Παρασκευιάτικη προακρόαση δίσκου είχε το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας, με τους Caelestia να μας προσκαλούν στα Underground Music Studios για το 2ο τους δίσκο ''Thanatopsis'', ο οποίος έρχεται να διαδεχτεί το ντεμπούτο ''Beneath Abyss'' σχεδόν 3 χρόνια μετά την κυκλοφορία του (Φλεβάρης '15). Τα Underground Music Studios βρίσκονται σχεδόν 10' από τον σταθμό μετρό του Αγίου Αντωνίου, επί της κεντρικής οδού Εθνάρχου Μακαρίου, στον αριθμό 17 και στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που βρίσκεται ο σταθμός μετρό Περιστερίου, κοινώς βγαίνετε στον Άγιο Αντώνιο από την έξοδο της εκκλησίας, περνάτε απέναντι, κατευθύνεστε προς τα αριστερά και το βρίσκετε σε μία εγκοπή πολυκατοικίας. Με δικό του ειδικό ασανσεράκι, είναι πολύ εύκολο στην πρόσβαση. Εκεί το συγκρότημα μας υποδέχτηκε εγκάρδια, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η προσέλευση και το ενδιαφέρον από εκπροσώπους του τύπου, όπως και από μέλη εγχώριων συγκροτημάτων που η προακρόαση αναγκάστηκε να καθυστερήσει 45'-50'. Τελικά αφού περιμέναμε υπομονετικά κι αφού είχα την τύχη ο παιχταράς-γατούλης μασκώτ του στούντιο να με κάνει μαξιλάρι του (από 30-40 άτομα, πάνω μου ήρθε και κατσικώθηκε), μπήκαμε στην αίθουσα όπου θα γινόταν η προακρόαση με πολύ κόσμο να περιμένει ανυπόμονα.
Το ''Τhanatopsis'' πρόκειται για ένα δίσκο που φτάνει σχεδόν τη μία ώρα διάρκειας, με το αποτέλεσμα να ακούγεται κρυστάλλινο σε ήχο. Η προπαραγωγή είχε γίνει από τον Οκτώβρη του 2016 στα Bombtrack Studios στο Μαρούσι, με τον παραγωγό Μιχάλη Μελετέα, ενώ στη συνέχεια το συγκρότημα ταξίδεψε στη Σουηδία και ηχογράφησε το άλμπουμ με τον εγνωσμένης αξίας Fredrik Nordstrom. Θυμίζει αρκετά Σκανδιναβικό ήχο, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι το συγκρότημα υπέγραψε στην ΕΜΡ του ''πολύ'' David Ellefson των Μegadeth για διανομή σε Αμερική, Κίνα και Ιαπωνία, στην Ευρώπη τη διανομή θα αναλάβει η SPV, με τον δίσκο να κυκλοφορεί επίσημα στις 10 του Δεκέμβρη. Τα κομμάτια του δίσκου γράφτηκαν από τον Γενάρη ως τον Σεπτέμβρη του 2016, από τον τραγουδιστή Νίκο Παλυβό κυρίως, με βοήθεια κι από τον κιθαρίστα Βασίλη Θωμά, ο οποίος ήταν τρόπον τινά ο παρουσιαστής του δίσκου και έδινε τις απαραίτητες επεξηγήσεις. Οι στίχοι είναι αποκλειστική υπόθεση της τραγουδίστριας Δήμητρας Βίντσου, ενώ στο δίσκο συμμετέχουν επίσης ο Βαγγέλης Ευαγγέλου στις κιθάρες, ο Στέλιος Βαρουτσάκης στο μπάσο και ο Σωκράτης Παναγουλέας στα τύμπανα. Το πολύ όμορφο εξώφυλλο φιλοτέχνησε η Gogo Melone (θυμίζει αρκετά τον Σπύρο από τους Septicflesh σε αισθητική). Ακολουθεί ανάλυση των κομματιών:
1) Ιntro - Time For Redemption (0:50): Η σύντομη εισαγωγή του δίσκου που σε προετοιμάζει γι'αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει στη συνέχεια.
2) Initium Vitae Et Mortis (6:31): Ξεκινάει αρκετά συμφωνικά, με πολύ δυναμικό και ογκώδες μπάσιμο, αλλάζει σε γυναικεία φωνητικά με πολύ γρήγορα τύμπανα στο υπόβαθρο, ενώ στο σημείο που φωνάζει ''Hail Dark Lord'' μπαίνει ένα δυνατό blast beat, το οποίο ακολουθείται από ένα επίσης γρήγορο μέρος στη συνέχεια. Αλλαγή με πλήκτρα που καταλήγουν σε ήρεμο σημείο με a capella φωνητικά και εκ νέου πλήκτρα, ενώ στη συνέχεια ένα πολύ όμορφο σημείο με ρυθμικά τύμπανα και εναλλαγή κάφρικων/γυναικείων φωνητικών δίνει ιδιαίτερο τόνο στο κομμάτι. Ακολουθεί νέο blast beat που σύντομα αλλάζει σε γρήγορο κοπάνημα που συνεχίζει με ρυθμική δίκαση, ενώ στο σημείο ''the gods need blood'' ακολουθεί ένα νέο ρυθμικό μέρος που καταλήγει πάλι σε blast beat.
3) Τhanatopsis (6:39): Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου ξεκινάει εμφατηριακά, με ένα αργό μέρος με δυνατά τύμπανα και στη συνέχεια ένα black-οειδές ριφφ και πολύ γρήγορα τύμπανα, για να μπούν τα γυναικεία φωνητικά και να γίνει ρυθμική αλλαγή, ενώ στη συνέχεια μπαίνουν τα ακραία φωνητικά που καταλήγουν πάλι σε γυναικεία με βαρύ στακάτο σημείο, ενώ στη γέφυρα του κομματιού κατεβαίνει ένα πολύ ωραίο ριφφ με τύμπανα που καταλήγουν σε δίκαση και ξανά γυναικεία φωνητικά, σε σημείο που θυμίζει έντονα Dimmu Borgir. Άλλο ένα στακάτο ριφφ ακολουθεί ένα μελωδικό σημείο και το τέμπο του ανεβαίνει σε ένταση με όμορφο σολάκι από πίσω. Στη συνέχεια υπάρχει αλλαγή που οδηγεί στον αρχικό ρυθμό, ενώ ξεπετάγεται ενα σιδηροδρομικό ριφφ που καταλήγει σε όμορφο συμφωνικό σημείο, πολύ ρυθμικό, που στο τέλος αλλάζει σε μελωδική αλλαγή που κόβει το κομμάτι απότομα στο τέλος.
4) Chamber Of Torments (6:09): Ξεκίνημα με σφυριχτό ριφφάκι που καταλήγει σε πλήκτρα που οδηγούν το ρυθμό. Δυνατό μπάσιμο από γρήγορα τύμπανα, με γυναικεία φωνητικά που καταλήγουν σε μελωδικό σημείο, ακολουθεί φρενήρες σημείο και αλλαγή με αλληλουχία φωνητικών από Νίκο και Δήμητρα αντίστοιχα, στο τέλος του οποίου υπάρχει ένα κρυφο-σολάκι. Ξανά γυναικεία φωνητικά με γρήγορα τύμπανα, με αλλαγή που περιέχει ένα ακόμα μικρό σόλο, με γρήγορα τύμπανα που αλλάζουν σε ρυθμικό μέρος και καταλήγει πάλι σε συνδυασμό πλήκτρων/γυναικείων φωνητικών. Αλλαγή με γρήγορο σημείο φουλ κιθάρας το οποίο γίνεται πιό ρυθμικό στη συνέχεια με τράβηγμα των χορδών, και αρκετά προοδευτική αλλαγή με απαλά γυναικεία φωνητικά συνοδεία τυμπάνων και όμορφο fade out κλείσιμο.
5) Devil's Game: Kομμάτι που σε αποκλειστικότητα παρακολουθήσαμε το audio video που γυρίστηκε γι'αυτό. Ξαφνικό μπάσιμο με τη μία με πανγρήγορα τύμπανα και το Νίκο να πατάει πάνω στο ρυθμό τους με τη φωνή του. Αλλαγή με τη Δήμητρα να μπαίνει για να συνεχίσει το κομμάτι με τις φωνές και των δύο και τη Δήμητρα στη συνέχεια να συνεχίζει πάνω στην ομοβροντία των τυμπάνων, με απαγγελία πάνω στην αλλαγή, ακολουθούμενη από αργό σημείο, πίσω από το οποίο ακούγεται όμορφο σολάκι, ενώ στη συνέχεια απαγγέλει ο Νίκος με καθαρά φωνητικά και νέα αλλαγή με στακάτο βαρύτατο ριφφ που στο τέλος εναλλάσουν φωνητικά οι δύο τραγουδιστές. Σολάκι πάνω σε διπλομποτιές που εξελίσσεται σε ένα πολύ όμορφο σημείο, το κατά την ταπεινή μου άποψη κορυφαίο όσων άκουσα στο δίσκο, το οποίο αλλάζει ξανά με την είσοδο της Δήμητρας και ένα ρυθμικό σημείο το οποίο θα ξαναλλάξει σε διπλή φωνητική επίθεση, με επανάληψη της αρχικής δίκασης και σόλο με γρήγορα τύμπανα με το κομμάτι να κόβεται και πάλι απότομα. Από τις κορυφαίες αν όχι Η κορυφαία στιγμή του δίσκου.
6) Dancing With The Demons (6:46): Ενώ ενημερωθήκαμε ότι από'δω και μετά το τέμπο του δίσκου πέφτει κάπως, το κομμάτι ξεκινάει ακουστικά με απαλά γυναικεία φωνητικά και όμορφο σολάκι, ακολουθεί ένα ακόμα πιό μαλακό σημείο με τα τύμπανα να μπαίνουν και να δυναμώνουν το κομμάτι, αργό σημείο με χορωδιακά φωνητικά με το τέμπο να ανεβαίνει αργά και σταθερά, μέσω ενός βαρύτατου ριφφ. Νέο μαλακό σημείο το οποίο για αρκετή ώρα γίνεται καθαρά ορχηστρικό, πλήκτρα και νέα φωνητικά σε μαλακότατο σημείο, με μπάσιμο τυμπάνων κι ένα doomy ριφφ ανεβάζουν την ένταση (θετικότατες εντυπώσεις άφησε η αλλαγή αυτή). Αργό και ρυθμικό σημείο για τη συνέχεια, με ανέβασμα της έντασης μέσω τυμπάνων και τελείωμα με χορωδιακό μέρος. Η θεωρητικά ''ήρεμη'' στιγμή του δίσκου και σίγουρα από τις πλέον ξεχωριστές λόγω ύφους.
7) Travel To Eternity (5:48): Όμορφη ρυθμική αρχή, κάφρικα και γυναικεία φωνητικά εναλλάσονται σε βαριά συνέχεια και ξανά ο Νίκος και η Δήμητρα ακολουθούν ο ένας τον άλλο σε πολλαπλές αλλαγές. Μαλακή αλλαγή και ρυθμικό σημείο που επαναλαμβάνεται για αρκετή ώρα, νέα αλλαγή με δίκαση και το αρχικό ριφφ με κάφρικα φωνητικά και ξανά αλλαγή με χορωδιακό σημείο και κάφρικα φωνητικά, ιδιαιτέρως ρυθμικό σημείο που καταλήγει σε γυναικεία φωνητικά και μελωδικό πιασάρικο σημείο. Στη συνέχεια έχουμε μία επανάληψη του αρχικού σημείου με πιό δυνατά τύμπανα.
8) Underlife (6:10): Αρχή με πλήκτρα και στη συνέχεια μπάσιμο ωραίων τυμπάνων που καταλήγουν σε blast beat συνοδεία όμορφου ριφφ. Η Δήμητρα στο σημείο αυτό θα τραγουδήσει πιό ψηλά σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο, με συνοδεία γρήγορων τυμπάνων, ενώ στην αλλαγή έχουμε μπάσιμο του Νίκου και πολύ βαρύ σημείο με τη Δήμητρα να ξαναμπαίνει και να εναλλάσεται με το Νίκο. Κατάληξη σε μελωδική αλλαγή και ακουστικό σημείο με όμορφο μελωδικό σόλο και όμορφα φωνητικά της Δήμητρας, ενώ ένα ακόμα σιδηροδρομικό ριφφάκη και blast beat με κάφρικα φωνητικά ακολουθεί πριν αλλάξει ξανά σε εναλλαγή Δήμητρας και Νίκου και νέα βαριά αλλαγή, όπου η Δήμητρα μπαίνει ξανά και το κομμάτι ανεβάζει ένταση. Στη συνέχεια ξαναμπαίνει ο Νίκος και ένα νέο σολάκι, για να κλείσει ο ίδιος το κομμάτι το οποίο τελειώνει και πάλι με fade out.
9) Martyrs (5:00): Το μικρότερο κομμάτι του δίσκου είναι αυτό στο οποίο συμμετέχει ο παιχταράς Jason Bittner στα τύμπανα, γνωστός από Shadows Fall, Flotsam And Jetsam, Overkill και Anthrax (έχει αντικαταστήσει τον Charlie Benante σε κάποιες συναυλίες, δείγμα της αξίας του). Αρκετά ξένο στο στυλ του αλλά με το προσωπικό του thrash feeling, ο Jason τα σπάει δεόντως με δυνατό μπάσιμο και συμφωνική αλλαγή, ενώ στη συνέχεια έχουμε blast beat με πλήκτρα και κάφρικα φωνητικά και αλλαγή με δίκαση και την είσοδο της Δήμητρας. Μελωδικά πλήκτρα και ρυθμικά τύμπανα και στυ συνέχεια αλλαγή με πολύ όμορφο μέρος τυμπάνων και κάφρικων φωνητικών, τα οποία αλλάζουν σε γυναικεία (ενώ ο ρυθμός δε μειώνεται), με γρήγορο σημείο να ακολουθεί και πολύ δυνατή και γρήγορη δίκαση. Αλλαγή με γυναικεία φωνητικά και όμορφη αλλαγή που κλείνει πάλι το κομμάτι με fade out.
10) Lament Of The Sea (8:20): Το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου που διαδέχεται το αντίστοιχο μικρότερο. Ξεκίνημα με πιάνο και όμορφη προοδευτική κιθαριστική αλλαγή που δίνει τη θέση της σε συμφωνικό σημείο με δυνατά τύμπανα. Μπαίνει η Δήμητρα και στη συνέχεια ο Νίκος και εναλλάσονται και πάλι μεταξύ τους, ενώ ένα όμορφο αργό βαρύ ριφφ αλλάζει πάλι σε διπλή φωνητική επίθεση, ενώ στη συνέχεια ο Νίκος παίρνει τα ηνία και το σημείο γίνεται βαρύτερο, για να αλλάξει πάλι σε σημείο που μπαίνει η Δήμητρα πάνω στα πλήκτρα, καταλήγοντας σε όμορφο up tempo σημείο που δυναμώνει με την ώρα μαζί με πλήκτρα. Επαναλαμβάνεται το αργό βαρύ ριφφ που προαναφέρθηκε με τη Δήμητρα να τραγουδάει πάνω του, ενώ το σόλο που μπαίνει εξελίσσεται πανέμορφα και στη συνέχεια ακολουθείται από πολύ γρήγορα τύμπανα. Απότομη αλλαγή με αργό ριφφ και πλήκτρα, ενώ ο δίσκος θα κλείσει με τη φωνή της Δήμητρας και απαλά πλήκτρα με θαλάσσιους ήχους να ακούγονται και να προσφέρουν μία γαλήνια στιγμή ως τελικό συναίσθημα.
Θεωρώ ότι το ''Thanatopsis'' είναι μεγάλο στοίχημα για τα παιδιά, το δύσκολο μέρος της ηχογράφησης και του να βγεί ο ήχος όπως βγήκε το πέτυχαν και με το παραπάνω. Ο δίσκος έχει μέσα του πολύ πληροφορία, είναι 60΄συνεχής ήχος χωρίς παύσεις, με απίστευτα πολλές αλλαγές που φτάνουν τα όρια του progressive σε σημεία. Σίγουρα το συμφωνικό στοιχείο είναι πρωταγωνιστικό στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, κι ενώ θεωρώ ότι οι περισσότερες μπάντες που παίζουν έτσι κουράζουν, οι Caelestia βρήκαν ένα τρόπο να το κάνουν ενδιαφέρον και να σε κερδίζουν με κάθε του ακρόαση. Θέλει υπομονή κατά τις ακροάσεις καθώς έχει τόσο πολλά στοιχεία που ίσως να μην τα πιάσει με την πρώτη ο ακροατής, η καθαρή αλλά όχι επιτηδευμένα καλογυαλισμένη παραγωγή βοηθάει πολύ στην αφομοίωση πολλών σημείων, ενώ θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τυχόν συναυλιακή παρουσίαση του δίσκου μελλοντικά και το πως θα παρουσιάζεται επί σκηνής αυτό το υλικό. Θα ήθελα να ευχηθώ στα παιδιά καλή τύχη και να τονίσω ότι μετά την προακρόαση περιποιήθηκαν τον κόσμο με ιδιαίτερα κεράσματα, μέχρι και ρακή είχε το πρόγραμμα. Το συγκρότημα αγκαλιάστηκε από πολύ κόσμο πάντως, δείγμα του σεβασμού που έχουν, σίγουρα ήταν η πολυπληθέστερη προακρόαση στην οποία έχω λάβει μέρος μέχρι στιγμής. Τα καλύτερα πιστεύω έρχονται για τα παιδιά, δώστε ακροάσεις στο ''Thanatopsis'' και ίσως να βρείτε ένα νέο αγαπημένο σας δίσκο εκεί που δεν το περιμένατε...
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
