Ανταπόκριση: Bewitched, Convicted, Necrochakal @ Eightball, Θεσσαλονίκη (20/10/2023)


Οι θρυλικοί πρωτεργάτες του blackened thrash metal Bewitched ξεκίνησαν την κάθοδό τους από την παγωμένη Umea της Σουηδίας για μια εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, καθώς αποτελούν διαχρονικά διακαή πόθο των Ελλήνων μεταλλάδων.

Τον περασμένο Μάρτιο μετά από πολλά χρόνια επισκέφθηκαν ξανά τη χώρα μας και διέλυσαν το Κύτταρο υποστηρίζοντας τους ομοεθνείς τους θρύλους του melodic black metal, Sacramentum. Δυστυχώς για μας τους βορειοελλαδίτες, δεν είχε κανονιστεί κάποια εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, αφήνοντάς μας με το πικρό παράπονο στα χείλη. Ήρθε λοιπόν η ώρα η επιδρομή τους να περάσει πρώτη φορά και από τα μέρη μας, αφήνοντάς μας κάτι παραπάνω από χαρούμενους!

Στην τωρινή εμφάνισή τους πλαισιώθηκαν από τους Αθηναίους black metallers Necrochakal και από τους Βολιώτες thrashers Convicted.


 

 

Τις πύλες της κολάσεως άνοιξαν οι Necrochakal, παίζοντας ένα setlist που καλύπτει όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους. Ακούστηκαν κομμάτια όπως τα “Praise the Crucifix”, “Heir to Dessecration”, “Summoning the Legions”, “Satanas Rebirth”, “Ageless Lord”.
Το σετ τους θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα βαρύ και evil, που κλείνει το μάτι στο κλασικό ορθόδοξο νορβηγικό black metal. Ωστόσο, θα προτιμούσα να έλειπαν οι σατανικές κραυγές ανάμεσα από τα τραγούδια, διότι κάνει την αυθεντικότητα του σκότους τους να φαίνεται αμφιβόλου ποιότητας. Τα παιδιά έπαιξαν πολύ καλά και αποτέλεσαν μια αξιοπρεπή εισαγωγή στους Bewitched αλλά θα ήθελα λίγη περισσότερη ποικιλία στην κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα μουσική τους.


 


Την «τελετή» συνέχισαν οι Convicted, και έτσι άναψαν τα αίματα. Το σετ τους σήμανε την έναρξη του mosh pit, το οποίο δεν σταμάτησε μέχρι και την τελευταία νότα των Bewitched. Το κοινό τρελάθηκε! Κι όχι άδικα: οι thrashίλες τους αλα Slayer πάντα είναι ικανές να τα ισοπεδώνουν όλα!

Το setlist τους περιείχε κομμάτια από όλη τη δισκογραφική τους πορεία, με τα “Fuck off and Die”, “Convicted”, “Merciless” και “Minds of War” να ξεχωρίζουν, αν και από την αρχή μέχρι το τέλος είδαμε και ακούσαμε ένα εξαιρετικό σετ. Τα παιδιά ήταν οδοστρωτήρες σε όλα τα επίπεδα και ειλικρινά αξίζουν μεγαλύτερη αναγνώριση.

 



 

 

Και… μόλις έφτασε η ώρα που όλοι περιμένατε. Υπό τους επικούς ήχους της κολάσεως η σκηνή του Eightball υποδέχθηκε τους Bewitched, με το κοινό να κραυγάζει ατελείωτα. Η πρώτη «θυσία» κατατέθηκε με το “Blood on the Altar”, δίνοντας έτσι και το σάλπισμα για μάχη! Το σκηνικό στην πίστα του κατάμεστου Eightball ήταν ασύλληπτο: έβλεπες το μισό κοινό του live, ανεξέλεγκτο, να χτυπιέται αλύπητα με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο mosh pit, ενώ κατά καιρούς ανέβαιναν άτομα στη σκηνή και βουτούσαν στο πεδίο της μάχης για stage dive! Κατά τύχη δεν συνέβη κάποιο σοβαρό ατύχημα!

 

Όπως υποσχέθηκαν, οι Σουηδοί θρύλοι με το setlist τους τίμησαν τους δύο πρώτους μνημειώδεις δίσκους τους, με τους οποίους έθεσαν τα θεμέλια της σουηδικής black metal και thrash σκηνής. Φυσικά αναφερόμαστε στα “Diabolical Desecration” και “Pentagram Prayer”. Αναμενόμενα, είδαμε ένα αψεγάδιαστο σετ από τους Bewitched, με μόνο παράπονο τη διάρκειά του που δεν ξεπέρασε τη μία μόνο ώρα.

 

Τα κομμάτια του setlist ήταν ένα κι ένα, ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ποιοτικά. Τα επτά προερχόταν από το ισοπεδωτικό ντεμπούτο τους “Diabolical Desecration” (“Born of Flames”, “Holy Whore”, “Blade of the Ripper”, “Hellcult”, “Deathspell”, “Triumph of Sin”), τα υπόλοιπα έξι ανήκαν στο “Pentagram Prayer” (“Blood on the Altar”, “Night of the Sinner”, “Hellcult Attack”, “Demondawn”, “Hellblood”, “Cremation of the Cross”) και με δύο κομμάτια τίμησαν και τον διάδοχο των δύο προηγούμενων “At the Gates of Hell” (“Sabbath of Sin”, “At the Gates of Hell”).

 

Βιώσαμε μία σκοτεινότατη, εντονότατη και εξαιρετικά ισοπεδωτική εμπειρία! Η προσμονή 27 (!) χρόνων που υπέδειξε το βορειοελλαδίτικο κοινό για να δει τους Bewitched από κοντά απέδωσε καρπούς. Εν τέλει, η μπάντα, επέστρεψε πίσω αυτό που ξέρει να κάνει καλά: σατανίλα, άβυσσο και καταστροφή!

Η πρώτη τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας αιώνια.

 

 

Για το RockOverdose,

Κατερίνα Μήτικα 

 

Comments