Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Φεβρουαρίου 2017
Πολλές φορές νιώθω να μου συμβαίνει ένα συνεχόμενο deja vu όταν αναλαμβάνω κάποια άλμπουμ για κριτικές. Αυτό το λέω γιατί για ακόμα μια φορά, τα στοιχεία του άλμπουμ τα έχω συναντήσει αμέτρητες φορές μπροστά μου. Ντεμπούτο, κινείται στο είδος του black metal, είναι one-man project, με καταγωγή από τη Φινλανδία. Εντάξει, το τελευταίο δε συνδυάζεται τόσο συχνά με τα υπόλοιπα.
Το μεγαλύτερο deja-vu πάντως σε αυτό το άλμπουμ, έλαβε χώρα κατά την ακρόαση. Οι συνθέσεις είναι βασισμένες στο σκανδιναβικό black metal της δεκαετίας του '90, φέρνοντας στο νου κατά την ακρόαση πολλά συγκροτήματα, συνδυάζοντας το τότε παρελθόν και των τριών χωρών στη σκηνή, χρησιμοποιώντας όλα τα βασικά στοιχεία του είδους και συνδυάζοντάς τα.
Ε, μετά από αυτά, τι παραπάνω θέλετε να σας αναλύσω μουσικά? Αν είναι να εστιάσω στο ποιες επιρροές υπερισχύουν περισσότερο των άλλων, θα χάσουμε τη μπάλα και την ουσία. Σίγουρα, δεν υπάρχει κάτι το προσωπικό εδώ, και κάθε δευτερόλεπτο ακρόασης θυμίζει και κάτι διαφορετικό στο μυαλό. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το ταλέντο του τύπου να συνδυάζει τα καυτά, πικρά και σαρωτικά riffs με μελωδίες, που όμως είναι εξίσου πικρές και θρηνητικές.
Ακόμα και αυτό όμως, έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από εκατοντάδες άλλα συγκροτήματα του είδους. Αυτό που ξεχωρίζει το άλμπουμ από το σωρό, είναι οι συνθέσεις που ναι μεν δεν είναι κάτι το εξαιρετικό και το τρομερό, αλλά περνάνε τη βάση και έχουν μια άλφα ποιότητα. Αλλά, πρόκειται για ένα ακόμα άλμπουμ που δε διαθέτει το απαιτούμενο βάθος και προσωπικότητα για να ξεχωρίσει θετικά. Δεν το κάνει ούτε αρνητικά, αλλά δεν έχει νόημα και σημασία αυτό.
Βαθμολογία: 63/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
