Is there something after that? Something after that? Μετά από μία τέτοια βραδιά κανείς δεν μπορούσε να μείνει ανικανοποίητος. Η βραδιά με τους Kreator/Morbid Angel/Nile/Fueled By Fire εξελίχθηκε τόσο ιδανικά, που ακόμα και τα μικρά θέματα του ήχου με τα βουητά δεν αποτέλεσαν πρόβλημα. Κόσμος άφθονος, τραγούδια άφθονα, thrash και death άφθονο και mosh – pits, ειλικρινά πιο άφθονα δεν γίνονταν!
Παρά το γεγονός ότι χθες ήταν 17 Νοέμβρη, που σήμαινε πορείες, δεν εμπόδισε κανέναν να δώσει το παρόν. Στις 19:00 ανέβηκαν στη σκηνή οι κεφάτοι Fueled By Fire, οι οποίοι έστω και για μισή ώρα έδειξαν ότι είναι επαγγελματίες και δεν αφήνουν ούτε λεπτό να πάει χαμένο. Αν και έχασα τα δύο πρώτα τους κομμάτια λόγω κίνησης στην είσοδο στο τρίτο τους κομμάτι κατάλαβα ότι ήδη έχουν ξεκινήσει να απασχολούν τον κόσμο με τα τραγούδια τους. Μπορεί να μην καινοτομούν στο thrash, αλλά η όρεξη τους, η νεανικότητα τους και η μαγκιά τους (καλπάζοντα επικά Maiden – ικά rhythm sections σας λέω) είναι τα χαρακτηριστικά τους στοιχεία για να αποτελούν το μέλλον. Εύχομαι κάποια στιγμή να μας ξανάρθουν για μια δικιά τους βραδιά!
Setlist: “Rising from Beneath”, “Within the Abyss”, “Unidentified Remains”, “Dreams of Terror”, “Thrash Is Back”, “Eye of the Demon”
Γύρω στις 20:00 ανέβηκαν επί σκηνής οι Nile, ενώ ήδη στο προηγηθέν μισάωρο ο Κόλλιας είχε επιδοκιμαστεί ελέγχοντας τα τύμπανα. Η Αιγυπτιακή τους αύρα μεταφέρθηκε πιστά σε όλο το πλήθος όπως ακριβώς μεταδίδεται μέσα από τους δίσκους τους. Μέχρι και στις κιθάρες φρόντισαν ο ήχος να είναι τέτοιος σαν να ακούγονται παραπάνω στρώματα. Στα φωνητικά εναλλάσσονταν ο Karl με τον Dallas και τον Todd. Ενώ πρέπει να σας πω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους, επί 40 λεπτά ο Κόλλιας ήταν σαν να βρισκόταν σε έκσταση. Το κεφάλι του περιστρεφόταν δεξιά, αριστερά και πάνω και τα χέρια με τα πόδια του έκαναν μόνα τους τη δουλειά τους. Από τον καινούργιο τους δίσκο τίμησαν τρία τραγούδια, τα οποία ακούγονται εξίσου άξια όσο και τα υπόλοιπα. Ο μεγάλος χαμός βέβαια έγινε ότι ο Sanders εκφώνησε την έναρξη του “Kafir”. Μέχρι και τα αιγυπτιακά intros και outro ήταν κομμάτι της εμφάνισης τους.
Setlist: “Sacrifice into Sebek”, “Defiling the Gates of Ishtar”, “Kafir”, “Hittite Dug Incantation”, “Enduring the Eternal Molestation of Flame”, “Sarcophagus”, “The Inevitable Degradation of Flesh”, “Supreme Humanism of Megalomania”, “Black Seeds of Vengeance”
Κατά τις 21:15 τα φώτα πέφτουν, στη σκηνή μένει ένας κόκκινος φωτισμός και η είσοδος των Morbid Angel γίνεται αργά αργά υπό ένα intro βγαλμένο από νεκροταφείο της καύσιμης γης. Με το που μπαίνει το “Immortal Rites” ξεκινάει για ακόμα μια φορά ο χαμός. Η μπάντα παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε έναν μέτριο δίσκο, τον οποίο όμως τίμησε με τα “Existo Vulgore” και “Nevermore” (άψογη εκτέλεση σαν κλασσικό!), φρόντισε επί σκηνής να δείξει ποιοι πραγματικά είναι οι Morbid Angel και γιατί κυκλοφορεί το slogan “Extreme Music for Extreme People”. Όλοι τους ήταν ένας και ένας, ο Vincent αρκούσε να δώσει το σήμα του μέσω των growls του και να γυρίσουν όλα ανάποδα. O Destructhor έδινε το στίγμα του κυρίως στα solo, o Trey απλά είχε τον γνωστό του ρόλο και όταν χρειαζόταν έκανε τη κιθάρα του να λυσσάει από κακία και ειδικά στη μέση του “Chapel of Ghouls” όπου ήταν έτοιμος να τρυπήσει αυτιά. Όσο για τον Tim Yeung, έχω να σας πω ότι ήταν ο καλύτερος drummer της βραδιάς (για μένα). Σε ότι έπαιζε ήταν άπαιχτος και φρόντιζε να καλύψει όλα τα σημεία του Sandoval με άριστο τρόπο. Τέλος όπως είχαν πει, τίμησαν δεόντως τους πρώτους τους δίσκους.
Setlist: “Immortal Rites”, “Fall from Grace”, “Rapture”, “Maze of Torment”, “Existo Vulgore”, “Nevermore”, “Blasphemy”, “Lord of All Fevers and Plague”, “Chapel of Ghouls”, “Where the Slime Live”, biL ur sag”, “God of Emptiness”, “World of Shit (The Promised Land)
Η μεγάλη στιγμή ζύγωνε για την εμφάνιση αυτών για τους οποίους οι περισσότεροι ήμασταν εκεί. Μας είχαν πει ότι θα υπήρχε κάτι που θα παρουσιαζόταν μέσω 3D χωρίς να ξέρουμε τι είναι αυτό και να όμως που στις 23:00 η απορία όλων μας λύθηκε. Σε ένα πανό κρεμασμένο έμπροσθεν της σκηνής και υπό την μουσική υπόκρουση του “Personal Jesus” έπαιξε ένα κλιπ που παρουσίαζε λίγες στιγμές από όλη την πορεία των Kreator από το ξεκίνημα τους μέχρι και σήμερα. Αμέσως μετά ακούστηκαν οι νότες του intro “Mars Mantra” και όλοι έλαβαν τις θέσεις μάχης για το “Phantom Antichrist”. Το να αρχίσω να γράφω για τον κάθε μουσικό ξεχωριστά θα φανεί υπερβολικό, αφού η μπάντα ήταν απλά άψογη με τον αρχηγό Mille Petrozza να δίνει ώθηση για μεγαλύτερες διαστάσεις χαράς. Όσο για τα κομμάτια, πρέπει να σας πω ότι το setlist τους ήταν αποτελούμενο από classics μαζί με τα 5 κομμάτια από το καινούργιο τους δίσκο, τα οποία αντιμετωπίστηκαν και αυτά ως κλασσικά. Μέσα σε αυτά βεβαίως ήταν και το “Civilization Collapse”, το οποίο ο Mille είχε πει ότι το εμπνεύστηκε από τα ελληνικά δρώμενα. Η αυλαία έκλεισε με τα “Flag of Hate/Tormentor” αφού πρώτα ο Mille πέρασε μια ελληνική σημαία γύρω από το λαιμό του, όχι για τη γνωστή λογική «να μας δείξει την αγάπη του», αλλά πολύ περισσότερο για να δείξει ότι ξέρει ποιοι είμαστε και ότι μας σέβεται. Κυρίες και κύριοι αυτοί ήταν οι Kreator, μια μπάντα εγγύηση και αυτή ήταν μια βραδιά, στην οποία όλα έρευσαν ιδανικά. Από την οργάνωση και τον ασταμάτητο χαμό των mosh – pits, μέχρι την εμφάνιση και των τεσσάρων συγκροτημάτων.
Setlist: “Mars Mantra (Intro)”, “Phantom Antichrist”, “From Flood into Fire”, “Enemy of God”, “Phobia”, “Hordes of Chaos”, “Civilization Collapse”, “Voices of the Dead”, “Extreme Aggression”, “People of the Lie”, “Death to the World”, “Coma of Souls/Endless Pain”, “Pleasure to Kill”, “Violent Revolution”, “United in Hate”, “Betrayer”, “Flag of Hate/Tormentor”
Για το RockOverdose.gr: Γιάννης Κουτσουσίμος
Φωτογραφίες: Ιώαννης “Manowar” Θεοδωρίδης
Comments
