομικά περάσματα και ο πανύψηλος μακρυμάλλης μπασίστας ο οποίος έτσι χτιστός που ήταν, χωρίς να κοπανιέται παρά παίζοντας κυρίως με την πλάτη προς τα πίσω, αρκούσε για να πωρώσει τον κόσμο ακόμα περισσότερο. Ακούσαμε ίση ποσότητα κομματιών από το “The Dreaming I” και το “Melinoë”, δηλαδή τα δυο άλμπουμ που τους κατέστησαν φόβο και τρόμο ύστερα από το πειραματικό ambient ντεμπούτο τους “Supplication” και τα κομμάτια αποδόθηκαν με θαυμαστή μεγαλοπρέπεια, χειρουργική ακρίβεια και το συναίσθημα ότι έτσι όπως παίζανε, κάτι θα έβγαινε κάτω από το έδαφος να μας πάρει όλους μαζί στο διάολο κι ακόμα παραπέρα. Είναι πραγματικά απερίγραπτο το πόσο κατάπιαν τη σκηνή και το κοινό όλο, και το πόσο επιβλητικοί ήταν, παίζοντας τα πανδύσκολα θέματα τους. Δε βγάλανε λέξη προς το κοινό και απλά πετσόκοψαν άπαντες με τη δημιουργικότητα τους, τη λύσσα τους και την ελίτ παρουσία τους στο σύνολο της. Οι διοργανωτές αξίζουν ένα μπράβο που μας τους έφεραν, τονίζοντας ότι ίσως να μην τους ξαναδούμε, αλλά αυτό το συγκρότημα ΠΡΕΠΕΙ να ξανάρθει και ΠΡΕΠΕΙ να τους δει όλος ο κόσμος.
Με την όποια πιθανότητα η εκτίμηση να είναι λάθος, εικάζω ότι στη Θεσσαλονίκη και το Eightball την επόμενη μέρα, παίζει να τα διαλύσανε όλα ακόμα πιο πολύ, αν κάποιος που θα το διαβάσει μπορεί να το επιβεβαιώσει ή διαψεύσει θα ήταν μια πολύ χρήσιμη πληροφορία. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους Akhlys που απέδειξαν ότι μεγάλη μπάντα δε χρειάζεται να είσαι μόνο στο όνομα, αλλά να το αποδεικνύεις και με έργα κι όχι μόνο λόγια. Βραδιά θέωσης για το πιο άθεο μεταλλικό είδος, με τρεις μπάντες που μας γέμισαν το βράδυ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να ευχηθούμε στην D.G.U. Productions ως σχετικά νεοσύστατη εταιρεία συναυλιών ότι καλύτερο και με ανάλογες φοβερές εκπλήξεις, το ποιόν της Krisis Productions που έφερε τους Akhlys στη Θεσσαλονίκη γνωστό και μη εξαιρετέο και η συνεργασία των δυο εταιρειών μόνο θετικά μπορεί να γίνει αποδεκτή καθώς μοιράζονται πάνω κάτω τις ίδιες ιδέες και όραμα στο να φέρνουν το διαφορετικό και σοκαριστικό. Προσωπικά θα ήθελα περισσότερες συνεργασίες εκτός black metal αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δουν οι κυρίως υπεύθυνοι. Πάντα τέτοια και ακόμα ανώτερα, αν γίνεται δηλαδή!
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη (Elena Vasilaki Photography)
Comments
