Με φρέσκες τις παραστάσεις από την περασμένη Κυριακή στο Κύτταρο, (Dio Tribute), νάμαι πάλι εκεί, στο Κύτταρο, αυτή τη φορά ως φίλος της μουσικής των Ozric Tentacles και ως απεσταλμένος του Rock Overdose. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας των Ozric αρκετές στιγμές βρέθηκα να αναπολώ το vibe, το πάθος και το ήθος που χαρακτήρισαν τηn περασμένη Κυριακή. Και να αναλογίζομαι ακόμη γενικότερα όλη αυτή τη θετική ενέργεια που μοιραζόμαστε μαζί με τον κόσμο εμείς οι rockers, οι μουσικοί, στα Live μας που ξεφυτρώνουν παντού, σε μεγάλα stages και μικρές σκηνές, οάσεις σε μια εποχή που μας χρειάζεται πολύ περισσότερο από τους σαχλαμαράκηδες gay-νίτσαρους της λαικο-πόπ και της τηλε-trash αισθητικής. Και χωρίς πολλές φανφάρες: παίρνουμε το χώρο μας.
Αν νομίζετε ότι παραληρώ αντί να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις από τη συναυλία των Ozric Tentacles θα σας έλεγα: κάθε άλλο. Τα progressive epic jams των Ozric σου δίνουν τη δυνατότητα να ‘ταξιδέψεις’ νοερά – σου λικνίζουν το σώμα σε έντονους και περίεργους ρυθμούς, σε υπνωτίζουν με τα ψυχεδελικά video projections τους και αφήνουν το μυαλό σου να ‘δέσει’ την όλη εμπειρία ‘προσωπικά’ αλλά σε γλυκιά σύμπνοια με όλους τους άλλους παρόντες.
Δεν είναι συναυλία με hits που περιμένουν όλοι να τα τραγουδήσουν μαζί, (αν και αρκετά κομμάτια είναι γνωστά στο κοινό και το ενθουσιάζουν), ούτε και είναι κατάμεστο το Κύτταρο – υπολογίζω ότι είμαστε 250 με 300 άτομα, μια χαρά σχετικά, (αν και περίμενα κάτι περισσότερο).
Τη βραδιά άνοιξαν οι δικοί μας Zen Garden – δεν τους πρόλαβα αλλά μου είπαν όλοι τα καλύτερα: πρόκειται για percussion/art dance act (βλ.Stomp) με έντονη κίνηση και εφευρετική χρήση των κρουστών. Ενθουσίασαν το κοινό και νομίζω ότι σύντομα θα παίξουν στο ‘Αν’, stay tuned.
Οι Zen Garden έχουν προσωπικές φιλικές σχέσεις με τους Ozric, έπαιξαν ως ‘κανονικοί’ καλεσμένοι της μπάντας κι όχι ως ‘εταιρικό’ support.
Δηλαδή, άλλη μία ‘φεστιβαλική’ πινελιά στους έτσι κι αλλιώς φεστιβαλικούς Ozric Tentacles. Εκεί, στα ‘fests’ έχουν χτίσει τη φήμη τους οι Ozric, live band στην ουσία, αν και έχουν πλούσια και τακτική δισκογραφία. Εδώ και 30 σχεδόν χρόνια οι Ozric δεν έχουν σταματήσει, ‘διαλύσει’, ούτε έχει χρειαστεί να κάνουν ποτέ reunion και τέτοια.
Αν δεν τους ξέρεις, φαντάζομαι, και τους πετύχεις σε κάποιο φεστιβάλ θα πάθεις ένα ευχάριστο σοκ. Χειμαρρώδη space/epic jams, αλλά από μάστορες του είδους – ούτε χαώδη jams ούτε πολύ detailed progressive. Θες να το πεις ‘progressive lite’ ή ‘dance friendly’, επειδή θα δεις όμορφα κορίτσια να χορεύουν στο ρυθμό τους? Ας αφήσουμε τις ταμπέλες. Οι Ozric θα κάνουν να περάσει καλά από τον άμουσο μέχρι και τον ‘ψαγμένο’. Είναι μερικές συναυλίες που μου δίνουν αυτή την εντύπωση: ότι στην τύχη να’φερνες κόσμο, πολύ κόσμο, θα περνάγανε όλοι καλά. Γι αυτό οι Ozric έχουν φίλους ‘εδώ κι εκεί’, από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με rock μέχρι τύπους σαν κι εμένα που τη βρίσκουν με Kansas, Gentle Giant, Return to forever, Eloy..
Μιας και είπα Eloy – τα space/prog instrumental περάσματα των Eloy και των Hawkwind είναι τα πρώτα σημεία αναφοράς που μου ήρθαν στο νου – ως πιθανές επιρροές τους – όταν πρωτάκουσα Ozric. Μόνο που οι Ozric είναι instrumental band, δεν έχουν ‘proper vocalist’ και στίχους. Και έχουν ένα συνεπές στυλ από τον 1ο ως τον πιο πρόφατό τους δίσκο.
Έπαιξαν 3 κομμάτια από το album ‘Paper Monkeys’(2011), ξεχώρισα τα: Mooncalf, Oolong Oolong, κι άλλα, από albums όπως τα κλασικά: Jurassic shift, Erpland και το πρόσφατο The yum yum tree.
Οι Ozric Tentacles που είδαμε είναι οικογενειακή υπόθεση, της οικογένειας Wynne. Εκτός του Ollie Seagle (drums), που είναι νεότερο μέλος του σχήματος, (ικανότατος και συνεπής στα κομμάτια, ακόμη και στα απαιτητικά).
Κάποια basslines υπάρχουν και στις λούπες του πλειμπακ αλλά η Brandi Wynne (bass) παίζει πιστά από πάνω, (αν και σ’ ένα κομμάτι κατέβηκε απ το stage), με τον υιό Silas Wynne στα space effects και τα synths.
Σε γενικές γραμμές: φεστιβαλικός αέρας, hippie, psychedelia, αλλά και αναμφισβήτητες progressive rock στιγμές, κυρίως όταν βγαίνει μπροστά, συχνότατα, η καλή κιθάρα του τελετάρχη Ed Wynne (gtr/synths), φυσικού leader των Ozric Tentacles.
Ίσως να μην ήταν η ‘καλύτερη’ ή η πιο ‘grandiose’ συναυλία τους στην Ελλάδα, (τακτικοί επισκέπτες πια), αλλά δεδομένων των συνθηκών δεν υπήρχε ‘απόσταση’ μεταξύ μπάντας και κοινού, η φεστιβαλική ατμόσφαιρα ‘παρέας’ έκανε τον κλειστό χώρο του ‘Κυττάρου’ σπίτι της και είχε μια υπόγεια καλοκαιρινή υπόσχεση.
Μετά το live πιάσαμε για λίγο την κουβέντα με τους Ozric’s: μας είπαν ότι μετά την Ελλάδα πάνε Ιταλία, Βόρεια Ευρώπη και μετά καλοκαίρι Αμερική, εκεί που μένει μόνιμα η οικογένεια Wynne. Μια δυνατή cult μπάντα, ακούραστη live μηχανή που γράφει χιλιόμετρα ανά την υφήλιο, και πάντα μια ωραία συναυλία για να βρεθείς.
Για το RockOverdose.gr: Νάσος Καββαθάς
Comments
