Dead Can Dance @ Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη – 21/09/2012 (live report)

Τέσσερις λέξεις μπορούν να περιγράψουν τη συναυλία των Dead Can Dance στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης. Μαγεία, συναίσθημα, συγκίνηση, κρύο. Κανονικά θα έπρεπε να σταματήσω το γράψιμο κάπου εδώ γιατί δεν ξέρω αν θα μπορέσω να μεταφέρω το τι έζησα το βράδυ της 21ης Αυγούστου. Θα το προσπαθήσω όμως αν και δεν θα αναλωθώ σε επιμέρους σχολιασμό κομματιών. Δεν έχει νόημα. Αυτό που είδαμε για εμένα δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία συναυλιών. Όχι. Ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν μία εμπειρία. Μπορεί να μου πείτε: “καλά ρε συ Αποστόλη, μήπως είσαι λίγο υπερβολικός; Τόσο καλοί ήταν πια;” Όχι δεν ήταν τόσο καλοί. Ήταν ακόμα περισσότερο και δυστυχώς όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τους απολαύσουν ίσως να μη μπορέσουν να το καταλάβουν αυτό.

Λόγω υποχρεώσεων έφτασα στον χώρο 15 λεπτά πριν την εμφάνιση των DCD και έτσι δεν πρόλαβα ούτε μία νότα του David Kuckhermann. Αφού πήραμε τις απαραίτητες προμήθειες με την παρέα και βρήκαμε μία καλή θέση στις κερκίδες, δεν χρειάστηκε να περιμένουμε καθόλου γιατί η εμφάνιση του συγκροτήματος έγινε ακριβώς στις 21:30 που ήταν και η ανακοινωμένη ώρα έναρξης.

 

 

 

 

 

Τα φώτα σβήνουν και όλοι οι θεατές στο αρκετά γεμάτο – αν και όχι εντελώς – Θέατρο Γης στρέφουν τα μάτια τους στη σκηνή. Το ντουέτο και το συγκρότημα τους, εμφανίζονται στο σανίδι και σαν σε μυστικιστική τελετή παρασέρνουν το κοινό σε ένα ταξίδι σε όλα τα πέρατα του κόσμου. Από Ασία σε Αμερική και από Αφρική σε Ευρώπη. Μουσικές που σε παρασέρνουν χωρίς να το καταλάβεις και χωρίς να μπορείς να αντισταθείς. Φυσικά τον ρόλο της αρχιέρειας έχει η ανεπανάληπτη Lisa Gerrard. Αν κάποιος μου έλεγε ότι κατάγεται από άλλο πλανήτη πραγματικά δεν θα είχα και πολλά αντεπιχειρήματα. Όπως και σχεδόν όλοι όσοι είχαμε την τύχη να την απολαύσουμε από κοντά. Μπορεί ακούγοντας τους δίσκους των DCD και βλέποντας στο YouTube video από συναυλίες τους να θεωρείς τον εαυτό σου προετοιμασμένο αλλά όταν την δεις και την ακούσεις ζωντανά απλά χάνεσαι.

 

 

 

 

 

 

 

Φυσικά δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στον έτερο συνοδοιπόρο της σε αυτό το μαγικό ταξίδι, Brendan Perry. Η βαθιά φωνή του μας καθήλωσε από το πρώτο κομμάτι και είτε τραγουδούσε είτε έπαιζε το μπουζούκι του, είτε έκανε οτιδήποτε άλλο, ήταν μία επιβλητικότατη μορφή που σε μαγνήτιζε. Ειδικά στο κομμάτι “Ime Prezakias”, διασκευή του “Πρέζα Όταν Πιεις” της Ρόζα Εσκενάζυ και στο καινούριο “All In Good Time” ήταν συγκλονιστικός.

Το συγκρότημα περιοδεύει για τη προώθηση του νέου του δίσκου “Anastasis” – τον πρώτο εδώ και 16 χρόνια –  και αυτό ακριβώς έκανε. Ακούσαμε ολόκληρο το δίσκο, πράγμα που ελάχιστα συγκροτήματα κάνουν πλέον καθώς τα περισσότερα απλά βγάζουν δίσκους και στις συναυλίες ακούς μερικά από τα κομμάτια που συνήθως ποτέ δεν φτάνουν το επίπεδο των παλαιοτέρων. Αυτό όμως δεν ισχύει για τους DCD. Η μόνη διαφορά στα νέα με τα παλιά κομμάτια ήταν ότι τα ήξερε λιγότερος κόσμος. Καμία άλλη. Τα νέα κομμάτια στέκονταν άνετα δίπλα στα κλασσικά χωρίς καν να ξενίσουν κανέναν και ας κυκλοφόρησαν μόλις πριν από ένα μήνα και κάτι. Ειδικά στο “All In Good Time” που έκλεισε και το πρώτο μέρος της συναυλίες νομίζω πως σχεδόν όλο το Θέατρο Γης δεν ανάσαινε καν καθώς η ερμηνεία του Perry ήταν μυθική.

 

 

 

 

Συνολικά το συγκρότημα βγήκε για τρία encores παρά τον πολύ αέρα και το κρύο που έκαναν αρκετά δυσκολότερο το έργο τους και ιδιαίτερα της Gerrard η οποία αν και πρέπει να δυσκολευόταν αρκετά δεν άφηνε να φανεί σε καμία περίπτωση.

Μετά από δύο ώρες ακριβώς δυστυχώς έπρεπε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όμως που ίσως για κάποιους ήταν πλέον λίγο διαφορετική. Αλλαγμένη. Ομορφότερη. Αυτό είναι το μεγαλείο των Dead Can Dance. Σε αλλάζουν.

 

 

Setlist:

  1. Children Of The Sun
  2. Anabasis
  3. Rakim
  4. Kiko
  5. Lamma Bada
  6. Agape
  7. Amnesia
  8. Sanvean
  9. Nierika
  10. Opium
  11. The Host Of Seraphim
  12. Ime Prezakias (διασκευή Ρόζα Εσκενάζυ)
  13. Now We Are Free
  14. All In Good Time

 

Encore 1:

  1. The Ubiquitous Mr. Lovegrove
  2. Dreams Made Flesh

 

Encore 2:

  1. Song To The Siren (διασκευή Tim Buckley)
  2. Return Of The She-King

 

Encore 3:

  1. Rising Of The Moon

 

Για το Rockoverdose.gr

Κείμενο: Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου

Φωτογραφίες: Ιωάννης Θεοδωρίδης

 

(περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο: http://eye4rock.blogspot.gr/2012/09/dead-can-dance-live-in-thessaloniki.html)

Comments