Ενδέκατη και προ-τελευταία μέρα για το Release Festival, με πανηγυρική power διάθεση και πέντε μπάντες έτοιμες να τα δώσουν όλα, από την πρώτη ως την τελευταία νότα. Το πάρτυ ξεκίνησε νωρίς νωρίς, από τις 17:25 με ντάλα ήλιο στον ουρανό και αρκετή ζέστη, αλλά και εξαιρετική διάθεση από κοινό και μουσικούς. Μια υπέροχη μέρα για να κατηφορίσεις από νωρίς στην Πλατεία Νερού, να πάρεις μια κρύα μπύρα και να απολαύσεις καλή μουσική - πολλή και καλή μουσική, παρέα με ένα τσούρμο χαρούμενους μεταλλάδες, εμφανώς ετοιμοπόλεμους (όπως φάνηκε από τις παραλλαγές και τις περικεφαλαίες), αλλά με την καλή έννοια.
Η μέρα ξεκίνησε με τους The Silent Rage, τη metal πεντάδα από την Αθήνα, οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή με αξιοσημείωτο όγκο κόσμου να τους ζητωκραυγάζει, παρά τη “δύσκολη” ώρα και τη ζέστη. Για περίπου ένα μισάωρο, οι Silent Rage μας “ανέβασαν” με την ενέργεια και το δυναμισμό τους, ενώ highlight αποτέλεσε η αποφασιστικότητα του frontman της μπάντας, ο οποίος ήρθε φορώντας δερμάτινο μπουφάν και το κράτησε σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους, παρά την παραδοχή του ότι κάνει ζέστη και με αρκετούς fans να του φωνάζουν “βγάλ’το, βγάλ’το”. Μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος, σωστά; Δυνατός!
Συνεχίζουμε με τους Enemy Of Reality, ακόμη ένα εγχώριο σχήμα που έχω στο ραντάρ μου εδώ και πολύ καιρό, αν και δεν είχα ξανά την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω live. Άλλο ένα μισάωρο περνά σαν νεράκι, με εξαιρετικές μουσικές και την εκρηκτική Ηλιάνα Τσακιράκη να τα δίνει όλα στα φωνητικά - σοβαρά τώρα, φαινόταν ότι η γυναίκα έχει φωνάρα, αλλά από κοντά σε πιάνει προ εκπλήξεως, δε βλέπεις την αρχοντιά και τη θεατρικότητα που έρχεται κατά πάνω σου.
Η συμμετοχή του κοινού ήταν ενθουσιώδης, τόσο στο παλιότερο, όσο και στο νεότερο υλικό τους. Το set της μπάντας έκλεισε με το “Την Πατρίδα Μ’ Έχασα”, μια φανταστική διασκευή τους στο Ποντιακό τραγούδι, που κυκλοφόρησε πριν δύο μήνες σαν φόρος τιμής στα θύματα γενοκτονίας των Ποντίων και έκανε χαμό στα social media. Μια εμφάνιση αντάξια του φετινού Release Festival, στο οποίο ομολογουμένως είδαμε μπαντάρες και διασκεδάσαμε με την καρδιά μας.
Όταν βγήκαν οι Epica είχε ακόμα ντάλα ήλιο, κάτι που όμως δεν πτόησε ούτε μπάντα, ούτε fans, οι οποίοι είχαν εμφανώς πολλαπλασιαστεί μπροστά στη σκηνή για να απολαύσουν ένα από τα δημοφιλέστερα ονόματα της Συμφωνικής Metal. Και παρόλο που δεν ακολουθώ τόσο πιστά το συγκεκριμένο είδος, πρέπει να παραδεχτώ τον επαγγελματισμό, αλλά και τον ενθουσιασμό του συγκροτήματος εκεί πάνω. Οι Epica φέτος κλείνουν 20 επιτυχημένα χρόνια παρουσίας στον χώρο και όπως φαίνεται, είναι σε εξαιρετική φόρμα.
Έχοντας στη διάθεσή τους κάτι παραπάνω από μια ώρα, ήταν φυσικό να ξεκινήσουν το setlist τους με τον τελευταίο τους δίσκο, “Omega” και στη συνέχεια να αφιερώσουν χρόνο σε μερικά από τα αγαπημένα των fans, όπως “Cry For The Moon” και “Unchain Utopia”. Η Simone Simons, εμφανώς προετοιμασμένη για την επίσκεψή της στην Ελλάδα, φρόντισε να μας ευχαριστήσει στα ελληνικά, αλλά και να μας πει “Σ’αγαπώ πολύ”, κερδίζοντας έξτρα πόντους για την προσπάθεια.
Ο Coen Janssen, πληκτράς της μπάντας, φρόντισε να αλληλεπιδράσει δυναμικά με το κοινό, κατεβαίνοντας από τη σκηνή στο “Sancta Terra” και παίζοντας μπροστά μας, αλλά επίσης κάνοντας crowdsurfing, προτού ξαναπάρει τη θέση του πάνω στη σκηνή. Και φυσικά, οι επευφημίες μας κορυφώθηκαν όταν ο Mark Janssen αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα γιατί δεν μας συμπαθεί ο Dickinson, αφού είμαστε φοβεροί. Το setlist έκλεισε με το “Consign To Oblivion” και ένα συμπαθητικό wall of death που ζήτησε η Simone, το οποίο φρόντισα να δω από ασφαλή απόσταση, καθότι η πρόσφατη μάχη μου με τον Covid δε μου αφήνει περιθώρια για “μάχες” τέτοιου είδους. Αλλά και πάλι, το θέαμα είναι πάντα ευπρόσδεκτο.
Setlist:
Abyss Of Time - Countdown To Singularity
The Essence Of Silence
Victims Of Contingency
Unchain Utopia
The Skeleton Key
Cry for the Moon
Sancta Terra
The Obsessive Devotion
Code Of Life
Beyond The Matrix
Consign To Oblivion
Επόμενο όνομα, και τι όνομα, οι Blind Guardian εκ των ηγετών του heavy europower metal, oι οποίοι παραμένουν αγαπητοί στο ελληνικό κοινό όσα χρόνια κι αν περάσουν. Βλέπεις το ιστορικό λογότυπό τους, το εξώφυλλο του μοναδικού “Somewhere Far Beyond”, θαυμάζεις τις ιστορικές μορφές των André Olbrich, Hansi Kürsch και Marcus Siepen, που είναι ακόμα εκεί, τους Johan van Stratum και Frederik Ehmke που συμπληρώνουν τη γερμανική ομάδα, ξεκινάνε και με το “Into the Storm” και ξέρεις ότι είμαστε σε καλό δρόμο. “Welcome to Dying” στο καπάκι και μετά λαϊκό προσκύνημα σε ολόκληρο το “Somewhere Far Beyond”. Ναι, 30 χρόνια μετά και μοιάζει αγέραστος δίσκος, οι Blind Guardian τον απέδωσαν πιστά όπως είναι και όπως πρέπει. Το κοινό είχε ήδη μπει στην εξίσωση του παιχνιδιού και δεν χάνει την ευκαιρία για πλήρη συμμετοχή και στα δύο μέρη του “The Bard's Song”.
O Hansi μπορεί να ακούγεται πιο μπάσος πλέον, κάτι απόλυτα λογικό μετά από τόσα χρόνια, παραμένει όμως μέσα στις δύο πιο χαρακτηριστικές φωνές του ευρωπαϊκού power metal και δη του γερμανικού μαζί με τον Κiske. Για ξεχωριστές στιγμές, όταν αποδίδεται ζωντανά ένα τέτοιο δημιούργημα, μην ψάχνετε. Όλο αποτελεί ένα ενιαίο highlight, είτε είσαι φίλος του power, speed ή κλασσικού metal. Κλείνοντας το κεφάλαιο “Somewhere Far Beyond”, οι Γερμανοί βάρδοι χάρισαν δύο ακόμα κλασσικά κομμάτια, προτού μας αποχαιρετήσουν οριστικά. “Mirror Mirror” και “Valhalla” θύμισαν τους σωστούς λόγους που κάποτε οι Blind Guardian αγαπήθηκαν παράφορα στην Ελλάδα και η αγάπη αυτή άντεξε στο χρόνο. Δεν χρειάζεται να αναφέρω πως όλοι στο κοινό ήξεραν κάθε στίχο του “Valhalla”, δίνοντας την ευκαιρία στον Kürsch να μας προσφέρει απλόχερα το τραγούδι και απλά να μας θαυμάζει. Επίσης 75 λεπτά μουσικής, με ήχο σαν σε CD και διάθεση στο φουλ, έρχεται και το νέο άλμπουμ οσονούπω και το στρατόπεδο των Guardian ετοιμάζεται για νέες περιπέτειες. Μακάρι να ξαναείμαστε μια στάση στην επόμενη περιοδεία τους.
Setlist:
Into The Storm
Welcome To Dying
Somewhere Far Beyond
Time What Is Time
Journey Through The Dark
Black Chamber
Theatre Of Pain
The Quest For Tanelorn
Ashes To Ashes
The Bard's Song - In The Forest
The Bard's Song - The Hobbit
The Piper's Calling
Somewhere Far Beyond
Encore:
Mirror Mirror
Valhalla
Με τούτα και με τα άλλα νύχτωσε. Στη σκηνή βλέπεις πλέον ένα τεράστιο πανό που γράφει Sabaton και από κάτω Τhe Great Tour. Κάτι μεγάλο ετοιμάζεται, οι Σουηδοί παίζουν πλέον πρώτο όνομα στα μεγαλύτερα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, στην Ελλάδα έχουν αγαπηθεί σε επικίνδυνο βαθμό και σε αυτό οφείλεται εν πολλοίς και το “Coat of Arms”. Mια επική εισαγωγή έχει αντικαταστήσει πλέον το “In the Army Now” που χρησιμοποιούσαν παλιότερα. Ξάφνου όλα σταματάνε, μια γνώριμη φωνή ακούγεται. “…we are Sabaton and we play heavy metal and this is “Ghost Divisioooooon”. Μπουμ, πυροτεχνήματα, φωτιές κι εκρήξεις φέρνουν τους Σουηδούς στα αγαπημένα τους ελληνικά εδάφη, 4 χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση. Τελικά ήταν πάρα πολλά. Ένα άνευ προηγουμένου πάρτυ μόλις άρχισε.
Με αιχμή του δόρατος το ολόφρεσκο “The War to End All Wars”, αλλά και το “The Great War”, oι Sabaton στήνουν μεγαλοπρεπές σκηνικό πολέμου, με ένα από τα καλύτερα show που κυκλοφορούν στον πλανήτη heavy metal στις μέρες μας. Επαναλαμβάνω, οι τύποι παίζουν headliners σε Wacken, Graspop κτλ, μιλάμε για υπερθέαμα για το μάτι σε συνδυασμό με άψογη απόδοση, τόσο στα πολύ νέα κομμάτια τους, “Stormtroopers”, “Soldier of Heaven” και “Dreadnought”, όσο και σε παλιότερο υλικό (“Carolus Rex”). Φυσικά κάθε σύνθεση συνοδεύεται και με το κατάλληλο βίντεο, σαν μια μικρή αυτόνομη ιστορία, καθώς και με παντός τύπου εκρηκτικά. O Joakim Brodén, γνωστός φιλέλλην γαρ, κοιτά με απορρία το πιστό κοινό της μπάντας, που ήταν εκεί το 2009 στο Texas Necropolis, λίγοι μεν αλλά φανατικοί, ήταν εκεί στο Fuzz, στα Χανιά, στη Μαλακάσσα, στο Piraeus Academy και τώρα κατά χιλιάδες στην Πλατεία Νερού, στη μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου σε ζωντανή εμφάνιση των Σουηδών στην Ελλάδα.
Τα ”Bismarck” και “Steel Commanders” ήταν οι ευχάριστες εκπλήξεις σε ένα set που οι Sabaton το έφτιαξαν έτσι, ώστε να χωρέσουν (όσο γίνεται) τα απαραίτητα και τα καινούργια. Λίγο πριν το τέλος του βασικού προγράμματος, που δόθηκε με το “Christmas Truce”, το λόγο πήρε ο, πάντα χαμογελαστός, Pär Sundström και με σχεδόν άπταιστα Ελληνικά, μας είπε ότι είμαστε οι καλύτεροι κι ένα σωρό άλλα κολακευτικά σχόλια. Στο encore την παράσταση κλέβει το “Swedish Pagans” για τον εξής λόγο: ένα μεγάλο τετράγωνο pit ανοίγει στη μέση της αρένας, με το κοινό να κάθεται κάτω και να παριστάνει πως τραβάει κουπί σαν πλήρωμα σε καράβι, ενώ είχαμε και δεύτερο encore-έκπληξη με το “Coat of Arms” αφιερωμένο ειδικά για εμάς.
Το τέλος βρήκε τους Σουηδούς ξανά θριαμβευτές, να αποδεικνύουν και στον πλέον δύσπιστο ότι είναι πολλά επίπεδα πάνω από αυτό που λέμε band, θα έλεγα καλύτερα brand, μια βόλτα μάλιστα και στο επίσημο merch τουςνα κάνει κάποιος θα το διαπιστώσει. Αγαπάμε Sabaton, όσο μας αγαπάνε κι αυτοί, τα αισθήματα είναι αμοιβαία και με εμφανίσεις σαν αυτή, τέτοια θα παραμείνουν.
Setlist:
Ghost Division
Stormtroopers
Great War
The Red Baron
Bismarck
The Attack of the Dead Men
Soldier of Heaven
Steel Commanders
Carolus Rex
Night Witches
Dreadnought
The Last Stand
Sparta
Christmas Truce
Encore 1:
Primo Victoria
Swedish Pagans
To Hell and Back
Encore 2:
Coat of Arms
Στον απόηχο του Release Festival λοιπόν, αξίζει να πούμε συγχαρητήρια σε όλες τις μπάντες που συμμετείχαν. Αν μη τι άλλο, μετά από τρία χρόνια που περιμέναμε την επιστροφή των καλοκαιρινών live shows, φέτος πήραμε αυτό που περιμέναμε: Μεγάλες εμφανίσεις, στιγμές συγκίνησης και εκτόνωσης, χαρά και ενθουσιασμό που μας άξιζε και με το παραπάνω. Και εις ανώτερα λοιπόν!
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
