Gunther Theys (ANCIENT RITES) στο Rock Overdose:” Ανέκαθεν φέραμε ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα σας και τις Ελληνικές Ορδές.”

Σε μία πρωτοφανή κατάθεση ψυχής, ο ηγέτης των Βέλγων Ancient Rites, GuntherTheys ανοίγει την καρδιά του στο Rock Overdose και τον Δημήτρη Αλόρα και εξιστορεί γεγονότα που καλύπτουν όλη την ιστορία του συγκροτήματος. Αναλυτικός πέραν πάσης προσδοκίας και στο τέλος φιλικός και ζεστός, δίνει μία συνέντευξη που θα συζητηθεί για το μέγεθος της, τις λεπτομέρειες της και τις πληροφορίες που παρέχει. Είστε δεν είστε οπαδοί, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δε θα μπορέσετε να αντισταθείτε στο να τη διαβάσετε!

 

 

 

Rock Overdose: Πρώτα απ 'όλα, θα θέλαμε να μάθουμε τις σκέψεις σας για το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο “Laguz”. Έχουν περάσει ήδη δυόμισι χρόνια από την κυκλοφορία του. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των οπαδών; Είστε απόλυτα ικανοποιημένοι με τον ήχο του;
Gunther Theys: Νομίζω πως το "Laguz" είναι το πιο περίπλοκο άλμπουμ μας από τεχνική σκοπιά, αποτελούμενο από πολλά στρώματα. Αποτελεί ένα άλμπουμ που πρέπει να "μεγαλώσει" μέσα στον ακροατή, καθώς ο καθένας συνεχίζει να ανακαλύπτει λεπτομέρειες. Από την άλλη, όλα τα μουσικά στοιχεία έχουν ενταθεί, πρόκειται για ένα έντονο άλμπουμ. Οι οπαδοί έχουν ανταποκριθεί θετικά, αλλά οι άνθρωποι έχουν φυσικά τις προτιμήσεις τους, κάτι που είναι φυσιολογικό όταν μια μπάντα υπάρχει τόσο καιρό όσο εμείς -όπως και όταν κάθε άλμπουμ ακούγεται διαφορετικό.

 

Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ότι η ουσία του έργου μας, το σύμπαν των Ancient Rites, παραμένει άθικτο. Σαν ταξίδι μέσα από παλιούς, ξεχασμένους κόσμους. Εξακολουθώ να πιστεύω σε κάθε άλμπουμ που γράψαμε ποτέ, γιατί αντιπροσωπεύουν όλες τις σημαντικές εποχές στην ιστορία της μπάντας. Η μουσική μας πρόοδος είναι φυσική, οργανική, αλλά δε θα με πείραζε και να κυκλοφορήσω ένα πολύ ωμό, πρωτόγονο άλμπουμ. Ποτέ δε σχεδιάζουμε τον ήχο μας, δεν επηρεαζόμαστε από τις τρέχουσες τάσεις, ή τις εξωτερικές καταστάσεις. Απλά δημιουργούμε αυτό που νιώθουμε, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εμπορική ανταπόκριση.

 

 

Rock Overdose: Είμαι σίγουρος ότι πολλοί έχουν κάνει την ίδια ερώτηση, αλλά το "Laguz" ήρθε εννέα χρόνια μετά το "Rubicon". Τι συνέβη ενδιάμεσα; Μήπως βρεθήκατε σε μια κατάσταση δίχως έμπνευση, ή απλά χρειαζόσασταν ένα διάλειμμα;

 

Gunther Theys: Είναι μια ερώτηση που συχνά τίθεται και μια κατανοητή ερώτηση, επίσης. Μπορώ να φανταστώ ότι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να πιστεύουν ότι η μπάντα είχε πάψει πλέον να υπάρχει, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Αρκετοί εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες προκάλεσαν αυτήν την κατάσταση. Πολλά εμπόδια έπρεπε να ξεπεραστούν, συμπεριλαμβανομένου οικονομικών και πρακτικών θεμάτων. Αντιμετωπίζαμε το ένα ζήτημα μετά το άλλο. Επίσης, έπρεπε να ασχοληθούμε με τις αλλαγές στο line-up, αλλά και μερικά μέλη του συγκροτήματος είχαν ιδιωτικές υποχρεώσεις στις οποίες έδωσαν προτεραιότητα.

 

Παράλληλα, δεν είχαμε κάποιο συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία, όπως και χάσαμε το χώρο που κάναμε τις πρόβες μας. Δε σταματήσαμε όμως να γράφουμε νέο υλικό με την πάροδο των ετών, περιμένοντας τη ροή της παλίρροιας να γυρίσει υπέρ μας. Η μουσική βιομηχανία είχε πια αλλάξει και οι εταιρίες δε προσέφεραν αξιοπρεπή προϋπολογισμό για το studio, αν προσέφεραν κάτι. Από τη πλευρά μας, δε θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ χαμηλότερης ποιότητας. Χωρίς αξιοπρεπές συμβόλαιο, ή συμφωνία, δεν υπήρχε κανένας λόγος να ανακοινώσουμε οποιαδήποτε είδηση ​​σχετικά με το νέο υλικό, ούτως ή άλλως. Πάντα παίρναμε πολύ σοβαρά τη διαδικασία της ηχογράφησης και συνεχίσαμε να συντονίζουμε το υλικό. Ο δικός μας κριτικός νους επίσης δεν επιτάχυνε τη διαδικασία, καθώς ακόμη και την τελευταία στιγμή τα πάντα ελέγχονται στο στούντιο, όπως επίσης μερικά μέρη τροποποιούνται για να φτάσουμε στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Εργαζόμαστε με παραγωγούς που είναι κλασσικοί μουσικοί, οι οποίοι παρακολουθούν στενά τα πάντα.

 

Χρειάζεται πάντα σκληρή προσπάθεια, αλλά μας ανταμείβει, όπως επίσης προσπαθούμε να γράφουμε πάντα τραγούδια, τα οποία μπορούν να αντέξουν τη δοκιμασία του χρόνου. Δε πρόκειται για βιαστική δουλειά. Αντιλαμβάνομαι την αναμονή για ένα νέο δίσκο των A.R., αλλά είναι ζήτημα καρδιάς. Τη στιγμή που υπερβήκαμε τα όποια εμπόδια και βρέθηκε στα χέρια μας ο προϋπολογισμός για το studio και ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, ξεκινήσαμε αμέσως τις διαδικασίες και μέσα σε μερικές εβδομάδες το άλμπουμ είχε ήδη ηχογραφηθεί. Το artwork ολοκληρώθηκε, συμπεριλαμβανομένων των liner notes, το mastering τελείωσε, ετοιμάστηκε ένα βίντεο κλιπ και το άλμπουμ ήταν έτοιμο πια για κυκλοφορία. Οπότε, να που είμαστε εδώ και συζητάμε για ένα νέο δίσκο των Ancient Rites, τη στιγμή που ο κόσμος πίστευε ότι είχε απαλλαχθεί από εμάς.

 

 

Rock Overdose: Το "Laguz" συνδυάζει μελωδίες, σκληρότητα και μερικές συμφωνικές πινελιές που ταιριάζουν τέλεια στη μουσική σας. Από την άλλη πλευρά, ο χαρακτήρας της μπάντας μέσα στα χρόνια δεν εξαφανίστηκε υπό από το νέο πρίσμα. Πόσο εύκολο, ή δύσκολο είναι να προσθέτετε νέα στοιχεία και να μένετε συνάμα παραδοσιακοί;

 

Gunther Theys: Η διαδικασία της σύνθεσης έχει γίνει πιο δύσκολη από τεχνική σκοπιά, καθώς το επίπεδο μουσικότητας είναι πια υψηλότερο. Επίσης σε συναυλιακές συνθήκες απαιτείται πλήρης συγκέντρωση και προσοχή. Την ίδια στιγμή, η μουσική μας παραμένει όσο έντονη ήταν, αλλά είναι πιο δύσκολη πλέον στην εκτέλεση, λόγω της δομής της και των διαφορετικών στρωμάτων. Επίσης, ο συγχρονισμός μεταξύ μας πρέπει να είναι 100% σωστός συναυλιακά, λόγω της συμφωνικής πτυχής που χρωματίζει τον ήχο μας, ώστε να επιτύχουμε το "ιστορικό" αυτό, επικό συναίσθημα. Ήταν κάτι πολύ πιο εύκολο στο παρελθόν, όταν όλα βασίζονταν αποκλειστικά σε παραδοσιακά rock 'n' roll όργανα.

 

Από την άλλη πλευρά, είναι πολύ απλό να διατηρήσουμε τα παραδοσιακά στοιχεία μας, γιατί είμαστε μια μπάντα που ιδρύθηκε στη δεκαετία του '80. Παρότι, βεβαίως, μεγαλώσαμε με τα 70's / 80's, δεν αποτελούμε μπάντα αναβίωσης του ήχου, όπως επίσης δεν προσπαθούμε να μιμηθούμε κανέναν, παρά εξελισσόμαστε συνεχώς. Είμαστε όμως παιδιά εκείνης της εποχής. Τα παραδοσιακά στοιχεία είναι φυσικά, οργανικά και αποτελούν μέρος από όπου προερχόμαστε...

 

 

Rock Overdose: Παρά την εμπειρία σου ως μουσικός, πιστεύεις ότι ο νέος δίσκος αποτέλεσε στιγμή κρίσιμη για τη μπάντα; Η επανεμφάνισή σας έπειτα από μια σχεδόν δεκαετία θα μπορούσε να σας κάνει να χάσετε οπαδούς, ή να ρισκάρετε να ξεχάσουν ποιοι ήταν οι Ancient Rites όλα αυτά τα χρόνια. Αποτέλεσε το "Laguz" μια ισχυρή και σωστή απάντηση στα παραπάνω;
 

Gunther Theys: Για να είμαι ειλικρινής, φίλε μου, δε σκέφτομαι με αυτό το τρόπο. Αν ανησυχούσα για την αντίδραση της μουσικής βιομηχανίας, ή των ανθρώπων γενικά, δεν θα είχα ιδρύσει τους A.R. εξαρχής. Όταν ξεκινήσαμε τη δεκαετία του '80, δεν υπήρχε Β.Μ. σκηνή. Αντιθέτως, κανείς δεν ενδιαφερόταν για τον ήχο μας, το όλο concept, ή το τύπο των στίχων μας. Εμπορικά, ένας πρωτοποριακός ρόλος δεν επιφέρει ανταμοιβή, αλλά ποτέ δεν ήταν η ανησυχία μου, ούτως ή άλλως. Σίγουρα, ήμουν περίεργος να διαπιστώσω την ανταπόκριση που θα λάμβανε το άλμπουμ, αλλά ταυτόχρονα ήμασταν πάντα μια πολύ ανεξάρτητη μπάντα, η οποία δεν πιέζεται από managers, ή δισκογραφικές για να επιλέξουν τις τρέχουσες τάσεις ή το hype της στιγμής.

 

Καθόλη τη διάρκεια των δεκαετιών, χτίσαμε το δικό μας following από οπαδούς, οι οποίοι γνωρίζουν πως δε θα κυκλοφορούμε άλμπουμ κάθε χρόνο. Δεν είναι αυτός ο δρόμος προς την εμπορική επιτυχία, αλλά το πλεονέκτημά του βρίσκεται στο ότι το πλήθος μας αποτελείται από ένα μεγάλο μέρος ανεξάρτητων στοχαστών. Εκτιμούν τη προσέγγισή μας και, ως εκ τούτου, είναι πιο πιστοί από εκείνους που αλλάζουν προτιμήσεις, αναλόγως της τρέχουσας δημοτικότητας. Στις συναυλίες μας βλέπω πολλούς ανθρώπους των παλιών ημερών να αναμιγνύονται με μια ολόκληρη νέα γενιά, κάτι που είναι θετικό. Μια μπάντα σαν τη δική μας δεν είναι "κατασκευασμένη" και συνεπώς λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους. Πολλοί δε το αντιλαμβάνονται, αλλά όσοι το συνειδητοποιούν είναι σε γενικές γραμμές αρκετά πιστοί και σέβονται την προσέγγισή μας.

 

 

Rock Overdose: Ξεκινήσατε να παίζετε σε ένα ύφος που δεν υπήρχε στη χώρα σας. Όντας μία από τις πρώτες μπάντες του πρώτου κύματος του παραδοσιακού black metal, θα μπορούσαμε να σας αποκαλέσουμε πρωτοπόρους κατά κάποιο τρόπο. Πώς αισθανόσασταν τότε, όταν δημιουργήσατε τη μπάντα και δώσατε τις πρώτες σας συναυλίες; Αναπολείς μερικές φορές αυτή τη μαγεία, ή προτιμάς να κοιτάς μπροστά στο μέλλον;
 

Gunther Theys: Τα πράγματα τότε διαδραματίζονταν στο underground σε εμβρυακό βαθμό, αλλά οι μπάντες δε περιόδευαν ακόμη, όπως επίσης τα περισσότερα μεγάλα ονόματα του σήμερα δεν υπήρχαν καθόλου. Στις πρώτες μέρες, οι άνθρωποι παραξενεύονταν από την προσέγγισή μας, ειδικά κατά τη διάρκεια των ζωντανών μας εμφανίσεων. Ανήκαμε στους πρώτους που χρησιμοποιούσαν corpsepaint και αίμα. Πολλοί τότε αναθαρρούσαν: "προσπαθούν να γίνουν σαν τους Kiss με άσχημο make up, ενώ είναι μια θορυβώδης μπάντα που τραγουδά για το διάβολο και την ιστορία;" (γέλια). Μερικές φορές, οι άνθρωποι μάς πετούσαν πράγματα, τα οποία τους τα έριχνα πίσω ή καλούσα τους ανώνυμους ‘παρενοχλητές’ να με συναντήσουν ανοιχτά στη σκηνή, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.

 

Την ίδια στιγμή όμως ήταν επίσης ένδοξες εποχές, καιροί που οι λίγες υπάρχουσες μπάντες είχαν όλες μια δική τους ταυτότητα και μπορούσε κανείς να αισθανθεί ότι υπήρχε ένας φρέσκος άνεμος. Πήραμε μέρος στη πρώτη black metal περιοδεία στην Ευρώπη μαζί με τους Impaled Nazarene. Κάθε βραδιά ήταν γεμάτη από κόσμο, επειδή πολλοί βγήκαν για να εξακριβώσουν τι αυτό το "new thing" -οπότε τόσο θετικές, όσο και αρνητικές αντιδράσεις εκπροσωπήθηκαν. Πολλοί θέλησαν να αγοράσουν το άλμπουμ μας, αλλά η underground δισκογραφική καθυστέρησε πολύ με την έκδοσή του, κάτι που νομίζω πως επέφερε μια διαφορά. Ένα από τα πρώτα μας άλμπουμ ήταν το "Άλμπουμ του Μήνα" για τον underground Τύπο του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά δεν ήταν διαθέσιμο. Οπότε, ναι, ήμασταν πρωτοπόροι, αλλά ποτέ δε καρπωθήκαμε τα αποτελέσματα αυτού.

 

Μας προσφέρθηκε μια συμφωνία με μια μεγάλη γερμανική εταιρεία, η οποία συνεργάστηκε με τους Accept και τον Lou Reed. Αρνηθήκαμε, επειδή είχαν έτοιμο συμβόλαιο, αναφέροντας ότι μπορούσαν να ελέγξουν τον ήχο και την εικόνα μας. Δεν ήμασταν πρόθυμοι να ξεπουληθούμε έτσι. Αργότερα, όταν το black metal έγινε δημοφιλές, οι δισκογραφικές προσέφεραν μια συμφωνία με την προϋπόθεση ότι θα προσαρμόζαμε τον ήχο μας στο δημοφιλή Σκανδιναβικό ήχο. Και πάλι την απορρίψαμε. Γιατί να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε νεότερες μπάντες; Η στάση μας ήταν ήδη σεβαστή από μπάντες με πολύ σκανδιναβικό ήχο, αλλά η ίδια η μουσική βιομηχανία σκεφτόταν μόνο τα $ της στιγμής.

 

Μέσα από περιστάσεις πέρα ​​από τον έλεγχό μας, η μουσική βιομηχανία δεν μας επέλεξε, γιατί μας κατέταξαν ως μια μπάντα που δεν ταιριάζει στις τρέχουσες τάσεις -και δεν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε την ταυτότητά μας. Συνεχίσαμε λοιπόν ως ένα underground συγκρότημα, αναγνωρισμένο από τη die-hard underground σκηνή. Δεν είμαι προσκολλημένος στο παρελθόν, αλλά, φυσικά, αγαπώ τις αναμνήσεις μου.

 

 

Rock Overdose: Δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τι συνέβη με τους Danse Macabre, ένα συγκρότημα που μου άρεσε πολύ από τότε, αλλά το τέλος του ήταν πολύ ξαφνικό. Σας είδαμε να πειραματίζεστε σε ένα πιο γοτθικό ύφος, με εκπληκτικά φωνητικά. Αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς όταν σχηματίστηκε η μπάντα.

 

Gunther Theys: Αρχικά, το συγκρότημα ιδρύθηκε στην Αθήνα μαζί με τον Magus των Rotting Christ / Necromantia και τον Σωτήρη των Septic Flesh. Ηχογραφήσαμε ένα single, το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Όταν συνειδητοποίησα πως δε θα συνέβαινε τίποτα, αναλογίστηκα ότι ήταν πολύ κρίμα και μίλησα με τη Hammerheart Records, η οποία ανέφερε πως ήθελε ένα πλήρες άλμπουμ. Ο Magus ήταν υπερβολικά απασχολημένος με τα projects του, όπως και ο Σωτήρης υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, επομένως δεν είχε επίσης χρόνο. Συνεπώς, συνέχισα το έργο και θεώρησα πως οι πρώτες μας ηχογραφήσεις έπρεπε να συμπεριληφθούν ως bonus κομμάτια, σεβόμενος την ιστορία του συγκροτήματος.

 

Οι Danse Macabre εξέπληξαν το κοινό, αλλά γενικά εκλήφθηκαν θετικά. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα αυθεντικό ύφος, εμπνευσμένο από την Γοτθική, ιστορική εποχή της λογοτεχνίας, μα μουσικά πιο κοντά στις ρίζες του ύφους με μια δική του προσέγγιση. Λυρικά, θα μπορούσα να σκεφτώ για θέματα που δεν ταιριάζουν στην έννοια των Ancient Rites, συμπεριλαμβανομένου πολύ προσωπικών κειμένων που αντικατοπτρίζουν το θάνατο στενών ατόμων -και ούτω καθεξής. Είχα προσκαλέσει έναν από τους μεταγενέστερους Ancient Rites κιθαρίστες να συνεχίσουμε το project, στο οποίο απεδείχθη πολύ ταλαντούχος. Αλλά, εξαιτίας κάποιων συγκρούσεων, η συνεργασία μας έληξε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας με τη κυρίως μπάντα μας.

 

Μετά την επιστροφή μου, βρήκα ένα επίσημο μήνυμα ότι οι Danse Macabre αποτελούσαν πλέον όνομα καταχωρημένο νομικά από τον κιθαρίστα μας και ότι δεν είχα πλέον τη δυνατότητα να δουλεύω υπό το όνομα της μπάντας μου. Είχαμε μόλις ηχογραφήσει ένα νέο άλμπουμ, το καλύτερο μας μέχρι στιγμής, κατά τη γνώμη μου, αλλά το άλμπουμ επανηχογραφήθηκε εν μέρει, σβήνοντας παράλληλα τα αρχικά φωνητικά και τους στίχους μου. Δεν είχα τα χρήματα, ή το ενδιαφέρον για αγωγή των θεμάτων αυτών στο δικαστήριο, οπότε απλά εστίασα στην ίδρυση άλλων projects.

 

Αρχικά, μίλησα με τη Hammerheart Records, η οποία επρόκειτο να κυκλοφορήσει το άλμπουμ. Η δισκογραφική ήταν παρούσα στην Αθήνα, όταν πρωτοδημιουργήσαμε τους Danse Macabre, οπότε γνώριζαν την ιστορία της μπάντας. Ωστόσο, μου ανέφεραν πως ήξεραν ότι ήμουν ένας εκ των ιδρυτών, αλλά δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα, καθότι δεν είχα τα επίσημα έγγραφα. Οπότε κυκλοφόρησαν το επανηχογραφημένο άλμπουμ.

 

"Εστίασε στους Ancient Rites", μου είπαν. Αυτό έκανα, αλλά οδήγησα τους Ancient Rites αλλού, διότι ένιωσα μια έλλειψη υποστήριξης στην ιστορική πραγματικότητα από συναισθηματική άποψη. Έτσι επήλθε και το τέλος. Δεν ήμουν πραγματικά θυμωμένος με τη δισκογραφική, αλλά ένιωθα απογοητευμένος από το πώς η μουσική βιομηχανία λειτούργησε. Είχα κάποιες ελπίδες ότι θα επέμεναν στη κυκλοφορία του πρωτότυπου έργου, μιας και είχαν πληρώσει για τις ηχογραφήσεις. Τώρα απλά συνέβαλαν στην αναδιατύπωση της ιστορίας, ή, τουλάχιστον, έτσι το εξέλαβα. Ήμουν αφελής που πίστεψα πως το underground θα ήταν διαφορετικό. Έχω ακόμη στη κατοχή μου τις πρωτότυπες ηχογραφήσεις και ήταν μια δουλειά ενδιαφέρουσα. Προσωπικά, θα προτιμούσα να δω την κυκλοφορία τους, παρά τις μεταξύ μας συγκρούσεις, λόγω της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας που περιείχε το άλμπουμ. Ποτέ δεν έσβησα το έργο των μουσικών με τους οποίους δούλεψα, ανεξάρτητα από το αν χωρίσαμε σε φιλική βάση, ή όχι. Απλά αποδέχθηκα τη νομική πραγματικότητα και συνέχισα.

 

 

Rock Overdose: Εκτός από τους Ancient Rites και τους Danse Macabre, έχεις επίσης συνεισφέρει στους Iron Clad και τους Lion's Pride, μεταξύ άλλων. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση αυτών των συγκροτημάτων; Πόσο εύκολα βρίσκεις κίνητρο να δημιουργείς κάτι από την αρχή κάθε φορά; Έχει να κάνει με τη μουσική που ρέει στις φλέβες σου, ή χρειάζεται μια αίσθηση πείνας για να δημιουργείς όλο και περισσότερα πράγματα ανά τα έτη;

 

Gunther Theys: Όλα είχαν να κάνουν με τη χρήση διαφορετικών "μουσικών διαλέκτων", ώστε να καταφέρω να εκφράσω διαφορετικούς τύπους συναισθημάτων υπό ένα μεταβλητό τρόπο τοποθέτησης. Μου αρέσουν πολλά στυλ και διαφορετικές προσεγγίσεις στη μουσική. Επίσης, μου αρέσει να εκφράζω διαφορετικούς τύπους αισθητικής. Από τις θορυβώδεις, έως τις πολύπλοκες συνθέσεις. Από τραχύτατες και ευθύβολες, έως ατμοσφαιρικές και κινηματογραφικές, όπως τα ηχητικά τοπία. Ορισμένα συναισθήματα δεν ταιριάζουν σε συγκεκριμένα στυλ, έτσι μου άρεσε πάντα να πειραματίζομαι και να βρίσκω συναρτήσεις που να εκφράζουν τη σωστή αισθητική, ως μια αρμονική αλληλεπίδραση μεταξύ στίχων και μουσικής. Όσο φυσικά αισθάνομαι τη μουσική και την ίδια τη σύνθεση.

 

Σήμερα, εστιάζω αποκλειστικά στους Ancient Rites και τα μυθιστορήματά μου. Οι Iron Clad δέχθηκαν μια προσφορά για να περιοδεύσουν, αλλά δεν ήμουν ιδρυτικό τους μέλος. Ο αρχικός κιθαρίστας μετακόμισε στις ΗΠΑ και είπε ότι δε θα είχε πρόβλημα αν συνεχίζαμε χωρίς αυτόν. Αλλά και ο μπασίστας επίσης δεν είχε χρόνο, οπότε αν αποφασίζαμε να παίξουμε ζωντανά, ο ντράμερ θα ήταν το μοναδικό αρχικό ιδρυτικό μέλος της συνεργασίας τους στα '80s. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι αρκετοί μουσικοί προσφέρθηκαν να προσέλθουν ως αντικαταστάτες. Αλλά δεν ήθελα να ακολουθήσω οδό παρόμοια με των Danse Macabre, αν αντιλαμβάνεσαι τη σύγκριση.

 

Βλέπεις, παρά το γεγονός ότι κανείς εμπλεκόμενος δεν είχε πρόβλημα, δε το θεωρούσα σωστό. Θα ήταν σα να παίρνω τη "δόξα" μιας μπάντας που δεν είχα δημιουργήσει εξαρχής. Διατηρώ αυτή την αφελή αξία κατά νου, πιστεύοντας ότι οι ιδρυτές κατέχουν το νόμιμο κλειδί. Δεν είμαι μέρος αυτής της μουσικής βιομηχανίας, η οποία συχνά αγνοεί θέματα που είναι σημαντικά στα μάτια μου. Ενδεχομένως να αναρωτιέσαι: "γιατί συνέχισες τότε με τους Ancient Rites, τη στιγμή που δύο από τα αρχικά μέλη είναι νεκρά"; Η απάντηση είναι απλή, ίδρυσα και δημιούργησα το συγκρότημα, οπότε ένιωθα ότι είχα το δικαίωμα να συνεχίσω την κληρονομιά του.

 

 

Όσο για τους Lion's Pride, δεν υπάρχει πλέον πλήρες line-up. 'Αλλωστε, είναι σχεδόν αδύνατο να παίξουμε στη χώρα μου, επειδή χρησιμοποιήσαμε τη μεσαιωνική Φλαμανδική σημαία ως σύμβολο, η οποία θεωρείται ταμπού και πολιτικά κατακριτέο. Οι μάζες δεν το αντιλήφθηκαν. Ο Κίτρινος Τύπος επινόησε εντυπωσιακά άρθρα γεμάτα από κουτσομπολιά, ή διαστρεβλωμένες πληροφορίες -και ακόμη και ο Εθνικός μας τηλεοπτικός σταθμός κατασκεύασε ένα ψεύτικο ρεπορτάζ. Ντούμπλαραν τα λόγια μου (χρησιμοποίησαν έναν καταραμένο Αμερικανό), τροποποίησαν το άλμπουμ μας με απαγορευμένα σύμβολα / πτώματα και τα πρόβαλαν σε μια μεγάλη οθόνη. Κάτω από την οθόνη, πολιτικοί και καθηγητές συζητούσαν για την κακία του έργου μας και το εξέπεμπαν στην τηλεόραση ως κίνδυνο για τη σύγχρονη κοινωνία.

 

Βιντεοσκοπούσαν το σπίτι του ιδιοκτήτη της δισκογραφικής μας τη νύχτα, χρησιμοποιώντας μουσική τρόμου -και ούτω καθεξής. Κόλπα / τακτικές Κίτρινου Τύπου για να χειραγωγήσουν τους θεατές. Γελοίο, ωστόσο, κατάφεραν να προκαλέσουν ένα γενικό μποϊκοτάζ. Είχαμε ισχυρό following, αλλά κανείς δε τόλμησε να μας κλείσει συναυλία ξανά εδώ. Ηχογραφήσαμε μερικά άλμπουμ και είμαι ικανοποιημένος με αυτό. Θεωρώ πως υπάρχει κάποια ειρωνεία στο ότι μας προσφέρθηκαν αρκετές headline συναυλίες στο εξωτερικό, τις οποίες και δώσαμε. Μας υποδέχθηκε και ο δήμαρχος του Βίλνιους της Λιθουανίας, όταν η μπάντα προσκλήθηκε να παίξει σε ένα μεγάλο εθνικό festival, το οποίο εόρταζε την εθνική τους επέτειο. Ήμασταν ευπρόσδεκτοι από τον Εθνικό Τύπο εκεί. Ακόμα και παραστάσεις κλασσικού μπαλέτου, όπως και λαϊκούς καλλιτέχνες είχαμε ως support, προς μεγάλη έκπληξή μας.

 

Στο δικό μας έδαφος, υπήρχαν μόνο προβλήματα και συχνά οι μονάδες αποκατάστασης της τάξης είχαν παραταχθεί από έξω για να πυροδοτήσουν κάθε φορά που παίζαμε. Η κρατική ασφάλεια ήταν στις πλάτες μας. Δεν ήμουν εκφοβισμένος, αλλά θεώρησα την όλη υστερία σχετική με το underground συγκρότημα μας υπερβολική, κουραστική και αδιάφορη. Δεν ήταν εποικοδομητική σε προσωπικό επίπεδο. Είχα τολμήσει ήδη να αναφέρω την άνοδο του φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας, όπως επίσης υπερασπίστηκα τους αρχαίους πολιτισμούς μας, το οποίο προφανώς μας έθεσε ως κίνδυνο για τη κοινή γνώμη. Είπα αυτά τα πράγματα δεκαετίες πριν, έμαθα πολλά από τα ταξίδια μου στον κόσμο και είδα τι συμβαίνει, όπως άκουσα επίσης τις μαρτυρίες των ντόπιων.

 

Κοίταξε τον κόσμο μας σήμερα. Δεν είχα δίκιο για τις δυσάρεστες αλήθειες που προέβλεψα; Μόλις πριν από ένα μήνα, βρέθηκα σε μποτιλιάρισμα στη κυκλοφορία των τρένων εδώ, επειδή μια βόμβα τζιχαντιστών εξερράγη στον επόμενο σταθμό. Αλλά θεωρούσαμε πάντα τους εαυτούς μας ως ένα ανεξάρτητο συγκρότημα, οπότε δε θέλαμε να συμμετέχουμε σε καμία οργάνωση. Δεν ήταν ζήτημα πολιτικό, αλλά του να ξεστομίσουμε αλήθειες που οι ηγέτες, η ελίτ και οι μάζες τους δεν θέλουν να ακούσουν, καθώς είναι επιβλαβείς για τη σταδιοδρομία κάποιου. Εξ ου και τα μποϊκοτάζ εδώ. Ξέχασαν όμως ένα πράγμα: δεν έχω ενδιαφέρον για κάποια τυχόν σταδιοδρομία. Όλα αυτά ήταν λυπηρά, αλλά ταυτόχρονα διασκεδαστικά, το ότι οι αρχές του εξωτερικού μας εξέλαβαν ως διασημότητες. Θεωρηθήκαμε δημόσιοι εχθροί, τόσο από τις αρχές, όσο και το κοινό στο έδαφός τους.

 

Μεγαλύτεροι από τη ζωή. Ή "μια καταιγίδα σε ένα ποτήρι νερό", όπως αναφέρει ένα από τα γνωμικά μας. Πολύς κόπος για το τίποτα, για μερικούς τύπους που παίζουν μουσική. Επειδή το εμπορικό κέρδος δεν ήταν ποτέ το συμφέρον μου, τα μποϊκοτάζ δεν με ενόχλησαν ούτως ή άλλως. Κούνησα το κεφάλι μου και απλά συνέχισα. Ποτέ δε προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Γιατί να ασχοληθώ; Μερικές φορές επεξεργάζομαι την ιδέα να ξεκινήσω μια νέα μπάντα και θα μπορούσα. Ο drummer των Lion's Pride / Iron Clad λέει ότι θα υλοποιούσε την ιδέα με χαρά. Θα ήταν μια βαριά, δίχως περιττά στοιχεία, ευθύβολη μπάντα -ένα είδος "in your face" μουσικής. Θα συνδέαμε τα όργανά μας και θα παίζαμε, σφιχτά σαν ένα καλπάζον τανκ, το οποίο πυροδοτεί ισχυρή μουσική. Απλά και αποτελεσματικά. Από την άλλη, θα ήθελα να δω ένα άλμπουμ με μεσαιωνική και κλασσική μουσική της κλασσικής περιόδου των Ancient Rites, το οποίο θα ακούγεται σα να γράφτηκε αιώνες πριν. Υπερβολικά πολλές ιδέες, πολύ σύντομη η ζωή (γέλια)!

 

 

Rock Overdose: Η χώρα σας, το Βέλγιο, αποτελεί ένα μικρό μέρος που παράγει μεγάλες μπάντες. Πριν από τα τέλη της δεκαετίας του '90, η μόνη μπάντα που όλοι γνωρίζαμε ήταν οι Ancient Rites και μόνο μερικοί thrash μανιακοί, όπως εγώ, άκουγαν μπάντες όπως οι Acid, Target, κ.λ.π. Οι Aborted έγιναν γνωστοί από ένα σημείο και έπειτα, όπως έχετε επίσης κάποια σπουδαία σχήματα, σαν τους Amenra, ή τους Oathbreaker. Πώς βλέπεις την εξέλιξη της βελγικής σκηνής ανά τα έτη και ποιες προαναφερθείσες μπάντες σου αρέσουν; Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που πρέπει να προσέξουμε;

 

Gunther Theys: Στη δεκαετία του '80, μου άρεσε το άλμπουμ των Acid με τίτλο "Maniac" και πιστεύω ότι το μίνι των Ostrogoth "Full Moon's Eyes" ήταν διεθνώς πολύ υποτιμημένο. Εκτός, ίσως, από την Ελλάδα. Προς πολύ ευχάριστη έκπληξή μου, άκουσα μερικά από τα κομμάτια να παίζονται σε Metal κλαμπ την δεκαετία του '90 στην Αθήνα. Έχω επίσης μια ιστορία γι' αυτό, μια μέρα ταξίδευα πίσω στο σπίτι μου από την Αθήνα και το προσωπικό της πτήσης με έβαλε στο πίσω μέρος του αεροπλάνου, μεταξύ κάποιων "Metal" επιβατών. Πιστεύοντας πιθανώς ότι ήμουν μέλος της ομάδας τους, κρίνωντας από την εμφάνισή μου. Αποδείχθηκε τελικά πως ήταν οι Ostrogoth, οι οποίοι επέστρεφαν από μία συναυλία τους στην Αθήνα.

 

Απολαύσαμε μερικές μπύρες μαζί κατά τη πτήση. Ένας από τους κιθαρίστες τους εκείνη την εποχή (ένας Βραζιλιάνος) είχε παίξει σε μια μπάντα που ονομάζεται Hermetic Brotherhood στο παρελθόν και θυμήθηκε τους Ancient Rites. Είχαμε δώσει μια συναυλία μαζί πριν από χρόνια. "Θυμάμαι τη μπάντα σου, ακουγόσουν σαν ένας τύπος με τερατώδη φωνή, το οποίο ήταν πολύ πρωτότυπο", είπε (γέλια). Πρέπει να λάβεις υπόψη ότι όταν ξεκινήσαμε, τα γρεζαριστά φωνητικά, ή τα αντίστοιχα τύπου black metal δεν ήταν καθόλου κοινά. Ήμασταν η μόνη ακραία metal μπάντα εκείνη τη νύχτα στο billing και δεν υπήρχε άλλη μπάντα στο είδος μας εδώ εκείνη την εποχή. Γι' αυτό και τα άλλα συγκροτήματα μας θυμόντουσαν.

 

Μια άλλη κυκλοφορία που μου άρεσε από τη δεκαετία του '80 ήταν το demo των Black Shepherd. Έπαιζαν ωμό, πρωτόγονο Speed ​​/ Thrash με σκοτεινούς στίχους, αλλά το άλμπουμ τους, το οποίο κυκλοφόρησε σε μια punk δισκογραφική, δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες. Πολλοί έριξαν το φταίξιμο στη παραγωγή (η οποία ήταν λιγότερο δυναμική εν συγκρίσει με το demo) και έτσι η κυκλοφορία πέρασε απαρατήρητη στο εξωτερικό. Το ντεμπούτο lp των Cyclone, πάλι, έλαβε καλή ανταπόκριση, όπως το ίδιο συνέβη και με τα demos. Το συγκρότημα άνοιξε μέχρι και για τους Metallica και τους Anthrax σε ένα μεγάλο χώρο στις Βρυξέλλες, αλλά σύντομα διέλυσαν στη συνέχεια. Λυπάμαι γι' αυτούς, επειδή νομίζω ότι μπορούσαν να γίνουν πιο γνωστοί σε διεθνές επίπεδο, καθώς φαίνονταν να κερδίζουν καλύτερη υποστήριξη από τη δισκογραφική τους εταιρεία.

 

Σχετικά με τρέχουσες μπάντες που ξέρω; Θα μπορούσα να αναφέρω τους FireForce, παίζουν παραδοσιακό Heavy Metal και είναι βετεράνοι της σκηνής. Μόλις κυκλοφόρησαν το νέο άλμπουμ τους, τα μέλη τους έχουν παίξει σε παραδοσιακά Heavy Metal συγκροτήματα στο παρελθόν και μάλιστα αρκετά καλά στον τομέα. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, τα πράγματα ποτέ δεν ήταν εύκολα για συγκροτήματα στη χώρα αυτή. Η εγχώρια Metal βιομηχανία δε διέθετε την υποδομή σε σύγκριση με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία ή τις ΗΠΑ. Επίσης, η νοοτροπία εδώ είναι δύσκολη, είναι αντι-σοβινιστική. Σε γενικές γραμμές, οι πιο μεγάλοι promoters ενδιαφέρονται περισσότερο να κλείνουν ξένα συγκροτήματα, καθώς τους είναι πιο εξωτικά. Μόνο όταν ΑΦΟΥ οι Ancient Rites έχτισαν ένα όνομα στο εξωτερικό, οι υποψήφιοι promoters άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον για τη μπάντα μας.

 

Θυμάμαι τότε που υπήρξε ένα Metal φεστιβάλ στη γενέτειρά μου, για το οποίο οι promoters έκλεισαν κάποιους labelmates από το εξωτερικό. Χρειάστηκε να πληρώσουν πολύ περισσότερα (λόγω των εξόδων ταξιδίου κ.λ.π.), αλλά εμείς αγνοηθήκαμε. Μερικοί από τους διοργανωτές απλά δεν αρέσκονταν στη προσέγγισή μας στη μουσική και στους στίχους, ενώ άλλοι μας θεωρούσαν "μη ενδιαφέροντες", επειδή είμαστε "μόνο" τοπικοί. Διοργανώσαμε μια συναυλία στη γενέτειρά μας αντιθέτως, η οποία έγινε sold out. Η μπάντα μας επίσης δεν λαμβάνει υποστήριξη από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ σε αυτή τη χώρα. Θεωρούμαστε υπερβολικά αμφιλεγόμενοι και πολύ δύσκολοι να "κατηγοριοποιηθούμε". Έτσι, οι ντόπιοι εξεπλάγησαν όταν είδαν πώς μας έκλεισαν για να παίξουμε στη κρουαζιέρα "70000 Tons of Metal" στην Καραϊβική πέρυσι, ή που καλούμαστε να παίξουμε σε φεστιβάλ στις ΗΠΑ, ή όπου αλλού στην Ευρώπη.

 

Όταν μας κλείνουν για να παίξουμε εδώ, η ανταπόκριση είναι μεγάλη και πολύ υποστηρικτική, αλλά συνήθως αυτές είναι ανεξάρτητες headlining συναυλίες. Τα φεστιβάλ μας αγνοούν. Το οποίο είναι εντάξει από μένα, ούτως ή άλλως, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Το βλέπω θετικά, διότι έτσι δεν απογοητεύεται κανείς εύκολα. Ήμασταν από πάντα μόνοι μας, outsiders από το ξεκίνημα. Για να κυκλοφορήσουμε το πρώτο μας EP, έπρεπε να δημιουργήσουμε τη δική μας "εταιρία", καθώς κανείς δεν ενδιαφερόταν, ή πίστευε στο έργο μας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δε μπορώ πραγματικά να απαντήσω στην ερώτησή σου δίκαια, μιας και δεν είμαι πραγματικά μέρος μιας σκηνής, υπό την έννοια του να είμαι μέρος των "κύκλων" της. Είμαι σε επαφή με χιλιάδες ανθρώπους από όλο το κόσμο στη facebook σελίδα μου, αλλά δεν είμαι παρά απλώς ένα άτομο που ασχολείται με τη δική του φάση εν τέλει.

 

Ανεξάρτητα από το πώς περιστρέφεται ο κόσμος, είμαι εύκολα προσιτός και απαντώ σε όλους προσωπικά. Αλλά ζω στο δικό μου κόσμο στη μικρή μεσαιωνική πόλη μου, όπου κατοικώ μέσα σε ένα οχυρωμένο μεσαιωνικό μοναστήρι. Οι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι με λιθόστρωτα, σε ένα περιβάλλον όπου ο καιρός παρέμεινε σταθερός. Απαγορεύεται η μεταβολή του τόπου, καθώς αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Στην πραγματικότητα, αποτελεί ένα πολύ κατάλληλο μέρος για κάποιον σαν εμένα με τόσο έντονο πάθος για την ιστορία. Ταξιδεύω και βγαίνω έξω, βέβαια, αλλά σε ιστορικούς προορισμούς για έμπνευση, στη φύση, ή στην οικογένειά μου στην Ελλάδα, καθώς είμαι παντρεμένος με μια Αθηναία. Mpa se kalo mou! Απλά αστειεύομαι.

 

Είναι εύστροφη, έξυπνη σαν αρχαία Αθηναία και αυστηρή σαν αρχαία Σπαρτιάτισσα. Μπορεί κανείς να δει τα συναισθήματά της μόνο από την έκφρασή της μίλια μακριά, όπως και το ίδιο το πνεύμα της είναι πολύ έντονο. Σα μια μίξη του Πλάτωνα με τον Αχιλλέα και τη Μπουμπουλίνα! Μου αρέσει το στεγνό της χιούμορ και στη πραγματικότητα είναι πολύ Σπαρτιάτισσα στις κρίσεις της, πολύ ειλικρινής. Μια καθαρή ψυχή. Στην πραγματικότητα, όσο το σκέφτομαι, μπορώ να σου αναφέρω περισσότερα για ιστορικές τοποθεσίες παγκοσμίως, ή καλά μέρη για να πιείς και να φας στην Ελλάδα και τα νησιά της, παρά για τη κοσμική ζωή της σκηνής. Είναι κάτι που συμβαίνει όταν είσαι ένας μοναχικός άνθρωπος που κοιτά τη δουλειά του, χωρίς να αποτελείς μέρος οποιουδήποτε "jet set", ή "showbiz". Νομίζω ότι ένα μέρος αυτού συμβάλλει στην πρωτοτυπία μας ως συγκρότημα, καθώς δε παρατηρούμε άλλους καλλιτέχνες, ούτε επηρεαζόμαστε από θέματα της στιγμής. Απλά ζούμε στο δικό μας κουκούλι (γέλια)!

 

         

 

Rock Overdose: Ήταν καιρός να επισκεφθείτε και πάλι την Ελλάδα. Γνωρίζουμε πως φέρετε πολύ ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα μας και ξέρετε ότι οι ελληνικές ορδές έχουν σταθεί δίπλα σας όλα αυτά τα χρόνια. Ποιες οι προσδοκίες σας για το Arcane Angels Fest και τι θα πρέπει να περιμένουν οι οπαδοί από την απόδοσή σας; Περισσότερο νέο υλικό, πολλά κλασικά του παρελθόντος, ή ένα καλό συνδυασμό όλων;

 

Gunther Theys: Ναι, ανέκαθεν φέραμε ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα σας και τις Ελληνικές Ορδές. Στην προσωπική μου σελίδα στο facebook υπάρχουν πολλοί Έλληνες φίλοι που πάντα υποστήριζαν τη μπάντα μας. Τι να περιμένετε από εμάς; Ένα συνδυασμό και μια αναπαράσταση του έργου της μπάντας από το ξεκίνημα έως τώρα. Δεν είμαστε συγκρότημα επανένωσης / νοσταλγίας, το οποίο βασίζει τη setlist αποκλειστικά στις πρώιμες μέρες του, ούτε όμως αποτελούμε μπάντα που αρνείται το παρελθόν της. Οπότε, οπωσδήποτε πρώιμο υλικό επίσης θα εκπροσωπηθεί. Όπως πάντα κατά τη διάρκεια της καριέρας μας, προσπαθούμε να προσφέρουμε ισορροπία μεταξύ του παλαιού και του νέου. Συμφωνώ  λοιπόν, ήταν καιρός να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Χαίρομαι που τελικά προσκληθήκαμε ξανά, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρω τι να περιμένω από τη ζωντανή μας εμφάνιση, γιατί έχουν περάσει πολλά χρόνια και οι άνθρωποι έχουν προχωρήσει στη ζωή. Είναι αλήθεια ότι είμαι ακόμα σε επαφή με πολλούς από τους ανθρώπους που γνωρίζαμε από παλιά, οι οποίοι είχαν έρθει στις εμφανίσεις μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι συνεχίζουν να πηγαίνουν σε συναυλίες.

 

Από την άλλη, πολλοί νεαροί άνθρωποι φαίνεται να έχουν επίσης ανακαλύψει τους Ancient Rites στην Ελλάδα. Το ακροατήριό μας αποτελείται από αρκετές γενιές, μια παρενέργεια του να υφίστασαι ως μπάντα από τη δεκαετία του '80. Από την εμπειρία μου, άπαξ και τους αρέσει μια μπάντα, το ελληνικό πλήθος παραμένει ένα πιστό πλήθος. Δεν ξεχνούν εύκολα τους καλλιτέχνες που εκτιμούν. Ελπίζω να αποδειχθεί θετική ως εμπειρία, όπως ήταν ανέκαθεν στο παρελθόν. Ακόμη κι αν η πλειοψηφία του κόσμου δε μας γνώριζε σήμερα, ακόμα κι αν η ανταπόκριση ήταν αρνητική, θα δίναμε και πάλι το 100%. Είναι ο μόνος τρόπος! Καρδιά και ψυχή πρέπει να κατατεθούν, σα να είναι η τελευταία συναυλία που θα παίξεις ποτέ. Δεν υπάρχουν  βεβαιότητες στη ζωή, φίλε μου, οπότε το μόνο που μπορεί κανείς να ελέγξει είναι η προσπάθεια και η προσφορά από ό,τι καλύτερο έχει.

 

Ξέρεις, αντιμετώπισα αρκετές επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια και επικίνδυνα ζητήματα υγείας, αλλά η μάχη συνεχίζεται. Η ζωή είναι σύντομη, το αποτέλεσμα είναι πάντα ασαφές, αλλά ο καθένας ελέγχει το δικό του μυαλό και στάση. Στη δική μου στάση, δεν υπάρχει περιθώριο για αυτολύπηση. Ασπάζομαι μια ρεαλιστική, μα θετική νοοτροπία, ακόμη και σε σκοτεινές, δύσκολες στιγμές. Προτιμώ να επικεντρωθώ στα ενδιαφέροντα και τα πάθη μου, πράγματα για τα οποία αξίζει να ζει κανείς και να προσπαθώ για το καλύτερο κάθε λεπτό, γνωρίζοντας ότι όλα μπορεί να λήξουν το επόμενο. Ένα ισχυρό μυαλό μπορεί να αντέξει πολλά, το μυαλό μου δε καθοδηγείται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά αν συμβεί κάτι θετικό, το εκτιμώ δύο φορές περισσότερο.

 

Έτσι και για αυτή τη συναυλία, δεν περιμένω το καλύτερο, αλλά θα δώσω ό,τι καλύτερο έχω. Είναι το μόνο που μπορεί να κάνει ένας απλός άνθρωπος. Μιλάω πάρα πολύ, δεν θέλω να κουράσω τους αναγνώστες σας με τις προσωπικές μου φιλοσοφίες στη ζωή. Είναι ευνόητο ότι δεν ενδιαφέρονται για αυτά τα προσωπικά θέματα, αλλά βλέπετε ότι πάντα μιλάω από την καρδιά. Δεν υπάρχει κάποια επίδειξη, αυτό που βλέπετε είναι αυτό που παίρνετε. Είμαι αυτό που είμαι και το δημόσιο έργο και η προσέγγισή μου είναι αποτέλεσμα των ιδιωτικών μου συμφερόντων και της προσωπικότητάς μου. Δηλαδή, όλα σαν ένα. Αυτός αποτελεί επίσης έναν από τους λόγους για τους οποίους δεν ανήκω σε καμία showbiz. Θα μπορούσα να σταθώ αρκετά έξυπνος για να ακολουθήσω το εμπορικό παιχνίδι, να παίξω εκ του ασφαλούς, να ταιριάξω. Αλλά αυτό θα ξεπουλούσε τη ψυχή μου, γι' αυτό και προτιμώ να μένω ανεξάρτητος. Λιγότερο δημοφιλής, φυσικά, αλλά πάντα ο εαυτός μου. Εν τέλει, κάποιος γεννιέται μόνος, πεθαίνει μόνος και στο τέλος πρέπει να είσαι σε θέση να μπορείς να κοιτάς το καθρέφτη και να απαντήσεις «ήμουν», όταν αναρωτιέσαι αν ήσουν ο εαυτός σου.

 

 

Rock Overdose: Εν κατακλείδι, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο που πήρες να απαντήσεις αυτές τις ερωτήσεις. Ήταν ένα προνόμιο, καθώς ήρθα σε επαφή με το "The Diabolic Serenades'' πίσω στο '94, το οποίο παραμένει μια από τις μεγάλες αναμνήσεις μου από την παιδική ηλικία και τις πρώτες επαφές μου με το παλιό black metal. Προσέθεσε ελεύθερα οτιδήποτε αισθάνεσαι ότι πρέπει να αναφέρεις. Τις καλύτερες ευχές μου από καρδίας.

 

Gunther Theys: Parakalo file mou! Ήταν ευχαρίστησή μου να μιλήσω με έναν βετεράνο που σέβεται το έργο μας. Efxaristo Para Poli! Τις καλύτερες ευχές μου προς τους αναγνώστες σας. Ανυπομονώ να δούμε τις υποστηρικτικές Ορδές των Ancient Rites, όταν επιστρέψουμε στο λίκνο της Αρχαίας Ευρώπης. Ανυπομονώ για όλα. Και όπως ξέρεις, θα είναι λίγο σα να έρχεται κάποιος σπίτι του. Ας ελπίζουμε ότι θα μπορέσω να σκοράρω λίγο Mythos, τοπικό Krassi, Ouzo, Tirokafteri, Kalamares and Kotopoulo Souvlaki. Και για να προσαρμοστούμε με τους ντόπιους κατά τη διάρκεια του πρωινού, ενόσω διαβάζοντας Ηρόδοτο, a Frappé glyko me gala, parakalo. Geia mas!

 

 

 

Για το Rock Overdose

 

Δημήτρης Αλόρας

Comments