Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Νοεμβρίου 2016
Λένε πως οι γνώμες είναι σαν τις $%&@τρυπίδες. Όλοι έχουν από μία, και εγώ θα προσθέσω ότι κάθε μία διαφέρει αισθητά από την άλλη. Γι’ αυτό όταν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα άλμπουμ, με ήχο που απευθύνεται σε συγκεκριμένα γούστα, οι απόψεις διίστανται και μάλιστα ακραίως, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές αντεγκλήσεις, είτε διαδικτυακά, είτε σε μία φυσική συζήτηση.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το ντεμπούτο άλμπουμ των Death Fetishist, ένα ακόμα project από τα αμέτρητα του κυρίου Matron Thorn των Ævangelist. Εδώ εκτός από τα φωνητικά, αναλαμβάνει και τα βασικά έγχορδα ενός metal δίσκου (κιθάρες και μπάσο, ντε), με τα drums να τα αναλαμβάνει ο G. Nefarious των Panzergod. Και ένα άλμπουμ από ένα τέτοιο δίδυμο δε θα μπορούσε να συνθέσει ένα τυπικό ή συνηθισμένο άλμπουμ, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιρροές ή τις συνθετικές νόρμες του.
Καταρχήν, το άλμπουμ κινείται σε ένα black/doom μοτίβο, με το black να είναι ελαφρώς ανακατεμένο και με το death. Η θεματολογία όμως συνάδει με το occult rock, κάτι που συνδέεται και ηχητικά, με αυτό το ηχητικό μπόλιασμα να λαμβάνει χώρα εντελώς υποσυνείδητα και υπόγεια, με το αποτέλεσμα να είναι περισσότερο υπνωτιστικό και σκοτεινό, παρά ακραίο και πικρό. Σε αυτό συμβάλλουν και τα, ανά διαστήματα, ανορθόδοξα riffs, τα οποία συνοδεύονται με το occult feeling που αναφέραμε, το οποίο αναδύεται κυρίως από τον τρόπο παιξίματος των πλήκτρων που συνοδεύουν τις συνθέσεις, χωρίς να πρωταγωνιστούν σε αυτές, με το αποτέλεσμα να είναι περισσότερο ένα αίσθημα ασφυξίας, παρά μισανθρωπισμού.
Σε συνδυασμό και με τη στιχουργική παράνοια που επικρατεί, διαθέτουμε ένα άλμπουμ που θα διχάσει όσους το ακούσουν, με ορθά επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Εγώ απλά θα επισημάνω πως πρόκειται για ένα άλμπουμ εντελώς δύσκολο στην αφομοίωσή του, λόγω των ετερόκλητων στοιχείων του και της αλλοπρόσαλλής και ανορθόδοξης προσέγγισής του. Κλασική περίπτωση άλμπουμ που απευθύνεται σε συγκεκριμένα και πολύ ιδιαίτερα γούστα, αυτή η μερίδα των ακροατών ωστόσο θα το απολαύσει. Μόνο αυτή η μερίδα όμως.
Βαθμολογία: 71/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος