Δεν έχουν περάσει ούτε 6 μήνες από τότε που διοργανώθηκε το 1ο Poltergeist Festival. Είχε διοργανωθεί στο ίδιο club (Level 69) στις 6/7/2024. Σχετικά μπορείτε να διαβάσετε σε προηγούμενη ανάρτηση του Rock Overdose: https://rockoverdose.gr/poltergeist-festival-w-cold-remembrance-new-zero-god-ventirati-terrapin-level-69/
Όπως είχα γράψει τότε: "Κατά την γνώμη μου ως πρώτο διοργανωθέν ήταν πετυχημένο δεδομένου των συνθηκών (Σάββατο Ιουλίου)... Πιστεύω πως εάν γινόταν σε άλλη χρονική περίοδο (όχι Ιούλιο) ίσως να είχε περισσότερο κόσμο. Εάν καταστεί θεσμός με την πάροδο του χρόνου η καλή του φήμη θα διαδοθεί και θα έχει σταδιακά περισσότερο κόσμο". Και φαίνεται ότι αυτή ήταν και η άποψη των διοργανωτών για αυτό διοργανώθηκε σε λιγότερο από ένα εξάμηνο και μάλιστα σε καλή συναυλιακή περίοδο και συγκυρία.
Η 2η διοργάνωση όμως ήταν διήμερη και όπως και στην 1η έγινε κλήρωση για την σειρά εμφάνισης των συγκροτημάτων. Οι Diesel Cindy ενώ ήταν αρχικά προγραμματισμένο να εμφανιστούν την 1η μέρα, για λόγους ανωτέρας βίας τελικά δεν εμφανίστηκαν και την θέση τους πήραν οι New Zero God και τις δύο μέρες. Επίσης ενώ η αρχική διαφήμιση έλεγε πως το Σάββατο οι πόρτες θα άνοιγαν στις 9 και την Κυριακή στις 8, τελικά άνοιξαν και τις 2 μέρες στις 6 με ώρα λήξης του φεστιβάλ τις 10. Όπως διάβασα σε κάποια ανάρτηση, υπήρξε πρόβλημα και κάποιους γείτονες, παρόλο που η ηχομόνωση είναι πολύ καλή. Αυτή η χρονική αλλαγή έχει το πλεονέκτημα ότι το φεστιβάλ τελείωνε σχετικά νωρίς και το κοινό μπορούσε να φύγει και με τα ΜΜΜ. Επίσης ένα πλεονεκτήματα του club (εκτός από το πολύ ωραίο περιβάλλον και διάκοσμο) είναι η πολύ καλή ποιότητα ήχου την οποία επιμελείται ο Μάνος στην κονσόλα, τον οποίο ευχαρίστησαν όλα τα συγκροτήματα, όπως και τους διοργανωτές, τους New Zero God και κυρίως τον Μιχάλη Πούγουνα.
1η μέρα, Σάββατο 23/11
A Monkey Shine
Η κλήρωση έβγαλε να παίξει πρώτο το νεαρότερο (το πιο νέο-ιδρυθέν) συγκρότημα. Πρόκειται για ένα 6μελές alternative rock συγκρότημα με διεισδύσεις και σε άλλα μουσικά ιδιώματα, κυρίως grunge και indie. Το concept και κάποιες συνθέσεις για το πρώτο (ψηφιακό μέχρι στιγμής) άλμπουμ "Altered State" ξεκίνησε από την Νέα Ορλεάνη από τον μπασίστα Γιώργο Τόλια. Προσωπικά, θεωρώ πως το μόνο "μειονέκτημα" τους είναι ότι οι συνθέσεις τους παρόλο που είναι προσεγμένες και καλά δομημένες, ακούγονται αρκετά "ήρεμες".
Είχαν την σχετική ατυχία να παίξουν (ως πρώτο συγκρότημα) σε σχετικά μικρότερο κοινό. Στο περίπου 35' σετ τους έπαιξαν και τα 7 τραγούδια του "Altered State", με διαφορετική όμως σειρά, καθώς και το "Interstate Love Song" (διασκευή Stone Temple Pilots), αφήνοντας καλές εντυπώσεις.
A Monkey Shine setlist
01 Late Wait
02 Lazy Eye
03 Cotton White Overdrive
04 Interstate Love Song (διασκευή Stone Temple Pilots)
05 Audiotrip
06 Get to the Point
07 Make Ends Meet
08 Deep in the Mud
New Zero God
Δεύτεροι έπαιξαν οι διοργανωτές του φεστιβάλ. Σχετικά με την ιστορία τους και την μουσική σημαντικότητα τους (κεφαλαιώδης για την ελληνική Gothic Rock σκηνή) έχει αναφερθεί το Rock Overdose σε παλιότερες αναρτήσεις, στις οποίες οι αναγνώστες μπορεί να προστρέξουν (Ανταπόκριση: NEW ZERO GOD @ Λαμπηδόνα (Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα), Αθήνα (11/5/2024) και
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΙΧΑΛΗΣ (MIKE) ΠΟΥΓΟΥΝΑΣ (FLOWERS OF ROMANCE - NEXUS - NEW ZERO GOD) .
Για άλλη μία φορά "έδωσαν ρέστα" παίζοντας ένα σετ από γνωστές επιτυχίες από την πρώτη μέχρι και την τελευταία τους κυκλοφορία. Δεν νομίζω να έμεινε κανείς παραπονεμένος με την απόδοση τους, ούτε με την επιλογή των τραγουδιών.
Μπορεί να είναι η αίσθηση μου, όμως πιστεύω ότι ο ήχος είχε υπερτονίσει την κιθάρα. Εντάξει, προσωπικά αυτό μου άρεσε σφόδρα μίας και ο ρόλος της στα περισσότερα τραγούδια τους (Damaged, Angeline, Reptile Dance) θα έπρεπε να ήταν εμφανής και ο Παναγιώτης Αρσένης έδωσε ρεσιτάλ παικτικής δεινότητας και με αυτοσχεδιασμούς. Ακούγοντας τον το στυλ του μου θύμισε κάτι από Frank Marino, Alvin Lee, κτλ. Όμως ήταν κάπως άδικο για τους Γιάννη Ψιμόπουλο στα drums (πάλι σόλαρε στην εισαγωγή του Dead Inside και όχι μόνο) και Μιχάλη Σεμερτζόγλου για τον πολύ καίριο υποστηρικτικό του ρόλο στο μπάσο (στυλιστικά πετυχημένη η τραγιάσκα του), δεδομένου ότι υποσκέλιζε τον ήχο των οργάνων τους. Όσον αφορά την φωνή και γενικότερα την παρουσία του Μιχάλη Πούγουνα φαίνεται ότι έχει αναρρώσει πλήρως από την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του.
Στα 57½’ του σετ τους έπαιξαν 9 τραγούδια τους καθώς και μία διασκευή Flowers of Romance (το πρώτο συγκρότημα του Μ. Πούγουνα) και ακόμη και αυτοί που δεν τους πολυ-ήξεραν ή είχαν έρθει αποκλειστικά για κάποιο από τα υπόλοιπα 2 συγκροτήματα "έπαθαν πλάκα".
New Zero God setlist (Σαββάτου)
01 Damaged
02 Strangest of Fruits
03 Angeline
04 Dead Inside
05 Kiss the Witch
06 Hell Bets on Me to Lose
07 My Reaper
08 Love Hate Song
09 What'cha Gonna Do?
10 Reptile Dance (διασκευή Flowers of Romance)
Penny Dreadful
Τελευταίο συγκρότημα της ημέρας οι Penny Dreadful. Το όνομα τους ξενίζει λίγο και προέρχεται από το ομώνυμο είδος των βρετανικών αναγνωσμάτων του 19ου αιώνα, τα οποία κόστιζαν μία πένα με θεματολογία ιστορίες φρίκης και γοτθικού τρόμου, ενώ υπάρχει και ομώνυμη σειρά 27 επεισοδίων. Δημιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2010 και από την αρχική σύνθεση υπάρχει μόνον ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Γιάννης Καλιφατίδης ηγέτης του ιστορικού και ενός από τα σπουδαιότερα Gothic Rock συγκροτήματα Into the Abyss (1987 - 2001) με έδρα την Γερμανία. Μουσικά όμως, οι Penny Dreadful διαφέρουν αρκετά από τους Into the Abyss καθότι παίζουν “dark” Americana με Post Punk, Garage και Noise Rock επιρροές. Κάλλιστα η μουσική τους θα ταίριαζε ως soundtrack σε ταινίες Western, του Jarmusch ή σε ντοκιμαντέρ του Werner Herzog. Το μόνο κοινό σημείο είναι το ταλέντο του Γιάννη στις συνθέσεις και στο κιθαριστικό βιμπράτο. Έχουν 2 πλήρεις κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους: “Deadwood” (2013) και “Pilgrimage” (2017)
Εμφανίστηκαν στην σκηνή κατά τις 9 (ως τρίο πλέον) με drummer τον Γιάννη Ψιμόπουλο, ο οποίος είχε παίξει προ ολίγου στους New Zero God (διπλοβάρδια) και τον πολύ καλό Πάνο Τομαρά στο μπάσο. Έπαιξαν αρχικά 9 τραγούδια σε ~ 32’ εκ των οποίων 3 καινούρια (“Πόλεμος”, “No Meaning at All”, “Love Born in the Machine”) από την επερχόμενη νέα κυκλοφορία τους. Και εφόσον υπήρχε η χρονική δυνατότητα και το κοινό φώναζε «κι άλλο» έπαιξαν ως encore το "Brand-New Start" (αυτό και αν είναι αντίφαση!). Κοντολογίς, η εμφάνιση τους ήταν δυναμική, πετυχημένη για το είδος που παίζουν (τα βιπράντα στην κιθάρα έδιναν μία αίσθηση αγωνίας) και άρεσε (συμπεραίνοντας από τις αντιδράσεις) στο κοινό.
Penny Dreadful setlist
01 Πόλεμος
02 The Devil in the Attic
03 Death Blow
04 No Meaning at All
05 Love Walks on a Wire
06 Maze
07 Love Born in the Machine
08 Over
09 Burnin' Hole
... Encore ...
10 Brand-New Start
2η μέρα, Κυριακή 24/11
New Zero God
Την Κυριακή οι New Zero God κληρώθηκαν να παίξουν πρώτοι και γνωρίζοντας την περίπου διάρκεια του σετ των υπολοίπων συγκροτημάτων έπαιξαν 2 τραγούδια λιγότερα σε σχέση με το χθεσινό σετ (“My Reaper” και “Love Hate Song”) σε ~ 46’, προκειμένου τα υπόλοιπα συγκροτήματα να έχουν χρόνο να εκφραστούν κάπως πιο άνετα. Όσον αφορά την απόδοση τους ήταν άψογη όπως και την προηγούμενη μέρα!
Θα αναφέρω ενδεικτικά για την ικανότητα τους στα live ότι στο τελευταίο τραγούδι τους (και τις 2 μέρες) "Reptile Dance", ενώ η studio εκτέλεση του είναι gothic ατμοσφαιρική (με πλήκτρα, κτλ) διάρκειας ~ 6', η live εκτέλεση του είναι πιο hard rock με καταπληκτικά δυναμικά solos διάρκειας ~ 8'.
New Zero God setlist (Κυριακής)
01 Damaged
02 Strangest of Fruits
03 Angeline
04 Kiss the Witch
05 Dead Inside
06 Hell Bets on Me to Lose
07 What'cha Gonna Do?
08 Reptile Dance (διασκευή Flowers of Romance)
Art Telepaths
Εδώ μιλάμε για άλλο ένα "βαρύ πυροβολικό" του φεστιβάλ. Το όνομα τους μπορεί να μην είναι ευρύτερα γνωστό, όμως ο μπασίστας και τραγουδιστής τους Γιώργος Σκαρλάτος είναι ιδρυτικό μέλος των Magic de Spell (1980 - 2009). Δημιουργήθηκαν το 2012 και η πρώτη κυκλοφορία τους ("Heaven Up There!" 2013) περιέχει "ξεχασμένα" τραγούδια από πρόχειρη ηχογράφηση σε κασέτα το 1982, τα οποία όμως δεν είχαν συμπεριληφθεί σε επίσημες κυκλοφορίες. Έκτοτε οι Art Telepaths έχουν κυκλοφόρησαν το ΕΡ Freak Όνειρα (2020) και πρόσφατα το single “Ονειροπωλείο - Χωρίς Φόβο” (22-10-2024).
Ήταν το μόνο ελληνόφωνο συγκρότημα του φεστιβάλ και μουσικά κινούνται στον χώρο του εναλλακτικού Rock - Post Wave Punk. Προσωπικά θα τους χαρακτήριζα ως "Καταγγελτικό Rock" όχι μόνο λόγω του Punk ύφους τους, αλλά και του καταγγελτικού κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου των στίχων τους.
Ο Γ. Σκαρλάτος προλόγιζε σχεδόν κάθε τραγούδι αναφέροντας στο τι πραγματεύονται οι στίχοι του, όπως π.χ.: το "Θυμάμαι" (με το οποίο ξεκίνησαν), όπου από το 2020 που πρωτοκυκλοφόρησε, έχουν αλλάξει 2 φορές τους στίχους για να συμπεριλάβουν τις σφαγές σε Συρία και Παλαιστίνη και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη. Ενώ το "Χάκερ" αναφέρεται σε αυτούς που θέλουν να χακάρουν τις ζωές μας. Κάπου προς τη μέση του σετ έπαιξαν το "Νέα Σκοτεινή Εποχή" (διασκευή του "New Dark Age" των Sound με ελληνικούς στίχους, όχι ακριβής μετάφραση, αλλά στο πνεύμα του τραγουδιού).
Στην παρούσα σύνθεση (ως τρίο) κιθαρίστας ήταν ο νεαρός και ικανότατος Παρασκευάς Θεοδωράκης (έκανε και δεύτερα φωνητικά). Την παράσταση όμως έκλεψε ο drummer Στάθης Παπανδρέου, ο οποίος έκανε την τελευταία εμφάνιση του με το συγκρότημα και τον οποίο ευχαρίστησαν για την συνεισφορά του. Είναι εμφανές το κινητικό του πρόβλημα στα πόδια, στην σκηνή όμως ήταν άλλος άνθρωπος! Παρόλη την ηλικία του και το προαναφερθέν πρόβλημα υγείας έπαιζε τα drums σαν νεαρός 20άρης! Απορώ πως κτύπαγε την μπότα, απίστευτος! Στο τελευταίο τραγούδι: "Σχιζοφρενοβλαβίωση" (διασκευή Ν. Άσιμου) ο Γ. Σκαρλάτος (που ομοίαζε την φωνή του κάπως με του Άσιμου) προσκάλεσε την νεαρή Ρένα Στρούλιου για να κάνει δεύτερα φωνητικά (και άριες). Εννοείται ότι απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού και η εμφάνιση τους διάρκειας ~ 50’ ήταν πολύ δυναμική και σε υψηλό επίπεδο.
Art Telepaths setlist
01 Θυμάμαι
02 Χάκερ
03 Μείνε Μακριά
04 Freakόνειρα
05 Έτσι Πάει
06 Νέα Σκοτεινή Εποχή (διασκευή του "New Dark Age" των Sound)
07 Ονειροπωλείο
08 Χωρίς Φόβο
09 Σχιζοφρενοβλαβίωση (διασκευή Ν. Άσιμου)
Harmony Dominion
Ακούγοντας το όνομα τους, το διαστροφικό μυαλό μου πήγε απευθείας στο μνημειώδες (για το Grincore) album των Napalm Death "Harmony Corruption". Καμία σχέση, ακριβώς το αντίθετο!
Οι Harmony Dominion είναι ένα νέο (από το 2020) 6μελές συγκρότημα που αποτελείται από δεξιοτέχνες μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων 2 αιθέριων τραγουδιστριών με αισθαντικές φωνές (Όλγα Λάσκαρη και Αλίντα Πετρουλάκη), ενώ το ρόλο των "θλιμμένων" φωνητικών κάνει ο τεχνίτης μπασίστας Κώστας Χατζησταματάκης (κατ' αναλογία με την εναλλαγή brutal female φωνητικών σε κάποια Gothic Metal συγκροτήματα). Πολύ μου άρεσε και ο ρόλος των πλήκτρων (Δημήτρης Λάσκαρης) που έδιναν άλλο ηχόχρωμα, ενώ η κιθάρα (Γιάννης Νίκας) ήταν μεν σε χαμηλό ρόλο, αλλά με progressive φόρμες.
Μουσικά είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το είδος τους. Το δελτίο τύπου (και η αυτοπροσδιοριστική περιγραφή τους στο bandcamp) αναφέρει συνδυασμό στοιχείων Electronica και Post-Rock και ατμοσφαιρικές συνθέσεις. Θα προσέθετα ότι έχουν έντονα στοιχεία ατμοσφαιρικής ambient μουσικής, psychedelic rock, trip hop και ίχνη funk, soul και folk rock ώστε να δημιουργηθεί ένα ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο μείγμα. Κοντολογίς, θα διακινδύνευα να πω ότι είναι οι "It's a Beautiful Day" του σήμερα.
Καλοί οι Napalm Death (σε όσους τουλάχιστον τους αρέσουν), αλλά χρειάζονται και οι στιγμές χαλάρωσης και οι Harmony Dominion είναι ένα ιδανικό ποιοτικό συγκρότημα για αυτόν τον ρόλο. Πάντως δεν ήταν όλα τα τραγούδια χαλαρωτικά και ταξιδιάρικα, είχαν και τα πιο έντονα όπως τα "Redemption Road", "Νo One is There", "Another Messiah".
Η εμφάνιση τους δεν πέρασε απαρατήρητη και αρκετοί παρευρισκόμενοι που δεν τους ήξεραν ή δεν τους είχαν ξανακούσει (γεγονός απόλυτα φυσιολογικό δεδομένου ότι μουσικά διαφέρουν από τα υπόλοιπα συγκροτήματα, ως το "λιγότερο" ροκ συγκρότημα) εντυπωσιάστηκαν από την εμφάνιση τους που διήρκησε ~ 50’. Πάντως η κλήρωση της Κυριακής ήταν ίσως ο καλύτερος δυνατός συνδυασμός. Στην αρχή Gothic Rock γκαζιλίκια, μετά "καταγγελτικό" ροκ και στο τέλος ηρεμία και χαλάρωση.
Harmony Dominion setlist
01 Streets of Shame
02 Clown
03 Je ne jouerai pas
04 Memory of a Rose
05 Reason Why
06 Redemption Road
07 No One is There
08 Cry
09 Another Messiah
10 Child is my Name (διασκευή Kemopetrol)
11 Led by Hope
Το φεστιβάλ τελείωσε λίγο μετά τις 10 και ως συνολική εικόνα και για τις δύο μέρες θα έλεγαν ότι ήταν άκρως πετυχημένο με συγκροτήματα από ένα ευρύ φάσμα Rock μουσικής καλύπτοντας αρκετά ιδιώματα του χώρου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο κοινό που είχε ακούσματα μόνο από κάποια είδη να ακούσει και κάτι διαφορετικό. Το επόμενο (Poltergeist 3) ανακοινώθηκε ότι θα γίνει το καλοκαίρι.
Για το RockOverdose,
Κείμενο/Φωτογραφίες: Παναγιώτης Παπανδρεόπουλος
Comments
