Σαν σήμερα πριν από 34 ακριβώς χρόνια κυκλοφόρησε ο έκτος δίσκος των Βρετανών Iron Maiden, "Somewhere In Time". Το Rock Overdose αποφάσισε να κάνει ένα αφιέρωμα στον δίσκο για να μάθουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλαιοί.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1986 λοιπόν στα ράφια των δισκοπωλείων αναρτήθηκε στο Somewhere In Time, το οποίο κυκλοφόρησε από την EMI (επανακυκλοφόρησε και το 1998 από την Sanctuary). Από την κυκλοφορία του μέχρι τώρα έχει πουλήσει πάνω από 1.000.000 αντίτυπα.
Η διαδικασία ηχογράφησης ήταν αρκετά δαπανηρή αφού τα drums και το μπάσο ηχογραφήθηκαν στις Μπαχάμες, οι κιθάρες και τα φωνητικά στην Ολλανδία και το τελικό μιξάρισμα έγινε στην Νέα Υόρκη από τον επί χρόνια παραγωγό της μπάντας, Martin Birch.
Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά που παρατηρούμε είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των Iron Maiden γίνεται χρήση guitar – synthesizer. Αρκετά μεγάλη αλλαγή στον μέχρι πρότινος ήχο της μπάντας που συνεχίστηκε και στον επόμενο δίσκο Seventh Son Of A Seventh Son.
Με μία ‘βόλτα’ στα credits του δίσκου θα δούμε επίσης την απουσία του τραγουδιστή της μπάντας, Bruce Dickinson, καθώς ότι υλικό παρουσίασε απορρίφτηκε από την υπόλοιπη μπάντα.
Ας μη ξεχνάμε ότι οι σχέσεις του καπετάνιου της μπάντας, Steve Harris, με τον Dickinson εκείνα τα χρόνια δεν ήταν και οι καλύτερες. Βέβαια με δύο τόσο τεράστιες προσωπικότητες μέσα στο ίδιο σχήμα είναι εν μέρει λογικό. Ο Dickinson είχε ετοιμάσει αρκετά κομμάτια κυρίως σε ακουστική μορφή.
Αργότερα θα δήλωνε: «Ένιωθα ότι είχε φτάσει η ώρα για το δικό μας Physical Graffiti ή το Led Zeppelin IV... έπρεπε να πάμε σε άλλο επίπεδο αλλιώς θα μέναμε για πάντα στάσιμοι». Ωστόσο ο Harris με τη σειρά του υποστήριζε: «Έχει χάσει εντελώς το νόημα. Πιθανώς έχει εξουθενωθεί πιο πολύ απ’ όλους μας από την προηγούμενη περιοδεία». Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η εν λόγω περιοδεία (World Slavery Tour) διήρκησε 331 ημέρες με 193 συναυλίες. Όπως καταλαβαίνετε ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος για το συγκρότημα. Φυσικά ήταν άκρως επιτυχημένη η περιοδεία αλλά ώθησε τα μέλη της μπάντας στα όριά τους με τον Dickinson χαρακτηριστικά να λέει: «Νόμιζα ότι δεν θα τελειώσει ποτέ... Είχα αρχίσει να νιώθω σαν ένα γρανάζι μιας μηχανής».
Αξιοσημείωτος επίσης είναι ο αριθμός των κομματιών που συνέθεσε εξ’ ολοκλήρου ο κιθαρίστας Adrian Smith μεταξύ αυτών και τα δύο singles που κυκλοφόρησαν Wasted Years (#18) και Stranger In A Strange Land.
Μέσα στον δίσκο συναντάμε αρκετές φορές το θέμα χώρου και χρόνου όπως στα κομμάτια Wasted Years, Caught Somewhere In Time και Déjà-Vu, χωρίς όμως το συγκρότημα να έχει επιδιώξει ένα concept album. Ο ίδιος ο Harris θα πει: «Σίγουρα δε μπήκαμε μέσα στο στούντιο και είπαμε: Λοιπόν ας γράψουμε μερικά κομμάτια με θέμα τον χρόνο».
Για την προώθηση του δίσκου το συγκρότημα έκανε την Somewhere On Tour περιοδεία από τις 10 Σεπτεμβρίου 1986 έως τις 21 Μαΐου 1987, με 157 συναυλίες. Τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου δεν ξαναπαίχτηκαν έκτοτε σε συναυλία με εξαίρεση τα Wasted Years και Heaven Can Wait που παίζονται αρκετά συχνά.
O δίσκος όπως κυκλοφόρησε το 1986 περιέχει τα εξής κομμάτια:
1. Caught Somewhere In Time (Steve Harris)
2. Wasted Years (Adrian Smith)
3. Sea Of Madness (Adrian Smith)
4. Heaven Can Wait (Steve Harris)
5. The Loneliness Of The Long Distance Runner (Steve Harris)
6. Stranger In A Strange Land (Adrian Smith)
7. Déjà-Vu (Dave Murray, Steve Harris)
8. Alexander The Great (Steve Harris)
Το 1995 κυκλοφόρησε και μία επανέκδοση με έναν έξτρα δίσκο
1. Reach Out (Dave Colwell)
2. Juanita (Marshall Fury Cover)
3. Sherriff Of Huddersfield
4. That Girl (Merv Goldsworthy, Pete Jupp, Andy Barnett)
Bruce Dickinson – φωνητικά, δεύτερα φωνητικά στο Reach Out
Steve Harris – μπάσο, δεύτερα φωνητικά
Adrian Smith – κιθάρα, δεύτερα φωνητικά, φωνητικά στο Reach Out
Dave Murray – κιθάρα
Nicko McBrain – drums
Η γενική ιδέα στο εξώφυλλο βασίζεται πάνω στην ταινία Blade-Runner του Ridley Scott με τον Harrison Ford. Όπως και ο προκάτοχός του έτσι και σε αυτόν τον δίσκο το εξώφυλλο βρίθει διαφόρων παραπομπών στην ιστορία της μπάντας. Αρχική σκέψη για το συγκεκριμένο εξώφυλλο ήταν να χρησιμοποιηθεί για την επίσημη βιογραφία των Iron Maiden γι’ αυτό και υπάρχουν και οι παρακάτω λεπτομέρειες:
• Η οδός στην οποία βρίσκεται ο Eddie λέγεται Acacia, από το τραγούδι 22 Acacia Avenue από τον δίσκο The Number Of The Beast
• Ακριβώς από κάτω υπάρχει μία αφίσα του Eddie από τον πρώτο δίσκο.
• Δίπλα στο αριστερό πόδι του Eddie και μέσα στο lobby του Bradbury Towers Hotel International υπάρχει ένα πανό με την επιγραφή «This is a very boring painting» γραμμένη ανάποδα.
• Δίπλα στο όπλο του Eddie υπάρχει το Μάτι του Horus, αναφορά στο Powerslave
• Ανάμεσα στα πόδια του Eddie υπάρχει μία φιγούρα που πολλοί πιστεύουν ότι είναι ο πρώην τραγουδιστής των Iron Maiden, Paul Di’Anno.
• Η μαύρη γάτα που βρίσκεται και στο οπισθόφυλλο του Live After Death βρίσκεται στο πεζοδρόμιο πίσω από τον Eddie.
• Το καλλιτεχνικό σύμβολο του καλλιτέχνη του εξωφύλλου Derek Riggs βρίσκεται στο στήθος του Eddie.
Λεπτομέρειες στο πίσω μέρους του εξωφύλλου:
• Το ρολόι δείχνει 23:58 – 2 Minutes To Midnight
• Ακριβώς από κάτω υπάρχει η επιγραφή Phantom Of The Opera
• Κάτω από το Phantom Of The Opera με πολύ μικρά γράμματα θα δείτε την φράση «Bollocks again & again» το οποίο είναι ένα αστείο του Riggs καθώς και στο εξώφυλλο του Powerslave είναι κρυμμένη κάπου η λέξη bollocks.
• Στην αριστερή μεριά υπάρχει το Aces High Bar
• Πάνω από το Aces High Bar πετάει ένα Spitfire το οποίο αναφέρεται στο τραγούδι Aces High.
• Κάτω από το Aces High Bar υπάρχει μία πινακίδα “Sand Dune” το οποίο είναι αναφορά στο κομμάτι To Tame A Land το οποίο είναι βασισμένο στο βιβλίο Dune του Frank Herbert.
• Στο βάθος υπάρχουν οι πυραμίδες του Powerslave.
• Στα δεξιά του ρολογιού υπάρχει η επιγραφή “Ancient Mariner Seafood Restaurant”, αναφορά στο Rime Of The Ancient Mariner.
• Κάτω αριστερά θα βρείτε το Ruskin Arms. Ήταν ένα από τα πρώτα μέρη που παίξανε οι Iron Maiden.
• Στον δεύτερο όροφο του Ruskin Arms υπάρχει μία γυναίκα σε ένα κόκκινο δωμάτιο η οποία είναι η Charlotte από το κομμάτι Charlotte The Harlot.
• Πάνω από το Ruskin Arms υπάρχει το Rainbow. Άλλο ένα γνωστό club στο οποίο εμφανίστηκε η μπάντα.
• Λίγο πιο πάνω υπάρχει η επιγραφή “L’Amours Beer Gardens” το οποίο είναι αναφορά στο club L’Amours που παίξανε κάποτε στο Brooklyn οι Maiden.
• Πάνω από την επιγραφή Bradbury Towers μπορείτε να δείτε τον Ίκαρο από το Flight Of Icarus του οποίου η μορφή μοιάζει με το σύμβολο της Swan Song Records που ιδρύθηκε από τους Led Zeppelin.
• Κάτω από το ρολόι βλέπετε το αποτέλεσμα του αγώνα μεταξύ της Arsenal και της West Ham. Είναι γνωστό ότι ο Steve Harris είναι φανατικός οπαδός της West Ham.
• Δίπλα στην επιγραφή Bradbury Towers υπάρχει μία πινακίδα που γράφει “Upton Park”. Είναι η έδρα της West Ham.
• Τα κινέζικα γράμματα αναφέρονται σε έναν Γιαπωνέζο φιλόσοφο, τον Akira Asada.
• Δεξιά από τις πυραμίδες υπάρχει η επιγραφή “Long Beach Arena”. Είναι το μέρος όπου ηχογραφήθηκε το live album, Live After Death.
• To Syncom αναφέρεται σε ένα πρόγραμμα της NASA του 1961 (http://en.wikipedia.org/wiki/Syncom)
• Ένας χαρακτήρας με μπέρτα στην δεξιά μεριά του πεζοδρομίου είναι ο Erik από το μυθιστόρημα Το Φάντασμα της Όπερας.
• Ο Bruce Dickinson κρατάει έναν εγκέφαλο, αναφορά στο Piece Of Mind.
• Ο Nicko McBrain φοράει γυαλιά πιλότου. Είχε δίπλωμα πιλότου από τότε. Πολύ πριν τον Dickinson.
• Κάτω από την επιγραφή Hammerjacks υπάρχει το Tehe’s Bar. Αυτό ήταν το όνομα της χορωδίας που συμμετείχε στο Heaven Can Wait.
Ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα με ελληνικά γράμματα στους τίτλους (Δείτε τη παρακάτω φωτογραφία)
https://www.youtube.com/watch?v=RrciOJY4CM8
Για το Rock Overdose,
Απόστολος Παντάζογλου
Comments
