Λευκή Συμφωνία
Ένα κείμενο από τον Θοδωρή Δημητρίου για την επανέκδοση του δίσκου “Mυστικοί Κήποι”
Η Λευκή Συμφωνία δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 1984 από τους Θοδωρή Δημητρίου (φωνή, στίχοι), Τάκη Μπαρμπαγάλα (κιθάρα), Διογένη Χατζηστεφανίδη (μπάσο) και Σπύρο Χαρίση (ντράμς). Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα πειραματισμών με διάφορες μουσικές φόρμες και στιχουργικές αναζητήσεις με αγγλικό και ελληνικό στίχο, είχαμε έτοιμα τα πρώτα μας τραγούδια. Είχαμε πια αρχίσει να δουλεύουμε αποκλειστικά ελληνικό στίχο που ντύναμε με μελωδίες και ρυθμικά μέρη, που προσπαθούσαμε να είναι όσο το δυνατόν πιο πρωτότυπα και ασυνήθιστα και να εμπεριέχουν τις επιρροές μας μέσα από το προσωπικό μας φίλτρο. Μεταξύ αυτών τα Μυστικοί Κήποι αλλά και τα Μελαγχολία, Πανικός, Υγρό Καρδιακό Άρωμα που βρίσκονται για πρώτη φορά στη νέα επανέκδοση των Μυστικών Κήπων του 2019 σε βινύλιο. Τα ακούσματά μας ήταν οι Velvet Underground,οι Doors και οι Stooges, garage ψυχεδέλεια και progressive rock, Medium-Medium, Echo And The Bunnymen, Joy Division, Cure, Siouxsie And The Banshees, Sisters Of Mercy και Smiths.
Κάναμε καθημερινά πρόβες χωρίς ρεπό, στο πρώτο στούντιό μας στο Δάσος Χαιδαρίου σε μια μονοκατοικία δίπλα ακριβώς από το πατρικό σπίτι του Τάκη, που είχαμε μονώσει και εξοπλίσει μόνοι μας. Mπροστά από το παράθυρό μας υπήρχε ένα τεράστιο άδειο οικόπεδο γεμάτο με ψηλές ανθισμένες μαργαρίτες. Πειραματιζόμασταν με τον ήχο μας χρησιμοποιώντας delay και βάθος στη φωνή από την vintage Dynacord μικροφωνική μας, που είχαμε αγοράσει με οικονομίες από τις αμοιβές μας από τα live στα μικρά bar της περιοχής και τις εμφανίσεις μας από τα σχολεία στο Χαιδάρι και το Περιστέρι, αλλά και με την οικονομική βοήθεια από τις οικογένειές μας. Επίσης χρησιμοποιούσαμε στις συνθέσεις μας, εμπνευσμένοι από το industrial κίνημα των 80’s, μία μεγάλη ποικιλία από μεταλλικά κρουστά δικής μας κατασκευής, roto-toms που κούρδιζε σε διάφορες παράξενες τονικές ο Σπύρος, κρουστά, ακόμα και βιολί που έπαιζα εγώ χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα, αλλά προσπαθώντας να προσαρμόσω το ηχόχρωμα του οργάνου σε punk-new wave κομμάτια που ετοιμάζαμε σαν τον Πανικό. Στο νου μας, η ελευθερία που μας έδινε η punk-rock κουλτούρα, όπου ο αυθορμητισμός της έκφρασης και η πρωτότυπη δημιουργία είχε προτεραιότητα σε σχέση με την στείρα μουσική γνώση.
Oι συναυλίες που συμμετείχαμε μαζί με άλλα συγκροτήματα, ειδικά τα punk συγκροτήματα της εποχής, τους Αδιέξοδο, τους Stress, τους Γενιά Του Χάους, τους Αντί, ήταν μεταξύ άλλων στην ΑΣΟΕΕ και στα ΤΕΙ Αιγάλεω, στις Νομικές σχολές Αθήνας και Κομοτηνής, στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, στα πρώτα River Party στην Καστοριά, στην Εναλλακτική Συνάντηση στο Άλσος της Νέας Σμύρνης και σε φεστιβάλ στην Πρέβεζα (μαζί με τις Τρύπες). Σχεδόν σε κάθε συναυλία γίνονταν επεισόδια με την αστυνομία, αφού ο κόσμος που ερχόταν στα live ήθελε δράση και απρόοπτες καταστάσεις, είχε δίψα για χάος και επανάσταση, αλήθεια και ζωή, κάτι που επικροτούσαμε και ενθαρρύναμε και εμείς από τη σκηνή. Παίζαμε στο Κύτταρο με τους Χωρίς Περιδέραιο και τα Αρνάκια. Στην Καλαμάτα για την αποποινικοποίηση του χασίς, με τον Άσιμο και τον Λήτη. Στο Άλσος στο Πεδίον του Άρεως εμείς και οι Τρύπες ανοίγαμε για Σιδηρόπουλο και Πουλικάκο. Επικρατούσε ένα χάος backstage, στεκόμουν δίπλα στον Σιδηρόπουλο όταν, αφού τον ρώτησαν ποιό γκρουπ ξεχωρίζει από την νέα σκηνή του ελληνικού ροκ εκείνος απάντησε “ξεχωρίζω τη Λευκή Συμφωνία”. Ακόμη στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, από όπου είναι και οι ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις τραγουδιών προγενέστερων από τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν στη πρώτη έκδοση των Μυστικών Κήπων. Εκεί είδαμε μετά από καιρό φίλους που είχαμε χάσει και τώρα ήταν στη φυλακή για αδικήματα κυρίως του νόμου για τα ναρκωτικά.
Τα συγκροτήματα που παίζαμε συχνά μαζί ήταν οι Αδιέξοδο, οι Γενιά Του Χάους, οι Τρύπες, τα Αρνάκια, οι Χωρίς Περιδέραιο. Μετά από τα live μας στον Πήγασο, αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε στην Μουσική Αποθήκη, όπου μαζί με τους South Of No North αποτελούσαμε τα δύο βασικά και πολύ συχνά εμφανιζόμενα στη σκηνή του club συγκροτήματα. Mετά ακoλούθησε το Mad Club στη Συγγρού και αργότερα, από την κυκλοφορία των Μυστικών Κήπων και μετά, εμφανίσεις σε μεγαλύτερους χώρους όπως η Αυτοκίνηση και το Ρόδον, αλλά και περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μετά από ενάμισι χρόνο πολύωρων καθημερινών προβών, αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε μια επιλογή από τα τραγούδια που είχαμε συνθέσει όλο εκείνο το διάστημα και είχαμε καταλήξει στη τελική μορφή που θα είχαν και να πραγματοποιήσουμε την πρώτη μας κυκλοφορία. Τα Triple Ace Studios ή αλλιώς το studio 111 στο Μοσχάτο ήταν η πρώτη επαφή που είχε τον Οκτώβριο του 1985 η μπάντα με επαγγελματικό recording περιβάλλον και, αφού ξεπεράσαμε το πρωταρχικό τρακ, αρχίσαμε να ηχογραφούμε το υλικό του πρώτου μας album μαθαίνοντας και ταυτόχρονα απολαμβάνοντας την διαδικασία.
Ο Κώστας Αρνιώτης, που ήταν ο ηχολήπτης μας και ένας από τους δύο ιδιοκτήτες του στούντιο μαζί με τον Τάκη Αργυρίου, που και εκείνος μας βοήθησε στις ηχογραφήσεις, μας καθοδηγούσε με την εμπειρία του και ήταν εκείνος που κατανόησε αμέσως, υποστήριξε και ανέδειξε τον προσωπικό χαρακτήρα του ήχου που έβγαζε η μπάντα. Παρ’όλη την απειρία μας σε ηχογραφήσεις (η μόνη μας επαφή μέχρι τότε με κάποιας μορφής ηχογράφηση ήταν με κασετόφωνο στο δικό μας στούντιο) είμασταν ανοιχτοί σε ηχητικούς πειραματισμούς και στην ενσωμάτωση στις ηχογραφήσεις των τραγουδιών των στουντιακών εφέ και των τεχνικών ηχογράφησης που γνωρίζαμε για πρώτη φορά. Η αισθητική και η άποψη που χαρακτήρισε τη Λευκή Συμφωνία διαμορφώθηκε και εδραιώθηκε σε αυτές τις ηχογραφήσεις.
Φωνή, ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, μπάσο, ντραμς και τέλος το σαξόφωνο του Πέτρου Πρωτόπαπα (Θανάσης Γκαιφύλλιας, Ηρακλής και Λερναία Ύδρα) ήταν η ηχητική μας παλέτα, που μαζί με τους στίχους που είναι η ψυχή της μπάντας, αποτυπωνόταν για πρώτη φορά στις αναλογικές ταινίες του 111.
Τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε ήταν επτά: Μυστικοί Κήποι, Η Βροχή Πέφτει Δυνατά, Λευκό Φως, Νεκροί Άγγελοι, Ένα Μέρος Να Κρυφτώ, Ποιός Θα Διώξει Μακριά Τη Θλίψη. Η Μελαγχολία σε στίχους του Paul Elyard δεν συμπεριλήφθηκε στον δίσκο, αλλά υπάρχει στην επανέκδοση βινυλίου που κυκλοφορεί από τις 26/1 από τις Labyrinth Of Thoughts Records και Lab Records και είναι ήδη μέσα σε μία εβδομάδα sold out από τις δισκογραφικές.
Γράψαμε και μιξάραμε τον δίσκο σε περίπου 60 ώρες και ήταν σχεδόν live με πολύ λίγα overdubs που είχαν να κάνουν με τα μοτίβα και τα σόλο από τις ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά και τις ακουστικές του Τάκη και τα riffs από τις κιθάρες που έπαιξε ο Διογένης, κάποια κρουστά από τον Σπύρο, το σαξόφωνο και τη φωνή. Η παραγωγή και η αισθητική κατεύθυνση του ηχητικού αποτελέσματος ανήκε και στα τέσσερα μέλη της μπάντας.
Το θέμα του εξωφύλλου είναι μία φωτογραφία της Rita Dibert και το γραφιστικό κομμάτι επιμελήθηκαν οι γραφίστες της A/one. Oι φωτογραφίες που υπάρχουν στην πρώτη έκδοση είναι του Γιώργου Νικολαϊδη μέσα στο στούντιο 111, αλλά και από την φωτογράφιση που κάναμε μαζί του στο Πεδίον Του Άρεως στην Αθήνα και το live μας από την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Στην νέα έκδοση των Μυστικών Κήπων υπάρχουν τέσσερις δικές του ακυκλοφόρητες φωτογραφίες από τα μέλη του συγκροτήματος κατά την ηχογράφηση. Στην έκδοση σε βιολετί βινύλιο του 2019 έχει γίνει νέο mastering από τις αναλογικές ταινίες από τον Nίκο Στυλίδη της Labyrinth Of Thoughts Records και ανανεωμένο artwork από την Melanie Merges Dimitriou.
Οι Μυστικοί Κήποι ήταν ο δίσκος που μας έκανε γνωστούς και μας καθιέρωσε αμέσως στη ροκ σκηνή της Ελλάδας και έδωσε το στίγμα του γκρουπ, που συνέχισε να δημιουργεί και να εξελίσσεται μέσα στα επόμενα χρόνια. Κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο του 1986 από την ΕΜΙ Columbia, την ίδια χρονιά που στη σκηνή είχαν κυκλοφορήσει το Colours Melting των Libido Blume, το Underworld Shakedown των Last Drive, το A Way Out των Anti Troppau Council, το Taste Of των Mushrooms, το Livin On Leavin των Stained Veil.
Ο Νίκος Μουρατίδης με τον Γιώργο Παυριανό στην EMI ήταν υπεύθυνοι για το promo του γκρουπ και οι αείμνηστοι Μάνος Ξυδούς, ως υπεύθυνος παραγωγής, και ο Γιάννης Κουτουβός, πολύ έμπειρος σε θέματα τύπου και ιδρυτής του Μetal Hammer, πρόσφεραν μεγάλη βοήθεια στο συγκρότημα.
Oι πωλήσεις των Μυστικών Κήπων στην πρώτη έκδοση ξεπέρασαν τις 10.000 κόπιες τα δύο πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας τους, όταν ένα επιτυχημένο άλμπουμ της ανεξάρτητης σκηνής πουλούσε το ανώτερο 1000 κόπιες.
Οι Μυστικοί Κήποι ήταν ο δίσκος που καθιέρωσε το συγκρότημα στη σκηνή και προδιαγέγραψε την πορεία μας, έβαλε τα θεμέλια της ιστορικής πορείας και δημιουργικής συνέχειας του γκρουπ. Ήταν ο οδηγός μας σε όλα τα μελλοντικά μας βήματα στη μουσική και τη ζωή.
Comments
