Πριν από λίγες ημέρες κατάλαβα πως το Facelift κυκλοφορούσε ίσως και ως δώρο γενεθλίων την ημέρα που ο Layne Staley έκλεινε τα 23 χρόνια της σύντομης ζωής του. Για εκείνη την περίοδο, οι Alice in Chains αποτελούσαν την πρώτη πολύ επιτυχημένη μπάντα με τα δεδομένα του 1990 και πριν οι Nirvana γιγαντώσουν τη σκηνή με το Nevermind.
Ο Layne σε συγκέντρωση γονέων είχε δηλώσει πως θα γίνει rock star και δε σκοπεύει να ασχοληθεί με τίποτα άλλο όπως μου δήλωσε η αγαπημένη φίλη Patricia Bacolas ως αυτόπτης μάρτυρας της συνομιλίας, η εξυπνάδα και το ταλέντο του ήταν αρκετά μεγάλα για να μπορέσει να τα θάψει στο Βορειοδυτικό Seattle που δεν ήταν ακόμα αυτό που έμελλε να γίνει, δηλαδή η μητρόπολη μιας μουσικής επανάστασης.
Το Facelift για πολλούς είναι ακόμα καλύτερο του Dirt κυρίως για οπαδούς και φίλους του συγκροτήματος και για αυτούς που ζούσαν από κοντά την έκρηξη της σκηνής, λίγο η ενέργεια, λίγο τα ναρκωτικά που δεν είχε τρυπώσει για τα καλά στις ζωές των πρωταγωνιστών, λίγο η μπάντα που ψαχνόταν μεταξύ hard rock και heavy metal σε μια μετά Glam εποχή..
Οι Alice in Chains με παραγωγό τον Dave Jerden γράφανε ένα δίσκο που δάγκωνε από το ξεκίνημα με το εκπληκτικό και προφητικό πρώτο single We die young, το οποίο η μπάντα γύρισε δύο φορές σε video παρακαλώ..Το Man in The Box δε χρειάζεται συστάσεις μιας και είναι μια από τις απόλυτες στιγμές της Αλίκης και ίσως το τραγούδι που της έδωσε τον ήχο και την εδραίωσε στον παγκόσμιο χάρτη.
Ο Cantrell με τον Staley δένουν για τα καλά για να μαγέψουν όλη την εναλλακτική κοινότητα, κομμάτια όπως το Bleed The Freak δε γράφονται κάθε μέρα όπως το ίδιο συμβαίνει με τo μνημειώδες I Cant Remember και το καθηλωτικό Love Hate Love. Όσοι έχετε παρακολουθήσει το Live At Moore και δε μείνατε με ανοιχτό το στόμα σίγουρα έχετε πρόβλημα αταραξίας...
Το Love Hate Love μαζί με το ήδη αναφερθέν Man in The Box είναι οι ρίζες που δημιούργησαν και έθρεψαν το κτήνος που ονομάζεται Alice in Chains, πάθος, μελωδία, μυσταγωγία, δυναμικές για διδασκαλία. Το σκοτάδι του Seattle περνούσε στον ήχο της Αμερικής και θα άλλαζε σε λίγα χρόνια τις ραδιοφωνικές επιταγές, μιλώντας με το συγκάτοικο του Layne και πρώτο κιθαρίστα της αρχικής μορφής των Alice Johnny Bacolas μου είπε πως θεωρεί το Facelift ως το απόλυτο Masterpiece της Grunge σκηνής..Ξέρω πως εδώ υπάρχει η κόντρα του Dirt αλλά όλοι μπορούμε να δούμε τους λόγους..Και αυτοί μπορούν να βρεθούν σε τραγούδια όπως το αργόσυρτο It Aint Like That, το Sunshine που δένει με απόλυτη επιτυχία την εποχή που έρχεται με αυτή που φεύγει και το υπέροχο Real Thing. Τον ήχο αυτό τίμησαν πολλές μπάντες με το Diva των My Sisters Machine να είναι αυτό που θα πλησιάσει περισσότερο, άλλωστε ο Nick Pollock πέρα από αδερφικός φίλος του Layne ήταν μαζί του στα πρώτα μουσικά βήματα.
H εταιρεία μέχρι να σκάσει το Man in The Box δεν ξέρει πως να λανσάρει τα φωνητικά του Staley στα ραδιόφωνα αλλά αυτό που ακολουθεί με το μπάσιμο του στις λίστες γράφει απλά ιστορία, κάνει τους Alice in Chains τη νέα μεγάλη ανερχόμενη μπάντα, το Facelift χρυσό και αργότερα πλατινένιο και το συγκρότημα να αφήσει την τελευταία του αφελή περίοδο, οι καταχρήσεις μόλις είχαν ξεκινήσει..
Τα Bleed the Freak και Love Hate Love είναι τα πρώτα τραγούδια που άκουσα από το συγκρότημα πηγαίνοντας τριήμερη με το γυμνάσιο, με το που φτάσαμε στο πρώτο δισκάδικο της εκδρομής ο φίλος Μάριος θα αγόραζε και το Dirt, τα υπόλοιπα είναι ιστορία..
Το Facelift είναι ένα υπέροχο album από μια μπάντα που έπαιζε μπροστά από την εποχή της, δημιούργησε ήχο και έκανε το σκοτάδι να ακούγεται προσιτό, έβγαζε αλητεία, ταυτότητα και ειλικρίνεια, ο Staley τραγουδά μέσα από τα βάθη της ψυχής του, o Cantrell σημαδεύει για πάντα με το παίξιμό του την έννοια του μεγάλου κιθαρίστα και οι Kinney, Starr είναι το απόλυτο rhythm section. Δίσκος εποχή, η λάμψη πριν ξεκινήσει η μεγάλη καταιγίδα, το τόξο ανοίγει το βέλος εκτοξεύτηκε...το μέλλον αβέβαιο, το τέλος της αθωότητας...
Η επιλογή του Live at Moore και όχι των official videos έχει να κάνει με την απόλυτη εικόνα μιας μπάντας που ήταν έτοιμη να κατακτήσει τον πλανήτη, οι δυναμικές το μοναδικό στυλ ενός απίστευτου frontman και ενός κιθαρίστα που θα γίνει θρύλος, οι απόλυτες φιγούρες και τα παιξίματα των Starr, Kinney αποτυπώνουν την στιγμή - εποχή στο έπακρο, θα θυμάμαι ώρες ατελείωτων συζητήσεων με φίλους... για το μέγεθος της κλάσης αυτής της τεράστιας μπάντας..και ήταν μόνο το ξεκίνημα..
Ιnnocence creates my hell..I live for you but I am not alive..I still love you but I still burn...Love Hate Love.
Comments
