"Punk's not dead, I know it's not"
"40 years a punk" και αυτό από μόνο του αποτέλεσε "υποχρέωση" να το γιορτάσουμε μαζί με τον Marky και να βρεθούμε στο Piraeus Academy αυτή τη φορά, σε ένα άκρως φθινοπωρινό Σαββατόβραδο. Ο χώρος έχει φιλοξενήσει τον τελευταίο χρόνο μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα της μουσικής που αγαπάμε και φυσικά ο θρυλικός Marky Ramone δε θα μπορούσε να λείψει! Παρόλα αυτά, δε σας κρύβω πως για πρώτη φορά η προσέλευση του κόσμου με προβλημάτισε και τολμώ να πω αρχικά με "πάγωσε"... όταν φτάνοντας γύρω στις 20:00 στην Πειραιώς αντίκρυσα γύρω στα 100 άτομα να περιμένουν να ξεκινήσει η συναυλία!
Λίγο μετά τις 20:30 στη σκηνή ανεβαίνουν απτόοιτοι οι συμπαθέστατοι Graviola! Ένα σχήμα για το οποίο δεν είχα διαβάσει - ακούσει νωρίτερα και κέρδισε την προσοχή μου , με την garage rock αισθητική του αλλά και την λιτή πλην "γεμάτη" παρουσία του. Αν και "μπουκωμένοι" στην αρχή από πλευράς ήχου, στην πορεία "ζεστάθηκαν" κι αυτοί κι εμείς από κάτω που λικνιζόμασταν σε ρυθμούς καθαρόαιμου rock. Μπράβο στο ντουέτο των Graviola, καλή αρχή για να μας ξεσηκώσουν-αν και σε διαφορετικό μουσικό ύφος - ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να τους ξανα-ακούσουμε με καλύτερες συνθήκες, από πολλές απόψεις.
Καθώς η ώρα περνούσε το Piraeus Academy είχε πλέον αισθητά περισσότερο κόσμο, όλων των ηλικιών, από γεροpunkηδες μέχρι πιτσιρικάδες με εμφάνιση βγαλμένη από άλλες εποχές. Λίγο μετά τις 21:30, ο Marky Ramone βγαίνει στη σκηνή χαιρετώντας το αθηναϊκό κοινό ενώ με το πρώτο “1-2-3-4” της βραδυάς δώθηκε το έναυσμα σε μια ασταμάτητη χορευτική κούρσα! Πρωταγωνιστής φυσικά η επιβλητική παρουσία του Marky Ramone πίσω από το drum kit, που χτυπούσε τα τύμπανα δίνοντας το ρυθμό ακάθεκτος, το κοινό που χόρευε και χοροπηδούσε μπροστά στη σκηνή ασταμάτητα, οι "κεραυνοβολημένοι" στρατιώτες του Marky Ramone's Blitzkrieg - Captain Poon, κιθαρίστας των Bloodlights και πρώην Gluecifer - ο ακούραστος μπασίστας Alejandro Vlejo Lewezuk - και τέλος ο αεικήνητος τραγουδιστής Ken Stringfellow (The Posies), ο οποίος κυριολεκτικά όργωσε πέρα δώθε την σκηνή - χρησιμοποιώντας το καλώδιο του μικροφώνου - συν τοις άλλοις - και ως μαστίγιο των ηχείων ... (όσο και να τα μαστίγωνε όμως ο ήχος δε γινόταν καλύτερος).
Κυριολεκτικά χωρίς ανάσα - πέρα από 2 σύντομα μικρά διαλείμματα - πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι - αστραπή στις χρυσές εποχές του punk rock, με όχημα τον πύραυλο (που και το πανό πάνω από τη σκηνή απεικόνιζε!) Highlights της βραδιάς θα μπορούσα να πω πως ήταν το encore με Blitzkrieg Bop όπου ο Ken Stringtellow έγινε ένα με τον κόσμο, ο οποίος το ζητούσε ασταμάτητα αλλά και η "μάχη" για τα drum sticks... όπως πάντα άλλωστε!
40 χρόνια punkης ... έχει ζήσει και έχει ζήσει εμπειρίες εντός και εκτός σκηνής ο Marky Ramone! Ο κατά κόσμον Marc Steven Bell δεν έχει να αποδείξει τίποτε σε κανέναν, φέρει με τιμή και πανάξια το βαρύ όνομα των RAMONES κρατώντας ζωντανή και ατόφια τη μουσική κληρονομιά τους !
Κάθε επίσκεψη του Marky Ramone στην χώρα μας είναι εγγύηση διασκέδασης, πόσο μάλλον όταν είναι επετειακή! Ακούσαμε ένα "best of" set από τους αειθαλείς ύμνους των Ramones και φύγαμε ικανοποιημένοι από μια άκρως διασκεδαστική βραδιά, που σε τελική ανάλυση σημασία δεν είχε τόσο το αν π.χ δεν έπαιξαν το "Somebody Put Something In My Drink" 😛 ή κατά πόσο "καθαρός" ήταν ο ήχος ... αλλά το πόσο "βρώμικα" διασκέδασες με ή χωρίς αλκοόλ ... Μέχρι την επόμενη φορά πάντως εμείς ακόμα θα πιστεύουμε στα θαύματα!
Κλείνω παραφράζοντας λίγο τους στίχους ... "We have been blessed with the power to survive - After all these years Punks are still alive!"
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
Comments
