Ο Δημήτρης Κοΐνης, πρώην ιδιοκτήτης του Dwears Metal Club, διοργανωτής συναυλιών στο Αγρίνιο (Dfestival) και ιδρυτικό μέλος του Musicians Lodge θέλησε μέσω του Rock Overdose να κάνει μια κατάθεση ψυχής. Να μίλησει για ένα θέμα που απασχολεί (δυστυχώς) πολύ κόσμο... και μέσα από το παρόν άρθρο να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους οι οποίοι βιώνουν παρόμοια δύσκολη κατάσταση με τον Δημήτρη...
Αναγνώστες του Rock Overdose, καλησπέρα! Όπως είχα αναφέρει σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Rock Overdose Web Radio, πρέπει να κάνω μια κατάθεση ψυχής και να ακουστούν δυο λόγια. Πρώτον, ούτε γιατρός είμαι ούτε ψυχίατρος ή ψυχαναλυτής και ψυχολόγος. Είμαι ένας άνθρωπος που πολεμούσε χρόνια με την κατάθλιψη. Σαν παθών εδώ και καιρό έδινα τις μάχες μου.
Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι πριν από 5 χρόνια κατάλαβα ότι χάνω τον ουρανό κάτω από τα πόδια μου. Παθαίνω ένα σοκ, κλείνομαι σε 4 τοίχους, αρνούμαι να βγω, να φάω και να μιλήσω. Νομίζω ότι έχω κάθε μορφής ασθένεια και πεθαίνω. Σε όλο αυτό το διάστημα πηγαίνω σε γιατρούς και νοσοκομεία. Επικοινωνία μηδέν με το περιβάλλον και τον κόσμο. Ένας άνθρωπος δίπλα μου αντέχει τη μιζέρια μου, η ΓΥΝΑΙΚΑ μου. Ξαφνικά ένας γιατρός, που είχα πάει για γαστροσκόπηση, διαπιστώνει θέματα του στομάχου, τα οποία όλα προέρχονται από το άγχος. Μετά από μια κουβέντα που είχαμε, με προτρέχει να επισκεφτώ ένα ψυχίατρο. Ακούγοντάς τον προσεκτικά, πήγα σε ένα κοινό μας φίλο ψυχίατρο και εκεί σιγά σιγά πήραν τα πράγματα τη σειρά τους.
Όσα αναφέρω δεν έχουν να κάνει με το τώρα αλλά έχουν ρίζες από πολύ παλιά, υπήρχαν τα σημάδια. Παραδείγματος χάρη βρισκόμουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, στη μεγαλούπολη μακριά από το σπίτι μου, περνούσα άσχημα και βίωνα δύσκολες καταστάσεις κι εκεί ήρθαν τα πρώτα συμπτώματα. Κρίσεις πανικού, ύπνος 4 ωρών, να ξυπνάς και να κάνεις εμετούς, να τρέμεις κατά τη διάρκεια της μέρας… Στην πορεία με έφεραν πίσω σηκωτό στο Αγρίνιο. Τα χρόνια πέρασαν, όλα καλά αλλά ΞΕΧΑΣΑ. Κι όμως όλα αυτά επανήλθαν για άλλη μια φορά μέσα από δύσκολες καταστάσεις.
Σε όλα αυτά ακόμα δίπλα η γυναίκα μου. Ας τονίσω όμως τα σημαντικά πράγματα σε αυτή την ιστορία. ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΞΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΞΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ! Αν στο εργασιακό σου περιβάλλον άνθρωποι σου προκαλούν άσχημες συνθήκες εργασίας, τους απομονώνεις και ξεσπάς χωρίς να σε νοιάζει το αποτέλεσμα. Βγαίνεις για παράδειγμα να πιεις μια μπύρα στα οικεία στέκια σου «και καλά». Αν σε αυτό το από τις 4 φορές έχεις διαπληκτιστεί έστω τη μία για οποιαδήποτε χαζομάρα; Δεν ξαναπατάς. Τοξικότατοι άνθρωποι! Το ίδιο ισχύει για όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω για να μην κουράσω.
Σημαντικό! Πρέπει οπωσδήποτε να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου! Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο για όσους το έχουν περάσει και το περνάνε. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΣ! Πρέπει να αναζητήσουμε άλλους τρόπους διαφυγής στην καθημερινότητά μας! Αν δεν μπορέσουμε, πρέπει απαραίτητα να ζητήσουμε βοήθεια ειδικού! Μην φοβηθείτε τη φαρμακευτική αγωγή! Ακούστε τις συμβουλές του ειδικού! Μιλάω σαν άνθρωπος που φοβόταν πολύ.
Μέσα από όλα αυτά και τη στήριξη της γυναίκας μου ήρθε η απόλυτη γαλήνη με τη γέννηση της κόρης μου!
Υ.Γ. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και μέσα από αυτό το άρθρο να βοήθησα πραγματικά κάποιους ανθρώπους. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο έγραψα αυτό το άρθρο. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ! ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΑΛΑΝΙΑ!!!
Comments
