Ημερομηνία δημοσίευσης: 3 Οκτωβρίου 2018
The name’s Darski. Adam Darski. Για τους φίλους Nergal. Ιδού η μορφή.
Και τι να πρωτοπείς γι’ αυτόν. Ο μόνος superpstar-μέρος της showbiz black metaller. Εκδιωγμένος πολλάκις για θρησκευτικά θέματα τρέχοντας στα δικαστήρια εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας, χτυπημένος από λευχαιμία (to 2010) την οποία και νίκησε, βιρτουόζος κιθαρίστας και εξαίσιος μουσικός, ο Nergal είναι η ψυχή και το σώμα της πολωνικής μπάντας που δραστηριοποιείται για περίπου 2,5 δεκαετίες. Έχοντας ήδη τη φήμη και μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους της μουσικής τους, όλα άλλαξαν το 2014 με την κυκλοφορία του “Satanist”, το οποίο τους εκτόξευσε στο πάνθεον της extreme μέταλ σκηνής.
Οι απανταχού φαν (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) έπρεπε να περιμένουμε 3 χρόνια για τις ανακοινώσεις, και εν τέλει 4 για την επόμενη κυκλοφορία, την κατά σειρά 11η. Και αυτό θα το υπογραμμίσω. Το νούμερο 11 στη Βίβλο υποδηλώνει το χάος και την ταραχή καθώς ακολουθεί το 10 (που ισοδυναμεί με το νόμο και την ευθύνη). Με το 11 ο ιερός Νόμος σπάει.
Ο ίδιος ο Nergal μπορεί να δήλωσε ότι αυτό θα ήταν το άλμπουμ με τα περισσότερα στοιχεία ροκ από το πολωνικό συγκρότημα, και να μας έλεγε την αλήθεια, όμως αυτό μόνο να αποθαρρύνει πρέπει τους σκληροπυρηνικούς φαν. Τα blackened death στοιχεία που έχουμε αγαπήσει στον ήχο των Behemoth είναι άπλετα, σε κομμάτια όπως το “Wolves ov Siberia” και το “Sabbath Mater” (αγνή μουσική ισχύς καταπάνω στον ακροατή) αλλά δε διστάζουν να πάνε και σε έναν πιο μελωδικό χώρο, σε κομμάτια όπως το πολυδιαφημισμένο “God = Dog” και το “Bartzabel”. Για την επιλογή του τίτλου βλ. παρακάτω, στο κομμάτι “Rom 5 8”.
Ας δούμε λίγο και τα κομμάτια. Ο αριθμός τους 12 (δηλώνει την ολοκλήρωση και είναι ένας «τέλειος» αριθμός).
“Solve” – Ελπίζω να μην ξέρατε όλα τα ονόματα που αποκαλείται ο Θεός στον Ιουδαϊσμό ήδη, γιατί εδώ θα τα μάθετε όλα. H αντίθεση του τίτλου–καθώς η «επίλυση» έρχεται συνήθως στο τέλος και όχι στην αρχή ενισχύεται και από την παιδική χορωδία (ναι, θύμισε και σε μένα “Another Brick in the Wall, Part 2”), η οποία υιοθετείται από το Nergal για να περιβάλλει αυτή τη σκοτεινή παραγωγή. Το πρελούδιο αυτό οδηγεί στο πρώτο χάος του δίσκου…
“Wolves Ov Siberia” – Επιτέλους ήρθε πάλι εκείνος ο καιρός που αντικαθιστούμε όλα τα f με v· τι ωραία. Και αυτό γίνεται σε ένα έπος στο οποίο ο αθεϊσμός του Nergal συναντά το Νίτσε. Όπως είπε και ο ίδιος ο δημιουργός, οι Λύκοι της Σιβηρίας παραλληλίζονται με «όλους τους ανεμπόδιστους στοχαστές και επαναστάτες […]». Επανερχόμενος στη σκέψη του Νίτσε, ο Nergal μας λέει ότι οι προαναφερθέντες θα χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους την εκδίωξη του ανθρώπου από τον Κήπο της Εδέμ (τον Παράδεισο) για να κυβερνήσουν τον κόσμο, κατακτώντας την ιδιότητα του Υπερ-ανθρώπου. Happy ending; Ούτε καν, καθώς αυτό θα οδηγήσει στην καταστροφή του κόσμου.
“God = Dog” – Το πρώτο single που κυκλοφόρησε κρύβει πολλά μυστικά, τόσο στον τίτλο όσο και στο γενικό περιεχόμενό του. Πραγματικά θα έκανα προσπάθεια να γράψω σεντόνια παρουσιάζοντας τις ιδέες του Άλιστερ Κράουλι (ναι, αυτόν από το τραγούδι το Όζι) από του οποίου το βιβλίο πάρθηκε η φράση του ρεφρέν «Is a God to live in a dog? No! but the highest are of us», για να εξηγώ την πιθανή σχέση με την ιταλική βλασφημία dio cane (Θεός σκύλος) αλλά δε θα το κάνω. Θα μπορούσα (μεταξύ μας, δε νομίζω), αλλά όχι. Αντ’ αυτού θα αρκεστώ στα λόγια του ίδιου του καλλιτέχνη που άφησε το περιεχόμενο ανοιχτό στην κρίση του ακροατή και στη δική μου πρώτη εντύπωση, δηλαδή πόσο στην πλάκα αντιμετωπίζει ο Ντάρσκι τη θρησκεία, όσο δηλαδή και ένας απλός, παιδικός αναγραμματισμός. Από μουσικής άποψης οι αλλαγές είναι εντυπωσιακές, όπως και το σόλο. Σημειωτέον μου θύμισε, σε σημεία, το “God Is Dead?” των Sabbath. Σύμπτωση;
“Ecclesia Diabolica Catholica” – Να που υπάρχουν και groove ρυθμοί σε κομμάτι των Behemoth. Είναι ίσως το τέλειο παράδειγμα για το πού το πάει η μπάντα στην παρούσα δουλειά τους.
“Bartzabel” – Ω Θεέ μου (ειρωνεία έτσι;) τι κομμάταρος είναι αυτός. Επιστρέφοντας πάλι στον κο Κράουλι και την τελετή “Bartzabel Working”, το κομμάτι είναι μια τελετή από μόνο του. Μελωδικό στο ρεφρέν με καθαρά φωνητικά και γενικά σε midtempo για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Εξαίσιο.
“If Crucifixion Was Not Enough” – Θα το χαρακτήριζα ως ένα από τα πιο βλάσφημα κομμάτια του συγκροτήματος, και αυτό σημαίνει πολλά. Για το ακριβές θέμα θα περιμένω την οριστική κυκλοφορία, μιας και δε τα πάω και τόσο καλά στην κατανόηση του υπέροχου growl του Nergal. Το κομμάτι δίνει στο μπάσο του Orion και τα ντραμς του Inferno την ευκαιρία να λάμψουν, χωρίς να είναι βέβαια ένα κλασικό και συνηθισμένο κομμάτι Behemoth.
“Angelvs XIII” και “Sabbath Mater” – Εδώ είναι το μοναδικό σημείο που άρχισα να τσεκάρω λίγο τη χρονική διάρκεια. Το πρώτο πέρασε και δεν ακούμπησε, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, και το δεύτερο μου φάνηκε ότ χρειαζόταν δουλειά ακόμα, ίσως να μειωθεί η διάρκεια ή να αλλάξει το στιλ καθώς μοιάζει πάρα πολύ με κομμάτι που κόπηκε από την τελική έκδοση στις ηχογραφήσεις του “Satanist”.
“Havohej Pantocrator” – Το Havohej είναι το όνομα του Θεού, Jehovah, ανάποδα. Όλο το κομμάτι είναι μια προσφώνηση στον άρχοντα του σκότους η οποία ντύνεται με μια σχεδόν ανατριχιαστική μελωδία, σε ένα αρκετά αργό στην αρχή τέμπο το οποίο σταδιακά οδηγεί στην τελική έκρηξη των ντραμς του Inferno. Φανταστικό αποτέλεσμα με τα φωνητικά να είναι καλύτερα από ποτέ.
“Rom 5 8” – Προφανώς και στον τίτλο γίνεται παράφραση του εδαφίου 8, κεφάλαιο 5 από την Επιστολή προς Ρωμαίους. «But God demonstrates his own love for us in this: While we were still sinners, Christ died for us», ή αλλιώς «I can love you now, because I loved you at your darkest», μια φράση του Θεού προς τον άνθρωπο. Εγώ βέβαια φαντάζομαι ως πομπό της φράσης τον ίδιο το Nergal και δέκτη τον άρχοντα του σκότους. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα διατηρείται σε ένα συνδυασμό που δείχνει ότι η μπάντα μπορεί να δουλέψει μέσα σε ένα 4,5λεπτο όλα τα στοιχεία που θέλει και έχει οραματιστεί.
“We Are the Next 1000 Years” – Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος τρόπος να μας τρίψουν μες στη μούρη ότι οι ίδιοι είναι το μέλλον. Απλά το κάνουν με θρησκευτικούς παραλληλισμούς. Αρχίζουν με πάθος, κλείνουν με ατμόσφαιρα και μελωδία μέχρι το ανησυχητικό φινάλε. Το outro που καλύπτει τη μισή διάρκεια θα έπρεπε να ήταν μικρότερο, μέχρι τότε πάντως η εναλλαγές των οργάνων είναι φανταστικές.
“Coagula” – Ο τίτλος σημαίνει κυριολεκτικά «πήξε/στερεοποιήσου» και είναι η διαταγή της μπάντας, και κυρίως του Inferno που είναι στο προσκήνιο να κλείσει το άλμπουμ, να ομογενοποιηθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Είναι σίγουρα στην όψη του ένας αντι-χριστιανικός δίσκος από μια μπάντα που βρίσκεται στα χαρακώματα με τη θρησκεία. Το να σταθείς όμως μόνο εκεί θα ήταν άδικο και θα αφαιρούσε από το δίσκο. Υπάρχουν τόσες επιστρώσεις να ξεθάψει κανείς, με τόσο πάθος και συναίσθημα. Και κυρίως με ένα μουσικό πλαίσιο που είναι συναρπαστικό, συντριπτικό και πάνω απ’ όλα απολαυστικό. Οι Behemoth βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, στην κορυφή δηλαδή, και δεν υπάρχει κανένα άλλο καλύτερο μέρος γι’ αυτούς.
Για να πω την αλήθεια, πιστεύω ότι το θρίαμβο του “Satanist” δύσκολα θα τον ξεπεράσουν. Άστοχη η σύγκριση; Ναι. Άδικη; Ναι; Αναπόφευκτη όμως; ΝΑΙ! Εμένα η δουλειά του Nergal και της παρέας του δε μου φαίνεται ότι βγαίνει «έτσι». Ποτέ. Οπότε η μπάντα δεν έχει μείνει στο “Satanist”. Είναι παραγωγικοί και φαίνεται. Πέραν από το πόσο κάποιος αρέσκεται στο black/death μέταλ, πέραν από το πόσο προσβάλλεται από το στίχο, πέραν από τα επαναλαμβανόμενα θέματα, οι Behemoth κυκλοφορούν καλή μουσική. Καλή τεχνικά και παικτικά, άψογη παραγωγικά, ατμοσφαιρική. Όλα αυτά ΔΕΝ πρέπει να θεωρούνται δεδομένα και είναι υπέρ. Και μόνο που θεωρητικά μπαίνω στη θέση του Nergal και φαντάζομαι πώς είναι να γράφεις τέτοια μουσική, δυναμική, σκληρή, απίστευτα αμφιλεγόμενη αφήνομαι συνεπαρμένος. Το προτείνω χωρίς καμία συζήτηση. Σας αγαπώ και στα καλά και στ’ άσχημά σας.
ΥΓ: οι Behemoth είναι οι Ghost μετά την εφηβεία.
ΥΓ2: πάρτε δωράκι το live “Messe Noire”. Η παρουσία τους στη σκηνή είναι απλά καθηλωτική.
Αγαπημένα κομμάτια: “Bartzabel”, “God = Dog”, “Ecclesia Diabolica Catholica”, “Havohej Pantocrator”
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rockoverdose.gr
Κυριάκος Μιχαλόπουλος
Comments
