Ένα Ha(o)rd Rock 'n' Roll party με την υπογραφή ενός θρύλου!
Joe Lynn Turner,ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκαν 2 από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες/συνθέτες των τελευταίων 40 ετών για να ντύσει με τη φωνάρα του ύμνους όπως το Ι Surrender και το Ηold On, μια προσωπικότητα που στη σκηνή με τη φωνή και την παρουσία του μεταδίδει απλόχερα θετική ενέργεια και συναίσθήμα.Είναι ουκ ολίγες οι φορές τα τελευταία χρόνια που τιμά τη χώρα μας με την παρουσία του (λόγω και της φιλίας του με το Γιώργο Γάκη) αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή
Φτάνοντας κατά τις 9 στο αναβιωθέν Texas Rock Club ήταν έκδηλη η ανυπομονησία και η προσμονή των περίπου 150 ατόμων (γνωστοί και μη εξαιρεταίοι δυστυχώς οι περισσότεροι) για μια μελωδική/νοσταλγική απόδραση από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Τη βραδιά άνοιξαν μισή ώρα αργότερα οι νεοσυσταθέντες Lace 'n' Leather οι οποίοι παρουσίασαν ακουστικά όπως απαιτούσε η περίσταση κάποιους κλασικούς ΑOR /Hard Rock ύμνους όπως τα Love Walked In,Carrie,Don't Know what you Got συν ένα δικό τους άσμα με τίτλο Ηighway to Home με στοιχεία από όλα τα παραπάνω κι ένα ρεφρέν που κερδίζει τις εντυπώσεις με τη μελωδία και τη δυναμική του. Η 5άδα (3-2 το σκορ αγόρια-κορίτσια) διατήρησε τη συνοχή και το κέφι της καθόλη τη διάρκεια του set με τη ζεστή και εκφραστική φωνή της Κωνσταντίνας να κερδίζει τις εντυπώσεις ζεσταίνοντας με τον καλύτερο τρόπο το κοινό που πλέον γέμιζε το χώρο όσο περνούσε η ώρα.
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο αειθαλής rocker Γιώργος Γάκης ο οποίος με τη σειρά του κι έχοντας στο πλευρό του τον εξαιρετικό κιθαρίστα Bob Saganas μπήκε δυναμικά με τα Dead or Alive/Blaze of Glory για να συνεχίσει με το Give me All your Love κι ένα ακόμα medley με λατρεμένες μπαλάντες (Stairway to Heaven/Temple of the King/When A Blind Man Cries/Ain't no Love in the Heart of the City/Hotel California/Holiday) για να κλείσει με την εξαιρετική hardrockίζων διασκευή του παραδοσιακού Ηπειρώτικου Μη με Κοιτάς το οποίο περιλαμβάνεται στην τελευταία προσωπική του δουλειά και αποτελεί ένα από τα κορυφαία εγχώρια video clip που αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ομορφιά του τοπίου της Ηπείρου.Η απόδοσή του ερμηνευτικά διατηρήθηκε στο γνωστό υψηλότατο επίπεδο καθώς η εμπειρία αυτού και των συμπαικτών του είναι δεδομένη.Μας αποχαιρέτησε για λιγα λεπτά για να επανέλθει στη σκηνή με τον πατριάρχη της μελωδίας και ραψωδό του πόνου Joe Lynn Turner!
Mπήκαν με το Ηush και όλα προμηνύονταν ονειρικά για να συνεχίσουν με Give me some Lovin' και Stone Cold!Kάπου εκεί άρχισε να χάνεται η μπάλα καθώς πηγαίναμε από Μorrison σε Van Morrison και Εlvis κι η μια παλιοροκιά διαδεχόταν την άλλη.Μια τέτοια φωνή και την τσιγκολελέτα να πει θ' ανατριχιάσεις αλλά όταν υπάρχει όλη αυτή η πολισχιδής καριέρα το κοινό περιμένει να αποτυπωθεί και στο σανίδι. Street of Dreams και δεν είμαι καλά, Catch the Rainbow συγκλονίζει με την ερμηνεία του και με το Κing of Dreams μας αποτελειώνει. Τα Smoke on the Water,Tush και Johnny Be Good δεν είχαν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω και άπαντες θα προτιμούσαμε να ακούσουμε τα Endlessly και Losing you που ακούστηκαν κονσέρβα αμέσως μετά το πέρας του set ή τα Ι Surrender και Ηold On (ffshake) για να μην αναφερθούμε στα project τύπου Sunstorm (όπως μας ανακοίνωσε ο Γάκης θα γυρίσουν στο φαράγγι του Βίκου το επόμενο clip τους) και Βrazen Abbot. Ας του τα μεταφέρει κάποιος με πολλή αγάπη,σεβασμό και θαυμασμό γιατί είναι κρίμα την επόμενη φορά (Ιούνιο απ' ότι είπε) που θα μας τιμήσει να μην έχει την ανταπόκριση που αξίζει στην προσφορά,την αξία και την ιστορία του.
Κείμενο: Γιώργος Δριμυλής
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
Comments
