Το Rock Overdose και ο Θεοδόσης "Lethal" Λιθαρής, είχαν τηλεφωνική επικοινωνία με τον ηγέτη των επανασυνδεδεμένων FASTWAY και πρώην κιθαρίστα των MOTORHEAD, "Fast" Eddie Clarke.
Διαβάστε παρακάτω τα όσα πολύ ενδιαφέροντα μας είπε...
-Είναι μεγάλη τιμή για μένα να μιλάω με έναν άνθρωπο που έγραψε την δική του ιστορία στην heavy metal μουσική και μιλάω για τον θρυλικό ‘FAST’ EDDIE CLARKE, πρώην μέλος των MOTORHEAD και FASTWAY φυσικά.
-Γειά σου EDDIE και καλώς ήρθες στο Rockoverdose.gr. Πως είσαι;
EDDIE: Είμαι πολύ καλά και πολύ χαρούμενος που σου μιλάω.
-Οι FASTWAY επέστρεψαν με νέο άλμπουμ. Είναι αλήθεια;
EDDIE: Ναι είναι αλήθεια. Υπάρχει νέο άλμπουμ, το οποίο με ξαναγυρίζει στο παλιό μου στυλ, το παλιό FASTWAY στυλ των πρώτων ημερών και είμαι πολύ ικανοποιημένος με το άλμπουμ. Υπάρχει νέος τραγουδιστής, ο TOBY JEPSON, μπορεί να τον ξέρετε από τους LITTLE ANGELS. Το δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια και τελικά το ηχογραφήσαμε την περασμένη χρονιά και θα κυκλοφορήσει τώρα από την SPV.
-Ποιό είναι το τωρινό lineup της μπάντας;
EDDIE: Είμαι προφανώς στις κιθάρες, ο TOBY στο μπάσο και επίσης έχει αναλάβει και τα φωνητικά του δίσκου και στα τύμπανα είναι ο MATT ELDRIDGE, με τον οποίο δεν είχα ξαναπαίξει πριν από αυτό το άλμπουμ. Είναι παλιός φίλος του TOBY και πήγε πολύ καλά. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με τον MATT. Μιλούσαμε για το τι θα κάνουμε σε συναυλίες με τον TOBY και το μπάσο. Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι αν θα βγούμε σαν τριο ή αν θα βρούμε κάποιον μπασίστα, οπότε αυτό είναι κάτι που θα αποφασιστεί αργότερα.
-Το ‘Eat Dog Eat’ είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά από το 1990. Θες να μας πεις γιατί έγινε αυτό;
EDDIE: Πίσω στα 80’s, οι FASTWAY κάπου το έχασαν μετά τα πρώτα άλμπουμ... βασικά μετά το πρώτο άλμπουμ. Ξέρω ότι τα πήγαμε καλά με το ομόνυμο, το ‘All Fired Up’, το ‘Waiting For The Roar’ και το ‘Trick Or Treat’ που ήταν καλό, αλλά η αρχική μου ιδέα ήταν – από την στιγμή που έφυγε ο PETE WAY από τη μπάντα – ότι δεν ήταν το ίδιο. Δεν υπήρχε το ίδιο συναίσθημα με την εποχή που ήταν ο PETE στη μπάντα. Τότε έφυγε και μπήκε στη μπάντα του OZZY όπως πιθανόν να ξέρετε. Ήταν κατήφορος για τη μπάντα τότε. Τότε μετά το ‘Trick Or Treat’ ζούσα σε ένα νησί και δούλευα με τον DAVE KING. Αυτό όμως τελείωσε με εκείνο το άλμπουμ, οπότε γύρισα πίσω στο Λονδίνο και ξεκίνησα να δουλεύω με τον LEA HART για το ‘Bad Bad Girls’. Ήμουν κάπως άρρωστος τότε και δεν λειτουργούσα σωστά. Ο LEA έκανε όλη τη δουλειά... όλα τα φωνητικά, μερικές κιθάρες. Δεν έκανα πολλά σε αυτά τα άλμπουμ... Δεν ακουγόντουσαν σαν εμένα. Μετά τον δεύτερο όμως δέχτηκα κάποια βοήθεια, καθάρισα το μυαλό μου και ήμουν στην ανάρρωση γιατί ήμουν πολύ άρρωστος τότε.
-Έκανες κι ένα σόλο άλμπουμ το 1993.
EDDIE: Ναι ήταν μετά το 1990 που στάθηκα ξανά στα πόδια μου. Ήταν όλες οι καταχρήσεις, ποτά και διάφορα. Σιγά σιγά τα πλήρωσα όλα. Μόλις ένιωσα καλύτερα, ήξερα ότι έπρεπε να βγάλω ένα σόλο άλμπουμ. Ξεκίνησα να το γράφω νομίζω το 1991 και τελικά το ηχογράφησα το 1993. Σκέφτηκα να βρω έναν τραγουδιστή, αλλά σκέφτηκα ότι οι τραγουδιστές είναι πολύ δύσκολοι στο να δουλέψεις μαζί τους, είχα και κάποιες άσχημες εμπειρίες με τον LEA HART, τον DAVE KING, οπότε έγραψα τα φωνητικά εγώ, φυσικά έχοντας κάποια λάθη, γιατί προφανώς δεν είμαι τραγουδιστής και όποτε ακούω το άλμπουμ, μ’αρέσουν τα κομμάτια, αλλά τα φωνητικά με κάνουν και σκέφτομαι ότι έπρεπε να βρω τραγουδιστή. Δεν έγινε τίποτα τελικά με αυτό το άλμπουμ και κανείς δεν είχε ενδιαφέρον για τον ‘FAST’ EDDIE CLARKE στα 90’s. Ήταν πολύ σιωπηλή περίοδος για το ροκ γενικά. Μετά το άλμπουμ του 1993, μετά που τελείωσε ξεκίνησα να γράφω και 2ο. Σκέφτηκα όμως ‘γιατί το κάνω αυτό; Αφού κανείς δεν άκουσε το 1ο.’ Αγόρασα ένα σπίτι κάπου στην δυτική χώρα και πήγα να ζήσω εκεί για κάμποσο και έκανα κάποια διαφορετικά πράγματα για κάμποσα χρόνια. Το 2000 ο LEMMY επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι θα κάνει μια επετειακή συναυλία για τα 35 χρόνια των MOTORHEAD στο Brixton Academy και να πάω να παίξω μερικά κομμάτια μαζί τους. Του είπα ότι φυσικά θα πάω. Πήγα λοιπόν και περάσαμε πολύ ωραία. Κάναμε ένα πολύ καλο soundcheck και μετά ήταν το show. Έπαιξα 3 κομμάτια και μπορώ να πω ότι αυτό με έβαλε πάλι μέσα στα πράγματα. Τελικά πιστεύω ότι οι MOTORHEAD ήταν η σωτηρία μου. Αυτό σκεφτόμουν τότε. Το 2003 έκανα ένα session με μια Γερμανική tribute μπάντα και μετά ξεκίνησα μια ιστορία με ηχογράφηση μέσω υπολογιστή. Ξεκίνησα να γράφω μερικά κομμάτια και στο τέλος του 2006 είχα ένα τηλεφώνημα από την Sanctuary Records που είχε βγάλει όλες τις κυκλοφορίες των MOTORHEAD και μου είπαν ότι θέλουν να βγάλουν μια ανθολογία του ‘FAST’ EDDIE CLARKE, κάτι που βρήκα πολύ καλή ιδέα. Όταν ήμουν μικρός έπαιρνα όλες τις ανθολογίες από STEVE MILLER και άλλους, οπότε σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο για μένα θα ήταν πολύ καλό. Οπότε το ξεκίνησα και τελείωσε το 2007. Μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον STEVE STRANGE. Ένας παλιός φίλος και ντράμμερ. Είναι ατζέντης τώρα και έχει τους SAXON και διάφορες άλλες μπάντες και πάει πολύ καλά. Μου πρότεινε να ξανακάνουμε τους FASTWAY μαζί και να κάνουμε μερικές συναυλίες. Του είπα ότι αν μπορεί να το φτιάξει, τότε θα χαιρόμουν να γίνει κάτι τέτοιο. Μου απάντησε να το αφήσω πάνω του, κάτι που έκανα και έκλεισε πολλές συναυλίες, στο Donington, στο Sweden Rock, στο GRASPOW στο Βέλγιο, στο Wacken, κάναμε μια στην Ιαπωνία και ήταν ωραία που ήμουν ξανά στο δρόμο. Πήραμε και τον TOBY γιατί βασικά δεν είχαμε τραγουδιστή. Ο JOHN McMANUS ήταν στο μπάσο, ο STEVE στα τύμπανα. Είχαμε ψάξει για τραγουδιστή, αλλά όπως σου είπα και πριν είναι πολύ δύσκολοι γενικά, οπότε με σύστησε στον TOBY. Κάναμε μια πρόβα και ήταν πολύ καλή και σκέφτηκα ότι μπορεί να δουλέψει. Κάναμε λοιπόν τις συναυλίες. Τότε ήταν που εγώ και ο TOBY σκεφτήκαμε προς το τέλος του 2007, ότι έχουμε μόνο μια συναυλία κλεισμένη για το 2008, στο Sweden Rock και φυσικά το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαμε κάποιο άλμπουμ, οπότε οι διοργανωτές μας έλεγαν ότι πρέπει να έχουμε κάτι νέο να δείξουμε για να πάρουμε τον κόσμο, να δείξουμε τη μπάντα. Σκεφτήκαμε λοιπόν να γράψουμε ένα άλμπουμ. Το καλοκαίρι λοιπόν του 2008 συναντηθήκαμε όλοι μαζί στο στούντιο μου και περάσαμε κάμποσο χρόνο δουλεύοντας κομμάτια. Γράψαμε 11 τραγούδια. Ο TOBY όμως έπρεπε να πάει στην Αμερική για δουλειές. Ήταν κάτι που δεν μπορούσε να μην κάνει και αναγκαστήκαμε να βάλουμε το άλμπουμ στον πάγο. Πήγε λοιπόν στην Αμερική και για λίγο έχασα την επαφή μαζί του και ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι και είχε μια μπάντα με το όνομα GUN. Δεν ξέρω αν τους γνωρίζεις. Είναι από την Σκωτία και έχουν μερικά hits από τα τέλη του 80 και αρχές του 90. Τραγουδούσε γι’αυτούς το 2009. Εν τω μεταξύ έγω είχα ένα blues project στα σκαριά. Μου πρότειναν να τζαμάρουμε και βγήκαν μερικά καλά blues κομμάτια. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στις αρχές του 2010 και σκεφτήκαμε με τον STEVE να ξεκινήσουμε πάλι τους FASTWAY, είπα ότι μου φαίνεται καλή ιδέα. Βρεθήκαμε όλοι μαζί και κάναμε μερικές πρόβες. Ο STEVE δεν είχε πολύ χρόνο και αυτό που θέλαμε να κάνουμε δεν έγινε. Γύρω στον Ιούνιο με Ιούλιο, είπα στον TOBY να βάλουμε μαζί κάποια κομμάτια των FASTWAY με κάποια blues κομμάτια και μου είπε ότι θα τραγουδήσει. Είδα ότι είχαμε ολόκληρο άλμπουμ, οπότε του πρότεινα να τα ηχογραφήσουμε όλα και να το βγάλουμε σαν FASTWAY. Φυσικά είχαμε ξεχάσει τα πιο πολλά γιατί δεν τα είχαμε παίξει για κανα δυο χρόνια. Μπήκαμε λοιπόν στα Chapel Studios τον Σεπτέμβρη του 2010, κάναμε μερικές βδομάδες πρόβες με τον ντράμμερ MATT ELDRIDGE και ενορχηστρώσαμε σωστά τα κομμάτια και μετά τα ηχογραφήσαμε όλα. Ο TOBY έκανε την παραγωγή, είχε κάνει κι ένα άλμπουμ των SAXON με τον BIFF, οπότε ήξερε από παραγωγές, οπότε τον άφησα να το κάνει μόνος του αφοή ήξερε από τέτοια και όλα μπήκαν στη θέση τους. Τελειώσαμε το άλμπουμ περίπου τον Νοέμβριο και ήρθε το θέμα του να κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ, κάτι που τελικά ήταν πιο δύσκολο απ’όσο φανταζόμουν. Η SPV έδειξε ενδιαφέρον τον Ιανουάριο αυτής της χρονιάς και επικοινώνησαν μαζί μέσω ενός φίλου μου από την Sanctuary Records. Μου είπαν ότι ενδιαφέρονται να το βγάλουν και να τους στείλω μερικά κομμάτια. Τους έστειλα και μου είπαν ότι θα το κυκλοφορήσουν. Ακολούθησαν πολλοί μήνες κουβέντας. Τελικά το καλοκαίρι συναντηθήκαμε με την εταιρία εδώ και κλείσαμε μια συμφωνία και τα υπόλοια είναι ιστορία. Το άλμπουμ θα βγει στις 14 Νοεμβρίου. Το θέμα είναι ότι είναι κάτι που γουστάρουμε να κάνουμε και όχι για να βγάλουμε λεφτά, γιατί το να βγάλεις λεφτά σήμερα δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό. Νιώθω ότι αυτή η εταιρία είναι η σωστή εταιρία για να εκπληρώσει τις προσδοκίες μας. Θα κάνουμε μερικές συναυλίες του χρόνου για να δούμε πως θα πάει.
-Γιατί ο KING έφυγε από τη μπάντα μετά το ‘Trick Or Treat’;
EDDIE: Βασικά έφευγε μετά το 3ο άλμπουμ. Ξαναβρέθηκε με την παλιά του μπάντα από την Ιρλανδία. Έπαιζε εκεί πριν μπει στους FASTWAY, οπότε στην ουσία εγώ μπήκα σε αυτούς, αλλά δεν δούλεψε, γιατί αυτοί ήταν σε άλλη φάση μουσικής. Εγώ ήμουν σε πιο βαριά μουσική, ενώ εκείνοι ήταν σε Ιρλανδικά και δεν ήθελαν να κάνουν heavy rock πλεόν. Ο μόνος λόγος που βγήκε το ‘Trick Or Treat’ ήταν επειδή ήθελα εγώ. Εκείνοι δεν ήθελαν να παίζουν heavy rock πλεόν. Ήθελαν να κάνουν Ιρλανδικά πράγματα. Με Ιρλανδικούς στίχους και μουσική. Χαίρομαι που τελικά έκανε αυτό που ήθελε, αν και δεν είναι το στυλ μου. Εμένα μου αρέσει να παίζω heavy metal και heavy rock. Δεν είναι καθόλου άσχημη μπάντα, οπότε καλά έκανε.
-Πολλοί μουσικοί και οπαδοί του heavy metal, έχουν το κλασικό lineup των MOTORHEAD με εσένα στην κιθάρα φυσικά, σαν μεγάλη επιρροή και έμπνευση. Πως αισθάνεσαι γι’αυτό και τι ήταν αυτό εκείνη την εποχή που σας έκανε να βγάλετε αυτό το απίστευτο υλικό;
EDDIE: Όποτε σκέφτομαι τον PHILTHY και τον LEMMY – ποτέ δεν άλλαξε κάτι – ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Δεν ξέρω γιατί ήταν τόσο καλά. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά τότε στα μέσα του 70. Δύσκολες εποχές. Δεν υπήρχαν χρήματα, δεν υπήρχαν όλα αυτά που έχουμε σήμερα. Έπρεπε να θες πραγματικά να κάνεις κάτι έτσι ώστε να καταφέρεις να το κάνεις. Υπήρχε μεγάλο πάθος γι’αυτό. Το κάναμε γιατί το γουστάραμε, γιατί μας άρεσε να βρισκόμαστε όλοι μαζί. Ήταν εφιάλτης τότε η εποχή αλλά συνεχίζαμε να το κάνουμε και νομίζω ότι αυτό βοήθησε στο να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση του να γράφουμε πολύ καλά τραγούδια. Ήταν καθαρά αυτό. Όχι να βγάλουμε λεφτά ή να γίνουμε διάσημοι... Είμασταν εκεί επειδή θέλαμε να είμαστε. Πιστεύω ότι τα άλμπουμ που βγάλαμε, ειδικά τα 3 πρώτα μέχρι το ‘Bomber’ και το ‘Ace Of Spades’ ήταν πολύ καλά άλμπουμ. Ήταν σημάδι των καιρών βασικά... Ξέρεις, γινόταν επειδή γούσταρες να γίνει, όχι επειδή ήθελες να γίνεις rock star. Θα είμαι ειλικρινής. Δεν φανταστήκαμε ποτέ ότι θα γινόμασταν διάσημοι. Οι εφημερίδες μας αποκαλούσαν το χειρότερο συγκρότημα του κόσμου. Δεν είχαμε ψευδαισθήσεις. Δεν πιστεύαμε ότι θα το σπάσουμε αυτό, αλλά συνεχίζαμε τον δρόμο μας. Ένας λόγος ήταν ότι δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε. Το συζητούσαμε μεταξύ μας και λέγαμε ότι δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε. Απλά συνεχίζουμε. Από την άλλη, υπήρχαν οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί μας, οι οποίοι αυξάνονταν συνεχώς και εμείς γινόμασταν καλύτεροι. Όσο πιο πολύ παίζαμε μαζί, τόσο καλύτεροι γινόμασταν. Είναι φυσική εξέλιξη. Γράψαμε καλύτερα κομμάτια, κλείσαμε επιτέλους το συμβόλαιο με την Bronze Records, η οποία πραγματικά με ενθάρρυνε πάρα πολύ. Κάναμε το ‘Overkill’ χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και μετά από 9 μήνες ήθελαν κι άλλο άλμπουμ, οπότε κάναμε το ‘Bomber’. Το είχαμε έτοιμο σε 3 εβδομάδες. Ολόκληρο το άλμπουμ! Απλά μας έβγαινε. Το ίδιο και με το ‘Ace Of Spades’, αν και μας δυσκόλεψε λίγο. Έπρεπε να σκεφτούμε λίγο περισσότερο για το υλικό. Και μετά ήρθε το ‘Iron Fist’ που είναι και το τελευταίο με μένα, που ήταν πολύ δύσκολο να γράψουμε το υλικό. Ήμασταν λίγο στεγνοί από ιδέες, κάτι που έφερε τριβές στη μπάντα και το αποτέλεσμα ήταν να φύγω. Είχε να κάνει με αυτό. Τα πράγματα είχαν γίνει δύσκολα. Στα 3 προηγούμενα άλμπουμ, απλά μπήκαμε στο στούντιο και το κάναμε και γουστάραμε. Μετά όμως τσακωνόμασταν και υπήρχαν τριβές και τελικά έφυγα. Δεν ήταν όμως μόνο το ότι έφυγα. Οι καταστάσεις ήταν τόσο δύσκολες, η μπάντα δεν λειτουργούσε πλέον. Τους πρότεινα να το προσπαθήσουμε, αλλά μου είπαν να το αφήσουμε έτσι, να φύγω και αυτοί θα συνεχίσουν και θα προσπαθήσουν κάτι άλλο. Αυτά συμβαίνουν όμως (shit happens όπως είπε χαρακτηριστικά).
-Τι συμβουλή θα έδινες σε μια μπάντα που θέλει να πετύχει την hard rock σκηνή σήμερα;
EDDIE: Θα έλεγα να συνεχίσουν και να μην το παρατήσουν όσο δύσκολα κι αν γίνουν τα πράγματα. Πρέπει να συνεχίσουν! Αν το παρατήσεις, τότε είσαι χαμένος. Πρέπει να συνεχίσεις και να πιστέψεις ότι αν το κάνεις, θα γίνεσαι καλύτερος και καλύτερος γιατί αν παίζεις με τους ίδιους ανθρώπους, τους γνωρίζεις καλύτερα, δημιουργείς τραγούδια, κάνεις τον εαυτό σου να γράψει, ακόμα κι αν δεν ήσουν καλός στην αρχή. Γίνεσαι καλύτερος με το να συνεχίζεις. Απλά μην σταματάς. Πιστεύω ότι αν συνεχίσεις και είσαι έστω και λίγο καλός, θα φτάσεις εκεί που θέλεις κάποια στιγμή. Ας πούμε ότι έρχονται 10 άτομα στην συναυλία σου. Την επόμενη φορά που θα παίξεις, αυτοί οι 10 θα φέρουν τους φίλους τους και θα γίνουν 20... την επόμενη 40... Θέλει χρόνο, πρέπει να έχεις υπομονή και γι’αυτό πρέπει να είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις. Πρέπει να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις.
-Υπάρχουν σχέδια για την προώθηση του άλμπουμ; Θα δούμε επιτέλους τους FASTWAY ζωντανά στην Ελλάδα;
EDDIE: Το ελπίζω! Θα περιοδεύσουμε του χρόνου στην Ευρώπη. Νομίζω ότι υπάρχουν μερικά φεστιβάλ στην Ελλάδα σωστά; Θα μιλήσω με την εταιρία, γιατί θέλω να παίξουμε σε όσο πιο πολλά φεστιβάλ μπορούμε του χρόνου. Μου αρέσουν γιατί είναι ένας καλός τρόπος να σε ακούσουν πιο πολλοί άνθρωποι και είναι ένας καλός τρόπος να σε ακούσουν χωρίς να χρειαστεί να πάνε σε κάποιο club με 50 άτομα και να μην σε δει κανένας εξαιτίας της διοργάνωσης. Θα υπάρξουν κάποια clips στο site μας από τις συναυλίες του 2007 σε μερικές εβδομάδες. Θα βάλουμε και από τις συναυλίες στην Ιαπωνία και μερικά από όλες τις συναυλίες, έτσι ώστε ο κόσμος να δει πόσο ροκάρει η μπάντα. Έχουμε πολλά καλά κομμάτια, ειδικά από τα 2 πρώτα άλμπουμ. Έχουμε κομμάτια που πραγματικά αξίζουν να ακουστούν. Τα βάζουμε λοιπόν με το νέο υλικό και έχουμε ένα φαντασικό setlist.
-Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου...
EDDIE: Εγώ σε ευχαριστώ και συγνώμη αν μιλάω πολύ, αλλά είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το άλμπουμ. Με έχει κάνει πολύ περήφανο αυτός ο δίσκος και το να δουλεύω με τον TOBY… είναι ο καλύτερος τραγουδιστής που είχα.
Ελπίζω να τα πούμε στην Ελλάδα του χρόνου!
Επιμέλεια-Απομαγνητοφώνηση-Μετάφραση κειμένου:
Yngve Mortuus
Comments
