Ημερομηνία δημοσίευσης: 26 Μαΐου 2018
Μελωδικό death metal. Δεν είμαι ο θεός σας για να ξέρω που πάει το μυαλό της καθεμιάς ακούγοντας τον τίτλο αυτής της ταμπέλας. Το δικό μου πάει πρώτα στην Σουηδία - μια χώρα όπου όλοι οι κιθαρίστες της θα έπρεπε να ονομάζονται Skwisgaar Skwigelf - στους In Flames (στους πρώτους δίσκους τους), στους At The Gates, σε κάτι μπαλάντες των Bolt Thrower, στους The Haunted, στις συλλογές "Graveyard Classics" των Six Feet Under με τα χειρότερα covers όλων των εποχών, στους Amon Amarth, στους Arch Enemy (πρώτα albums μόνο), Soilwork, Opeth. Εν ολίγοις εκεί θα κυμανθώ στο περίπου για μελωδικό ντεθ. Αν παρ’ ελπίδα το μυαλό κάποιας που διαβάζει τούτη δω την «κριτική» πάει στα ίδια πάνω κάτω πραγματάκια, τότε ας μην ακούσει ποτέ την πατάτα "Dreadful Reflection” των Awrizis.
Την πάτησα. Γιατί βασίστηκα στο "Shapes of Imagination" του 2011 που ακόμη διατίθεται δωρεάν στο bandcamp των Awrizis, για όποια ενδιαφέρεται. Ένα πολλά υποσχόμενο κομμάτι, σαν τα πολύ υποσχόμενα trailer χολιγουντιανών blockbusters που μόλις βλέπεις την ταινία αναθεματίζεις τον εαυτό σου που έχασες μιάμιση ώρα από την ζωή σου. Εγώ έχασα πολλές περισσότερες με τους Awrizis.
Από την στιγμή που δεν έχουν κανέναν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης μπάντες σαν τους Destruction, μετά το "The Last Successful Human Cannonball" για παράδειγμα, ή σαν τους Metallica μετά το "Kill ‘em All", γιατί να έχουν λόγο ύπαρξης μπάντες σαν τους Awrizis; Ok, στον πρώτο τους δίσκο "Final Hybridation" είχανε 2-3 πιασάρικα κομμάτια, άλλα τόσα σε αυτόν. Πιτσιρικάδες που γουστάρουν metal είναι πολλοί. Θα έπρεπε να βγάζουν δίσκους όλοι; Όχι. Βγάλε τα γούστα σου σε έναν και μόνο δίσκο όπως κάνανε οι χιπστεράδες Children και τέλος. Να γουστάρουμε όλοι. Όποια και όποιος έχει ακούσει την μια και μοναδική δισκάρα τους "Hard Times Hangin’ at the End of the World" θα καταλάβει. Ύστερα, κάνε ένα μπλογκ ή κάτι τέτοιο και ανέβασε 200 riffs, 3 true solos, 1500 «ταξιδιάρικα» solos και γράψε 7 μπούρδες για στίχους και άσε να σε θαυμάζουν οι φανς από τα σόσιαλ. Γιατί να πληρώσεις παραγωγό να τα κοτσάρει όλα μαζί και να φτιάξει «τραγούδια» για τον δίσκο σου που θα πληρώσουν με την σειρά τους άλλοι για να αποκτήσουν; Πεταμένα λεφτά εκατέρωθεν.
Αυτό είναι για εμένα και αυτό θα έπρεπε να είναι για όποια σέβεται τα αυτιά της το "Dreadful Reflection" των Awrizis: στοιχεία μπολιασμένα στο στούντιο. Kill me Jesus. Κομμάτια που δεν στέκονται και δίσκος απόλυτα ανούσιος και άψυχος. Δεν υπάρχει νόημα στην κυκλοφορία αυτή.
Βαθμολογία: 20/100
Για το Rockoverdose.gr
Acliff
Comments
