Είναι δεδομένο πλέον ότι η όλη synthwave φάση είναι ψηλά στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού, εδώ και κάποια χρόνια. Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν πολυακούμε -που ακούμε-, το αντιλαμβανόμαστε από τα γούστα του περίγυρου μας, από κομμάτια που μπαίνουν στα playlists των DJ, αλλά και από τα αποκλειστικά synthwave events, που στήνονται κατά καιρούς. Παρά τα παραπάνω, στον τομέα των συναυλιών υπάρχει μια σχετική ένδεια, αφού πέρα από του Perturbator και εκείνη του Kavinsky πριν αρκετό καιρό, δε θυμάμαι κάποια άλλη εμφάνιση αναγνωρίσιμου καλλιτέχνη από τη συγκεκριμένη σκηνή. Αυτό άλλαξε κάπως το περασμένο σαββατοκύριακο, καθώς το βαρύγδουπο όνoμα του Carpenter Brut ήρθε να προστεθεί στην άνωθι σύντομη λίστα.
Ο διάσημος παραγωγός πριν το δικό του πρόγραμμα, φρόντισε πρώτα να μας συστήσει στη συμπατριώτισσα του Sierra. Η Γαλλίδα με ένα minimal setup από synth και ένα laptop έκανε θαυματάκια μπροστά μας, ακροβατώντας μεταξύ dark-ικου EBM, techno και ολίγη από synthwave. Δε σταμάτησε δευτερόλεπτο να χτυπιέται πάνω από το rack της -προσθέτωντας που και που τη φωνή της- και μέχρι το τέλος της εμφάνισης της, πολύς κόσμος την είχε μιμηθεί, ενδεικτικό της πέρασης, που είχαν οι χαμηλότονοι ρυθμοί που μας κερνούσε.
Μετά το ιδανικό “ζέσταμα” της Sierra, είχε φτάσει η στιγμή για τον κύριο Franck Hueso να πατήσει τη σκηνή και να μεταμορφωθεί από φιλήσυχος cool τύπος στον άρχοντα των synths Carpenter Brut.
Με ένα τεράστιο deck από synths εμπρός του και το κατακόκκινο neon πεντάγωνο logo να δεσπόζει επάνω του, έκανε την εμφάνιση του, παρέα με τους Adrien Grousset (κιθάρα) και Florent Marcadet (τύμπανα) των Γάλλων metallers Hacride.
Μας συστήθηκε κατευθείαν “μέσα από την κόλαση” (“Straight Outta Hell”) με τις τέσσερεις τεράστιες στήλες από φώτα πίσω του να βάφουν την αίθουσα στο κόκκινο του αίματος και τους καταιγιστικούς ρυθμούς του να δίνουν το σύνθημα για εκτόνωση αδρεναλίνης από το κοινό. Στο καπάκι δε δίστασε να γίνει πιο ραδιοφωνικός, μιας και ακολούθησε το “Widow Maker”, με τη φωνή του Alex Westway των Gunship να ακούγεται από το υπερπέραν, μια τακτική που θα ακολουθούσε και στη συνέχεια της βραδιάς, αφού θα παίζονταν αρκετές ακόμη συνθέσεις με φωνητικά. Παρά το αρχικό “πάγωμα” ορισμένων αμύητων στη συγκεκριμένη τακτική, τα προηχογραφημένα φωνητικά λειτούργησαν άψογα και βοήθησαν κιόλας τη συμμετοχή του κοινού, με τα sing alongs να δίνουν και να παίρνουν. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για κάτι εντελώς συνηθισμένο στην ηλεκτρονική μουσική και μόνο taboo δεν αποτελεί, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο χώρο του rock.
Αυτός ο ακομπλεξάριστα cool τύπος με τα μαύρα αλα Blues Brothers γυαλιά, τυγχάνει να είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακός και φάνηκε να διασκεδάζει το να ανταλλάσει ενέργεια με το κοινό. Με τα χέρια συχνά πυκνά σηκωμένα και με συνεχή νεύματα προς τον κόσμο για να συμμετέχει, αποδείχθηκε ένας μικρός showman και παρά το γεγονός ότι συνηθίζει να είναι κρυμμένος πίσω από ένα τόνο synths, ξέρει πως να ξεσηκώνει ένα κοινό. Εξού λοιπόν και η αποθέωση στο “Disco Zombi Italia”, τo τραγούδι του κόσμου στα “Lipstick Masquerade” και “Imaginary Fire” ή ο χαμός στο “Turbo Killer”.
Στο τελευταίο τρίτο του live συνειδητοποιήσαμε ότι το γιγαντιαίο deck του μετακινείται, έτσι ο Carpenter έκανε για λίγο στην άκρη και έβγαλε στο κέντρο της σκηνής τον Adrien Grousset, δίνοντας του το ελεύθερο να επιδοθεί κι αυτός στα ποζεριλίκια του, αλλά και να ανεβάσει την κιθάρα του αρκετά στη μίξη, με τον ήχο να “σκληραίνει” απότομα και τα “Color Me Blood”, “Μonday Hunt” & “Hairspray Hurricane” να παίρνουν στεροειδή.
Επιστροφή στο κέντρο από τον Carpenter Brut για ένα ακόμα κομμάτι με φωνητικά, διαφορετικό όμως από τα άλλα, μιας και ακούσαμε τη φωνή του Johannes Andersson των Tribulation στο ''τέρμα metal, αλλά με synths'' “Leather Terror”. Τελική ευθεία με επιστροφή στο βαθύ παρελθόν και δύο από τα κομμάτια που τον καθιέρωσαν: “Turbo Killer” με τη βασική μελωδία-κόλλημα στα synths (ή μήπως στην κιθάρα;) να συνεπαίρνει σώμα και μυαλό και “Le Perv” με ρυθμούς μεγάλους να φέρνει το live στην κορύφωση του.
Διακοπή ελαχίστων μόνο δευτερολέπτων και αντίο με το “Maniac” του Michael Sembello, που πλέον είναι και με τη βούλα αναπόσπαστο μέρος των εμφανίσεων του (αξιοσημείωτο trivia: το ίδιο κομμάτι διασκεύασαν στον ίδιο ακριβώς χώρο οι Firewind το αμέσως προηγούμενο βράδυ) και πάντα -μα πάντα- τραγουδιέται από σύσσωμο το κοινό, όπως ακριβώς έγινε και το Σάββατο το βράδυ από τους Carpenter “maniacs” της Αθήνας.
Πανηγυρικό κλείσιμο λοιπόν για την παρθενική εμφάνιση του Carpenter Brut στα μέρη μας, που παρότι θα μπορούσε να διαρκέσει κατιτίς παραπάνω (σκάρτα 80 λεπτά), αλλά και θα θέλαμε να ακουστούν περισσότερα παλιά κομμάτια (περιοδεία για καινούριο δίσκο όμως), πέτυχε το σκοπό της. Να στήσει δηλαδή ένα σκοτεινό ξεφάντωμα για τις μουσικές φυλές, που την έννοια του την αντιλαμβάνονται αρκετά διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Τώρα που έγινε η αρχή, να μας ξανάρθει· κι εδώ θα είμαστε να ξαναχορέψουμε.
Setlist:
Opening Title
Straight Outta Hell
The Widow Maker
Roller Mobster
Meet Matt Stryker
Paradise Warfare
Run, Sally, Run!
Day Stalker
Night Prowler
Lipstick Masquerade
Inferno Galore
Disco Zombi Italia
Imaginary Fire
Color Me Blood
Monday Hunt
Hairspray Hurricane
Leather Terror
Turbo Killer
Le Perv
Maniac (Διασκευή Michael Sembello)
Για το Rockoverdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
