Το Κeep Ιt True είναι ένα μικρό σχετικά σε μέγεθος (παρόλα αυτά πολύ αγαπητό, για μένα προσωπικά κωψοφλέβικο!) heavy metal φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα στη Γερμανία από το 2003 (σε μια επαρχιακή μικρή πόλη ονόματι Lauda-Konigshofen) & απασχολεί κυρίως συγκροτήματα & fans του κλασσικού & παλιομοδίτικου ΗΜ ήχου με αρκετές και κυρίως underground αναφορές.
Μετά την 10η και επετειακή έκδοση του Keep It True στις 4 & 5 Απριλίου 2008 που ήταν τίγκα επικούρα και με την μεγαλύτερη έως τώρα Ελληνική συμμετοχή (κοντά στα 80 άτομα) θεωρώ ότι το φετινό, που έγινε 19 και 20 Απριλίου 2013, ήταν – ok αν όχι ισάξιο- σίγουρα το αμέσως επόμενο ενδιαφέρον, όσον αφορά στα ονόματα, αλλά τελικά και στην γενική έκβαση που τελικά είχε δικαιολογώντας απόλυτα την δημοτικότητα και κινητοποίηση που δημιουργήθηκαν μήνες κιόλας πριν. Αφού από νωρίς τον προηγούμενο χρόνο είχε γίνει φυσικά sold out, ειδικά μετά την προσθήκη και των θρυλικών Warlord που θα έκλειναν ως headliners της δεύτερης μέρας το fest.
19 Απριλίου
Την πρώτη λοιπόν μέρα ξεκίνησα από νωρίς για να δω τους πρώτους που θα έβγαιναν στη σκηνή, τους Αμερικανούς Borrowed Time καθώς μου αρέσουν αρκετά από αυτό που είχα ακούσει έως τότε, χωρίς όμως να με εντυπωσιάσουν ιδιαίτερα στο live εκεί. Μετά υπάρχει ένα κενό τριών συγκροτημάτων (Eliminator, Air Raid και High Spirits), το οποίο όμως συνέβη για υπέρτατο σκοπό, αφού μαζί με 2 φίλους, τον Μανώλη Καραζέρη (διοργανωτή της συναυλίας Warlord στην Αθήνα) και τον Κώστα Λύρο την κοπανήσαμε, αφού είχαμε άδεια να μπούμε στην τελευταία πρόβα των Warlord σε ένα χωριό παραδίπλα!
Αλλά ας γυρίσουμε στο Φεστιβάλ, και στους Morbid Saint που διαδέχθηκαν στην σκηνή τους High Spirits (σημ.: τους οποίους δεν πρόλαβα αν και ήθελα πολύ να τους δω και από ότι έμαθα ήταν αρκετά καλοί, δικαιώνοντας τουλάχιστον τις προσδοκίες μου). Οι Morbid Saint λοιπόν ήταν εκεί για να ευχαριστήσουν και την thrash πλευρά του φεστιβάλ, αφού και λόγω Possessed είχε αυξημένη κίνηση, και το κατάφεραν θα έλεγα, αν κρίνω και από την ατμόσφαιρα του κόσμου και το mosh pit που δημιουργήθηκε στη μέση του γηπέδου κατά την περισσότερη ώρα της παρουσίας τους στη σκηνή. Ακολούθησαν οι Quartz και οι Holocaust για να μας προσφέρουν δύο διαφορετικά συναισθήματα και εντυπώσεις, αφού οι μεν πρώτοι αν και κάποιας περασμένης σχετικά ηλικίας πέρασαν όμως τον πήχη και άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και περιθώρια να τους σχολιάζουμε θετικά την επόμενη μέρα, κάτι που για ακόμα μια φορά δεν κατάφεραν οι Holocaust, αφού το μοναδικό highlight τους το Heavy Metal Mania και όχι τόσο για την δική τους απόδοση, όσο για την πώρωση και συμμετοχή του κοινού, που δικαίως θεωρεί το κομμάτι ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του είδους, καθώς μιλάει για ό,τι ακριβώς αντιπροσωπεύει το ΗΜ για τους οπαδούς του και αντίστροφα.Με αυτά και με αυτά ήρθε και οι σειρά των πολυπόθητων Medieval Steel, ένα cult πλέον όνομα στο χώρο του επικομετάλου,έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια ένα μεγάλο σαματά με την υπερκομματάρα-ύμνο του ΗΜ, το ομώνυμο Medieval Steel, και πράγματι καθώς στο κομμάτι αυτό η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήταν και το μεγάλο highlight όλου του φεστιβάλ φέτος (http://www.youtube.com/watch?v=X2V21zXgFvY), αλλά γενικότερα λίγες είναι οι φορές που έχω δει τέτοια γλέντια εκεί μέσα (και το παρακολουθώ από την αρχή της διοργάνωσής του το 2003!). Κατά τα άλλα –παρόλο που για μένα έχουν κι άλλες κομματάρες, οι Medieval Steel στη συνέχεια δεν μας πώρωσαν και ιδιαίτερα επί σκηνής.
Και αν το highlight σαν κομμάτι όπως είπαμε ήταν το Medieval Steel, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές ως μπάντα συνολικά την πρώτη μέρα (ίσως και τις δύο!), οι οποίοι μας ‘κάρφωσαν’ με μεστό και ατόφιο power metal ήταν οι Liege Lord!! Άψογη παρουσία και επίδοση επί σκηνής, άψογο set list (http://www.setlist.fm/festival/2013/keep-it-true-xvi-53d68f35.html εδώ μπορείτε να βρείτε όλα τα set list των συγκροτημάτων που έπαιξαν στο ΚΙΤ XVI), άψογη επικοινωνία με το κοινό, οπότε παραληρούσαμε τραγουδώντας -μεταξύ άλλων ύμνων- τα Rage of Angels και Master Control που μας μεγάλωσαν και μας έκαναν ΗΜ άντρες!! Δυστυχώς και ζητώ συγνώμη, αλλά όπως είπα και στην αρχή δεν ήμουν σε αποστολή ανταπόκρισης, οπότε ό,τι γράφω είναι από μνήμης, έτσι δεν έχω καμία εικόνα για τους Possessed που έκλεισαν τη βραδιά, τώρα λιώμα ήμουν, μέσα ή έξω από το χώρο ήμουν, δεν θυμάμαι!! χαχα, αν και πρέπει να παρακολούθησα 1-2 κομμάτια, χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό για να εκφέρω γνώμη.
Κάπου εκεί τελειώνει η πρώτη μέρα, ούσα αρκετά επιτυχημένη και εμείς αρκετά ευτυχείς επιστρέφουμε 4-5 χωριά παραδίπλα, όπου διαμέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο οι 40 από τους συνολικά καμιά 65αριά+ Έλληνες που βρεθήκαμε φέτος στο ΚΙΤ! Βλέπετε εκεί δεν έχει after parties και άλλα καλούδια που προσφέρουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα μετά από συναυλίες και φεστιβάλ! Χαχα! Οκ πάσο, εκεί είναι εντελώς επαρχία και χωριουδάκια και δεν θα μπορούσε η συγκεκριμένη φάση να έχει συνέχεια! Παρόλα αυτά, όσο μου επέτρεψε ο Μορφέας πριν με αγκαλιάσει, τοπικά πάρτυ ανά δωμάτιο στο ξενοδοχείο πρέπει να έγιναν μερικά!
20 Απριλίου
Το επόμενο πρωί του Σαββάτου, όπως έγινε βασικά και την πρώτη μέρα, ξεκινάνε από το ξενοδοχείο πρώτοι και αρκετά πιο νωρίς αυτοί που έχουν πάγκους με υλικό προς πώληση στο παζάρι που εξελίσσεται παράλληλα με το φεστιβάλ στον ίδιο χώρο. Ο παράδεισος των vinyl maniacs, αλλά και CDs, accessories, βιβλία, ρούχα κλπ συμπληρώνουν την αγορά στο πίσω μέρος της σάλας. Κάποιοι από εμάς αναγκαστικά -λόγω οικονομικών- αρκεστήκαμε στα εντελώς απαραίτητα, που παραδοσιακά και ‘τελετουργικά’ κάθε χρόνο τηρείται η αγορά τους, δηλαδή το DVD από το προηγούμενο φεστιβάλ που είναι πλέον έτοιμο, το t- shirt του φεστιβάλ που εξελίσσεται μπροστά μας και το εισιτήριο για το επόμενο ΚΙΤ που είναι έτοιμο για όποιον επιθυμεί να το πάρει από εκείνη τη στιγμή, ώστε έτσι να αποφύγει την παραγγελία εξ’ αποστάσεως και μεγαλύτερα έξοδα, φασαρία αλλά και την μεγάλη πιθανότητα του sold out! Και παρόλο που μέχρι το επόμενο έχουμε καιρό ήδη παίζει το όνομα των Heaven’s Gate ως ενός από τους 2 headliners, προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση και κινητοποίηση στο περιβάλλον όπου συναναστρέφομαι και έχω εικόνα (σημ.: http://userserve-ak.last.fm/serve/_/88785109/Keep+It+True+XVII+563743_546190942098167_1511625.jpg εδώ τα υπόλοιπα επιβεβαιωμένα έως τώρα ονόματα).
Αλλά ας επιστρέψουμε και στην δεύτερη μέρα όπου ανοίγουν οι Βέλγοι Evil Invaders με χειμαρρώδες old school speed metal. Αρκετά καλές εντυπώσεις, πολύ καλός ήχος και παρουσία! Αν και μόλις 12.00+ το μεσημέρι και μόλις έχουμε έρθει από το breakfast του ξενοδοχείου, ιδανικό ξεκίνημα τόσο για τη μουσική όσο και για τις μπύρες…cheerz…. Συνεχίζουμε στο ίδιο καλό κλίμα και με τους Attic, οι οποίοι καλοί μεν αλλά …«αντιγράφουν» / προσκυνούν βασικά τους Mercyful Fate και τον Βασιλιά Διαμαντή, χαρίζοντας μας τίποτα άλλο από ένα αρκετά καλό υποκατάστατο των προαναφερομένων. Βλέπε τίτλους και στίχους, βλέπε σκηνική παρουσία, βασικά ψάξε και άκου λίγο τους Attic και πες μου τι δεν καταλαβαίνεις…. Και ενώ όμορφες γυναικείες παρουσίες (ή καλύτερα αγριογκόμενες) παρελαύνουν στο χώρο, σημαιοστολισμένες με ραφτά, κονκάρδες, αλυσίδες, διχτυωτά καλσόν και φιδίσια κολάν, εμείς προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στα της μουσικής, πολλές φορές εις μάτην όμως, αφού μας έχει βγει το μάτι!! Anyway, να χρησιμοποιήσω και το αγγλικό μου μιας και αναλαμβάνουν το stage οι Άγγλοι Toranaga, ένα επίσης cult όνομα των late 80’s, με σχετική επιτυχία και στο ΚΙΤ από όσο μπορώ να θυμηθώ. Μυστήριο και …ανωνυμία επικρατεί μετά καθώς βγαίνουν οι Αμερικανοί Midnight (για τους λάτρεις των Venom, Hellhammer, Motorhead κλπ) αφού παραμένουν …αφανείς πίσω από τις μάσκες που καλύπτουν εντελώς τα πρόσωπά τους, καθ’ όλη τη διάρκεια του live, αλλά και του signing session (σημ.: παράλληλα με το μουσικό μέρος, όλες οι μπάντες (νομίζω οι Angelwitch δεν πήγαν ποτέ εκεί) είχαν προκαθορισμένο χρόνο για υπογραφές και φωτογραφίες με τους fans!
Πιο παραδοσιακοί και κλασσικοί έπονται οι επίσης εξ΄ Αμερικής October 31, με ιστορία στο background, αλλά όχι ακριβώς ανάλογη ποιότητα και επιτυχία, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων όπως ακριβώς έγινε και στη live εμφάνισή τους εδώ…έκαναν φιλότιμη την προσπάθειά τους αλλά….. Παρακάτω συναντάμε μια από τα ίδια και δυστυχώς χειρότερα, καθώς οι ιστορικοί κατά τα άλλα Legend από Αγγλία , όχι δεν επιβεβαίωσαν τον …θρύλο τους, αλλά μάλλον τον κατέρριψαν. Και πάνω που είχε αρχίσει να κάνει ‘κοιλιά’ το πρόγραμμα (όπως λέμε και εμείς οι djηδες) να σου! και ανεβαίνει στη σκηνή μια αγαπητή -από πολύ παλιά- φυσιογνωμία σε όλους σχεδόν τους παρευρισκόμενους. Και το όνομα αυτού JACK STARR !!
Αφού μεγαλούργησε μαζί με την άλλη ηγετική φυσιογνωμία (David DeFeis) στην πρώτη και καλύτερη περίοδο των Virgin Steele, συνέχισε να μεγαλουργεί και στη συνέχεια μέσα από τα προσωπικά του άλμπουμ, αλλά και σε μπάντες που συμμετείχε επίσης (Devil Childe, Phantom Lord, Thrasher, Guardians Οf The Flame κλπ). Τι να πει κανείς για έναν τόσο κοντό αλλά τόσο υψηλό και άρτιο συνθέτη/κιθαρίστα…Σε συνδυασμό και με την απαράμιλλη φωνάρα του Todd Michael Hall και γενικά την παρουσία της μπάντας στη σκηνή, η αποκάλυψη της δεύτερης ημέρας ήταν σαφώς οι Jack Starr΄s Burning Starr!! Με κομματάρες όπως τα Blaze of Glory & No Turning Back, αλλά και τα Evil Never Sleeps και Flame That Never Dies, δεν υπήρχε περιθώριο για εφησυχασμό στην αρένα της μεταλικής ηδονής, για να έρθει ως αποκορύφωμα ένα από τα τελευταία αριστουργήματα του Starr, ένα συναυλιακό και ρυθμικό ΕΠΟΣ, το Sands Of Time (από τον τελευταίο του δίσκο Land of The Dead) και να γκρεμίσει ό,τι είχε μείνε όρθιο από το Medieval Steel την προηγούμενη μέρα! Επίσης η Marta Gabriel (Crystal Viper) έπαιξε ρυθμική κιθαρα με το συγκρότημα του Jack Starr ενώ στα τύμπανα είναι ο Rhino (ex-Manowar)! Όσον αφορά στους Steel Prophet δυστυχώς δεν υπάρχει καμμία ανάμνηση, ενθύμηση, κλπ…χαχα! δεν έχω ιδέα που ήμουν και τι έκανα, πάντως για να μην τους δω μάλλον καλά θα πέρναγα!
Το λοιπόν, συνεχίζουμε με Angelwitch που και σε αυτή την περίπτωση είναι λίγες οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου, καθώς ως roadie των Warlord (!!) ετοίμαζα πράγματα, που έπρεπε να γίνουν, ώστε να βγει σωστά και όπως αρμόζει στην μπάντα…. Για τους θρύλους τους NWOBHM και του HM γενικότερα, Angelwitch, από ότι θυμάμαι, αλλά και τις κουβέντες που είχαμε με τα υπόλοιπα παιδιά, έκαναν από τις καλύτερες εμφανίσεις του fest, αλλά και σε σύγκριση με προηγούμενες δικές τους ήταν πολύ καλύτεροι. Ο Kevin Heybourne πάντα απόμακρος και μυστήριος, προσδίδει μια ατμόσφαιρα στο image της μπάντας, αλλά το παρακάνει όταν είναι να συναντήσει φίλους και οπαδούς της μπάντας. Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση, το ορόσημο και σημαία της μπάντας, το ομώνυμο άσμα, τραγουδήθηκε με πάθος και δέος από το κοινό!
Οπόταν και φτάνει η μεγάλη στιγμή. Η ώρα του Πολέμαρχου. 11 χρόνια μετά την τελευταία και μοναδική τους εμφάνιση ever (πάλι εδώ στη Γερμανία αλλά σε διαφορετικό festival, στο Wacken το 2002) αν και πρόκειται για 2 ή 3 στην ουσία εμφανίσεις, αφού ένα βράδυ πριν μας πρόσφεραν ένα warm up secret gig party για 100 περίπου άτομα στο Itzehoe. Και φτάνουμε στο 2013 και το Keep It True Festival, για να υποκλιθούμε στο μεγαλείο του Βασίλη Τσάμη και του Mark Zonder, από την παλιά φρουρά και ως ιδρυτικά μέλη, αλλά και του Paolo Viani, καθώς και των νέων μελών/συνεργατών της μπάντας, του Philip Earl Bynoe στο μπάσο, του Αυστραλού που εκτελεί χρέη τραγουδιστή στα live Giles Lavery και του δικού μας Άγγελου Βαφειάδη στα πλήκτρα! Και όντως υποκλιθήκαμε και στους 6! Γιατί τι να πρωτοσχολιάσεις? την κιθαριστική μαεστρία του Τσάμη, με τις μελωδίες και το λυρισμό που σε κάνουν να ανατριχιάζεις ή σου προκαλούν δάκρυα?, σε συνδυασμό πάντα με ένα heavy metal ήχο όπως μόνο αυτός γουστάρει να κάνει και ξέρει.Το ευφυέστατο, ‘γεμάτο’ παίξιμο του Zonder που οκ! είναι από άλλο πλανήτη? Την μπασάρα του Philip?, τον άψογο Paolo στην δεύτερη κιθάρα? ή τέλος το ελληνικό, αγγελικό διαμάντι, Άγγελο Βαφειάδη με την καταπληκτική δουλειά στα πλήκτρα και samples?
Η συναυλία των Warlord στη Γερμανία σαφώς και έχει χώρο για κριτική σε σημεία όμως που δικαιολογούνται απόλυτα. Δεν θέλω να φανεί ότι καλύπτω ή υποστηρίζω την μπάντα και πάω να κουκουλώσω κάτι στραβό. Ίσα ίσα, ΑΛΛΑ ποιος μπορεί να κατηγορήσει 6 ανθρώπους από διαφορετικά σημεία του πλανήτη, που έκαναν 5 τελικές πρόβες μαζί!!, μια εβδομάδα πριν παίξουν για πρώτη! φορά όλοι μαζί με αυτή τη σύνθεση επί σκηνής και μάλιστα ένα τόσο δύσκολο και προκλητικό σετ? (Και να μην επεκταθούμε στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Τσάμης, αλλά και το βάρος που κουβαλάει με την άρρωστη γυναίκα του τα τελευταία χρόνια). Παρόλα αυτά η εμφάνιση των Warlord στο ΚΙΤ ήταν αξιοπρεπέστατη, αλλά χρειαζόταν περισσότερη δουλειά στο επικοινωνιακό κομμάτι, με βασικό άξονα ίσως το στήσιμο/παρουσία του τραγουδιστή, που και αυτός αλλά μαζί και οι υπόλοιποι (αν και ηχητικά πολύ καλοί χωρίς λάθη κλπ) εξέπεμπαν μια ψυχρότητα και αμηχανία. Έλλειψη εμπειρίας επί σκηνής? Σαφώς ναι, η εμπειρία ετών από την άλλη σε όλους τους άλλους τομείς για Τσάμη και Zonder, τους κατέστησε ικανούς να οδηγήσουν αυτή την πολεμική μουσική μηχανή στη συνέχεια σε Θεσσαλονίκη & Αθήνα με επιτυχία και βήμα βήμα να διορθώνουν λάθη και να παίρνουν τον αέρα και θάρρος που φαίνεται ότι χρειάζονταν, αλλά και να μεταλαμπαδεύουν και στα υπόλοιπα μέλη όλη αυτή την εμπειρία και αυτοπεποίθηση.Ο απόηχος που ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει το αποδεικνύει περίτρανα, ότι οι Warlord, η μπάντα που έχει (ξανα)φτιαχτεί υπό αυτές τις συνθήκες που ανέφερα παραπάνω, με τη σύντομη έως τώρα παρουσία τους στο ΗΜ γίγνεσθαι της εποχής μας κλπ, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια συναυλιακή ατμόσφαιρα σε αυτές τις εμφανίσεις τους εδώ στη χώρα μας που λίγες φορές έχει υπάρξει στο παρελθόν (και θα υπάρξει στο μέλλον) και το λέω αυτό ενώ έχω δει σαφώς συναυλίες (μικρές, μεγάλες, ανοικτές, κλειστές, εμπορικές, underground ή οτιδήποτε άλλo.)
Ανανεώνουμε το ραντεβού για του χρόνου λοιπόν!
Για το RockOverdose.gr: ΜΙΧΑΛΗΣ “HMRM!"
Φωτογραφίες: Αλίκη Κωστοπούλου
Comments
