JAW BONES στο Rock Overdose:’Η κατηγοριοποίηση της μουσικής είναι ένα παιχνίδι. Αν θέλεις το παίζεις και αν θέλεις δεν του δίνεις σημασία’

Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Jaw Bones με τίτλο ''Wrongs On A Right Turn'' είναι γεγονός. Το Rock Overdose και ο Δημήτρης Αλόρας ανέλαβαν να μάθουν τις σχετικές πληροφορίες για το δίσκο από τον τραγουδιστή και στιχουργό Γιώργο Κομπατσιάρη, ο οποίος μεταξύ άλλων και σε απόλυτα χαλαρό κλίμα μας ανέλυσε τις φωνητικές και μουσικές του επιρροές, πιστεύει ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο βελτίωσης στην Ελληνική σκηνή και τόνισε ότι η κατηγοριοποίηση στη μουσική είναι ένα αστείο παιχνίδι που το παίζει αν και όποιος θέλει.

 

 

 

Rock Overdose: Καλώς ορίσατε στις σελίδες του Rock Overdose. Θα ζητήσω συγνώμη για το κλισέ της υπόθεσης, αλλά θα θέλαμε να δώσετε στον κόσμο που δε σας γνωρίζει, να καταλάβει τι εστί Jaw Bones με ένα σύντομο βιογραφικό σας και πως μαζευτήκατε σαν παρέα.

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Είμαστε μια Heavy Rock μπάντα με Grunge στοιχεία από την Θεσσαλονίκη. Γενικά οι περισσότεροι στην μπάντα γνωρίζονταν μεταξύ τους πολλά χρόνια και έπαιζαν σε διάφορα σχήματα στην πόλη, είτε μαζί είτε χωριστά. Οπότε το δέσιμο της μπάντας έγινε εύκολα. Με σκληρή δουλεία και κάποιες αλλαγές στο σχήμα, ηχογραφήσαμε το πρώτο μας ομότιτλο EP το 2012. Φέτος βγάλαμε το πρώτο μας άλμπουμ “Wrongs On A Right Turn”. Γενικά μας γεμίζει να παίζουμε live και έχουμε παίξει με πολλές μπάντες όπως είναι οι Clutch, Monster Magnet, Therapy?, Karma to Burn, Planet Of Zeus, Nightstalker, 1000Mods, Mahakala και άλλους.

 

 

Rock Overdose: Το νέο σας άλμπουμ ''Wrongs On A Right Turn'' έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα σχετικά, ποια τα συναισθήματα σας μετά την ολοκλήρωση του και πόσο καιρό σας πήρε η όλη διαδικασία; Είστε απόλυτα ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Περισσότερο νιώθουμε ικανοποίηση και ανακούφιση, γιατί ρίξαμε πολύ δουλεία για να το κάνουμε αυτό το άλμπουμ. Πήρε σχεδόν ενάμιση χρόνο να γίνει γιατί το μισό έγινε Αθήνα και το άλλο μισό Θεσσαλονίκη, και έμεινε στο συρτάρι για κάνα εξάμηνο μέχρι να βρούμε εταιρία για να το βγάλουμε. Απόλυτα ευχαριστημένος δεν γίνεται να είσαι, αλλά το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ. Το θέμα είναι ότι ο καθένας μέσα στο μυαλό του έχει κάτι διαφορετικό όσο αφορά το απόλυτο αποτέλεσμα. Αλλά πάντα, εμείς τουλάχιστον, προσπαθούμε να βρούμε την χρυσή τομή μεταξύ μας.

 

 

Rock Overdose: O ήχος σας με παραπέμπει περίπου σε μία 25ετία πριν, όπου βιώναμε την άνοδο της εναλλακτικής σκηνής της Αμερικής και δεν ξέραμε από που μας ερχόταν όλη αυτή η υπερπληροφόρηση. Είναι αποτέλεσμα των κοινών σας επιρροών ή απλά έτσι σας βγήκε όταν πρωτοφτιάχνατε το συγκρότημα;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Πέρασαν 25 χρόνια κιόλας από τα 90’s;; Αυτός ο ήχος μας ενώνει σίγουρα. Όλοι ακούγαμε αυτή την μουσική. Αλλά και όλοι ακούμε και πολλά άλλα πράγματα. Γενικά στα 90’s υπήρξε αυτή η μουσική έκρηξη στο rock / metal και έγιναν επίσης πολλές μίξεις μεταξύ ειδών γενικά. Αυτό είχε βοηθήσει πολύ κόσμο να ξεκολλήσει από τις μουσικές ταμπέλες του τι ακούω και τι πρέπει να ακούω. Ίσως όχι τόσο στην χώρα μας, εμείς γενικά αργούμε σε πολλά πράγματα, αλλά αν θυμάσαι σαν πιτσιρικάδες τότε πιάναμε το MTV, και τότε είχε το Headbangers ball και μαθαίναμε για καινούριες μπάντες συνέχεια, αλλά και γενικά το alternative rock ήταν στα πάνω του.

 

 

Rock Overdose: Η φωνή σου μου θυμίζει -με όλη την καλή έννοια- μία φοβερή μίξη του αβίαστου που πάντα είχε ο John Garcia των Kyuss και της ορμής του Ben Ward των Οrange Goblin με ολίγη από Danzig. Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθει ο κόσμος τις φωνητικές σου επιρροές, όπως και το ευρύ μουσικό φάσμα που εξερευνάς εδώ και χρόνια, ονομάζοντας μας κάποια γκρουπ που αγαπάς.

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Ο Danzig είναι όντως μεγάλη επιρροή και αγάπη, όπως και ο Chris Cornell (Soundgarden). Σίγουρα μου έχει ανοίξει το μυαλό ο Mike Patton (Faith No More) και ο Burton C Bell (Fear Factory), ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλά και τραγουδιστές σαν τον Lou Koller (Sick of it all) και Lynn Strait (Snot) μου αρέσουν ιδιαίτερα. Βασικά ακούω από Brit Pop μέχρι Death metal οπότε όπως καταλαβαίνεις η λίστα είναι τεράστια… Αν όμως ήταν να σου πω έναν μόνο τραγουδιστή που θεωρώ τον καλύτερο απ’ όλους, θα έλεγα τον Freddie Mercury. Μου έχουν αναφέρει συχνά για τις ομοιότητες της φωνής μου με τον Ben Ward, και αν και αληθεύει, δεν είναι ηθελημένο. Είχα την τύχη να τα πιούμε και μερικές φορές μαζί, και είναι τρομερός τύπος!

 

 

Rock Overdose: Υπάρχει ένα κομμάτι στον δίσκο, το ‘Fear’ στο οποίο συνεργάζεστε με την Ανδρονίκη από τους Chaostar. Θεωρώ ιδιαίτερο το αποτέλεσμα μια και ταίριαξαν πολύ οι φωνές σας. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Υπάρχει περίπτωση να τη δούμε κι επί σκηνής μαζί σας;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό με αυτό το τραγούδι, γιατί είχαμε το ‘Fear’ και στο EP μας, και η προσθήκη της Ανδρονίκης ήταν συναρπαστική. Ήταν ιδέα μου να το κάνει η συγκεκριμένη, διότι η Κυρία είναι καλλιτέχνης με όλη την έννοια της λέξης. Και το απέδειξε και με το παραπάνω. Αν προσέξεις τραγουδάει με διαφορετικό ρυθμό το κομμάτι, δημιουργώντας μία πολυρυθμία που είναι χρονικά σωστή. Αλλά ας μην τα λέω τεχνικά... Το θετικό είναι ότι δέχτηκε να το κάνει χωρίς πίεση. Όσο για αν θα γίνει live αυτό, ελπίζω το πρόγραμμά της να την βοηθήσει να γίνει.

 

 

Rock Overdose: Είσαι ο υπεύθυνος των στίχων στο δίσκο. Με τι πραγματεύονται- κυρίως αν θες να μας δώσεις μία μικρή επιγραμματική άποψη- και ποια είναι τα θέματα από τα οποία αντλείς έμπνευση; Στα κομμάτια σας πρώτα μπαίνουν οι στίχοι ή γράφονται πάνω στη μουσική κάθε κομματιού;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Πρώτα τελειώνουν τα κομμάτια μουσικά και μετά μπαίνουν οι στίχοι. Ιδέες προϋπάρχουν, αλλά η τελική μορφή έρχεται στο τέλος. Με τους Jaw Bones μου βγήκε να γράψω σοβαρούς στίχους γενικά. Η θεματολογία είναι ποικιλόμορφη και έχει να κάνει με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα κυρίως, αλλά υπάρχουν κομμάτια που μιλούν για σχέσεις ανθρώπων και συναισθήματα. Θα ακούσει ο μεταλάς “συναισθήματα” και θα νομίζει ότι παίζουμε τίποτα screamo με επιρροές crabcore. Διαβεβαιώ ότι είναι όλα φήμες.

 

 

Rock Overdose: Έχεις βιώσει εδώ και πολλά χρόνια και σαν οπαδός και σαν μέλος της, την Ελληνική σκηνή εκ βαθέων. Ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά που άλλαξαν και πλέον υπάρχει ένα άλφα επίπεδο επαγγελματισμού που δεν υπήρχε παλιότερα; Θεωρείς ότι υπάρχουν και περαιτέρω περιθώρια βελτίωσης, κι αν ναι σε ποιους τομείς;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Όντως υπάρχει ένα επίπεδο επαγγελματισμού πλέον, που παλιότερα είχαν λιγότερες μπάντες σε ποσοστό από τώρα. Φταίει αυτό που είπα πιο πριν ότι αργούμε σε αυτόν τον τόπο να πάρουμε μπρος. Ίσως φταίει η τουρκοκρατία. Ίσως το Τσέρνομπιλ. Εμείς πάντως δεν φταίμε σίγουρα. Εμείς ούτε κλέβαμε σαν λαός πότε το κράτος και τους συνανθρώπους μας, και ούτε περιμέναμε όλα να μας έρθουν εύκολα και ουρανοκατέβατα. Μας αρέσει η σκληρή δουλεία βλέπεις πολύ και γι’αυτό πάμε μπροστά. Πέρα απ’ την πλάκα, θεωρώ ότι χωράει πολύ βελτίωση, κυρίως στον τομέα της καινοτομίας. Δεν βλέπω και πολύ φως στο τούνελ. Μακάρι να αλλάξει αυτό, διότι τους κλώνους πολλοί εμίσησαν, τους πρωτεργάτες ουδείς.

 

 

Rock Overdose: Παρατήρησα ότι στον δίσκο έχετε αφήσει τα μεγάλα κομμάτια στο τέλος του, ή στη θεωρητικά ''2η πλευρά'' του αν προτιμάς. Είναι κάτι που το κάνατε για να έχει καλύτερη ροή το άλμπουμ κι ενδεχομένως για να μην κουράσει στο ενδιάμεσο με τις διάρκειες;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Πιστέψαμε ότι η ροή του δίσκου έτσι ήταν καλύτερη, χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψιν το θέμα του μεγέθους των κομματιών. Μόνο το ‘Song for a Nightingale’ αφήσαμε για το τέλος, γιατί είναι το πιο διαφορετικό και ιδιαίτερο απ’ όλα, και πάλι όχι γιατί ήταν το μεγαλύτερο αναγκαστικά.

 

 

Rock Overdose: Βρίσκω πολύ θετικό το γεγονός ότι η μουσική σας δε μπορεί να μπει κάτω από μία συγκεκριμένη ταμπέλα. Πόσο κακό έκανε η κατηγοριοποίηση των πάντων μέσα στα χρόνια και κατά πόσο ο κόσμος απολαμβάνει ελεύθερα κι ανέμελα τη μουσική του σήμερα, σε σχέση με το πως έκανε η γενιά μας παλιότερα;

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Η κατηγοριοποίηση είναι ένα παιχνίδι. Αν θέλεις το παίζεις και αν θέλεις δεν του δίνεις σημασία. Αυτοί που δεν του δίνουν σημασία, βρίσκουν αστείο όταν κάποιοι παίρνουν αυτό το παιχνίδι στα σοβαρά. Δεν το κατηγορώ όταν κάποιος το κάνει. Όλοι το κάνουμε. Αρκεί να ξέρουμε ότι είναι παιχνίδι.

 

 

Rock Overdose: Για το τέλος κι αφού σε ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σου, θα θέλαμε να μας πεις ποιες είναι οι επερχόμενες ενέργειες σας και τι θα πρέπει να περιμένουμε από το συγκρότημα μελλοντικά. Μπορείς να προσθέσεις κάτι που ενδεχομένως ξεχάσαμε και θεωρείς εξίσου σημαντικό, καλή τύχη σε ότι κάνετε από' δω κι έπειτα!

 

Γιώργος Κομπατσιάρης: Ευχαριστούμε και εμείς για την συνέντευξη! Αυτή την στιγμή κλείνουμε κάποια live εγχώρια, και έχουμε ξεκινήσει ήδη συζήτηση και για εξωτερικό για τον Απρίλη λογικά. Μέχρι τώρα δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω ημερομηνίες γιατί είναι ακόμα όλα υπό συζήτηση, αλλά όποιος ενδιαφέρετε μπορεί να βρει πληροφορίες για την μπάντα μέσο των κοινωνικών δικτύων και της ιστοσελίδας μας. Δουλεύουμε επίσης καινούριο υλικό και ετοιμάζουμε και ένα δεύτερο βίντεο κλιπ, οπότε πιστεύω ότι θα έχετε διάφορα νέα από την μπάντα μας σύντομα.

 

 

 

Για το Rock Overdose

 

Δημήτρης Αλόρας

Comments