Το να φέρεις ένα συγκρότημα που έχει κατηγορηθεί για ακροδεξιές τάσεις, έχοντας υπόψη τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών θέλει cojones. Πόσω μάλλον όταν το ίδιο βράδυ μερικά τετράγωνα πιο κάτω διεξάγεται ογκώδες αντιφασιστικό συλλαλητήριο. Αν συνυπολογίσεις και την χαμηλή προπώληση της συναυλίας, τότε πια μιλάμε για ήρωες. Αξίζουν χίλια μπράβο στην Arte Fiasco που παρά τις όποιες αντιξοότητες επιμένει σε σύγχρονα και “εκλεκτικά” σχήματα.
“Είμαστε οι Ruined Families και σήμερα φάγαμε σκατά”
Με αυτή τη φράση ξεκίνησε το σετ των Ruined Families και ευθύς αμέσως ξεκίνησαν με τη σειρά τους να μας τα ταίζουν.
 |
Η αφιέρωση στη μνήμη του Παύλου Φύσσα που προηγήθηκε, ήρθε ως αναμενόμενη όσο και επιβεβλημένη. Books As Weapons.
“We've had enough of this....
You're creeping out from the ugliest parts
of history and the human kind....
We are against you not human enough”
 |
Οι εμφανίσεις των Ruined Families είναι πάντα έντονες εμπειρίες και ούτε αυτή η φορά υπήρξε διαφορετική, ειδικά αν τη ζεις από τις πρώτες σειρές. Διαολεμένα κινητικοί, σχεδόν επιληπτικοί, με έναν frontman αεικίνητο να σε παρασύρει με κάθε του κίνηση σε μια αγχωτική δίνη. Ένας ηχητικός παροξυσμός, που καμιά φορά σε γλυκαίνει για λίγο με κάποιο -ας πούμε- screamo σημείο, μόνο για να ακολουθήσει λίγο αργότερα ένα σχεδόν black metal ξέσπασμα, αφήνοντας τον παρθένο ακροατή να ξύνει το κεφάλι του.
Αυτό είναι το hardcore για την Αθήνα του 21ου αιώνα. Και μας αρέσει.
Παρότι το live φάνταζε πολυαναμενόμενο, μιας και είτε από κατ'ιδίαν συζητήσεις είτε στα γνωστά sites/fora είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα buzz, απόρροια και του φετινού εξαιρετικού “You're Nothing”, εν τούτοις την ώρα που θα έπιαναν τα όργανα τους οι Iceage θα 'μαστε δε θα 'μαστε περί τα 150 άτομα εντός του Αν. Προφανώς το συλλαλητήριο έπαιξε το ρόλο του, σίγουρα κάποιοι προτίμησαν (καλώς) να δώσουν το παρόν εκεί, ενώ αρκετοί απλά αποθαρρύνθηκαν να κατέβουν στο κέντρο για τη συναυλία.
 |
 |
Καλώς ή κακώς, αυτά ήταν τα δεδομένα και αυτό που έμενε για τους τέσσερεις νεαρούς Δανούς ήταν να ανέβουν στο σανίδι και να μας αποδείξουν, δια ζώσης πλέον ότι είναι η κορυφαία μπάντα που η πλειοψηφία του ανεξάρτητου μουσικού τύπου διατείνεται ότι είναι.
Προσωπικά, περίμενα λαηβάρα.
Αυτό που πήρα είναι τέσσερεις Δανούς πιτσιρικάδες να αποδίδουν άρτια ομολογουμένως το υλικό τους για 45 με το ζόρι λεπτά, οδηγούμενoi από έναν χαρισματικό μεν, pretentious δε κατά την ταπεινή μου άποψη frontman. Εξαιρετικός επίσης και ο ντράμμερ τους, ο οποίος ως μουσικός ξεχώριζε σε σχέση με τους άλλους δύο στα έγχορδα.
 |
 |
Αν η μικρή διάρκεια του σετ τους μπορεί να θεωρηθεί νορμάλ, δεχόμενος ότι προέρχεται από το punk ethos που μετέχουν και ακολουθούν, αυτό που δύσκολα χωνεύεται είναι πως ακούστηκαν μόνο τέσσερα κομμάτια από τα δυο άλμπουμ τους και από εκεί και πέρα αναλώθηκαν σε ακυκλοφόρητα tracks, πράγμα εντελώς ακατανόητο από σχήμα που έχει φετινό δίσκο.
Εδώ κάπου είναι που έγινε το μεγάλο φάουλ.
Αγαπητοί Iceage, φεύγετε από τη Δανία και έρχεστε στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης. Δεν παίζετε στη γειτονιά σας να σας βλέπουμε κάθε μήνα, δείξτε ότι ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ. Προφανώς δεν νοιάζονται, καθόλου.
 |
 |
Κρίμα, γιατί στο back to back των “Morals” και “Ecstasy” ένιωσα ότι το live κάτι είχε να δώσει. Και εκεί ακριβώς που η εμφάνιση τους έδειχνε να αποκτά μια καλή ροή, εκεί τελείωσε κιόλας, απότομα και όσον αφορά τον υπογράφοντα άδοξα.
Ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ: Όση ώρα βρέθηκαν επί σκηνής στάθηκαν μια χαρά. Δεν είναι ότι ήταν άσχημοι οι Iceage, απλά ήταν λίγοι. Λίγοι στη διάρκεια, αλλά κυρίως λίγοι από ουσία.
Συμπερασματικά, ένα σύντομο standard show, από ένα σχήμα από το οποίο περιμένουμε πολλά περισσότερα, όσον αφορά την ζωντανή τους παρουσία τουλάχιστον. Δεν έσωσαν το punk, όπως μας ζαλίζουν τα Pitchforks και τα Cvlt Nations αυτού του κόσμου, κι αν εξαρτιόταν από εμφανίσεις σαν κι αυτή μάλλον θα του προβάραμε τα μαύρα.
Για το rockoverdose.gr: Δημήτρης Σούρσος
Comments
