Σαν σήμερα 20/07/2018 πραγματοποιήθηκε η πιο πρόσφατη εμφάνιση των IRON MAIDEN στην Ελλάδα, η οποία ακόμη και σήμερα 3 χρόνια μετά αποτελεί θέμα συζήτησης σε κάθε παρέα που βρέθηκε εκεί, και σίγουρα θα μείνει στη μνήμη μας τουλάχιστον ... μέχρι την επόμενη φορά!
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ανταπόκριση από τη συναυλία καθ' αυτή αλλά μερικές αναμνήσεις από τις μέρες εκείνες ... και είναι αφιερωμένο στο παρεάκι μου και ιδιαίτερα στη μνήμη του αγαπημένου φίλου μας Κώστα Μ. που μας άφησε νωρίς ...
Η είδηση πως οι έρχονται οι IRON MAIDEN τον Ιούλιο του 2018 ήρθε σαν βάλσαμο, δίνοντας νόημα στην ρουτίνα μου, είχα κάτι να περιμένω για το καλοκαίρι!
Life's too short, buy the damn tickets... κι έτσι έγινε! Όταν ξεκίνησε η προπώληση - Νοέμβρης 2017, ήμουν από τα πρώτα 10 άτομα που στήθηκαν στην ουρά να πάρουν τα πολυπόθητα early birds εισιτήρια!
Από το Νοέμβρη ως τον Ιούλη πολλά πράγματα άλλαξαν άρδην και αναγκάστηκα να παραιτηθώ λίγες μέρες πριν τη συναυλία από την δουλειά μου… λόγω φόρτου εργασίας αλλά και άλλων παραγόντων… Το γεγονός αυτό όμως ήταν μια απελευθέρωση για μένα, καθώς το 2ημερο Rockwave 2018 ήταν το γεγονός της χρονιάς και ήθελα να το ζήσω ξέγνοιαστη μέχρι την τελευταία σταγόνα ιδρώτα…
Έτσι μπορέσαμε και οργανώσαμε τη φάση σχεδόν επαγγελματικά! Το κτήμα του φίλου μου Δημήτρη στον Ωρωπό, αποτέλεσε το ιδανικό "pit stop" για διαμονή καθώς είναι πολύ κοντά στο Terra Vibe, οπότε είχαμε κανονίσει after party με μπύρες – σουβλάκια, μουσική μιας και θα φιλοξενούσαμε καμιά 15αριά άτομα που θα ερχόταν από Αθήνα και επαρχία!
Κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή βάζαμε τις τελευταίες πινελιές στο στήσιμο της δικής μας «σκηνής», η οποία ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τους φίλους μας. Οι μισοί είχαμε πάει από νωρίς στη Μαλακάσα, κάποιοι θα ερχόταν αργότερα ενώ άλλοι είχαν αναλάβει να μας περιμένουν για το after party, ψήνοντας διάφορες λιχουδιές!
Στο «ψητό» τώρα… Πολλά έχουν γραφτεί όσους που είχαν την τύχη να ζήσουν αυτή την ανεπανάληπτη εμπειρία …
Προσωπικά, μπαίνοντας μέσα στο Terra Vibe εκείνη τη μέρα και αντικρίζοντας τη λαοθάλασσα ένιωσα ένα πρωτόγνωρο δέος και η γλυκιά προσμονή να ξεκινήσει το show κορυφωνόταν όσο νύχτωνε! Ήμασταν μπροστά στη σκηνή, στα 2 μέτρα από το εκπληκτικό σκηνικό που στην πορεία έγινε ένα φαντασμαγορικό θέατρο των εξελίξεων μιας από τις καλύτερες και αρτιότερες εμφανίσεις των Maiden στην Ελλάδα! Η setlist περιελάμβανε μερικά από τα καλύτερα κομμάτια από όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους – με εκπλήξεις όπως το Where Eagles Dare και Flight Of Icarus που είναι από τα αγαπημένα μου, ενώ το συγκλονιστικό show ήταν πλαισιωμένο από εκπληκτικά σκηνικά και εφέ, που μας άφησαν εκστασιασμένους και μας έκαναν να παραμιλάμε!
Δε θα ξεχάσω την αίσθηση με το που ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι, όταν το πλήθος μας παρέσερνε σαν κύμα! Συμπιεζόμασταν και εκτονωνόμασταν κυκλικά όπως τα ελατήρια λες και όλη η καταπιεζόμενη ενέργεια ήθελε να ελευθερωθεί απεγνωσμένα προς τον ουρανό... Πετάξαμε κυριολεκτικά στον αέρα!
Βλέποντας αργότερα βιντεάκια και φωτογραφίες, νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να ξεχωρίσω τη φιγούρα μου μες στο απέραντο πλήθος των σχεδόν 40 χιλιάδων ατόμων, μιας και είχα την φαεινή ιδέα να φορέσω μια «στέκα» στα μαλλιά μου που φωτίζει στο σκοτάδι – γεγονός που αποδείχτηκε σωτήριο ώστε αργότερα η παρέα μου να με βρει – καθώς λειτούργησε σαν «σημαδούρα»!
Μπορεί η πτήση μας προσγειώθηκε απότομα καθώς κάναμε σχεδόν 4 ώρες να βγούμε από το παρκινγκ (κυριολεκτικά με τα πόδια θα είχαμε φτάσει νωρίτερα) ωστόσο δεν αφήσαμε τη μιζέρια να μας καταστρέψει την εμπειρία μας και τα σχέδιά μας για after party!
Οι φίλοι μας στο σπίτι περίμεναν, τα σουβλάκια είχαν ήδη ψηθεί και οι μπύρες ήταν ακόμη παγωμένες … Άυπνοι από την υπερένταση και παρόλη την ταλαιπωρία … για τις επόμενες μέρες, μήνες, χρόνια έχουμε "γεμίσει" με μικρές ιστορίες που μοιραζόμαστε στις παρέες μας σε κάθε ευκαιρία...
Δε περιγράφω άλλο! Δε χρειάζεται ... Απλά αφιερώνω αυτό το κείμενο σε όσους ήμασταν εκεί, όσους ήμασταν παρέα, και όσους γίναμε παρέα, σε όσους χαθήκαμε και σε όσους ξαναβρεθήκαμε…. Σε όσους έφυγαν μα θα είναι πάντα μαζί μας ….
Οι εποχές άλλαξαν, άλλαξε ο τρόπος που γίνονται πλέον οι συναυλίες, ας ελπίσουμε να είναι προσωρινό και να ξαναζήσουμε παρόμοιες στιγμές!
Μέχρι τότε UP THE IRONS! \m/
Tears fall but why am I crying
After all I'm not afraid of dying
Don't I believe that there never is an end...
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός - John Metalman Photography
videos: Youtube - mysterphaz
Comments
