Ανταπόκριση: METALLICA, Ghost, Bokassa @ Letiste Letnany, Πράγα (18/8/2019)

 

Ήταν Σεπτέμβρης του 2018 όταν οι θρυλικοί Metallica ανακοίνωσαν την ευρωπαϊκή περιοδεία.

 

Αδράξαμε την ευκαιρία, επιλέξαμε την εμφάνισή τους στην Πράγα και σε συνεργασία με το Rock Tours κλείσαμε την εκδρομή μας και το μόνο που μας έμεινε ήταν να μετράμε μέρες!

 

Σημείο συνάντησης το άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου στην πλατεία Αριστοτέλους και τα μεσάνυχτα του δεκαπενταύγουστου ξεκινήσαμε το μεγάλο μας ταξίδι, με ενδιάμεση στάση στο Βελιγράδι! Ξεκούραση και βόλτες στην πόλη, επίσκεψη στο εκπληκτικό Beer Festival στην καρδιά της πόλης, με πάνω από 50000 κόσμο και τέσσερεις σκηνές και το επόμενο πρωί καρφί για Πράγα!

 

Πρωινές βόλτες στην ιστορική πόλη, όπου συναντήσαμε αμέτρητους οπαδούς των METALLICA από κάθε γωνιά της Ευρώπης και όχι μόνο και περίπου στις 3 η ώρα αναχώρηση με τα λεωφορεία για το Letiste Letnany το παλιό αεροδρόμιο της Πράγας!

 

Φτάνοντας στον χώρο και αφού εφοδιαστήκαμε τις μπύρες μας με τα αναμνηστικά ποτήρια των METALLICA τρέξαμε να πάρουμε όσο το δυνατόν καλύτερη θέση, καταλήγοντας στο κάγκελο (πιο μπροστά δεν γινόταν).

 

Αναμένοντας τη πρώτη μπάντα και λιώνοντας από τη ζέστη είχαμε την χρονική άνεση να απολαύσουμε το τεράστιο stage με τον μεγάλο διάδρομο στη μέση και έχοντας δεί βιντεάκια από άλλες πόλεις η αγωνία και η προσμονή για το υπερθέαμα που θα απολαμβάναμε ολοένα και μεγάλωνε!

 

Μετά από ένα δίωρο αναμονής οι Νορβηγοί στονεράδες Bokassa, τους οποίους επέλεξαν οι Metallica για να πάρουν μαζί τους στην περιοδεία τους, ανέβηκαν στη σκηνή. Το ρολόι μας έδειχνε 18:10!

 

 

 

 

Οι Kings of Stoner Punk (όπως αυτοαποκαλούνται) ήταν γεμάτοι όρεξη και ζωντάνια και μας χάρισαν ένα απολαυστικό μισάωρο, με τον μπασίστα να τρέχει διαρκώς σε όλη τη σκηνή και τον frontman να ξεσηκώνει με κάθε ευκαιρία το κοινό. Ο ήχος ήταν εκπληκτικός, ο κόσμος ολοένα και μαζευότανε μπροστά, ενώ εντύπωση μου έκαναν τα δύο δεκάχρονα κοριτσάκια που στους ώμους των γονιών τους δεν σταμάτησαν λεπτό να υψώνουν τα χέρια στον αέρα και να κάνουν το κλασσικό horns up! Σε γενικές γραμμές οι Bokassa αρέσανε, ξεσηκώσανε και ζεστάνανε για τα καλά τον κόσμο!

 

 

BOKASSA setlist:

Impending Doom

Last Night (Was a Real Massacre)

No Control

Captain Cold One

Mouthbreathers Inc.

Crocsodile Dundee

Charmed & Extremely Treacherous

Vultures

Immortal Space Pirate (The Stoner Anthem)

Walker Texas Danger

 

 

 

 

 

 

Λίγη ώρα αργότερα, η μελωδία του Ashes διαχέεται στον χώρο, και οι Ghost είναι έτοιμοι να δώσουν την δική τους παράσταση!

 

 

 

 

 

 

Αρχίζουν με το πρώτο single του τελευταίου τους δίσκου, το Rats και συνεχίζουν παίζοντας κομμάτια από τα προηγούμενα χρόνια. Τόσο ο Cardinal Copia, όσο και τα Nameless Ghouls ήταν εξαιρετικοί από άποψη απόδοσης και σκηνικής παρουσίας. Ο πρώτος είχε επίσης πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό, κάνοντας αστειάκια και χτίζοντας κατάλληλα το κλίμα πριν από τα κομμάτια, απογειώνοντας έτσι το show.

 

Δυστυχώς δεν υπήρχαν πολλοί οπαδοί του συγκροτήματος και αυτό χάλασε την εικόνα του live σε ορισμένες περιπτώσεις. Τα Cirice, Year Zero και Dance Macabre παρ’ ολ’ αυτά κέντρισαν το ενδιαφέρον του κόσμου φανερά, όπως και ο Papa Nihil, που εμφανίστηκε στο Miasma με το σαξόφωνο του.

 

Οι Ghost μας αποχαιρέτησαν με την μεγαλύτερη τους επιτυχία μέχρι τώρα, το Square Hammer, που από την κυκλοφορία του μέχρι και σήμερα ενθουσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Σουηδοί, έχοντας ένα πάρα πολύ καλό setlist, δεδομένου του περιορισμένου χρόνου, και μια απολαυστική παρουσία, σιγουρα άνοιξαν την όρεξη σε πολλούς για ένα headline show.

 

 

 

 

 

 

Εδώ να σημειώσω ότι ανήκω και εγώ σε αυτούς που πιστεύουν ότι οι Ghost και metal δεν είναι και υπερεκτιμημένοι είναι με αρκετή προώθηση από τα διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όμως έπειτα από αυτό το live show μπορώ να πω ότι εν μέρει αναθεώρησα. Έμεινα έκπληκτος από την άψογη σκηνική τους παρουσία, ήταν πιο «σκληροί» στο live από ότι τους βλέπουμε στα βίντεο κλιπ, είχαν τρομερή ενέργεια και μας οδήγησαν με τις μελωδίες τους και την εμφάνισή τους σε μυστικιστικά μονοπάτια.

 

Επίσης ο κόσμος δεν ήταν τόσο παρορμητικός και δε συμμετείχε όσο θα έπρεπε, κάτι που περίμενα να γίνει στο σετ των METALLICA, αλλά εν μέρει απογοητεύτηκα.Και θα το αναλύσω στις επόμενες γραμμές…γιατί σαν τους Έλληνες οπαδούς τελικά…κανεις!

 

 

GHOST Setlist:

Ashes

Rats

Absolution

Ritual

From the Pinnacle to the Pit

Faith

Cirice

Miasma

(Papa Nihil on Saxophone)

Year Zero

Mummy Dust

Dance Macabre

Square Hammer

 

 

 

 

 

 

 

 

Κάτι παραπάνω από μισή ώρα χρειάστηκε για να ετοιμαστεί η σκηνή να υποδεχτεί τους METALLICA, με μικρόφωνα να στήνονται περιμετρικά του stage (και ένα ακριβώς μπροστά μου), τις κάμερες να τοποθετούνται σε κάθε γωνιά του stage, και τον φωτογράφο της μπάντας να βγάζει τις πρώτες φώτος από το κοινό που παραλληρεί!

 

Ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει, η ώρα έχει πάει 20:10 και ξαφνικά στο επιβλητικό video wall αρχίζει να προβάλλεται η γνωστή σε όλους σκηνή του The Good, The Bad And The Ugly στο νεκροταφείο, με το Ecstacy Of Gold να προδίδει πως η ώρα που όλοι περιμέναμε είχε φτάσει…. Στιγμές αργότερα ακούγεται το Hardwired και οι Metallica έχουν κάνει την εμφάνιση τους!

 

Ο κόσμος τραγουδάει, συμμετέχει και σε καμία περίπτωση δεν παίρνει τα μάτια του από το συγκρότημα, το οποίο οργώνει την σκηνή με σκοπό να τους απολαύσουν όλοι οι οπαδοί σε όποιο σημείο της συναυλίας και αν βρισκότανε.  Αμέσως μετα, το The Memory Remains δίνει ακόμα μια αφορμή στον κόσμο να τραγουδήσει στη μελωδία του κομματιού. Τα επόμενα λεπτά γυρνάμε στην αγαπημένη δεκαετία του ’80 με τραγούδια όπως το Ride The Lightning και το Harvester Of Sorrow και εδώ προσπαθώ να κάνω το πρώτο mosh pit της βραδιάς με τους Τσέχους να παρεξηγούνται επειδή τους έσπρωξα λίγο και να μου συνιστούν να μείνω ακίνητος… ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ τους METALLICA να παίζουν τέτοιους ύμνους!!! Πραγματικά… Στην Ελλάδα θα είχα βρεθεί στην άλλη άκρη, θα πονούσαν τα πλευρά μου για κανα δίμηνο… αλλά εδώ τίποτα.. Μείναμε όλοι ακριβώς στο σημείο που ήμασταν από τους Ghost ακόμη…. Τελικά τώρα καταλαβαίνω τι εννοούν οι μπάντες που εξήρουν και μνημονεύουν τους Έλληνες οπαδούς σαν τους πιο «τρελούς» στον κόσμο!

 

Και αφού αποφάσισα και εγώ λοιπόν να επιδίδομαι μόνο σε headbanging χωρίς τα κλασσικά «σπρωξίματα», ήρθαν οι πρώτες νότες του The Unforgiven για να πάρουμε και τις απαραίτητες ανάσες…

 

Ακολουθεί το Here Comes Revenge me to video wall να προβάλλει διαρκώς κατι νέο ώστε να τραβάει το ενδιαφέρον , ενώ το pyro show σε κομμάτια όπως το Moth Into Flame έδειξε να ενθουσιάζει το κοινό!

 

 

 

 

Ακολούθησαν τα Sad But True και The Day That Never Comes και αμέσως μετά  James και Lars αποχωρούν από τη σκηνή για να για να αφήσουν το δίδυμο Robert και Kirk να κάνουν το κλασσικό τζαμάρισμα με μια μοναδική διασκευή που παίζουν σε κάθε show.  Αυτή τη φορά επέλεξαν ένα Τσέχικο παραδοσιακό κομμάτι επ ονόματι «Jožin z bažin» το οποίο όπως ήταν φυσικό τραγούδησαν μαζί τους και όλοι οι Τσέχοι οπαδοί! Στη συνέχεια ο Robert μας επέδειξε τις εκπληκτικές του ικανότητες ως μπασίστας, παίζοντας solo το ManUnkind και το Orion ενώ ταυτόχρονα στο video wall βλέπαμε από τον αδικοχαμένο Cliff Burton….

 

Και ενώ ακούσαμε μετά το Frantic από το St. Anger, αδιαμφισβήτητα το highlight της βραδιάς ήταν το One αφού το απίστευτα δουλεμένο show στο intro με φώτα laser να σκίζουν τον ουρανό, άπειρα πυροτεχνήματα και φλόγες, αλλά και η εξαιρετική του εκτέλεση καθήλωσε όλους όσους βρισκόταν στο Letiste Letnany!

 

 

 

 

 

 

Ενδιάμεσα στα κομμάτια ο James φροντισε να ευχαριστήσει τους 80000 ανθρώπους που έδωσαν το παρόν, σε έναν πιο σοβαρό τόνο, και να αποθεώσει το fan base που έχει χτίσει το συγκρότημα αυτά τα 38 χρονια και κάλεσε τον Lars να έρθει μπροστά μπροστά στον διάδρομο και λέγοντας πως είναι αδικημένος γιατί σχεδόν πάντα κρύβεται πίσω από το drum kit και δε τον απολαμβάνει ο κόσμος, συνέχισαν να παίζουν τα επόμενα κομμάτια όλοι μαζί τέρμα μπροστά στη μέση του stage και επικρατεί ΠΑΝΙΚΟΣ!

 

Και πώς να μην επικρατήσει, όταν η μπάντα παίζει χωρίς ανάσα τα Master of Puppets, For Whom the Bell Tolls, Creeping Death και Seek & Destroy!

 

 

 

 

Αφου τα φώτα εχουν σβήσει και ολοι περιμένουν το encore, ακούγεται το riff του Spit Out The Bone και η ενέργεια ανεβαίνει πάλι στην κορυφή. Το live κλείνει με 2 από τα πιο γνωστά κομμάτια των Metallica, τα οποία εκτόξευσαν την δημοσιότητα τους στις αρχές των 90’s, τα Nothing Else Matters και Enter Sandman. 80000 φωνές γίνανε 1.,,, Δημιουργείται μια ασυνήθιστη ατμόσφαιρα που δεν χωράει περιγραφές. Δεν υπήρχε άτομο να μην τραγουδάει!

 

Το live set ολοκληρώθηκε, ο κόσμος αποθέωνε, η μπάντα δεν έλεγε να φύγει! Ευχαριστούσαν όλοι το πολυάριθμο κοινό, πετάξανε πένες στον κόσμο (ΝΑΙ ήμουν από τους τυχερούς πιάνοντας ΤΡΕΙΣ!!!), ο Lars έδωσε σε λίγους υπερτυχερούς τις μπαγκέτες του και σιγά σιγά αποχώρησαν από τη σκηνή, αφήνοντας μας με τα καλύτερα συναισθήματα…έχοντας παρακολουθήσει ένα μοναδικό show, μια απίστευτη παραγωγή με τον καλύτερο δυνατό ήχο!

 

Οι Metallica ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πώς να κάνουν ένα live εμπειρία ζωής.

 

 

Μακάρι να μπορέσει να βρεθεί η χρυσή τομή και να τους φέρουν και στη χώρα μας, για να τους δει και το ελληνικό κοινό που δεν έχει την πολυτέλεια να ξενιτευτεί για να τους απολαύσει…

 

 

 

 

 

 

METALLICA Setlist:

The Ecstasy of Gold

(Ennio Morricone song)

Hardwired Intro

Hardwired

The Memory Remains

Ride the Lightning

Harvester of Sorrow

The Unforgiven

Here Comes Revenge

Moth Into Flame

Sad but True

The Day That Never Comes

Kirk & Rob's solos incl. 'Jožin z bažin', 'ManUNkind' & 'Orion'

Frantic

One

Master of Puppets

For Whom the Bell Tolls

Creeping Death

Seek & Destroy

 

Encore:

Spit Out the Bone

Nothing Else Matters

Enter Sandman

('The Frayed Ends of Sanity' outro)

 

 

Η επιστροφή μας θα ήταν δύσκολη, μιας και θα έπρεπε να κάνουμε άλλα 1300 χιλιόμετρα για να επιστρέψουμε, όμως χαλάλι για αυτό το οποίο είχαμε την τύχη να ζήσουμε!

 

Ευχαριστούμε το Rock Tours και όλους τους συνοδοιπόρους σε αυτό το υπέροχο ταξίδι και πάμε για άλλα!

 

 

 

 

 

 

Για το Rock Overdose,
Ζήσης Πετκανάς

(Ευχαριστούμε τον Αργύρη Τζώτζα για την παραχώρηση μερικών φωτογραφιών και τον Κώστα Πέζαρη για μέρος του κειμένου)

Comments