Την αγάπη μου για την instrumental μουσική την εκφράζω σε κάθε ευκαιρία.
Φαίνεται να έχει αρχίσει να εκτιμάται από όλο και μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού κοινού. -Πρόσφατα ανέβηκε και review για το νέο album των Tuber.-
Ευχάριστη έκπληξη λοιπόν όταν ανακοινώθηκε ένα live-σύμπραξη από τους Ειρήνη Κετικίδη, Φώτης Δεληνικόλας, Φοίβος Ζαχαρόπουλος και Κώστας Φοίτος. Τέσσερις έλληνες βιρτουόζοι κιθαρίστες με σπουδές, συνεργασίες και όλα τους τα “χαρτιά”. Αυτό που πάντα μετράει βέβαια, είναι πάνω στο “πατάρι” τι γίνεται. Αλλά ούτε εκεί απογοήτευσαν όπως θα δούμε.
Ακόμη πιο ευχάριστη έκπληξη όταν πριν ξεκινήσει καλά-καλά το live ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει το Piraeus Club Academy, εντός κι εκτός του χώρου. Σε μεγάλο ποσοστό νέα παιδιά, μαθητές λογικά των Ωδείων που διδάσκουν οι τιμώμενοι της βραδιάς. Ωραία αλλαγή γιατί στα τελευταία live που έχω βρεθεί, ειδικά του σκληρού ήχου, ο μέσος όρος ηλικίας έχει ανέβει επικίνδυνα.
21:04 τα φώτα έσβησαν και ambient ήχοι μας προετοίμασαν για τον Φοίβο Ζαχαρόπουλο.
Ατμοσφαιρικά arpeggio, σολάρες, tuti και τα drums με τον καλύτερο ήχο της βραδιάς.
Άνετος στο μικρόφωνο και με επιρροές από guitar heroes όπως, Satriani, Vai και μπόλικο Petrucci, μπολιασμένες σε μοντέρνο progressive μέταλ.
Έξυπνη η χρήση προηχογραφημένων ως πινελιές και τρομερό guest από τον Απόστολο Μαλλιά σε φλογέρα και κλαρίνο.
Το τελευταίο κομμάτι με τίτλο “Alleviation” παίχτηκε με την κιθάρα που δόθηκε στο τέλος της βραδιάς σε έναν τυχερό! Ήταν σε στυλ Stratocaster οπότε μάλλον όχι τυχαία διάλεξε ένα κομμάτι που ανέδειξε το sustain της, χωρίς να λείπει και το shred.
Φοβερή εμφάνιση από τον Φοίβο, η πληρέστερη της βραδιάς και ίσως έπρεπε να “μετακινηθεί” για πιο μετά, από άποψη σειράς εμφάνισης.
21:50 ανεβαίνει ο Κώστας Φοίτος για να γίνουν ακόμη πιο τεχνικά τα πράγματα.
Ανεβαίνουν οι εντάσεις, το διπέταλο στα drums κεντάει και το ύφος από heavy metal ως djent ανά σημεία.
Περισσότερα προηχογραφημένα εδώ να συμπληρώνουν τις συνθέσεις.
Είχε θέματα με το in-ear monitor του και τον ήχο, πράγμα που φάνηκε να τον πετάει “εκτός” και να μην αποδίδει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση.
22:30 και ώρα να σπάσει το σχήμα “κιθάρα, μπάσο, ντραμς” με την Ειρήνη Κετικίδη να προσθέτει και δεύτερο κιθαρίστα.
Πιο vintage προσέγγιση εδώ, με την κιθάρα της να “ξυρίζει” και να καταλαμβάνει πιο ξεκάθαρα τις ψηλές συχνότητες.
Σαν σύνολο είχαν την καλύτερη σκηνική παρουσία μιας κι όλοι οι μουσικοί κουνιόντουσαν στους mid-tempo ρυθμούς και η Ειρήνη ήταν η μόνη που φρόντισε να υπάρχουν κομμάτια στο set με ομαλή μετάβαση από το ένα στο άλλο, χωρίς παύσεις.
Οι πρώτες δύο συνθέσεις με ανησύχησαν λίγο καθώς επαναλάμβαναν αρκετά τις ομολογουμένως ωραίες μελωδίες που είχαν. Τρίτο όμως στη σειρά το πολύ δυνατό MAGGOTS (του οποίου το clip κυκλοφόρησε μόλις πριν 2 εβδομάδες) και το Snake Eyes για το τέλος ήταν από τα highlight της βραδιάς με τις αλλαγές του και το ζεστό ήχο από το full band της.
Σωστή η επιλογή της λοιπόν για δεύτερο κιθαρίστα επί σκηνής.
To πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα και μπράβο στην οργάνωση για αυτό, και 23:15 παίρνει θέση ο Φώτης Δεληνικόλας. Τα δύο πρώτα κομμάτια ακολούθησαν την ίδια σειρά με το δίσκο του, Alma. Brainwash & το ομώνυμο, γρήγορες τεχνικές συνθέσεις με μπόλικο διπέταλο. Γύρω από το djent κινούμαστε τώρα, πότε με επιρροές από Animals as Leaders και πότε από Polyphia / Plini.
Τα προηχογραφημένα είναι μπόλικα και ενώ γεμίζουν τον ήχο για να βγαίνει το αποτέλεσμα του δίσκου ανά στιγμή φέρνουν αμηχανία, όπως όταν υπήρχαν σόλο στα πλήκτρα και η μπάντα κρατούσε το ρυθμό.
Ο Φώτης είχε τις πιο δυνατές συνθέσεις τόσο από άποψη τεχνικής (και έντασης) όσο και στο ότι έμοιαζαν περισσότερο να του “ανήκουν”. Το ότι έχει δηλαδή “χωνέψει” τις επιρροές του και δεν μπορείς εύκολα να τις αντιστοιχίσεις με τα κομμάτια του.
Ελπίζω να τον πετύχω live με full band.
Η ετυμηγορία:
Όπως υποσχέθηκαν οι 4 βιρτουόζοι παρέδωσαν ένα πολύ δυνατό κιθαριστικό live γύρω από διάφορα φάσματα του hard rock & metal. Παρότι ο ήχος ήταν άριστος θα θέλαμε να δούμε τους παίκτες και σε μεγαλύτερο χώρο με full band. Το μόνο που θα έπρεπε να αναθεωρήσει η οργάνωση -που ελπίζουμε να γίνει θεσμός- είναι η σειρά εμφάνισης των καλλιτεχνών ώστε να υπάρχει μια κλιμάκωση στην ένταση και τις δυναμικές. Thumbs up για το προσιτό εισιτήριο και την απόδοση τόσο από τους μουσικούς στο stage, όσο και από τους υπεύθυνους για την τήρηση του προγράμματος.
Για το RockOverdose,
Νίκος Χήναρης
Φωτογραφίες: Γιώργος Παπαδόπουλος
Comments
