Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Πάνω που είχαμε αρχίσει να «ανησυχούμε» για το πότε θα επιστρέψουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι θορυβοποιοί Aborted στο προσκήνιο, ήρθαν τα πρόσφατα δείγματα των “Condemned To Rot” και “Death Cult” μέσα από το 12ο φετινό τους άλμπουμ με τον πολύ όμορφο τίτλο και το ακόμα ομορφότερο εξώφυλλο, ονόματι “Vault Of Horrors” να καταπραϋνουν την αναμονή. 12Ο άλμπουμ σε 25 χρόνια και με 4 ΕΡ εξίσου καταστροφικού βεληνεκούς, το λες όχι απλά συνέπεια αλλά και υπερπαραγωγικότητα. Και όχι απλά επιστρέφουν σε τακτά διαστήματα που παίζουν εκεί στα 2 – 3 χρόνια μεταξύ τους, αλλά κάποιες φορές περισσότερο και κάποιες άλλες λιγότερο, μας ρίχνουν τα σαγόνια κάτω με το τελικό αποτέλεσμα. Πιστέψτε με, το “Vault Of Horrors” είναι ένα από τα φοβερά άλμπουμ των Aborted και ειδικότερα σε ότι αφορά το δεύτερο μισό της ύπαρξης τους, καθώς ας μην λησμονούμε ότι του χρόνου αισίως συμπληρώνονται 30 (!!!) χρόνια από τη μέρα που αποφάσισαν να έρθουν και να φέρουν τον κόσμο ανάποδα. Παραμένει φυσικά αιώνιο το ερώτημα τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν τόσο πολλές και ριζικές αλλαγές στο line – up, καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ, απαριθμώντας και το τωρινό προσωπικό, έχουν περάσει τουλάχιστον 30 άνθρωποι από τις τάξεις των πολυεθνικών πλέον Aborted.
O Sven de Caluwé όμως, ηγέτης και τραγουδιστής της μπάντας, έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας και μάλλον και το μάτι μεγάλου σκάουτερ, έτσι κάθε φορά φρόντιζε να έχει τους καλύτερους δίπλα του και παρά τις αλλαγές από δίσκο σε δίσκο πολλάκις, να μη χάνεται η συνοχή της μπάντας, αλλά και ο εντυπωσιασμός λόγω υλικού που ανέφερα άνωθεν, να προκαλεί και χαρά με τη συνέπεια τους. Ο ίδιος και οι Aborted γενικότερα αγνοούν συνεχώς τις σειρήνες που προέρχονται από τους πιουρίστες που βαριά τους παλεύουν μέχρι 20 χρόνια πριν (χαριστικά μέχρι και το “The Haematobic” EP, αν όχι μέχρι το “Goremageddon: The Saw And The Carnage Done”) και κοιτάνε να προοδεύουν ηχητικά όσο γίνεται. Το εντυπωσιακό με τους Aborted είναι ότι παρά το υπερηχητικό των ταχυτήτων κι εκεί που νομίζεις ότι έχουν παίξει τα πάντα, βρίσκουν πάντα ένα τρόπο να ακούγονται επίκαιροι και εύστοχοι όσον αφορά το υλικό τους και να κοιτάνε και συνεχώς προς το μέλλον ταυτόχρονα. Πολύ βασικό στην επιτυχία των Aborted είναι ότι τα σχεδόν τελευταία 10 χρόνια υπάρχει σταθερότητα στη σύνθεση, με τον ντράμερ Ken Bedene να είναι στο συγκρότημα από το 2010 και να ρίχνει σαγόνια με την τεχνική του αλλά και τον Ian Jekelis στις κιθάρες.
Oι Βedene/Jekelis που είχαν συνυπάρξει και στους υπέροχους Abigail Williams από το 2009 ως το 2011, παίζουν ο καθένας ξέροντας τις δυνατότητες του άλλου απ’εξω, ενώ η μοναδική νέα προσθήκη αυτή τη φορά είναι του… Ισλανδού (μέχρι εκεί έφτασε η χάρη του Sven) κιθαρίστα Daníel Máni Konráðsson, o οποίος απαριθμεί ήδη 2 χρόνια στη μπάντα αλλά είναι η πρώτη του full – length ηχογράφηση μαζί τους. Η ομαδάρα εδώ παίζει στα κόκκινα και είναι κάτι που δε χρειάζεται καν να τελειώσει το εναρκτήριο φοβερό “Dreadbringer” για να καταλάβεις πόσο φρέσκο και ποιοτικό είναι το “Vault Of Horrors” σαν δίσκος. Αυτό το φοβερό κρεσέντο υπερταχείας με τον Sven να αφήνει το λαρύγγι του στο πάτωμα με κάθε δυνατό τρόπο και με τις τριπλές να σκάνε πάνω στη δίκαση, είναι το κάτι άλλο και πρέπει να το ακούσεις για να δεις πόσο πολύ χάνει σε περιγραφή σ’αυτή τη δισκοκριτική. Κι όχι μόνο αυτό αλλά αυτή τη φορά για να εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο το άλμπουμ, ο αθεόφοβος Sven έχει και καλεσμένο στα φωνητικά σε κάθε κομμάτι, άρα καταλαβαίνετε ότι εδώ μέσα γίνεται του… κρέατος το πανηγύρι και με μηδαμινή έκπτωση και παραχώρηση χαλαρών ρυθμών, τουναντίον.
Άλλωστε από το εξώφυλλο μπορείτε να καταλάβετε ότι αν μπορούν να ενώσουν μέρη/μέλη ανθρώπων και να τα κάνουν ένα και να γίνουν κιμάς στο τέλος, δε θα διστάσουν καθόλου. Ο δίσκος που προχωράει ακάθεκτος στην ιδανική διάρκεια των 40’ σε όλα τα 10 κομμάτια του, θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο και από’κει κι έπειτα είναι θέμα καθαρά ποιο κομμάτι θα σας κάτσει περισσότερο στο αυτί. Νομίζω ότι είναι νομοτελειακό το μόλις 104 δευτερολέπτων διάρκειας “Insect Politics” να μπει στην καρδιά σας άμεσα, με το «δέρνω μέχρι να γίνουν όλα ίσωμα κι ευτυχώς σταματάει το κομμάτι για να μην καταστραφούν όλα» μοτίβο του. Προσωπικά με κέρδισαν πέραν όσων έχω αναφέρει το τελικό δίδυμο, ειδικά το φρενήρες “Naturom Demonto” και το τελειωτικό “Malevolent Haze” που έχει κι ένα πολύ όμορφο κάπως πιο «ατμοσφαιρικό» πέρασμα με τα leads στο υπόβαθρο να το καθιστούν πολύ μεγαλοπρεπές και ιδανικό σαν τελευταία γεύση του “Vault Of Horrors”. Απ’ότι βλέπω και εκ του αποτελέσματος, ήδη πάρα πολύς κόσμος ασπάζεται όλα τα παραπάνω και ο δίσκος έχει αρέσει πάρα πολύ ως τρομερά πολύ, και πραγματικά θα πρέπει να ευχόμαστε να γίνει κάτι να έρθουν για συναυλία, καθώς η καταστροφική τους δύναμη πολλαπλασιάζεται τουλάχιστον επί εκατό ζωντανά.
Aν θέλουμε να δούμε συνολικά τι εστί “Vault Of Horrors” στη γενικότερη δισκογραφία των Aborted, θεωρώ πως στέκει τουλάχιστον κάπου στη μέση των 16 συνολικά κυκλοφοριών τους ή και των 12 ολοκληρωμένων δίσκων τους καθαυτών. Πίστευα ότι η μπάντα είχε πιάσει ιστορικό peak την εποχή 2010 – 2016 αρχικά με το ΕΡ “Coronary Reconstruction” και στη συνέχεια με μια φοβερή τριάδα δίσκων (“Global Flatline”/’The Necrotic Manifesto”/”Retrogore”), καθώς στη συνέχεια και το “Terrorvision” και το “Maniacult” ενώ ηχητικά είναι φοβερά, έδειχναν ότι κάτι έλειπε. Όμως το “Vault Of Horrors” δείχνει ότι οι Aborted γύρισαν το κουμπί και τις πιθανότητες ξανά υπέρ τους και βγάζουν ένα δίσκο που θα εντυπωσιάσει και ίσως να τους κάνει να κερδίσουν και πολλούς οπαδούς έξτρα. 10 κομμάτια και 40’ αργότερα, ο 12ος δίσκος των Aborted θα σας πείσει άμεσα για την ποιότητα του και αποτελεί μία από τις πολύ καλές στιγμές της καριέρας τους. Με τη μπάντα να διατηρεί τη δημοτικότητα της ψηλά ούτως ή άλλως, βλέπω ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή προσεχώς και γενικά ένα λαμπρό μέλλον αν συνεχίσουν έτσι, αρκεί να μην γίνουν πάλι αλλαγές στο line – up. Κατά τ’άλλα φοβερός δίσκος, θα σας ευφράνει την καρδιά και θα σας αφυπνίσει όσο πρέπει να το ζήσετε στο έπακρο.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
