Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Αυγούστου 2017
Οι Argus ήταν από τα πρώτα βήματά τους μια σοβαρή, τίμια και αξιόπιστη πρόταση στο χώρο του παραδοσιακού metal. Για να πω όμως την αλήθεια, αν και παρακολουθούσα από κοντά την πορεία τους, ποτέ δεν τους συγκατέλεγα στις μπάντες της Α’ κατηγορίας. Το “From Fields of Fire”, χωρίς να βγάλει κάποιο «λαγό από το καπέλο», καταφέρνει να αλλάξει αισθητά αυτή τη μετριοπαθή θεώρησή μου προς το καλύτερο.
Τέσσερα χρόνια μετά το καλό “Beyond the Martyrs” και με μια ενδιάμεση στάση του τραγουδιστή στο (σχετικά) ενδιαφέρον project Arduini/Balich, οι Argus ουσιαστικά συνεχίζουν ηχητικά από εκεί που τους αφήσαμε. Παραδοσιακό, αλλά όχι παρελθοντολάγνο, επικό heavy/doom που έχει ως αφετηρία τον ήχο των Black Sabbath (κυρίως εποχής Dio/Tony Martin), άφθονες Maiden/Slough Feg/Thin Lizzy επιρροές και ένα τραγουδιστή που προσεγγίζει το ερμηνευτικό στυλ του (ΘΕΟΥ!!!) Harry Conklin. Αυτό όμως που τους διαφοροποιεί σε σχέση με το παρελθόν, τουλάχιστον στα αυτιά μου, είναι η κατάκτηση της συνθετικής ωριμότητας, από την οποία προέκυψε ένα άλμπουμ υψηλού επιπέδου χωρίς σημαντικές ποιοτικές διακυμάνσεις. Το αποτέλεσμα είναι όλες οι συνθέσεις να επιτελούν διαδοχικά τον ρόλο των διακριθέντων, ανάλογα με τη φάση και τη διάθεση του ακροατή. Παρ’ όλα αυτά, αν θέλουμε σχολαστικά και επίμονα να αναζητήσουμε το highlight του άλμπουμ, πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα στο εκπληκτικό “No Right to Grieve” που (ουσιαστικά) κλείνει το άλμπουμ και θυμίζει τις συναισθηματικές στιγμές των While Heaven Wept.
Μέχρι όμως να φτάσουμε εκεί, έχουμε απολαύσει τα δυναμικά “Devils of Your Time” και “As a Thousand Thieves”, το έντονα επηρεασμένο από Thin Lizzy /Slough Feg, “216”, το πιασάρικο “You are the Curse”, το μεγαλεπήβολο Maiden-ικό “Infinite Lives Infinite Doors” (που «δανείζεται» από τα καλπαστά ριφ των Iced Earth ενώ τέμνει και τον ήχο των Solstice/ Isen Torr) και τέλος το εντυπωσιακό “Hour of Longing”.
Πρέπει να τονίσουμε ότι εκτός από τον Balich, που επωμίζεται όχι μόνο τον τίτλο αλλά και τον ρόλο του frontman του γκρουπ, η υπόλοιπη μπάντα είναι και κείνη σε μεγάλες φόρμες και σε σημαντικό βαθμό υπεύθυνη για το ποιοτικό άλμα που συντελείται στο “From Fields of Fire”. Το (ρητορικό) ερώτημα, όμως, που γεννάται, είναι κατά πόσο θα μπορέσει το συγκρότημα να αξιοποιήσει και να εξαργυρώσει αυτή την υπερπροσπάθεια και υπέρβαση του εαυτού του. Για να πω την αλήθεια, με βάση την εικόνα της σύγχρονης μεταλλικής πραγματικότητας, παραμένω απαισιόδοξος στο κάτα πόσο η μουσική τους θα βρει την απήχηση που της αξίζει. Το πιθανότερο είναι, μετά από χρόνια, το “From Fields of Fire” να λογίζεται και να μνημονεύεται ως ένα αδικημένο “underground classic”.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
