Μετά από χρόνια κατάρτισης και επαγγελματικής πορείας, τρεις βιρτουόζοι κιθαρίστες και μία καταιγιστική κιθαρίστρια, ανεβαίνουν στη σκηνή του Piraeus Club Academy στις 30 Νοεμβρίου 2023 για να παρουσιάσουν την προσωπική τους δουλειά και να παραδώσουν μαθήματα τέχνης και τεχνικής. Είτε παίζετε κιθάρα, είτε όχι αυτή θα είναι η συναυλία της χρονιάς σας καθώς αναμένονται πολλές εκπλήξεις και δώρα.
Μέσα από τις απαντήσεις τους στις ερωτήσεις μας οι : Ειρήνη Κετικίδη, Φώτης Δεληνικόλας, Φοίβος Ζαχαρόπουλος και Κώστας Φοίτος μας δίνουν περισσότερες λεπτομέρειες για αυτή την τετραπλή κιθαριστική σύμπραξη, ενώ παράλληλα ως έμπειροι μουσικοί δίνουν συμβουλές, σχολιάζουν την ελληνική μουσική πραγματικότητα και μοιράζονται "μυστικά" της τεχνικής τους.
Διαβάστε παρακάτω την όμορφη κουβέντα μας.
Πληροφορίες: GUITAR Experience Live @ Piraeus Club Academy, την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023, Αθήνα
Στις 30 Νοεμβρίου στο Piraeus Academy, θα έχουμε την χαρά να δούμε κάτι διαφορετικό για τα συναυλιακά δρώμενα. 4 κιθαρίστες να παρουσιάζουν ο καθένας το δικό του υλικό. Για όσους δε γνωρίζουν τις δουλειές σας τι να περιμένει κάποιος να ακούσει από εσάς, με ποιο στόχο γίνεται αυτή η σύμπραξη και σε ποιους απευθύνεται;
Φώτης Δεληνικόλας: Αυτή η σύμπραξη απευθύνεται σε αυτούς που τους αρέσει η μουσική γενικώς και ίσως λίγο παραπάνω σε αυτούς που παίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Αυτό που θα δουν όσοι έρθουν είναι μια κατάθεση ψυχής.Ο καθένας από εμάς σε αυτή την εμφάνιση θα παίξει κομμάτια δικά του κιθαριστικα instrumentals.Ο στόχος είναι να περάσουμε όμορφα και να δώσουμε μια ωραία ώθηση και σε άλλους μουσικούς να εκφραστούν και να κάνουν το ίδιο ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε όλο και περισσότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες (που η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλές) και να αρχίσουμε να έχουμε περισσότερο από πριν κι άλλες ανταλλαγές ιδεών/εμπειριών/απόψεων και να βλέπουμε live μουσικούς να παίζουν και όχι μόνο από μια οθόνη. Όλα χρειάζονται στις μέρες μας αλλά είναι όμορφο να βλέπεις να υπάρχει κίνηση και ο κλάδος μας να είναι δραστήριος διότι έχουμε αξιοθαύμαστους μουσικούς και μπορούμε να πάρουμε ο ένας από τον άλλο παρά πολλά και να βελτιωνόμαστε συνεχώς και πάνω από όλα να παίζουμε μουσική.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος : Καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε, για την συζήτηση που θα κάνουμε κ για την στήριξη σε αυτή μας την προσπάθεια. Για να έρθω στην ερώτηση, θεωρώ ότι θα ακούσει ένα γεμάτο 2ωρο κιθαριστικής ορχηστρικής μουσικής με πάρα πολλές αποχρώσεις. Από ροκ μέχρι τζεντ κ από φανκ μέχρι έθνικ. Η διαφορετικότητα του καθενός μας, είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της σύμπραξης και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα. Στόχοι είναι πολλοί. Από το να επικοινωνήσει ο καθένας μας την μουσική του στο να μας γνωρίσουν και ακούσουν άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν μας ήξεραν. Να περάσουμε καλά, είναι πολύ σημαντικό και αυτό. Ο πιο σημαντικός στόχος παρόλα αυτά, είναι να μπορέσουμε να «φέρουμε» και άλλους σόλο μουσικούς σε αυτήν την παρέα και να ξεκινήσουμε να κάνουμε συναυλίες όσο πιο συχνά μπορούμε. Υπάρχει τεράστιο ταλέντο στην χώρα μας που θα έπρεπε να βγει και να παίξει ζωντανά την μουσική του και όχι μόνο μέσα από το διαδίκτυο. Ευχή μας είναι να δραστηριοποιηθούμε όσο περισσότερο και όσοι περισσότεροι από μας γίνεται. Δεν έχει ταβάνι το μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτό και θέλουμε να το πάμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Ως συναυλία, απευθύνεται σε όλους τους μουσικόφιλους και σε ανθρώπους που γουστάρουν να ακούν μουσική ασχέτως είδους. Ως ιδέα και στόχος, απευθύνεται σε όλους τους μουσικούς, ανεξαρτήτως οργάνου, που θέλουν να επικοινωνήσουν την μουσική τους ζωντανά. Αν ξεκινήσει ένας να το κάνει και μετά άλλος ένας κτλ θα λειτουργήσει λίγο σαν ντόμινο.
Ειρήνη Κετικίδη: Θα παρουσιάσουμε ο καθένας με τη μπάντα του τη solo δισκογραφία μας. Το κοινό που έχουμε με τα παιδιά είναι ότι γράφουμε όλοι ορχηστρικές συνθέσεις, με την κιθάρα να παίρνει τη θέση της φωνής σε κάθε κομμάτι. Σχεδιάζουμε πολλούς μήνες αυτή τη σύμπραξη και ο στόχος της είναι να φέρει κοντά όλη την ελληνική κιθαριστική σκηνή, καθώς και να εμπνεύσουμε και άλλους μουσικούς να συμμετέχουν στις μελλοντικές διοργανώσεις του φεστιβάλ.
Κώστας Φοίτος: Θα είναι μια κιθαριστική/instrumental συναυλία η οποία θα καλύπτει αρκετά είδη, από rock μέχρι metal και όλα τα ενδιάμεσα! Ο στόχος αυτής της συναυλίας είναι πρωταρχικά να παίξουμε live το υλικό μας και να το απολαύσουμε, και κατ’ επέκταση να ‘μπριζώσουμε’ τον κόσμο ο οποίος ασχολείται με τη μουσική να αποκτήσει μεγαλύτερη κινητικότητα!
Το live αυτό απευθύνεται σε μουσικούς αλλά και ακροατές της instrumental, rock, heavy και γενικότερα σε κόσμο που του αρέσει να απολαμβάνει την μουσική και τις συναυλίες!
RockOverdose: Τι ήταν αυτό που σας έκανε να «πιάσετε» την κιθάρα; Κίνητρο, πρότυπα, επιρροές….
Φώτης Δεληνικόλας: Εγώ προσωπικά έπιασα κιθάρα πρώτη φορά στα 4.μια κιθάρα παιδική που μου είχε πάρει η γιαγιά μου και ανέβαινα σε ένα πεζούλι στο σπίτι και άκουγα τα βινύλια του πατέρα μου,έβαζα ακουστικά και φανταζόμουν ότι παίζω σε στάδια.Ύστερα παρατήρησα ότι υπάρχει μια Washburn ηλεκτρική στο σπίτι η οποια ήταν το ξαδέρφου μου και την φλερταρα αλλά μέχρι να αρχίσω να κάνω μαθήματα δεν την άγγιζα.
Είχα την τύχη να είμαι σε μια οικογένεια που άκουγε πάρα πολλή μουσική και καλή μουσική και κάποια μέλη της οικογένειας μου είτε το είχαν άχτι να παίζουν κάποιο όργανο είτε είχαν κάνει κάποια μαθήματα. Φυσικά κανεις δε μου είπε μάθε κιθάρα απλά λόγω του ότι μεγάλωνα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανακάλυψα και ανακάλυψαν ότι έχω μεγάλη έλξη με τη μουσική γενικα και το ένα έφερε το άλλο.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος : Η ανάγκη της έκφρασης ήταν και είναι πολύ σημαντική για εμένα. Ένας από τους βασικούς λόγους που έπιασα την κιθαρα ήταν αυτός. Αρχικά πρότυπα ήταν ο πατέρας μου και ο θείος μου, που είναι και οι δύο κιθαρίστες. Όσο μεγάλωνα προφανώς τα πρότυπα έγιναν πιο πολλά όπως και οι επιρροές μου. Ενδεικτικά κάποιοι από αυτούς είναι οι Pink Floyd και ο David Gilmour, Black Sabbath, Led Zeppelin, Stevie Ray Vaughan, Megadeth, Sting, Steve Lukather κ πόσοι άλλοι ακόμα…
Ειρήνη Κετικιδη: Για μένα ήταν ο ήχος και το attitude της ηλεκτρικής κιθάρας. Ήμουν ένα εσωστρεφές παιδί αλλά ένιωθα να βράζω μέσα μου και είδα στην κιθάρα την ευκαιρία να βγάλω αυτή την πλευρά μου. Η αρχική έμπνευση ήταν οι μπάντες που έβλεπα στο MTV: Oasis, Red Hot Chili Peppers, Skunk Anansie, Foo Fighters. Πολύ γρήγορα οι επιρροές μου άρχισαν να περιλαμβάνουν metal μπάντες όπως Iron Maiden, Metallica, Megadeth και ταυτόχρονα solo κιθαρίστες όπως Joe Satriani και Steve Vai.
Κώστας Φοίτος: Για μενα ήταν η heavy metal μουσική που με έκανε να θέλω να παίξω κιθάρα. Στην αρχή ήταν οι METALLICA και στη συνέχεια όλο και ανακάλυπτα καινούργια πράγματα από blues, funk, rock, metal κλπ. Προσωπικά, αν ακούσω κάτι και μου αρέσει, δεν θα κολλήσω στο τι είδος είναι, απλά θα το απολαύσω και δεν θα σκεφτώ κάτι άλλο!
Φώτης Δεληνικόλας
RockOverdose: Ποιες διαφορές υπάρχουν στην εκμάθηση μουσικής σήμερα σε σχέση με το όταν εσείς ξεκινούσατε; Πως βλέπετε σήμερα τη νέα γενιά μαθητών; Πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα;
Φώτης Δεληνικόλας: Για αρχή θεωρώ ότι παίζει σημαντικότατο ρόλο ο καθηγητής.ένας καθηγητής μπορεί να απογειώσει αλλά μπορεί και να καταστρέψει ένα μαθητή.τα έχω βιώσει και τα δυο εγώ προσωπικά αλλά ήμουν πολύ τυχερός που πρώτα σε μικρή ηλικία είχα κάποιους καθηγητές που πραγματικά με έμαθαν να αγαπω τη μουσική και με καθοδήγησαν χωρίς να μου κόβουν τα φτερά.ευτυχώς για μένα η κακη εμπειρία με καθηγητή ήταν όταν είχα μεγαλώσει κάπως και μπορούσα να το καταλάβω και γω πλέον και γιαυτο το λόγο σταμάτησα.αυτά όλα τα λέω γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σημαντικο κομμάτι. Από εκεί και πέρα σίγουρα αυτό που δεν είχα μικρός που έχουν πλέον τα μικρά παιδιά που μαθαίνουν ενα όργανο είναι, η τόσο μεγάλη πρόσβαση στη πληροφορία μέσω Ίντερνετ. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό στην εξέλιξη γιατί μπορεί κανείς να μελετήσει χωρίς να περιμένει την επόμενη μελέτη με τον καθηγητή του και να ρουφάει γνώση από οποιοδήποτε live μπορεί να θέλει να δει η άσκηση από άπειρα βίντεο υπάρχουν. Γενικα πιστεύω ότι αν κάποιος θέλει να μάθει δεν τον σταματάει τίποτα.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος : Είναι τεράστια συζήτηση αυτή και συνήθως δεν οδηγεί σε κάποιο συμπέρασμα. Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε ίντερνετ οπότε η όλη διαδικασία της εκμάθησης έπαιρνε πολύ παραπάνω χρόνο και ψάξιμο και ερωτήσεις σε φίλους και δασκάλους. Τώρα είναι απλά ένα κλικ μακριά η όποια απάντηση ψάχνεις να βρεις. Γενικότερα, όσο πάμε προς τα πίσω χρονικά, τα πράγματα ήταν πιο δύσβατα και κακοτράχαλα αλλά επειδή αφιέρωνες παραπάνω χρόνο για να βρεις και να μάθεις κάτι, γινόταν πιο κατανοητό και εμβάθυνες περισσότερο. Όσο ερχόμαστε στο τώρα, όλα είναι πιο εύκολα και γρήγορα, το οποίο είναι υπέροχο, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σε ρίξει και στην παγίδα του να μείνεις επιφανειακά σε κάτι και να μην το ψάξεις παραπάνω και απλά να προχωρήσεις στο επόμενο. Η νέα γενιά μαθητών παίζει και φτάνει σε ένα πολύ καλό επίπεδο πολύ πιο γρήγορα από ότι φτάσαμε εμείς. Ο μόνος μου προβληματισμός είναι, επειδή βρισκόμαστε στην εποχή της ταχύτητας και της τεχνοκρατίας, να μην χαθεί η ισορροπία μεταξύ της τέχνης και της τεχνικής.
Ειρήνη Κετικίδη: Όταν ξεκίνησα μαθήματα θυμάμαι ότι ήταν μια πολύ παραδοσιακή διαδικασία του να πας να γραφτείς στο ωδείο, να πάρεις ένα βιβλίο και να αρχίσεις να διαβάζεις νότες. Την πρώτη φορά που μου έδειξε ο δάσκαλος πώς να παίζω μια συγχορδία μου φάνηκε μαγικό! Σήμερα οι διδακτικές μέθοδοι είναι πολύ πιο μοντέρνες, η ύλη έχει οργανωθεί, υπάρχει βιβλιογραφία στα ελληνικά, επίσης πολλά προγράμματα και υλικό στο internet που μπορούν να κατευθύνουν ένα μαθητή συμπληρωματικά με το ωδείο. Δε θα έλεγα ότι υπάρχουν μειονεκτήματα, οι νέοι μαθητές που ενδιαφέρονται γνήσια να παίξουν μουσική θα εκμεταλλευτούν τα μέσα και θα γίνουν καλοί πιο γρήγορα από ότι παλιά.
Κώστας Φοίτος: Η βασικη διαφορά του τότε με το σήμερα στην εκμάθηση μουσικής είναι ότι τώρα (ευτυχως!) υπάρχει ειδίκευση ενώ τότε αυτό δεν υπήρχε. Τότε ο δάσκαλος κλασικής κιθάρας έκανε και μαθήματα ηλεκτρικής και μπάσου και ό,τι άλλο μπορούσε να κάνει… Η νέα γενιά μαθητών ειναι πολυ τυχερη, διότι έχουν οποιαδήποτε πληροφορία θέλουν και με σχεδόν μηδενικό κόστος αλλά αυτό κάποιες φορές μπορεί να λειτουργήσει και εναντίον τους. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να παρατηρήσω είναι ότι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι πλέον παίζουν μόνοι τους, κλεισμένοι στο σπίτι, το οποίο δεν είναι απαραιτήτως κακό, απλά δεν αρκεί μόνο αυτό για να σε κάνει ολοκληρωμένο μουσικό και ολοκληρωμένο παίκτη και σίγουρα δεν βιώνεις την εμπειρία της μουσικής ολοκληρωμένα!
Ειρήνη Κετικίδη
RockOverdose: Είναι ακριβό σπορ η μουσική; Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει τώρα ή είναι στα πρώτα του βήματα;
Φώτης Δεληνικόλας: Η συμβουλή μου είναι να μη ξεχνάει ότι η μουσική είναι διασκεδαστική και χρειάζεται πειθαρχία αλλα από την άλλη να μην πιέζει τον εαυτό του. Χρειάζεται ισορροπία.
Το αν είναι ακριβό σπορ εξαρτάται από το πόσο ασχολείται κανείς ή το αν έχει το μικρόβιο του να ψάχνεται με ήχους, πετάλια, κιθάρες, ενισχυτες κλπ. Σίγουρα αν είσαι επαγγελματίας ξοδεύεις ίσως παραπάνω, αλλά δυστυχώς στις μέρες μας έχουν ακριβύνει πολύ τα όργανα σε σχέση με πιο παλιά, οπότε ένα όργανο πριν 15 χρόνια των 1500€ τώρα μπορει να κάνει 3000€. Ακόμα και έτσι όμως, υπάρχουν πολύ καλές επιλογές σε φθηνά και ποιοτικά όργανα για καποιον που θέλει να ξεκινήσει.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Οτιδήποτε γίνεται πιο ακριβό όσο πιο σοβαρά το αντιμετωπίζεις και θες να το εξελίξεις. Έτσι γίνεται και με την μουσική. Αν κάποιος θέλει απλά να παίζει σε μια παραλία με την παρέα του μπορεί να το κάνει με μηδαμινό κόστος. Αν κάποιος θέλει να γίνει επαγγελματίας και να ηχογραφεί σε δίσκους και να παίζει σε συναυλίες τότε ασφαλώς το κόστος θα αυξηθεί αρκετά. Σίγουρα τώρα μπορείς με πιο φτηνά πράγματα να έχεις παρά πολύ ωραία αποτελέσματα. Απλά θέλει ψάξιμο και βοήθεια από κάποιον που γνωρίζει. Η συμβουλή που θα έδινα είναι να έχει υπομονή. Το να ασχοληθεί κάποιος με οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι κάτι που δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε μέρα μαθαίνεις. Οπότε, υπομονή και κάθε μέρα θα είναι πάντα λίγο καλύτερος από την προηγούμενη.
Ειρήνη Κετικίδη: Ναι, είναι αρκετά ακριβό, αλλά δεν ξέρω αν είναι πολύ ακριβότερο από άλλες σταδιοδρομίες. Τυχαίνει και έχω κάνει δύο σπουδές, πρώτα στο Πολυτεχνείο και μετά στο Institute of Contemporary Music Performance και τα έξοδα σπουδών και διαβίωσης ανά έτος δεν ήταν ιδιαίτερα διαφορετικά. Το πρόσθετο στη μουσική είναι ο εξειδικευμένος εξοπλισμός που θα χρειαστείς στη δουλειά σου. Αντικειμενικά, ούτε αυτό διαφέρει σημαντικά σε σχέση με την επένδυση που θα κάνει κάποιος για να ανοίξει για παράδειγμα μια επιχείρηση. Το ζητούμενο είναι να έχει υπόψη του κανείς ότι για να βγάλει χρήματα σε αυτό το χώρο, πρέπει πρώτα ο ίδιος να το δει σοβαρά σαν δουλειά. Εννοείται ότι είναι πρώτα τέχνη και αγάπη, αλλά και το επάγγελμα είναι πολύ σημαντικό. Αυτό που θα έλεγα σε κάποιον που είναι στα πρώτα του βήματα είναι να έχει το μυαλό του ανοιχτό, να δουλεύει πολύ προς τους στόχους του και να μη φοβάται να κοστολογήσει την εργασία του. Πράγματα που θα έλεγα κι εγώ στον νέο εαυτό μου δηλαδή, μια και μου πήρε πολλά χρόνια να καταλήξω σε αυτή τη νοοτροπία.
Κώστας Φοίτος: Σίγουρα είναι ακριβό σπορ αλλά πλέον στην εποχή μας, η οποία είναι μια φανταστική εποχή για να είσαι κιθαρίστας, μπορείς να ξεκινήσεις με ενα λογικό budget πολύ εύκολα! Η συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον που ξεκινάει τώρα είναι ότι πέρα από τη μελέτη, να παίξει με όσους περισσότερους μουσικούς μπορεί, να ακούσει πολλή μουσική και κυρίως να απολαμβάνει πάντα αυτό που κάνει, αλλιώς να μην το κάνει!
RockOverdose: Η κιθάρα ως όργανο μπορεί να σταθεί μόνη της, ωστόσο τις περισσότερες φορές οι solo κιθαρίστες – instrumental κυκλοφορίες περιορίζονται σε εξειδικευμένο κοινό. Ποια ανάγκη έκφρασης σας έκανε να ασχοληθείτε με solo καριέρα κυρίως; Με ποιον/ποιους μουσικούς/καλλιτέχνες/μπάντες θα θέλατε να συνεργαστείτε κάποια στιγμή;
Φώτης Δεληνικόλας: Προσωπικά με τα κιθαριστικά instrumentals εκφράζω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Παρόλα αυτά δεν είναι το μόνο κομμάτι ή το μόνο είδος μουσικής που μου αρέσει να παίζω. Απλά κιθαριστικα έχω την ελευθερία στις προσωπικές μου συνθέσεις να εντάξω όλα τα είδη μουσικής που μου αρέσουν προσπαθώντας να έχω ένα ομοιογενές αποτέλεσμα. Επίσης το να είσαι μουσικος είναι τρόπος ζωής και καθώς διαμορφώνεσαι, φτάνεις σε κάποιο σημείο σε όλα τα μουσικά στάδια της ζωής σου να θες απλά να εκφράσεις τις ιδέες σου. Απλά συμβαίνει.
Φυσικά θα ήθελα με πολλούς να συνεργαστώ. Η λίστα είναι πολύ μεγάλη αλλά προτιμώ έναν στόχο τη φορά. Θεωρώ ότι όλα είναι εφικτά με τη κατάλληλη δουλειά και πειθαρχία και ειδικά όταν πραγματικά είσαι αληθινός με τον εαυτό σου και ξέρεις ποιος είσαι τότε όλα είναι πιθανά.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Ένας από τους λόγους είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να βρω κάποιον ή κάποια να τραγουδήσει κομμάτια που γράφω. Όχι ότι δεν έχουμε καλούς τραγουδιστές στην Ελλάδα. Απλά είτε είναι σε μπάντες, είτε έχουν πολλές δουλειές γιατί είναι καλοί σε αυτό που κάνουν κτλ. Οπότε είναι και λίγο αδιέξοδο το να καταλήξω σε κάτι τέτοιο. Εντέλει βέβαια το να κάνω σόλο δουλειά, είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μου έχουν συμβεί, οπότε δεν έχω κανένα παράπονο. Η ανάγκη είναι πάντα η ίδια. Έκφραση συναισθημάτων και σκέψεων χωρίς να πρέπει να βάλω λόγια στις σκέψεις μου. Τώρα με ποιους θα ήθελα να συνεργαστώ… Η λίστα είναι ατελείωτη… Sting, Anouk, Pink, Porcupine Tree, Bumblefoot, Ramstein…
Ειρήνη Κετικίδη: Και ναι και όχι. Το κοινό είναι όντως σίγουρα πιο μικρό για το είδος που κάνουμε. Από την άλλη, πλέον οι instrumental συνθέσεις έχουν πλουτίσει με riffs, μελωδικά μέρη και ήχους που μεταμορφώνουν την υφή της κιθάρας και δεν ακούγεται μια σκέτη μεσαία συχνότητα με distortion συνέχεια. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ η εξέλιξη των ψηφιακών effects και οι επιρροές στο είδος και από άλλες μουσικές. Όπως το βλέπω εγώ, το να γράφεις ένα κομμάτι ορχηστρικό είναι σαν να γράφεις μουσική για μια ταινία. Με αυτή την έννοια, η ανάγκη είναι πάντα η ίδια: να μετατρέψεις τις εικόνες σε ήχο. Αυτό απαιτεί φαντασία, προσωπική αισθητική, γνώση του ρόλου των άλλων οργάνων. Το να κάνω όλη την ενορχήστρωση των κομματιών μου είναι η αγαπημένη μου δημιουργική διαδικασία. Κάτι μαγικό σχεδόν πάντα συμβαίνει. Από όταν ξεκίνησα να παίζω ήξερα ότι ήθελα να γράφω τη δική μου μουσική, οπότε η solo καριέρα ήταν μονόδρομος. Όνειρο μου τρελό θα ήταν να συνεργαστώ με το Steven Wilson.
Κώστας Φοίτος: Το να παίζω μουσική, είτε αυτή είναι instrumental ή σε μία μπάντα ή σπίτι μου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου πλέον, είναι η ευχαρίστηση μου, η ψυχοθεραπεία μου. Δεν σκέφτομαι αν αυτό που κάνω είναι εμπορικό ή αν έχει περιορισμένο κοινό, μου αρκεί να είμαι χαρούμενος και ευχαριστημένος με τις μουσικές μου επιλογές και κυκλοφορίες. Από εκεί και πέρα αν υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν ενδιαφέρον αυτό που κάνω και το απολαμβάνουν με τον τρόπο τους, αυτό με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο! Είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελα να συνεργαστώ, αλλά στη συγκεκριμένη φάση που είμαι, θα ήθελα πιο πολύ να συνεργαστώ με έναν παραγωγό παρά με έναν μουσικό!
Φοίβος Ζαχαρόπουλος
RockOverdose: Πως θα σχολιάζατε την κατάσταση στην ελληνική μουσική πραγματικότητα για έναν full-time μουσικό; Τι είναι αυτό που σας αρέσει και τι δε σας αρέσει και με ποιους τρόπους μπορεί να βελτιωθεί, αλλάξει;
Φώτης Δεληνικόλας: Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία θα μπορούσε να είναι πολύ πιο δραστήρια. Θεωρώ ότι γίνονται μεν κάποια πράγματα αλλά τελευταία έχει πέσει από όσο βλέπω το live σε σχέση με παλιά. ‘Η καλύτερα να πω ότι δεν υπάρχει ποικιλία τόση.
Γενικα η αντιμετώπιση των μουσικών στις δουλειές δεν είναι αυτή που θα έπρεπε με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όσο περνάει ο καιρός να κάνουμε όλο και περισσότερα και να πληρωνόμαστε λιγότερα. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς κλάδους και εκτός μουσικής. Θα έπρεπε γενικά τα πράγματα να λειτουργούν λίγο πιο αρμονικά, είναι παρά πολλά αυτά που θα έπρεπε να βελτιωθούν και πραγματικά θα μπορούσα να γράφω για ώρες.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Δε νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με την ελληνική μουσική πραγματικότητα. Παντού είναι δύσκολο το να είσαι μουσικος. Είσαι μονίμως στον αέρα, δεν έχεις ποτέ μια σταθερότητα. Αυτό είναι κάτι που αν θες να γίνεις επαγγελματίας μουσικός, πρέπει να το αποδεχτείς. Επίσης το να παίζεις στυλ που δε σου αρέσουν, είναι κάτι άλλο που θα πρέπει να αποδεχτείς. Και φυσικά, αν θες να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, θα πρέπει να μάθεις να τα παίζεις και καλά. Αυτό μόνο καλό σου κάνει αλλά είναι δύσκολο να γίνει πράξη. Ένα πράγμα θα ήθελα να αλλάξει. Η θέληση των μουσικών να κάνουν δικά τους πράγματα. Όταν όλοι μας ξεκινούσαμε και ασχολούμασταν με την μουσική, φανταζόμασταν να παίζουμε ζωντανά συναυλίες, τζαμαρισματα κτλ. Όσο περνάνε τα χρόνια και οι υποχρεώσεις όλων μας αυξάνονται, ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται, τόσο μειώνεται και αυτή η ενέργεια και η όρεξη για πράγματα που πάντα θέλαμε να κάνουμε. Ο τρόπος για να αλλάξει, είναι η παρακίνηση και το να ταρακουνήσει ο ένας τον άλλον. Η συναυλία μας είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα...
Ειρήνη Κετικίδη: Όπως και σε όλο τον κόσμο, το επάγγελμα του μουσικού είναι άκρως ανταγωνιστικό, πόσο μάλλον στην ελληνική αγορά που είναι αρκετά μικρή. Βασικά θέματα ήταν και είναι οι χαμηλοί μισθοί σε μουσικές σχολές, η ελλιπής ασφάλιση, οι απλήρωτες πρόβες που θεωρούνται αυτονόητες για νυχτερινές δουλειές, καμιά φορά και η απαξίωση του επαγγέλματος κι από μας τους ίδιους λόγω απογοητεύσεων. Όλα αυτά μπορούν να βελτιωθούν μόνο από εμάς, με το να απαιτούμε ευγενικά και επαγγελματικά όλο και καλύτερες συνθήκες, δεδομένου ότι κάνουμε εννοείται τη δουλειά σωστά.
Κώστας Φοίτος: Αν αναλογιστείς πως δεν υπάρχει ένας βασικός μισθός για έναν μουσικό, δεν υπάρχει ασφάλιση, ούτε ένα είδος σύμβασης και όλα βασίζονται στα λόγια και στην εμπιστοσύνη που έχεις στο εκάστοτε αφεντικό σου, θα έλεγα ότι η κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα για έναν full-time μουσικό είναι τραγική! Δυστυχώς, δεν πιστεύω ότι μπορεί να βελτιωθεί πόσω μάλλον να αλλάξει διότι εμείς οι ίδιοι οι μουσικοί είμαστε αυτοί που συντηρούμε αυτή την κατάσταση. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει τη δύναμη που έχουμε σαν μουσικοί…
RockOverdose: Το Δελτίο Τύπου της εκδήλωσης αναφέρει: «Η τεχνική μετράει αλλά δεν είναι ποτέ αυτοσκοπός». Μπορεί να μας πει ο καθένας σας πώς αντιλαμβάνεται τη δήλωση αυτή;
Δεληνικόλας: Η τεχνική είναι σημαντική ωστε να εκφράζεσαι με ευκολία. Παρόλα αυτά το να παίξεις μουσική δεν απαιτεί να έχεις οπωσδήποτε την τέλεια τεχνική. αυτή είναι μια γενική δικιά μου εξήγηση. Συγκεκριμένα, όσον αφορά αυτό το live, το ερμηνεύω ως ότι δεν είναι η πρωταρχική ανάγκη να δείξει κάνεις τη τεχνική του. Αλλά τη μουσική του. Το αν προκύπτει να είναι τεχνική η μουσική δεν είναι κάτι το οποίο συνέβη επειδή πχ. είπε κάποιος από εμας, θα γράψω αυτό το κομμάτι για να παίξω γρήγορα και δύσκολα, αλλά επειδή έτσι με πάει το κομμάτι. Και νιώθω την ανάγκη να το κάνω.
Ζαχαρόπουλος: Εάν ο τελικός στόχος σε κάτι το οποίο για μένα θεωρείται πνευματικό, όπως είναι η οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είναι η τεχνική, τότε χάνεται η ουσία της. Η ψυχή της καλύτερα. Η τεχνική είναι απαραίτητη- όσες περισσότερες γνώσεις έχεις, τόσο πιο εύκολα θα βρεις έναν τρόπο για να εκφραστείς. Στο τέλος όμως θες ο ακροατής να καταλάβει τι θες να πεις και να το νιώσει. Εκεί έρχεται η τέχνη. Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι για να πεις σε κάποιον σ’ αγαπώ. Αυτός ο τρόπος που θα τον κάνει να ανατριχιάσει είναι η τέχνη για μένα. Συμπερασματικά, για μένα, η τεχνική υπάρχει για να υπηρετεί την τέχνη. Προτιμώ τρίχα σηκωμένη παρά γουρλωμένα και εντυπωσιασμένα μάτια.
Ειρήνη Κετικίδη: Αυτή η δήλωση είναι πολύ σημαντική για μένα. Λέει αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου, ότι δηλαδή οφείλω να έχω μια άρτια τεχνική στο όργανο, αλλά όχι να την χρησιμοποιώ για να γράφω εξυπνάδες χωρίς ουσία. Είναι αναπόφευκτο αυτό το στάδιο του εγωισμού, το έχω φυσικά περάσει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη θέλει να τον προσέχουν και να τον θαυμάζουν για κάτι που έχει δουλέψει πολύ για να καταφέρει. Αφού άκουσα πολλά μπράβο και αντιλήφθηκα ότι πάλι η ίδια είμαι με τις ίδιες ανασφάλειες και ανάγκες, προσγειώθηκα και στοχεύω πάντα στην καλή μου δημιουργικότητα μαζί με την όποια τεχνική έχω.
Κώστας Φοίτος: Με τη δήλωση αυτή εννοούμε κάτι το οποίο είναι και το mindset όλων μας πιστεύω, ότι πολύ απλά η τεχνική πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μουσική! Αυτό βέβαια είναι η προσωπική μου/μας άποψη και φιλοσοφία και δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι και το σωστό για όλους!
RockOverdose: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας! Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!
Ευχαριστούμε και σας περιμένουμε και στο Piraeus Club Academy, αλλά και στο after party στο Σπιρτόκουτο!
Comments
