Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Βρισκόμαστε κάπου πάνω από έντεκα περίπου χρόνια στα οποία οι Aversions Crown υφίστανται ως μπάντα και, με σταθερούς ρυθμούς, έχουν αναδειχθεί ως ένα από τα σημαντικότερα και πιο συνεπή σχήματα στο χώρο του μοντέρνου extreme ήχου. Μπορεί μουσικά να μην έπιαναν ακριβώς τα τεχνικά σημεία των Rings Οf Saturn και Fallujah, αλλά το εξωγήινο στοιχείο στο χτίσιμο της εικόνας τους, τόσο από άποψη εξωφύλλων και προώθησης, όσο και στα video clips τους.
Το “Xenocide” του 2017 ήταν και αυτό που τους έκανε γνωστούς σε μεγαλύτερη μερίδα του κοινού και αποτέλεσε την τελευταία φορά κατά την οποία οι “εξωγήινοι” θα συνδέονταν με τους Aversions Crown. Στο “Hell Will Come For Us All”, το συγκρότημα είναι απαλλαγμένο από τέτοια στοιχεία. Πολλές οι αντιδράσεις των πιο ένθερμων για την έλλειψη αυτή και μία η βασική έννοια της πλειοψηφίας: Η αποκοπή από αυτού του είδους branding σημαίνει και στροφή σε κάτι πιο συμβατικό; Κρίνοντας από τα δύο πρώτα singles, τα παράπονα για το εν λόγω νεόφερτο “πρόβλημα” ήταν αναμενόμενα. Όχι μόνο υπήρχαν αλλαγές στο μουσικό ύφος, αλλά ακόμα και στο στιχουργικό κομμάτι οι Aversions Crown επιχείρησαν να δοκιμάσουν διαφορετικά νερά. Η πεποίθηση πως η μπάντα ίσως να ακολουθεί αυτό που έκαναν σχήματα σαν τους Thy Art Is Murder, είναι μία που κερδίζει πολύ έδαφος.
Περνώντας στο δίσκο αυτόν καθ’ αυτόν, μία τέτοια έγνοια δεν είναι αβάσιμη. Στο σύνολό του, ο ακούγεται εξαιρετικά ομοιογενής και τα κομμάτια μοιάζουν αρκετά έως πολύ μεταξύ τους. Τα δύο πρώτα κομμάτια ήταν και αυτά που έγιναν ήδη γνωστά προγενέστερα και ευτυχώς αποδείχθηκαν ως τα λιγότερο αντιπροσωπευτικά για το τι έμελλε να ακολουθήσει. Αλλά όσο και να θέλω να απομακρυνθώ από την όποια σύγκριση, δε μπορώ να αρνηθώ το γεγονός ότι όντως υπάρχουν σημεία που άνετα κανείς θα πίστευε ότι άκουγε Thy Art Is Murder και στην εισαγωγή του “Paradigm” αυτό επαληθεύεται περίτρανα, αφού θυμίζει υπερβολικά το “Reign Οf Darkness” των προαναφερθέντων. Κάπου λίγο πριν τη μέση φτάνουμε να ακούσουμε τους πραγματικούς Aversions Crown και εκεί σώζεται επαρκώς το πράγμα. Μπορούμε να ακούσουμε την ατμοσφαιρικότητα που στερηθήκαμε στο “Sorrow Never Sleeps”, ενώ φέρνουμε το “Xenocide” στο μυαλό με το ό,τι πιο τεχνικό ως τώρα, “Born In The Gutter”. Παραδόξως, η κορυφαία στιγμή του δίσκου έρχεται στο καταληκτικό “The Final Judgement”, που αν και πιο μελαγχολικό, είναι ίσως το πιο παραστατικό κομμάτι στο δίσκο, αλλά είναι κρίμα που φτάσαμε στο τέλος για να έχουμε μια τέτοια στιγμή.
Το “Hell Will Come For Us All” δεν είναι σίγουρα ένας κακός δίσκος. Είναι, ενδεχομένως, μία προσπάθεια από τους Aversions Crown να επεκταθούν ακόμα περισσότερο και απ’ ότι φαίνεται το πετυχαίνουν, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει ξεκινήσει να ακούγεται το όνομά τους ολοένα και περισσότερο, ακόμα και στη χώρα μας. Παρ’ όλ’ αυτά τα βήματα της προσεγμένης και επαναχρησιμοποιήσιμης συνταγής για την επιτυχία, γίνονται εμφανή σε κάποιον που ξέρει τι εστί “Tyrant” και “Servitude”. Και δε μιλάω μόνο για τους εξωγήινους.
Βαθμολογία: 67/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
