Πως τα 'φερε έτσι η συνθήκη και μέσα σε διάστημα τριών ημερών είχαμε συνωστισμό συναυλιών. Πέμπτη οι Leprous, Παρασκευή οι (και όχι η) Sylvaine και την Κυριακή το ανίερο δίδυμο των Sacramentum/Bewitched. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που μας αφορά είναι ο δεύτερος ερχομός στη χώρα μας της πολυοργανίστριας και άκρως συμπαθούς Kathrine Shepard μετά από την «ιδιαίτερη» πρώτη της εμφάνιση στο Death Disco (για την οποία μάλιστα και η ίδια κατά τη διάρκεια της συναυλίας της, δεν δίστασε να αστειευτεί τονίζοντας «είχε αρκετά λιγότερο κόσμο»). Αυτή τη φορά παρόντα δήλωσαν περίπου 150 άτομα ώστε να τιμήσουν την Νορβηγίδα τραγουδοποιό, και μάλιστα μια μέρα πριν την επέτειο ενός χρόνου για το τέταρτο –και καλύτερο μέχρι στιγμής- άλμπουμ της με τίτλο “Nova”. Θεωρώ ότι αν το άλμπουμ δεν άρεσε τόσο πολύ δε θα είχαμε και αυτή την προσέλευση, η οποία ωστόσο πίστευα και ήλπιζα να ήταν μεγαλύτερη γιατί η κοπέλα το αξίζει. Ωστόσο με τα τελευταία γεγονότα, πάλι καλά που δώσανε το παρόν και όσοι το δώσανε (συν άλλοι 100 στη Σαλόνικα όπως πληροφορήθηκα) και παρακολούθησαν μια λιτή μεν, περιεκτική σε διάρκεια δε συναυλία η οποία υπό όλες τις συνθήκες που αναφέρθηκαν, απεδείχθη επιτυχημένη, με την ευχή να μη χρειαστούν 5 χρόνια να την δούμε ξανά.
Τη βραδιά άνοιξε το δικό μας πολλά υποσχόμενο σχήμα των Euphrosyne, ένα κουαρτέτο που κινείται σε όχι συγκεκριμένο ύφος, αλλά συνδυάζει πολύ εύστοχα post/doom ήχους με αρκετά black ξεσπάσματα, χωρίς όμως black metal φωνητικά. Η Έφη στη φωνή με αρκετό πάθος τραβάει τα βλέμματα πάνω της, ενώ αφού πρώτα μας τόνισε ότι η συναυλία αυτή αφιερώνεται στα θύματα του δυστυχήματος στα Τέμπη και αυτό είναι κάτι που δε θα ξεχαστεί ποτέ, πιο μετά ανέφερε ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι εκεί στη θέση όσων έχασαν τη ζωή τους. Με δραματικό και θεατρικό τόνο, αποδίδει τα φωνητικά της πάνω στην πολυποίκιλη μουσική τους και το περσινό μισάωρο ΕΡ τους “Keres” είναι μόνο η αρχή για όσα θα ακολουθήσουν. Θεωρώ ότι βρίσκονται σε πάρα πολύ καλό δρόμο συνθετικά, με τις επιρροές τους να είναι αρκετές και να ενσωματώνονται σωστά στη μουσική τους. Από τη στιγμή που μπορούν και το υπηρετούν, δε θα έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Ενδέχεται πάντως σοβαρά αν κατασταλάξουν σε συγκεκριμένη κατεύθυνση να κάνουν τη διαφορά πιο σύντομα απ' όσο υπολογίζουμε. Μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση και μακάρι να τους βλέπουμε συχνότερα. Κέρδισαν ειλικρινές χειροκρότημα κατά την αποχώρηση τους με τον κόσμο να δηλώνει ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος.
Στις 22:30 όπως προβλεπόταν, οι Sylvaine κάνουν την εμφάνιση τους με μοναδικό μέλος που συνοδεύει την Kathrine σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνιση της, τον Dorian στα τύμπανα. Στο πλάι της ο Flo στις κιθάρες και ο Max στο μπάσο, να εκτελούν από κοινού χρέη δεύτερων φωνητικών, ο Flo πιο υποστηρικτικός και ο Max στα πιο ντεθμεταλλέ φωνητικά όπου χρειαζόταν. Ένα παλιό κομμάτι από το “Wistful” ανοίγει τη συναυλία της προς έκπληξη όσων γνωρίζουν τη δισκογραφία της, ο λόγος για το “Earthbound”, όπου η Kathrine με τα λυκίσια ουρλιαχτά της, παρακαταθήκη της αγάπης της για τους Burzum, μας βάζει έντονα στο κλίμα της συναυλίας. Πολύ καλός ο ήχος, με τα πάντα να ακούγονται στην εντέλεια και παρότι τα πολύ μακριά μαλλιά της πολλές φορές μπλέκονται στις χορδές της κιθάρας της ή στο τάστο, η ίδια δεν πτοείται. Το βίντεο του νέου της δίσκου “Nowhere, Still Somewhere” κάνει το κοινό να χαμογελάσει παρότι η μουσική της δεν είναι χαρούμενη, ενώ ακούμε και κομμάτι από το “Atoms Aligned, Coming Undone” με το “Abeyance” να το εκπροσωπεί. Ήδη έχουμε κομμάτια από τα 3 από τα 4 άλμπουμ της (δυστυχώς δεν έπαιξε κάτι από το “Silent Chamber, Noisy Heart”) ενώ η συνέχεια είναι Νορβηγική.
Μας δείχνει πόσο καλά και πιο ελεύθερα αποδίδει κομμάτια στη μητρική της γλώσσα, με τα “Fortapt” και “Thrjar” να παίζονται στο καπάκι και τη μπάντα γενικά να είναι σε πολύ καλή φόρμα. Το ότι έχει διαλέξει μέλη από Γαλλία και Γερμανία δείχνει την πολυσυλλεκτικότητα τους σαν συγκρότημα, ενώ δένουν πολύ όμορφα όλοι μαζί επί σκηνής και εύχομαι να μη χρειαστεί να κάνει αλλαγές σ’ αυτό το line-up. To “I Close My Eyes So I Can See” μας αποδεικνύει ότι το “Nova” είναι πράγματι δισκάρα, ενώ το αγαπημένο “Mono No Aware” τονίζει ότι είναι το βαρύτερο παικτικά και συναισθηματικά κομμάτι που έχει γράψει, ενώ δεν πιστεύει ότι πέρασε ήδη ένας χρόνος από την κυκλοφορία του “Nova” και πόσο ζεστά το υποδέχθηκε ο κόσμος. Χαμογελάει και λάμπει, δείχνοντας ότι δεν θεωρεί την στήριξη του κόσμου δεδομένη, ενώ δυο παλιότερα κομμάτια θα κλείσουν τη συναυλία της ύστερα από 70’. Αρχικά το “A Ghost Trapped In Limbo” από το “Wistful” και το “Mørklagt” από το “Atoms Aligned, Coming Undone”. Μοιράζει φιλιά προς τον κόσμο, με τη μπάντα να υποκλίνεται, και μας τονίζει ότι θα έρθει ξανά πολύ σύντομα. Τρίσγλυκη, πολυπράγμων και λαμπερή, η Kathrine εξελίσσεται όσο περνάνε τα χρόνια και αξίζει την στήριξη του κόσμου.
Πολύ καλύτερη η εμφάνιση της από την πρώτη φορά, αλλά πιστεύω ότι όταν τριτώσει το καλό με νέο δίσκο και μεγαλύτερο σε διάρκεια σετ μελλοντικά και φυσικά περισσότερο κόσμο, θα είναι η ιδανική στιγμή να την απολαύσει το κοινό σε πλήρες μεγαλείο!
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
