Ημερομηνία δημοσίευσης: 17 Οκτωβρίου 2017
Σήμερα θα ξανακάνουμε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα θα πάμε στην πρώτη μέρα του 2017, όταν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ των Aeolith, “Remnants of a Future Past”. Οι Aeolith είναι ουσιαστικά μία εγχώρια one-man-band και κινείται στα πλαίσια του Black Metal, με πειραματικές διαθέσεις. Ο λόγος που ουσιαστικά η κριτική γίνεται μόλις τώρα είναι γιατί αρχικά ο δίσκος κυκλοφόρησε ανεξάρτητα, ενώ τώρα θα κυκλοφορήσει επίσημα από την γερμανική Heathen Tribes.
Ο δίσκος ξεκινάει με το μονόλεπτο “Sign of Existence”, το οποίο ήδη μας εισάγει με μη συμβατικό τρόπο στον κόσμο των Aeolith, αφού περιέχει διάφορα εφέ, που δημιουργούν μια κάπως horror ατμόσφαιρα, ενώ έχει και μια Noise αισθητική. Στο επόμενο κομμάτι, το “Cosmic Mold”, αρχίζει να διαφαίνεται η πειραματική διάθεση που διακατέχει την μπάντα. Η μουσική γενικά του συγκροτήματος έχει τη βάση της στο πιο ωμό και σκοτεινό Black Metal, με επιθετικούς ρυθμούς και blast beats, που όμως είναι πλαισιωμένο με εφέ που δίνουν μια space χροιά, αλλά και με αρκετή δόση πλήκτρων, τα οποία έχουν ξεκάθαρα πρωταγωνιστικό ρόλο στο δίσκο. Και ο ρόλος τους είναι πρωταγωνιστικός όχι επειδή απλά υπάρχουν και συνοδεύουν διαρκώς τα υπόλοιπα όργανα, αλλά διότι πολλές φορές είναι υπεύθυνα για την αλλαγή της ατμόσφαιρας, κατά τη διάρκεια του δίσκου. Τη μία φορά πλαισιώνουν τους ξέφρενους ρυθμούς του Black, βγάζοντας πολύ ωραίες μελωδίες, την άλλη φορά δημιουργούν μία απόκοσμη και horror ατμόσφαιρα, ενώ άλλες φορές ακούγονται μόνα τους, υπό μορφή πιάνου, κυρίως σε πιο αργές και μινιμαλιστικές στιγμές (τα δύο τελευταία παραδείγματα συνυπάρχουν στο πολύ ωραίο “Sun Prelude 17”). Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το “Saturn Rings”, είναι μία σύνθεση όπου είναι πλέον εμφανής η πειραματική διάθεση των Aeolith, καθώς συνδυάζει όλα τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερα, περνώντας από το Black, στο μίνιμαλ και space, στο noise και στο μελωδικό. Συγκεκριμένα σε ένα σημείο, ο τρόπος παιξίματος του πιάνου φέρνει σε κλασσική μουσική.
Ο δίσκος, πάντως, έχει και ένα αδύναμο σημείο, και αυτό ακούει στο όνομα ‘παραγωγή’. Είναι δυστυχώς αρκετές φορές που η μουσική ακούγεται κάπως συγκεχυμένη, ενώ τα φωνητικά ακούγονται στην ίδια ένταση με τα όργανα και πολλές φορές δεν ξεχωρίζουν. Από την άλλη, τα πλήκτρα είναι πολύ πιο δυνατά και από τα υπόλοιπα όργανα και από τα φωνητικά, και όταν βγαίνουν μπροστά, υπερκαλύπτουν τα πάντα. Αν δοθεί προσοχή στην παραγωγή στον επόμενο δίσκο, θα μιλάμε σαφώς για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Όχι ότι συνθετικά το “Remnants of a Future Past” έχει κάποιο θέμα, αφού τα διάφορα στοιχεία έχουν δέσει με ωραίο τρόπο και το αποτέλεσμα είναι πολύ ικανοποιητικό. Απλά η αστοχία στην παραγωγή μας εμποδίζει από το να πούμε ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο. Παρόλα αυτά, χάρη στη δουλειά που έχει γίνει στη σύνθεση, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καταστροφή. Και ως εκ τούτου…
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
