Σήμερα όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε ένα μέρος και αυτό δεν είναι άλλο από το Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης. Τρεις μπάντες του εγχώριου ροκ ήχου ενώνουν τις δυνάμεις τους για έναν εξαιρετικά καλό σκοπό και στέκονται έμπρακτα δίπλα σε όλους εκείνους τους συμπολίτες μας, που μέσα σε ένα καλοκαίρι βίωσαν τους χειρότερους τους εφιάλτες και σχεδόν έχασαν τα πάντα. Φτάνοντας στο χώρο αυτό, η νοσταλγία είναι το κυρίαρχο συναίσθημα της δεδομένης στιγμής. Όλοι οι συμμετέχοντες μουσικοί και μη, οι fans, το ανθρώπινο δυναμικό που βρίσκεται πίσω από μια τέτοια διοργάνωση ήταν εκεί, κάνοντας έτσι ένα βήμα πιο κοντά στην κανονικότητα που μας στερήθηκε σχεδόν αυτά τα δύο τελευταία χρόνια.
Οι πόρτες ανοίγουν γύρω στις 19:30 και ώρα με την ώρα ο κόσμος αρχίζει να αυξάνεται αισθητά. Με μια μικρή καθυστέρηση, στις 20:10 περίπου ανεβαίνουν στην σκηνή οι νεοσύλλεκτοι Passengers In Panic.
Η παρθενική εμφάνιση της μπάντας αφήνει πολύ καλές πρώτες εντυπώσεις, ενώ τα heavy και progressive στοιχεία παντρεύονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο με τα υπόλοιπα παραδοσιακά στοιχεία. Μας παρουσίασαν σχεδόν όλο το debut album τους, που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο χειμώνα μέσω της ελληνικής εταιρείας Sleaszy Rider, ενώ παράλληλα εμφανίστηκαν επί σκηνής και με νέο μέλος στα lead φωνητικά και δεν γίνεται να μην αναφέρω την εξαιρετική απόδοση των κομματιών, καθώς και τις εκπληκτικές της ικανότητες που γίνονται αντιληπτές από την αρχή κιόλας του setlist. Αν και η φωνή, για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα, ήταν χαμηλά στο The Undertaking και Gang Of Stares, από το No Ghosts και έπειτα διορθώνεται. Αξιοσημείωτη στιγμή της εμφάνισης τους δεν ήταν άλλη από το Leap Of Faith, αποδίδοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο φόρο τιμής στις μνήμες όλων εκείνων των γυναικών, που έχασαν άδικα τη ζωή τους από τους γυναικοκτόνους τους. Η ατμόσφαιρα βαραίνει, ενώ το ύφος της μπάντας παίρνει μια πιο σοβαρή διάσταση. Συνεχίζουν την εμφάνιση τους με κομμάτια όπως το Shipwreck, Life At Its Best, το cover Tsampasin και κλείνουν με το To Stain. Τα backing vocals ηχοχρωματικά σε συνδυασμό με τα lead vocals ταιριάζουν, ενώ έντονα στοιχεία των κομματιών αποτελούν τα heavy riffs και τα τύμπανα, με το εκπληκτικό παίξιμο της Ελένης Νότα. Τα backing tracks και το ακορντεόν είναι εκείνα τα στοιχεία που κατευθύνουν τα κομμάτια στον πιο παραδοσιακό ήχο.
Με το πέρας της ώρας, γεμίζουν σιγά σιγά όλο και περισσότερες θέσεις του Δημοτικού Θεάτρου και η σκυτάλη παραδίδεται τώρα για τα ακόλουθα 45 λεπτά στην εγχώρια symphonic μπάντα Enemy Of Reality.
Οι οποιεσδήποτε τεχνικές δυσκολίες, που μπορεί να εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικής τους εμφάνισης έσβησαν με την εμβληματική τους παρουσία επί σκηνής και με το παιχτικό και μη δέσιμο της μπάντας. Τα λόγια περιττά για την Ηλιάνα Τσακιράκη, που για ακόμη μία φορά μας χάρισε ανατριχίλες με τις εξαιρετικές φωνητικές και ερμηνευτικές της δυνατότητες. Οι δυναμικές των τυμπάνων, τα καλογραμμένα riffs και τα ορχηστρικά στοιχεία συμβάλλουν στην σύνθεση της συνολικής εικόνας της μπάντας. Από το setlist τους δεν απουσίαζαν αγαπημένα κομμάτια από το δεύτερο album τους Arakhne, όπως τα Reflected, Afraid No More, Nouthetisis και Taste Of Defeat, καθώς και το The Bargaining από τον δίσκο Reflected God. Απέδωσαν άρτια τα κομμάτια και ξεσήκωσαν με τον δικό τους τρόπο τον κόσμο που παρευρισκόταν εκεί, αλλά και μας χάρισαν εικόνες που είχαμε ξεχάσει τα δύο αυτά τελευταία χρόνια λόγω της πανδημίας. Η εμφάνιση τους αυτή ολοκληρώθηκε με την τελευταία τους κυκλοφορία, Την Πατρίδα Μ’ Έχασα, που θα αποτελέσει και μέρος της επερχόμενης κυκλοφορίας του νέου τους δίσκου. Αυτή η συγκινητική αναβίωση της ιστορίας της γιαγιάς Αγγελικής από τον Πόντο ήταν το λιγότερο καθηλωτική και μαζί τους νιώσαμε τον πόνο εκείνων των ανθρώπων της ιστορικής αυτής τραγωδίας.
Κάπως έτσι, ήρθε και η σείρα των headliners του live- της tribute μπάντας στον Dio- τους Rock N’ Roll Children να ανέβουν στην σκηνή. Για την ακόλουθη μία ώρα ακούσαμε αξιομνημόνευτα και διαχρονικά κομμάτια από την συνολική μουσική καριέρα του ενός και μοναδικού Dio. Κομμάτια από τους Rainbow, όπως τα Stargazer, A Light In The Black, Kill The King, Temple Of The King και Catch The Rainbow αποτέλεσαν ένα μεγάλο μέρος της εμφάνισης τους, με το τελευταίο κομμάτι να το αφιερώνει ο Γιάννης Παπανικολάου ειδικά στην οικογένεια του. Δεν έλειψαν εξίσου κομμάτια της προσωπικής κυκλοφορίας του Dio Rainbow In The Dark, Man Of The Silver Mountain, Holy Diver και Don’t Talk To Strangers. Το κοινό ενώθηκε, έγινε ένα και όλοι μαζί τραγουδούσαμε αγαπημένα κομμάτια, που οι Rock N’ Roll Children απέδωσαν εξαιρετικά, φέρνοντας τα σε κάποια σημεία πιο κοντά στους ίδιους τους fans με την συμμετοχή τους σε αυτά. Μεγάλοι, αλλά και μικρότεροι σε ηλικία θαυμαστές συμμετείχαν όλοι με το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό. Για το κλείσιμο αυτού του νοσταλγικού setlist δεν γινόταν να απουσιάζει το κομμάτι από τον ομώνυμο δίσκο των Black Sabbath, Heaven And Hell.
Για το RockOverdose,
Ιωάννα Γαλάνη
Comments
