Εδώ και ένα εξάμηνο περίπου έχει ανακοινωθεί η έλευση των θρυλικών gothic-doom metallers Paradise Lost στη χώρα μας για δύο συναυλίες, στα πλαίσια μιας επετειακής περιοδείας για τα 30 χρόνια του μνημειώδους “Icon”. Έκτοτε, για τον υπόλοιπο καιρό περιμέναμε αυτό το live με τεράστια ανυπομονησία! Όχι γιατί οι Άγγλοι λείπουν από τη χώρα μας (παίζουν για δεύτερη φορά μέσα στη χρονιά, ενώ έχει ανακοινωθεί η εμφάνισή τους και στο επόμενο Chania Rock Festival), αλλά γιατί, εκτός του ότι δεν τους χορταίνουμε, πρόκειται για μια ξεχωριστή περιοδεία στην οποία παίζουν ολόκληρο το θρυλικό “Icon” που λατρεύουμε βαθιά!
Λίγες μέρες πριν παίξουν για πρώτη φορά στα χρονικά στη συμπρωτεύουσα, ανακοινώθηκαν οι εξαιρετικοί On Thorns I Lay ως το support σχήμα που θα τους συνοδέψει στα δύο sold out shows τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!
Σε αυτό το άρθρο θα σας μεταφέρουμε ό,τι αφορά τη συναυλία της Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε στο Principal Club Theater στον Μύλο. Όντας ένα sold out show για μια μεγάλη μπάντα, αντιλαμβάνεστε ότι η ουρά στην είσοδο ήταν τεράστια. Μέσα από τον συναυλιακό χώρο είχαν αφαιρεθεί μέχρι και τα σκαμπό για τους καθήμενους ώστε να γίνει κάποια εξοικονόμηση χώρου! Είχε παρευρεθεί πάρα πολύς κόσμος ήδη από την αρχή για να παρακολουθήσει τους On Thorns I Lay, ενώ σταδιακά, κλασικά, γέμιζε ο χώρος όλο και περισσότερο. Ομολογώ πως ο εξαερισμός του χώρου θα έπρεπε να λειτουργεί καλύτερα, εφόσον φιλοξενεί τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Κι αυτό το λέω γιατί σκάσαμε από τη ζέστη σε όλο το live, κάτι που είναι ανθυγιεινό.
Τη σκηνή που βρήκαμε στημένη μόλις καταφέραμε να ανεβούμε πάνω, θα τη χαρακτήριζα όμορφη αλλά αρκετά λιτή: υπήρχε ένα τεράστιο πανί που κρεμόταν πίσω με το λογότυπο των Paradise Lost, μπροστά βλέπαμε στημένα δύο μικρότερα banners με το λογότυπο των On Thorns I Lay και φυσικά τα μουσικά τους όργανα που τους περίμεναν.
Οι On Thorns I Lay ανέβηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 20:30 όπως όριζε το πρόγραμμα, γεμάτοι ενέργεια και όρεξη! Πώς γίνεται άλλωστε να μην είναι ενθουσιασμένοι μετά από τη μεγάλη επιτυχία του υπέροχου, νέου ομώνυμου δίσκου τους; Η είσοδός τους έγινε με το intro της καινούριας κυκλοφορίας, “Fallen from Grace”, και ο κόσμος τους υποδέχθηκε με ιδιαίτερη θέρμη. Οφείλω να αναφέρω πως η ακουστική όταν ξεκίνησαν ήταν αρκετά θολή, ωστόσο στη συνέχεια βελτιώθηκε για ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Οι On Thorns I Lay έπαιξαν ένα ποιοτικότατο, σκοτεινό setlist, με το οποίο τίμησαν τον νέο δίσκο με τρία κομμάτια (“Fallen from Grace”, “Newborn Skies”, “Thorns of Fire”), ενώ αφιέρωσαν και από δύο θέσεις για κομμάτια από τις δισκάρες Aegean Sorrow (“Erevos”, “Olethros Part I”) και Threnos (“Misos”, “The Song of Sirens”). Η αλληλεπίδραση του frontman Πέτρου Μηλιάδη με το κοινό ήταν απολαυστική, όπως και η απόδοση των φωνητικών του. Η υπόλοιπη μπάντα έπαιξε επίσης πολύ δυνατά!
Ένα άλλο στοιχείο που εκτίμησα πραγματικά στην εμφάνιση των On Thorns I Lay, είναι η αυθεντική, ειλικρινής τους ευγνωμοσύνη, και η ταπεινότητα με την οποία την εξέφρασαν, απέναντι στον κόσμο που βρίσκεται δίπλα τους και τους στηρίζει στη μακρόχρονη πορεία τους. Το σετ τους κράτησε γύρω στα 45 λεπτά, και ήταν ό,τι έπρεπε για να μας ζεστάνει καλά για τους Paradise Lost!
Setlist - On Thorns I Lay:
1. Fallen from Grace
2. Newborn Skies
3. Misos
4. The Song of Sirens
5. Olethros Part I
6. Erevos
7. Thorns of Fire
Ο Μύλος είχε ήδη γεμίσει από κόσμο. Μέσα στο μισάωρο που περιμέναμε τους Άγγλους ήρθαν σχεδόν και οι τελευταίοι. Στις 21:45 ακριβώς, όπως όριζε το πρόγραμμα, ακούστηκε η πρώτη νότα από το “Deus Misereatur” (το outro του “Icon” χρησιμοποιήθηκε ως intro). Οι θρυλικοί Paradise Lost κατέλαβαν τη σκηνή υπό τις έντονες φωνές του τρελαμένου κοινού!
Ο frontman Nick Holmes ξεκίνησε με το “Embers Fire” και έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για μια βραδιά που θα μας μείνει για πάντα! Όντας μια περιοδεία αφιερωμένη στα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του μνημειώδους “Icon”, ήταν αναμενόμενο ότι το setlist θα είναι άκρως ποιοτικό, μόνο από το γεγονός ότι υπάρχει ολόκληρος ο δίσκος. Σχεδόν όλο αφιερώθηκε στο “Icon”, ενώ στο encore κομμάτια και από άλλους τρεις δίσκους (“Pity the Sadness” – Shades of God, “No Hope in Sight” – The Plague Within, “Ghosts” — Obsidian) συνόδεψαν το “Sweetness”.
Σε όλο το σετ των Paradise Lost, η ατμόσφαιρα ήταν απερίγραπτη! Ο κόσμος ήξερε τους στίχους από κάθε κομμάτι και τραγουδούσε τους κατασκότεινους gothic/doom ύμνους καθ’ όλη τη διάρκεια του live μαζί με τον Nick Holmes! Ο λακωνικός Holmes διατηρούσε την επαφή με το κοινό με τον δικό του iconic τρόπο, ενώ όλη η υπόλοιπη μπάντα έπαιζε εξαιρετικά και το απολάμβανε πολύ. Να πω πως ο ήχος στο σετ ήταν αρκετά καλός με ικανοποιητική λεπτομέρεια, αν και ανά στιγμές θα θέλαμε να ακούμε λίγο παραπάνω τα φωνητικά. Απεναντίας, αυτή τη φορά στα αρνητικά της βραδιάς θα κατέτασσα τον ως επί το πλείστον υπερβολικά σκοτεινό και ραγδαία εναλλασσόμενο φωτισμό, ο οποίος δεν βοηθούσε καθόλου τους φωτογράφους και τον κόσμο να αποτυπώσουν όμορφα μερικές από τις στιγμές που έζησαν στις συσκευές τους.
Και τώρα ας επιστρέψω στα θετικά. Αν και η επιλογή είναι εξαιρετικά δύσκολη, ως στιγμές που ξεχώρισαν στο live θα έβαζα στην άκρη τις εκτελέσεις των “Embers Fire”, “Widow”, “Colossal Rains” και “True Belief”, όχι μόνο λόγω του εξαιρετικού παιξίματος της μπάντας αλλά και επειδή ο κόσμος τότε έδειχνε λίγο πιο έντονα την αγάπη του.
Η βραδιά αυτή ήταν γεμάτη έντονα συναισθήματα. Λίγο τα κομμάτια που ήταν φορτισμένα από μόνα τους, λίγο ο επετειακός χαρακτήρας της περιοδείας, λίγο η σημασία του δίσκου που ήταν στο προσκήνιο και η λατρεία του κόσμου για αυτόν και για τις μπάντες που μας πρόσφεραν τα παράγωγα της ψυχής τους με δύο αψεγάδιαστα σετ. Διάφοροι παράγοντες συνετέλεσαν στο τελικό αποτέλεσμα.
Τολμώ να πω πως ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα στη βόρεια Ελλάδα, όλο και περισσότερο δείχνει την ανάγκη του για μουσικά events που αφορούν τόσο μεγάλα ονόματα (βλέπε τη συναυλία του Bryan Adams και το ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ Παλατάκι) και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους αρμόδιους bookers και τους διοργανωτές. Μήπως ήρθε η ώρα για περισσότερα bookings μεγάλων καλλιτεχνών στη Θεσσαλονίκη; Πάντως, η συναυλία των Paradise Lost για τα 30 χρόνια του “Icon” αποτέλεσε μια μοναδική και σπάνια ευκαιρία για όλους εμάς που είχαμε την τιμή και την τύχη να παρευρεθούμε εκεί, ώστε να ακούσουμε ζωντανά ολόκληρο έναν θρυλικό δίσκο. Τέτοιες στιγμές τις θυμάσαι για πάντα!
Setlist - Paradise Lost:
Intro - Deus Misereatur
1. Embers Fire
2. Remembrance
3. Forging Sympathy
4. Joys of the Emptiness
5. Dying Freedom
6. Widow
7. Colossal Rains
8. Weeping Words
9. Poison
10. True Belief
11. Shallow Seasons
12. Christendom
Encore
13. Sweetness
14. Pity the Sadness
15. No Hope in Sight
16. Ghosts
Για το RockOverdose,
Κατερίνα Μήτικα
Φωτογραφίες: Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
