Ήταν 13/05 Δευτέρα μεσημέρι όταν συντονίστηκαν και οι τελευταίες πρακτικές λεπτομέρειες του πολυαναμενόμενου ταξιδιού. Θα πετούσαμε το βράδυ της ίδιας ημέρας για Σόφια...όλοι το περιμέναμε εναγωνίως...ακόμα θυμόμαστε εκείνες τις ημέρες το φθινόπωρο του 2012 που ο ένας μετά τον άλλον μέσα από το Bon Jovi Greece έκλεινε τα εισιτήρια του χωρίς δεύτερη σκέψη...καλύτερο και από πενταήμερη (το αποκαλώ εγώ) ...ο δικός μας τρόπος να μην χάνουμε την παιδικότητα και την αθωότητα μας και να ξεφεύγουμε από την δύσκολη πραγματικότητα...Eίμασταν πολλοί από Ελλάδα...Αθήνα - Θεσσαλονίκη και όχι μόνο...Καλώς σε βρήκαμε Σόφια λοιπόν που μας έφερε προς στιγμήν λίγο πίσω στον χειμώνα...
Σε επίπεδο σταδίου για το National Vasil Levski Stadium δεν έχω να πω πολλά, όταν έχω σαν μέτρο σύγκρισης συναυλία γενικά μέσα στο Ο.Α.Κ.Α...συγνώμη για αυτό...έχω να παραδεχτώ όμως μακράν καλύτερη οργάνωση και ποιότητα τουλάχιστον σε επίπεδο security σε σχέση με πολλές άλλες χώρες. Απόλυτα πειθαρχημένοι και δεν υστερούσαν απολύτως σε τίποτα. Παραλάβαμε τα εισιτήρια μας και κατά τις 5 είμασταν στις θέσεις μας. Το φοβερό σκηνικό ήταν πως τα 2 κάγκελα του runaway (golden & πίσω diamond) τα καβαντζώσαμε Έλληνες fans με τις σημαίες μας να έχουν τον πρώτο ρόλο πριν και κατά την διάρκεια του concert. Αλλά το απόλυτο ήταν αυτό που βλέπαμε μπροστά μας...μια τεράστιων διαστάσεων γαλάζια πρόσοψη Βuick δεκαετίας 50 με τα επιβλητικά στρογγυλά διπλά φανάρια της και τα απαραίτητα Video Walls και οθόνες Led να την συνoδεύουν από παντού. Προσωπική μου γνώμη και μάλλον των περισσοτέρων το ομορφότερο και καλύτερο από άποψη design και τεχνολογίας Bon Jovi Stage στα τριάντα χρόνια τους μετά το επικό του Wembley και το most HQ pixelato ever της Circle - Open Air Tour. To στάδιο συνεχίζει να γεμίζει κατά τις ώρες αναμονής με τα απαραίτητα φωτογραφικά ενσταντανέ μας έως ότου φάνηκε το σχεδόν sold out των περίπου 45.000-50000 κόσμου την ώρα που βγήκε το support Group oi D2... πολύ δυνατοί και "in" στο κλίμα και πολύ αγαπητοί στο κοινό αν κρίνουμε από την θερμή ανταπόκριση γύρω μας. Όπως μάθαμε επρόκειτο για να ένα άκρως επιτυχημένο συγκρότημα εδώ και πολλά χρόνια στην Βουλγαρία.
Aρχίζει να νυχτώνει...η ώρα 8:45 τα φώτα σβήνουν και ακούμε το Ιntro...Entry με τραγούδι από το νέο album το That s What the Water Made Me και όλα ξεκινούν ιδανικά...το feeling του opening πάντα και ποτέ δεν περιγράφεται με λόγια...το ξέρουμε όσοι το έχουμε ζήσει ή το ζήσαμε εκεί...όλοι Tico - David - Hugh - Phil X - Bobby και τελευταίος ο Jon στις θέσεις τους ...κάποιος έλειπε όμως και αυτό μας πόνεσε πολύ...δεν το είχαμε συνηθίσει έτσι το line up και σίγουρα δεν νιώσαμε καθόλου καλά...αλλά έστω και έτσι δεν σταματήσαμε να τραγουδάμε να χοροπηδάμε και να απολαμβάνουμε τους Bon Jovi που ξέρουμε και αγαπάμε καθόλη την διάρκεια. Το set list λίγο πολύ βατό και αγαπημένο (εκείνο το Captain Crush και το Who Says You Cant Go Home ας βγουν εκτός κάποια στιγμή...) και να παρακαλάμε να μην τελειώσει....
Ένας Tico και David ασυγκράτητοι και ειδικά ο τελευταίος έδωσε ρέστα στο πολύ αγαπημένο "In These Arms"... o Hugh κλασικά βιδωμένος αλλά ήρεμη δύναμη...ο Βobby πιστεύω πως είναι "λίγος" για μπάντα αυτού του βεληνεκούς και είναι καλύτερα να περιοριστεί στα 60ς medleys που εκεί το πάει το γράμμα...ο Phil X ήταν μια ευχάριστη έκπληξη...ένας αξιοπρεπέστατος κιθαρίστας με ενδιαφέρουσα φωνή και πολύ τίμιος σε αυτό που έκανε εκεί πάνω...ειδικά στο solo του ΚTF ανέβηκε πολύ στην υπόληψη μας...(Μπράβο και στην Βιβή μας που τον έκανε με το message της στην Ελληνική σημαία να νιώσει ότι είμασταν και για αυτόν εκεί...το είδε το χάρηκε και ελπίζουμε να ένιωσε περισσότερο ευσπρόδεκτος έστω και περιστασιακά...) απλά υπάρχει μια χαοτική διαφορά...δεν είναι Richie Sambora...κάτι ήταν μισό εκεί πάνω και αυτό δεν το έβλεπες απλά αλλά το άκουγες και το ένιωθες βλέποντας απλά τον Jon...ΕΛΕΙΠΕ...επιβάλλεται απλά να είναι εκεί όλοι μαζί...αυτή είναι η "φύση" τους και αυτός είναι ο "νόμος" που τους διέπει ως μπάντα...τέρμα...όσο για αυτό τον frontman που λέγεται Jon Bon Jovi... δεν έχω να πω πολλά...το πήρε όλο πάνω του εν ελλείψει Samb. Tεράστιος ως performer και επαγγελματίας και συνάμα συγκινητικός και πολύ ανθρώπινος αναγκαζόμενος να κόψει την συναυλία κλείνοντας το 2ωρο μην λέγοντας τα τελευταία 4 τουλάχιστον τραγούδια από το προβλεπόμενο set list λόγω του θέματος που πρέκυψε με την αλλεργία του. Ειλικρινής και αληθινός στον κόσμο του και Μπράβο του για αυτό. Και γουστάραμε πολύ που πέρασε δίπλα μας σε απόσταση αναπνοής για το runaway ...και τον βοηθήσαμε να βγάλει το LOAP και το WDOA όσο δεν φαντάζεστε...Δεν χαιρέτησε είπαν...δεν πειράζει του το συγχωρούμε...να είναι καλά. Ο σεβασμός προς τους Fans δεν κρίνεται από αυτό μετά από 30 χρόνια συγκεκριμένης παρουσίας. Άνθρωπος είναι και αυτός και τα λάθη επιτρέπονται...
Κλείνω λέγοντας ότι επρόκειτο για μια σπουδαία συναυλία από πολλές απόψεις...ένα εξαιρετικότατο και πολύ θερμό κοινό...( δεν περίμενα και τίποτα λιγότερο σε rock concert από Βούλγαρους - έχουν μία μουσική κουλτούρα-παράδοση και αν μη τι άλλο μια Καβάρνα να καμαρώνουν...) απλά ήταν υπέροχοι με τα light ring τους...το καλά οργανωμένο και πολύ φιλικό FC τους με τα σημαιάκια και μπαλόνια τους και ευτυχώς δεν άκουσα κανένα ΟΕΟΕ όπως στην Barca το 2011 λες και περιμέναμε το Messi!!!
Περάσαμε όλα τα παιδιά, αυτή η αγαπημένη μεγάλη παρέα που λέγεται Bon Jovi Greece απλά ΤΕΛΕΙΑ... ήταν μια αξέχαστη υπέροχη ημέρα από αυτές που θα κουβαλάμε πάντα μέσα μας με πολλή αγάπη...και ελπίζω να το επαναλάβουμε μέσα στο 2014 καλώς εχόντων των πραγμάτων...
Set List:
Thats What the Water Made Me
You Give Love a Bad Name
Born to Be My Baby
Raise Your Hands
Lost Highway
Captain Crash & the Beauty Queen From Mars
Its My Life
Because We Can
What About Now
We Got It Goin On
Keep the Faith (Sympathy For The Devil Snippet)
When We Were Beautiful
I ll Be There for You
Bed of Roses
Runaway
We Werent Born to Follow
Who Says You Can't Go Home
In These Arms (David Bryan Vocals)
Encore:
Livin on a Prayer
Wanted Dead or Alive
Για το RockOverdose.gr: Νίκη Αποστολοπούλου (BON JOVI GREECE)
http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=22623
Comments
