Το Rock Overdose και ο Δημήτρης Αλόρας ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες metallers Illusory και θέλησαν να μάθουν τις λεπτομέρειες για το πρόσφατο δεύτερο άλμπουμ τους ''Polysyllabic'' και την επερχόμενη εμφάνιση τους στην Αθήνα στις 11 του Μάρτη. Στις ερωτήσεις μας απάντησαν όλα τα μέλη και θα βρείτε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, με το κάθε μέλος να προσθέτει τη δική του οπτική πάνω στα θέματα εντός κι εκτός συγκροτήματος.
Rock Overdose: Καταρχάς θα θέλαμε να το πάμε παρελθοντικά λίγο και να δούμε πως από τους Ivory Tower προέκυψαν οι Illusory το 2012. Δώσε μας τις λεπτομέρειες αυτής της αλλαγής.
Δημήτρης: Σας ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία! Η πρώτη περίοδος ύπαρξης της μπάντας, κάτω από το όνομα Ivory Tower, κράτησε από το 1992 μέχρι το 1998 περίπου. Μετά και για αρκετά χρόνια ακολούθησε μια παύση, καθώς υπήρχαν αρκετές σπουδαστικές αλλά και στρατιωτικές υποχρεώσεις για τα μέλη της μπάντας.
Γύρω στο 2003 βρεθήκαμε και ξαναβάλαμε μπροστά. Βεβαίως έπρεπε να βρεθούν νέα μέλη, μετά να αρχίσουν πρόβες, ξανά πρόβες, πολλά Live και τότε ήταν που παράλληλα αρχίσαμε να γράφουμε υλικό για ένα album.
Το 2006 κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας promo album, το οποίο πήγε τόσο καλά που αποφασίσαμε να το επανακυκλοφορήσουμε κάτω από όλες τις επαγγελματικές προδιαγραφές και βέβαια μέσω μιας δισκογραφικής εταιρίας.
Το 2010, όταν τελικά βρήκαμε εταιρία, έπρεπε να έρθουμε αντιμέτωποι με το μεγαλύτερό μας εφιάλτη, την αλλαγή ονόματος. Βλέπεις, όταν το 1992 είχα βρει το όνομα Ivory Tower, μέσα από τους στίχους του “Be Quick Or Be Dead” των Maiden, δεν φανταζόμουν ότι η μπάντα θα κρατούσε τόσα χρόνια και θα έπρεπε να το είχα κατοχυρώσει.
Περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα, μία γερμανική μπάντα έβγαλε τον πρώτο της δίσκο κάτω από το όνομα Ivory Tower και εκεί χάσαμε το παιχνίδι. Το όνομα ILLUSORY είναι πολύ κοντά σε μία από τις ερμηνείες του Ivory Tower και σημαίνει «Κάτι το ψευδαισθητικό, το ουτοπικό». Καταλήξαμε σε αυτό το όνομα μετά από μήνες προσπαθειών για την εύρεση του ιδανικού ονόματος για τη μπάντα. Σήμερα όλα βαίνουν καλώς, το όνομα αρέσει και σε εμάς αλλά και στον κόσμο.
Rock Overdose: Ας ξεκινήσουμε από το προηγούμενο άλμπουμ “Τhe Ivory Tower” και πως το βλέπεις τώρα σαν κυκλοφορία μετά από σχεδόν 4 χρόνια και με το 2ο άλμπουμ να έχει ήδη κυκλοφορήσει.
Γιώργος Π: Η αλήθεια είναι ότι το βλέπουμε με το ίδιο μάτι, όπως και την πρώτη ημέρα που πήραμε την παραγωγή του “The Ivory Tower” στα χέρια μας. Τα τραγούδια του δίσκου τα αγαπάμε το ίδιο όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι τα «παιδιά» μας... δεν γίνεται να μην αγαπάς τα παιδιά σου, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Rock Overdose: Είναι σχεδόν 3 μήνες που έχει κυκλοφορήσει ο δεύτερος δίσκος σας “Polysyllabic”. Ποιες είναι οι αντιδράσεις μέχρι στιγμής; Έχει επιβεβαιώσει τις προσδοκίες σας; Θα αλλάζατε κάτι ή είστε πλήρως ευχαριστημένοι;
Κώστας: H ανταπόκριση που έχουμε, τόσο από τον ελληνικό Τύπο όσο και τα περιοδικά στο εξωτερικό, είναι πολύ θετική. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι παραπάνω από ικανοποιητική και αυτό μας δίνει ένα καλό πάτημα για το μέλλον. Όσοι αναφέρονται στο album μας γράφουν καλά λόγια, τους αρέσουν τα κομμάτια μας, τους αρέσει η μουσική μας. Όσο για τις προσδοκίες μας… αυτές επιβεβαιώνονται μέρα με τη μέρα, ακρόαση με την ακρόαση, πρόβα με την πρόβα και Live με το Live.
Όταν σχεδιάζαμε το δίσκο είχαμε αρκετά πράγματα στο μυαλό μας, είχαμε διάφορους στόχους κατά νου και χαιρόμαστε πραγματικά που ένας-ένας αυτοί οι στόχοι πιάνονται. Για το “Polysyllabic” είμαι πλήρως ευχαριστημένος, πλην όμως, αν μου το έφερνες τώρα και μου ζητούσες να το ξανατσεκάρω, εννοείται πως θα έβρισκα κάτι… Όχι τόσο να αλλάξω αλλά να προσθέσω.
Ξέρεις τι… Όταν ακούς το υλικό σου, σου εμφανίζονται δεκάδες ιδέες. Μπορεί λοιπόν να σκεφτείς κάτι εκείνη τη στιγμή και να κολλάει. Να πω εδώ ότι κάναμε πράγματα για το album ακόμα και κατά τη διάρκεια της μίξης! Ποτέ δεν ξέρεις πού και πότε μπορεί να σου έλθει η ιδέα.
Γρηγόρης: Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί το κοινό έχει δείξει πολύ μεγάλη αγάπη και ακούμε πολύ θετικά σχόλια! Από την πρώτη μέρα κιόλας της κυκλοφορίας του δίσκου έχουν φύγει πολλά CD και ο δίσκος εξακολουθεί να κινείται εντός και εκτός Ελλάδος. Εγώ προσωπικά δεν θα άλλαζα κάτι στο δίσκο, τον δημιουργήσαμε με τόσο κόπο και προσοχή που θεωρώ ότι έχουμε πιάσει το 101% από αυτό που θέλαμε να κάνουμε, οπότε ναι, είμαι πλήρως ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα!
Rock Overdose: Ο νέος δίσκος είναι αρκετά μεγάλος σε διάρκεια, μου δίνετε την αίσθηση ότι όσο προχωρούσε, θέλατε να βάλετε παραπάνω πράγματα σ' αυτόν και να μην πετάξετε τίποτα. Προέκυψε φυσικά ή απλά έτυχε στην πορεία;
Γιώργος Κ: Ο ευχάριστος πονοκέφαλος για εμάς ήταν ότι είχαμε πολλές διαφορετικές ιδέες για κάθε τραγούδι από τα πρώτα στάδια των συνθέσεων. Δεν προέκυψαν ιδιαίτερες ανατροπές στην πορεία. Ίσως μία ή δύο ιδέες για το πως θα έδενε καλύτερα κάποιο σημείο με ένα άλλο, αλλά ακόμα και αυτό μας βγήκε φυσικά από την αρχή. Πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος έχει ό,τι χρειάζεται για να αναδείξει την αξία και τη δυναμική της μπάντας μας και φυσικά να δείξει το πόσο έχουμε δουλέψει για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.
Δημήτρης: Ο δίσκος όντως είναι μεγάλος σε διάρκεια και το γεγονός αυτό το λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο με θετικό πρόσημο. Είναι ένα πλούσιο album, τόσο χρονικά όσο και μουσικά, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Μάλιστα χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν οι κριτικές που λαμβάνουμε τονίζουν ότι, παρά τα τόσα τραγούδια που εμπεριέχει το “Polysyllabic”, κανένα δεν λειτουργεί ως filler. Αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια. Βλέπεις, είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε προς επιλογή 19 τραγούδια από το στάδιο της προ-παραγωγής.
Rock Overdose: Πόσο σημαντικό είναι για ένα συγκρότημα να κρατάει το βασικό του πυρήνα ίδιο εξ' αρχής; Όλα τα μέλη είστε στη μπάντα εξ' αρχής. Υπάρχει κάποιες φορές συνεννόηση με κλειστά μάτια που λέμε;
Δημήτρης: Κατά την άποψή μου αυτό είναι το ιδανικό, αν και όχι το πλέον ρεαλιστικό, ακόμα και στη δική μας περίπτωση. Από την ίδρυση των Ivory Tower έχουμε αλλάξει αρκετά μέλη, με τελευταία προσθήκη αυτή του σημερινού κιθαρίστα μας, του Γρηγόρη, ο οποίος αντικατέστησε το Δημήτρη Κουρμούση μετά από περίπου δέκα χρόνια παραμονής στις τάξεις της μπάντας.
Βεβαίως ο βασικός πυρήνας παραμένει εδώ και πολλά χρόνια ο ίδιος και αυτό έχει τεράστια σημασία για εμάς, μια και το οικογενειακό κλίμα είναι μέρος του χαρακτήρα της μπάντας μας. Η συνεννόηση μεταξύ μας είναι λογικό να γίνεται αυτόματα και αυτό μας δίνει το αβαντάζ της μουσικής ομοιογένειας, τόσο στην απόδοση ενός τραγουδιού αλλά και κατά την περίοδο των συνθέσεων. Δημιουργεί δε και τις καλύτερες συνθήκες, προκειμένου κάποιο νέο μέλος να προσαρμοστεί το συντομότερο δυνατό.
Rock Overdose: Θα θέλαμε να μάθουμε τις επιρροές του συγκροτήματος γενικότερα και ειδικότερα τις δικές σου. Ποιοι ήταν αυτοί που σε κάνανε να θες να παίξεις αυτή τη μουσική και ειδικότερα να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Δημήτρης: Οι επιρροές της μπάντας είναι αρκετές, με κύριες αυτές των κλασικών μεγαθήριων που ουσιαστικά έπλασαν τη μουσική που όλοι αγαπάμε. Ενδεικτικά σου αναφέρω τους Maiden, Sabbath, Priest, Metallica, Queensryche, Savatage, Helloween, Megadeth. Αυτές είναι πάνω κάτω και οι δικές μου επιρροές, με μεγαλύτερή μου αδυναμία αυτή των Maiden. Όσον αφορά το τραγούδι, η «αγία» μου πεντάδα είναι οι Dio, Dickinson, Kiske, Tate και Snider.
Rock Overdose: Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μία έξαρση συγκροτημάτων από τη χώρα μας. Όντας από παλιά στα ενδότερα της Ελληνικής σκηνής, ποιες πιστεύεις είναι οι κύριες διαφορές σε σχέση με το παρελθόν και πως έχουμε φτάσει σ' αυτό το υψηλό επίπεδο σήμερα;
Γιώργος Π: Είναι πολύ απλό. Οι απαιτήσεις των μουσικών έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το να δημιουργήσεις μουσική πλέον είναι πολύ ευκολότερο σε σχέση με τις δεκαετίες του ‘80 ή του ‘90. Επίσης το διαδίκτυο βοηθάει σε πολύ μεγάλο βαθμό να προωθήσεις τη δουλειά σου. Οι μπάντες δουλεύουν πολύ και τα μέσα που υπάρχουν σήμερα λύνουν τα χέρια και των μουσικών και των ηχοληπτών / παραγωγών.
Νικήτας: Συμφωνώ με το Γιώργο. Να προσθέσω ότι είναι λογικό μέσα στα χρόνια το επίπεδο των μουσικών να ανεβαίνει. Ταυτόχρονα έχουν αυξηθεί και τα μέσα για την προβολή της δουλείας και του ταλέντου του κάθε συγκροτήματος. Το επίπεδο δεξιοτεχνίας των μουσικών έχει βελτιωθεί, ενώ και το επίπεδο των σημερινών παραγωγών δεν υστερεί σε σχέση με αυτές του εξωτερικού.
H έξαρση των συγκροτημάτων από μονή της είναι κατά τη γνώμη μου η αντίδραση σε μια ελληνική μουσική βιομηχανία που έχει χάσει σε ένα βαθμό την ποιότητα του παρελθόντος. Tα νέα συγκροτήματα έχουν άποψη για τη μουσική και τη δυνατότητα να την καταθέσουν στο ακροατήριο.
Rock Overdose: Υπάρχει κάτι που σε έχει ενοχλήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια που αφορά τη δική μας σκηνή ή την αντιμετώπιση από φορείς που έχουν να κάνουν με την προώθηση των εγχώριων συγκροτημάτων; Θα μπορούσαν οι Ελληνικές μπάντες να υποστηρίζονται περισσότερο και με καλύτερο τρόπο από τοπικούς φορείς;
Κώστας: Πόσο χώρο διαθέτουμε; Αυτά που ρωτάς σηκώνουν πολύ νερό, είναι στην ουσία «Μια ταινία μια συζήτηση»… Με έχουν ενοχλήσει πολλά πράγματα, πολλά όμως μου έχουν κάνει και καλή εντύπωση. Η ελληνική σκηνή ξεκίνησε μέσα στην αμφισβήτηση και την άγνοια. Τη φράση «Τι; Ελληνική Μέταλ μπάντα;», συνοδευόμενη από χασκογελάκια και λοιπά ανάξια αναφοράς, την ακούω από τότε που ακούω Metal. Όλοι εξυμνούσαν τις «ξένες» μπάντες και όλοι έλεγαν πόσο «πίσω» ήμαστε… Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τα προβλήματα και τα χάλια που έχουν δει τα μάτια μου, θα εστιάσω όμως σε δυο-τρία σημεία.
Αρχικά, θα ήταν καλό οι μπάντες να σέβονται η μία την άλλη. Έχει γίνει μεγάλη πρόοδος σε όλο αυτό τώρα πια, έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμα. Πόσες φορές δεν έχετε δει συγκροτήματα να παίζουν σε φεστιβαλάκια και να φεύγουν λίγη ώρα μετά την ολοκλήρωση του σετ τους; Πού είναι ο σεβασμός στα υπόλοιπα σχήματα;
Όσον αφορά τους «μαγαζάτορες», θα είναι καλό να αναρωτηθούν για μερικά πράγματα. Το soundcheck πρέπει – τονίζω το πρέπει – να γίνεται μία ώρα της προκοπής και όχι λίγο πριν μπει ο κόσμος στο χώρο. Αυτό που βιώνουμε είναι μια συνεχής παράταση του χρόνου, κάτι που θυμώνει απίστευτα τον κόσμο που έχει έλθει για να δει. Πολλοί πρέπει να ξυπνήσουν νωρίς το επόμενο πρωί. Να μην το σεβαστούμε κι αυτό;
Όσο για την υποστήριξη μεταξύ συγκροτημάτων, αυτό γίνεται και μάλιστα σε ικανοποιητικό βαθμό, θα πρέπει όμως να σκεφτούμε ότι τα παιδιά που παίζουν σε μπάντες έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έχουν στο σπίτι τους, τη δουλειά τους, όλα όσα τραβάνε καθημερινά και στη συνέχεια να ασχοληθούν με το συγκρότημά τους. Να προβάρουν, να ηχογραφήσουν, να συνθέσουν, να κανονίσουν για Live. Όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει η μέρα να έχει πενήντα ώρες, για να προλάβεις να τα κάνεις όλα όπως πρέπει…
Rock Overdose: Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια για την προώθηση του “Polysyllabic”; Υπάρχουν κάποιες εμφανίσεις προγραμματισμένες ή είναι κάτι στο οποίο δουλεύετε;
Γιώργος Π: Αρχικά η πρώτη ουσιαστική εμφάνιση για την προώθηση του “Polysyllabic” θα λάβει χώρα στις 11 Μάρτη στο The Crow Club, με opening act τους Galliard Syndrome και καλεσμένους μας τους Voice Box, το Γιώργο Ράλλη και το Μηνά Νοταρά. Επίσης υπάρχει άλλο ένα κλεισμένο show στις 3 Ιουνίου με τους Σουηδούς Hekatomb, ξανά στο The Crow Club. Από εκεί και πέρα συζητάμε και προγραμματίζουμε κι άλλες εμφανίσεις εκτός Αθηνών, αλλά ακόμα δεν έχουμε κάτι επίσημο να ανακοινώσουμε.
Rock Overdose: Τέλος, κλείνοντας θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε και να ευχηθούμε στο συγκρότημα κάθε επιτυχία. Κλείσε με όποιο τρόπο κρίνεις καλύτερο και μπορείς να προσθέσεις ότι σημαντικό δε σε ρωτήσαμε.
Κώστας: Εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και τη στήριξή σας! Σας περιμένουμε όλες και όλους στο Live μας στο The Crow Club, στις 11 Μαρτίου, παρέα με τους Galliard Syndrome, τους/τις Voice Box και πολλές ακόμα εκπλήξεις. Το ελληνικό Metal βρίσκεται στα καλύτερά του και αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή. Shine On!
Για το Rock Overdose
Δημήτρης Αλόρας
Φωτογραφίες
Θέμης Γιαννόπουλος
Comments
