Οι Coldplay, οι Rammstein και ο ελιτισμός στη metal μουσική!


Συντάκτης: Απόστολος Πανταζόγλου 

 

 

Μετά από κάθε μεγάλη συναυλία στη χώρα μας (φαντάζομαι θα ισχύει παντού αυτό), παρατηρούμε το εξής φαινόμενο. Έναν οργασμό σχολίων, παρατηρήσεων, παραπόνων και επιχειρημάτων γιατί είναι καλή ή κακή η εκάστοτε συναυλία. Θεωρητικά για να πεις ότι μία συναυλία αν ανήκει σε μία από τις δύο αυτές κατηγορίες είναι κάτι το αντικειμενικό. Προσωπικά όμως δεν νομίζω ότι είναι έτσι ακριβώς. Στο αντικειμενικό κομμάτι μπορείς να πεις ότι σου άρεσε ή όχι. Αυτό γίνεται με τα δικά σου κριτήρια. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια standards για το αν μία συναυλία είναι καλή ή όχι – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχουν.

 

 

Έχει να κάνει με την παραγωγή και ότι αφορά αυτή όπως:

  • Εύκολη είσοδος / έξοδος στο χώρο.
  • Εύκολη πρόσβαση στα σημεία πώλησης νερών / αναψυκτικών / φαγητού κλπ. Και φυσικά αυτά να είναι όπως πρέπει να είναι και σε σωστές τιμές. Δεν μπορείς να είσαι από το απόγευμα στο ΟΑΚΑ, να έχει 35 βαθμούς και όταν ζητάς αναψυκτικό να είναι ζεστό και να κάνει και 5€.
  • Εύκολη πρόσβαση σε τουαλέτες.
  • Σεβασμός και πρόληψη ώστε άτομα με ειδικές ανάγκες να μπορούν να απολαύσουν τη συναυλία όπως και εμείς. Να μη χρειάζεται να κινητοποιηθούν ένα σωρό ομάδες για κάτι το αυτονόητο.
  • Σεβασμός στον καταναλωτή που δίνει το υστέρημα του σε σένα.

 

 

Και έχει να κάνει με την ίδια την μπάντα. Εντάξει κακά τα ψέματα όταν φτάνεις σε σημείο να κλείνεις συναυλίες σε ένα χώρο όπως το OAKA προφανώς και είσαι τεράστια μπάντα. Απλά και οι τεράστιες μπάντες έχουν κακές μέρες. Για παράδειγμα όλοι θυμόμαστε τι έγινε το ’22 με τους Iron Maiden (δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω το ποιος φταίει). Τέτοια σκηνικά μπορούν εύκολα να χαλάσουν μία συναυλία.

Σίγουρα παίζουν και πολλά άλλα μικροπράγματα ρόλο αλλά θεωρώ ότι αν καλυφθούν επαρκώς αυτά τα 2 σημεία μπορούμε να μιλάμε για μια καλή συναυλία ανεξαρτήτως αν εμάς μας αρέσει ή όχι.

Πάμε τώρα και στην αφορμή αυτού του άρθρου. Οι συναυλίες των Coldplay στη χώρα μας. Από τη στιγμή των ανακοινώσεων των συναυλιών και του άμεσου sold-out και των δύο, είχαμε έναν παροξυσμό σχολίων, ως επί τω πλείστο αρνητικών. Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα σχολίων:

 

 

  • Σιγά μη πωλήθηκαν όλα τα εισιτήρια. Bots που αγοράζουν τα εισιτήρια και τα μεταπωλούν σε εξωφρενικές τιμές!
  • Τι 100€ για τους Coldplay ρε παιδιά;
  • Ναι τώρα όλοι μάθατε τους Coldplay!
  • Σιγά το συγκρότημα που κάνει και 2 sold out στο ΟΑΚΑ (σ.σ. κάτι που δεν το έχει καμία άλλη μπάντα ή καλλιτέχνης νομίζω. )

 

 

Και τα περισσότερα σχόλια γίνονται από άτομα που ανήκουν στο χώρο της σκληρής μουσικής. Λες και εμείς που ακούμε αυτή τη μουσική αποτελούμε κάποιο είδος αυθεντίας και όλοι οι άλλοι είναι λάθος. Μιλάμε για μία αδικαιολόγητη απαξίωση της μπάντας – και κάθε παρόμοιας μπάντας – όπως επίσης και όσων θέλουν να δουν αυτό το συγκρότημα. Λες και κάποιος πρέπει να μας ζητήσει την άδεια για το πώς και που θα ξοδέψει τα χρήματα του. Πραγματικά τέτοια ελιτίστικη συμπεριφορά, πέρα του ότι είναι πέρα για πέρα λάθος, απέχει πάρα πολύ από το νόημα της μουσικής μας, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Και είναι χαρακτηριστικό “δικό” μας. Δε το συναντάς εύκολα αλλού. Εκτός από τη jazz ίσως!

 


Photo credits:? John Metalman Livanos Photography

Photo credits:? John Metalman Livanos Photography


 

Θεωρητικά η rock και η metal μουσική εκφράζουν ακριβώς το αντίθετο από όλα αυτά τα σχόλια. Αλλά σύμφωνα με κάποιους, που δυστυχώς είναι πολλοί, ότι δεν είναι του γούστου μας, αυτομάτως είναι άτεχνο, δεν έχει ουσία, είναι μια εμπορική ψευδαίσθηση και πολλά άλλα ωραία. Κάπου ώπα ρε φίλε. Εντάξει χαλάρωσε λίγο. Οκ δε σου αρέσει μία μπάντα. Δεν είναι του γούστου σου, τη βρίσκεις βαρετή, θεωρείς ότι δεν παίζει καλή μουσική κλπ κλπ. Ωραία. Σου έχω μια λύση για να μη σκας και να μη θες να γράφεις κατεβατά ολόκληρα δικαιολογώντας όλα τα παραπάνω. Μιλάμε για τρομερή λύση. ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ! Ναι! Τόσο απλό είναι φίλε μου, που για κάποιο λόγο θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από όλους τους άλλους που δεν έχετε τα ίδια γούστα στη μουσική. Τι περίεργο πράγμα όμως ε; Να μην ακούνε όλοι τη μουσική που αρέσει σε σένα. Που να ξέρουνε; Αυτοί χάνουν. Εσύ είσαι όμως εξυπνότερος και καλύτερος. Άσε τους άλλους να ζούνε στην πλάνη τους.

 

 

Ρε ‘σεις πάτε καλά; Από πότε ξεκινήσαμε να πατρονάρουμε κόσμο για το τι πρέπει να ακούει και σε ποιες συναυλίες πρέπει να πάει; Και εδώ έρχεται μία από τις κλασσικές απαντήσεις αυτών που υπερασπίζονται τέτοιες λογικές “μα ρε συ οι περισσότεροι σε αυτές τις συναυλίες πάνε για να πούνε ότι ήταν εκεί και να ανεβάσουν ένα story στο instagram”. Και απαντώ. Γιατί στις “δικές” μας συναυλίες δε γίνεται αυτό; Κλασσικότατο παράδειγμα η συναυλία των Rammstein. Σίγουρα είχε πολλούς, πάρα πολλούς που πήγαν για αυτό το λόγο. Όπως και το ’22 στους Maiden όπως και αν ποτέ ξαναέρθουν οι Metallica. Έτσι είναι αυτά τα live. Έχουν hype, ο κόσμος θέλει να πάει. Εσένα γιατί σε ενοχλεί τόσο πολύ αυτό; Νιώθεις ότι χάνεις κάποια αποκλειστικότητα; Ότι αυτές οι μπάντες είναι “δικές” σου και ότι κανένας άλλος δεν πρέπει να τις δει; Ή το άλλο. “Καλά ρε, εσύ τι μας λες ότι είσαι μεταλλάς ενώ πας στους Coldplay; Μπα και εσύ από αυτούς είσαι.” Όχι φίλε μου. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δει και να ακούσει όποιον θέλει. Και αν αυτό σε ενοχλεί το πρόβλημα είναι δικό σου θέμα και πρέπει να το κοιτάξεις.

 

 

Δυστυχώς τα social media έχουν κάνει ένα τεράστιο κακό. Όλοι έχουν μια γνώμη και καλά κάνουν. Αλλά θέλουν πουν αυτή τη γνώμη δημόσια και είναι πεπεισμένοι ότι αυτή είναι και η σωστή γνώμη και οτιδήποτε άλλο είναι ψεύτικο, λάθος και κακό. Δεν πάει έτσι όμως.

 

 

Το πράγμα είναι πολύ απλό. Συνέχισε να στηρίζεις τη μουσική που σου αρέσει και άσε τους άλλους να κάνουν το ίδιο με αυτό που αρέσει σε εκείνους. Μην κάθεσαι να αναρωτιέσαι γιατί οι Coldplay πούλησαν 120.000 – 130.000 εισιτήρια στη χώρα μας. Κάτσε και προβληματίσου γιατί βλέπουμε συναυλίες με τοπικές μπάντες και είμαστε 20 – 30 άτομα. Αν θες όντως να βοηθήσεις τη μουσική “σου” στήριξε την από το ξεκίνημα της. Βοήθησε τις μπάντες πηγαίνοντας στα live τους και αγοράζοντας το merch τους. Ο Steve Harris, ο Lars Ulrich και ο Rob Halford δεν έχουν καμιά ανάγκη να πάρεις το μπλουζάκι τους. Ο Βασίλης, ο Κώστας και η Μαρία όμως που παίζουν σε μια μπάντα από την Αθήνα, τη Λάρισα και τις Σέρρες πίστεψε με το έχουν πολύ ανάγκη. Οπότε αν θες να λες ότι διαφέρεις σε κάτι από τους υπόλοιπους που δεν ακούν μουσική αλλά πάνε για τη μόστρα, δείξε το έμπρακτα χωρίς να σε νοιάζει τι ακούει και που πάει ο δίπλα.

 

 

 

Για το RockOverdose,

Απόστολος Πανταζόγλου

 


Photo credits: Maria Melliou -MyMlivestories Photography

 

Comments