Είναι η χρονιά που ξεκινά η προετοιμασία για πανελλήνιες, φυσικά τότε δεν υπήρχε η ενημέρωση του ίντερνετ, σκάει μύτη ένας φίλος από το σπίτι, είχα πήξει στο διάβασμα, μου φέρνει ένα cd λέω τι είναι αυτό, μου λέει άκου…
Στο random του τότε στερεοφωνικού παίζει το 4,μια βαθιά ψυχεδελική εισαγωγή και ένας τύπος που τραγουδά για κόσμους φανταστικούς, μιλά για μανιτάρια ταξίδια και πλανήτες, ο ήχος είναι μια μίξη από τις καλύτερες για την εποχή, έχουν όλα όσα θέλω να ακούσω, μου βγάζουν κάτι από Cult, Soundgarden, Doors, Alice in Chains, τις αγαπημένες μου δηλαδή μέχρι τότε μπάντες περασμένες από ένα 70’s πρίσμα, σε αυτές θα προστεθεί άλλη μια Monster Magnet κυρίες και κύριοι και ο δίσκος το μεγαλειώδες Dopes to Infinity.
Από το εξώφυλλο μέχρι την μουράτη φωτογραφία του Dave Wyndorf όλα έμοιαζαν τέλεια, φυσικά αποτέλεσε προσωπικό μου κόλλημα για πολλά χρόνια, ο Dave και οι συνοδοιπόροι του γράψανε τραγούδια επικών διαστάσεων, το παραμυθένιο Look to your orb, τα κολασμένα Ego the Living Planet, Third Alternative, τα ονειρικά Blow Em Off, Dead Christmas, οι καλύτεροι Sabbath και Ηαwkind στα Κing of Mars, Νegasonic Teenage Warhead το απόλυτο τριπάρισμα του Vertgo!
Φυσικά οι κριτικές είναι αποθεωτικές και ο Wyndorf γίνεται ένα νέο είδος διαστημικού σαμάνου για την γενιά μας, όχι άδικα, χαρισματικός όσο λίγοι, πιστεύει και την τελευταία νότα που γράφει, τιμά την μουσική με την παρουσία του και δημιουργεί μαζί με τους Kyuss αυτό που αργότερα θα ονομαστεί stoner, psychedelic, heavy rock.
To Dopes to Infinity είχε τις ρίζες του στους κολοσσούς των 70’s αλλά για μένα πήρε τα καλύτερα μιας εποχής και τα έκανε άψογα, δεν ήταν πιασάρικο, ήταν μια γιορτή της ίδιας της μουσικής, οι στίχοι του καθαρά σουρεάλ σε πηγαίνανε σε χώρες με γίγαντες, μιλούσες με μανιτάρια και ξανά στο αστρόπλοιο για μια βόλτα στον Άρη, στο video του Negasonic μια πίτσα σε σιδερώστρα…
Tα festival αρχίζουν να τους δίνουν το χρόνο που τους αξίζει και το όνομα ξεπερνά το underground status που είχε έως τότε, φυσικά καμιά σχέση ακόμα με τα μεγαλεία και την εμπορική επιτυχία του Powetrip, άλλωστε πως θα μπορούσε να είναι εμπορικό με αυτόν τον τίτλο.
Tαξίδι στο άπειρο στην καλύτερη δυνατή εποχή και στην καλύτερη δυνατή ηλικία, ακούγοντας το χιλιάδες φορές έγινε βίωμα και πέρασε στην προσωπικότητα και στις αναζητήσεις μου, οι Monster Magnet προσδιορίσανε κατά πολύ τη μουσική που ήθελα να παίξω.
Μια μπάντα μαγική, το 1995 ήταν πλέον έτοιμη ήρθε και μας πήρε μαζί της, μας απογείωσε και για τον λόγο αυτό θα την λατρεύουμε για πάντα...
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Τσάνταλης
Comments
